Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.104.2017.3.ŁS
z 14 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 24 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) i pismem z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu 10 lipca 2017 r. ), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 czerwca 2017 r. i w dniu 10 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1983 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński z I.B. Wnioskodawca dnia 30 kwietnia 1984 r. na podstawie decyzji U.M.R., nabył wraz z żoną działkę budowlaną. W dniu 31 maja 1984 r. sporządzono akt notarialny – umowa oddania terenu w użytkowanie wieczyste. Dnia 30 lipca 1984 r. U.M. wydał pozwolenie na budowę. Do używalności dom został oddany w 1989 r. Cała inwestycja została wykonana z zaciągniętego przez Wnioskodawcę i Jego żonę kredytu, z części wynagrodzenia Wnioskodawcy oraz z nakładu własnej pracy. Wnioskodawca zawodowo pracował w S. G. na stanowisku m. k. przez 37 lat – od nauki zawodu aż do upadku zakładu. Żona Wnioskodawcy zajmowała się domem i wychowaniem trójki dzieci. W dniu 2 czerwca 2011 r. Burmistrz M. R. orzekł o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości – opłata 2.783 zł. Po utracie pracy w maju 2009 r. nastąpił rozpad pożycia małżeńskiego, zakończony rozwodem w 2014 r. W lipcu 2008 r. matka Wnioskodawcy mieszkająca samotnie – wdowa – doznała udaru mózgu po czym stan niepełnosprawności określono jako znaczny i do marca 2013 r. przebywała pod opieką Wnioskodawcy. W kwietniu 2013 r. Wnioskodawca podjął pracę w firmie XXXXX, gdzie pracuje do dnia dzisiejszego. Od kwietnia do lipca 2013 r. matka Wnioskodawcy przebywała w D.P.S., gdzie umarła pozostawiając w spadku (testament – akt notarialny XXX/XXX) mieszkanie po połowie udziału dla Wnioskodawcy i R. M. Mieszkanie to zostało sprzedane w dniu 21 marca 2016 r. za kwotę 110.000 zł. Wartość dla Wnioskodawcy wyniosła 53.000 zł. Wnioskodawca dokonał rozliczenia za używalność lokalu. Wskazuje również, że wyrównał zaległość – opłaty 346,63 zł i opłacił też koszty pośrednictwa sprzedaży. Po uzyskaniu rozwodu w 2014 r. Wnioskodawca został zobowiązany do płacenia alimentów na żonę i syna w wysokości 1.000 zł oraz dokonywania opłat rachunków domowych tj. media, gaz i prąd. W dniu 29 listopada 2016 r. zapadł wyrok podziału majątku, na który składało się:

1. prawo własności nieruchomości - 350.000 zł,
2. ruchomość tj. samochód – 2.000 zł,
3. środki na koncie bankowym – 20.005,98 zł,
4. zestaw wypoczynkowy, meble kuchenne, stół i krzesła, meblościanka – 5.000 zł,
5. zmywarka, lodówka – 1.000 zł,
6. kamera S. – 200 zł.

Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność ww. wymienione składniki majątkowe i stał się ich jedynym właścicielem. Nie chcąc sprzedaży dorobku życia (nieruchomości) i zapewnieniu mieszkającemu tam od urodzenia synowi miejsca zamieszkania oraz będąc w posiadaniu ww. składników majątkowych zobowiązał się do zapłaty 170.000 zł na rzecz byłej małżonki oraz alimentów 400 zł miesięcznie tytułem wyrównania udziału majątku wspólnego. Na zapłatę kwoty złożyły się fundusze z:

1. kredyt w banku – 80. 000 zł,
2. pieniądze ze sprzedaży mieszkania – 53.000 zł
3. oszczędności Wnioskodawcy oraz pomocy najbliższych.

Od 2009 r. ww. zdarzeniami Wnioskodawca zaniedbał bieżące remonty i naprawy budynku mieszkalnego. Wnioskodawca wskazuje, że na chwilę obecną dom wymaga dużych nakładów finansowych. Ponadto domu nie zamierza sprzedać ani wynająć. Chce dokonać kapitalnego remontu budynku i obejścia, i tym samym zabezpieczyć sobie i synowi przyzwoity lokal mieszkalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatkowanie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku na spłatę byłej żony spełnia przesłanki zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, może On skorzystać z uprawnień do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wydatkować przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku na spłatę byłej żony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późń. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że w 1983 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński z I.B. Wnioskodawca dnia 30 kwietnia 1984 r. na podstawie decyzji U.M.R., nabył wraz z żoną działkę budowlaną. W dniu 31 maja 1984 r. sporządzono akt notarialny – umowa oddania terenu w użytkowanie wieczyste. Dnia 30 lipca 1984 r. U.M. wydał pozwolenie na budowę. Do używalności dom został oddany w 1989 r. Cała inwestycja została wykonana z zaciągniętego przez Wnioskodawcę i Jego żonę kredytu, z części wynagrodzenia Wnioskodawcy oraz z nakładu własnej pracy. Wnioskodawca zawodowo pracował w S. G. na stanowisku m. k. przez 37 lat – od nauki zawodu aż do upadku zakładu. Żona Wnioskodawcy zajmowała się domem i wychowaniem trójki dzieci. W dniu 2 czerwca 2011 r. Burmistrz M. R. orzekł o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości – opłata 2.783 zł. Po utracie pracy w maju 2009 r. nastąpił rozpad pożycia małżeńskiego, zakończony rozwodem w 2014 r. W lipcu 2008 r. matka Wnioskodawcy mieszkająca samotnie – wdowa – doznała udaru mózgu po czym stan niepełnosprawności określono jako znaczny i do marca 2013 r. przebywała pod opieką Wnioskodawcy. W kwietniu 2013 r. Wnioskodawca podjął pracę w firmie XXXXX, gdzie pracuje do dnia dzisiejszego. Od kwietnia do lipca 2013 r. matka Wnioskodawcy przebywała w D.P.S., gdzie umarła pozostawiając w spadku (testament – akt notarialny XXX/XXX) mieszkanie po połowie udziału dla Wnioskodawcy i R. M. Mieszkanie to zostało sprzedane w dniu 21 marca 2016 r. za kwotę 110.000 zł. Wartość dla Wnioskodawcy wyniosła 53.000 zł. Wnioskodawca dokonał rozliczenia za używalność lokalu. Wskazuje również, że wyrównał zaległość – opłaty 346,63 zł i opłacił też koszty pośrednictwa sprzedaży. Po uzyskaniu rozwodu w 2014 r. Wnioskodawca został zobowiązany do płacenia alimentów na żonę i syna w wysokości 1.000 zł oraz dokonywania opłat rachunków domowych tj. media, gaz i prąd. W dniu 29 listopada 2016 r. zapadł wyrok podziału majątku, na który składało się:

1. prawo własności nieruchomości – 350.000 zł,
2. ruchomość tj. samochód – 2.000 zł,
3. środki na koncie bankowym – 20.005,98 zł,
4. zestaw wypoczynkowy, meble kuchenne, stół i krzesła, meblościanka – 5.000 zł,
5. zmywarka, lodówka – 1.000 zł,
6. kamera S. – 200 zł.

Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność ww. wymienione składniki majątkowe i stał się ich jedynym właścicielem. Nie chcąc sprzedaży dorobku życia (nieruchomości) i zapewnieniu mieszkającemu tam od urodzenia synowi miejsca zamieszkania oraz będąc w posiadaniu ww. składników majątkowych zobowiązał się do zapłaty 170.000 zł na rzecz byłej małżonki oraz alimentów 400 zł miesięcznie tytułem wyrównania udziału majątku wspólnego. Na zapłatę kwoty złożyły się fundusze z:

1. kredyt w banku – 80. 000 zł,
2. pieniądze ze sprzedaży mieszkania – 53.000 zł
3. oszczędności Wnioskodawcy oraz pomocy najbliższych.

Od 2009 r. ww. zdarzeniami Wnioskodawca zaniedbał bieżące remonty i naprawy budynku mieszkalnego. Wnioskodawca wskazuje, że na chwilę obecną dom wymaga dużych nakładów finansowych. Ponadto domu nie zamierza sprzedać ani wynająć. Chce dokonać kapitalnego remontu budynku i obejścia, i tym samym zabezpieczyć sobie i synowi przyzwoity lokal mieszkalny.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę w dniu 21 marca 2016 r. udziału w mieszkaniu nabytego w 2013 r. w wyniku spadku po zmarłej matce Wnioskodawcy stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów – w myśl art. 22 ust. 6e tej ustawy – ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust.1 pkt 8 lit. a–c (ustalonym zgodnie z art. 19 ww. ustawy), a kosztami uzyskania przychodu (ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Wyjaśnić przy tym należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa) przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa wyłącznie na wskazane w ustawie (art. 21 ust. 25 ww. ustawy) cele mieszkaniowe. Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, których realizacja pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania uzyskanego dochodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 29 listopada 2016 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną dokonał podziału majątku wspólnego polegającego na tym, że stał się jedynym właścicielem nieruchomości, w której zamieszkuje, oraz innych składników majątku. Jednocześnie został zobowiązany do spłaty byłej żony w wysokości 170.000 zł oraz płacenia alimentów 400 zł miesięcznie tytułem wyrównania udziału majątku wspólnego.

Należy zauważyć, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Natomiast w myśl art. 43 § 1 ww. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Jednakże, co wynika z analizy orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

1. podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
2. wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania wspólności ustawowej, ale tylko wówczas, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) – jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8, a także w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że przychód uzyskany w dniu 21 marca 2016 r. ze zbycia udziału w mieszkaniu, który Wnioskodawca nabył w spadku po zmarłej w 2013 r. matce, przeznaczony na spłatę dokonaną na rzecz byłej żony - w części dotyczącej nieruchomości - jest wydatkiem poniesionym na nabycie udziału w nieruchomości. Nabycie to stanowi realizację celu mieszkaniowego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Powyższe zwolnienie obejmować może taką część dochodu faktycznie otrzymanego, jaka proporcjonalnie odpowiadać będzie udziałowi wydatków poniesionych na spłatę byłej żony - w części dotyczącej nieruchomości nabytej na wyłączną własność w wyniku podziału majątku wspólnego w uzyskanym przychodzie. Tym samym Wnioskodawca może uwzględnić tę część spłaty przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wykazywanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-39 składanym za rok, w którym doszło do odpłatnego zbycia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.