Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.179.2017.2.JF
z 16 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.) uzupełnione w dniu 31 lipca 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 13 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 26 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla świadczonych na rzecz Spółki A usług standaryzacji bazy danych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwalifikacji świadczenia polegającego na standaryzacji bazy danych. określenia podstawy opodatkowania dla świadczonych na rzecz Spółki A usług standaryzacji bazy danych. Wniosek został uzupełniony w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 13 lipca 2017 r. znak nr 0114-KDIP1-2.4012.179.2017.1.JF.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką, dostarczającej rozwiązania w zakresie baz danych. Spółka od innego podmiotu (dalej: „Spółka A”) otrzymuje bazy danych, w celu dokonania ich odpowiednich standaryzacji. Między innymi, zadaniem Spółki jest usunięcie z baz danych wszelkich znaków interpunkcyjnych typu kropki, przecinki, spacje, myślniki, ujednolicenie formy i struktury danych, tak żeby bazy danych były zdatne do użytku - te czynności zostają powierzone Wnioskodawcy. Co ważne w analizowanym stanie faktycznym, czynności wykonywane przez Spółkę nie są bardzo złożone, polegają wyłącznie na dopracowaniu otrzymanych baz danych w niewielkim zakresie.

Następnie bazy danych są odsprzedawane z odpowiednią marżą (która jest uzależniona od nakładu pracy związanego z procesem standaryzacji) do kolejnego podmiotu (dalej: „Spółka B”), która dokonuje dalszych obróbek celem dostosowania baz danych do ich finalnej wersji - te zadania są powierzone tej właśnie Spółce B.

Taki obrót bazami danych uwarunkowany jest specjalizacją każdego podmiotu w odpowiedniej obróbce baz danych, co ma na celu zwiększenie szybkości pracy, podniesienie efektywności, obniżenie kosztów pracy itd. Co istotne, Wnioskodawca otrzymując powierzony materiał (bazy danych do obróbki) ma świadomość, iż wysokość jego zarobku jest uwarunkowana od nakładu pracy związanego ze standaryzacją. Co ważne, Wnioskodawca nie może wykorzystywać tej bazy danych na własne potrzeby po jej zbyciu do danego wyznaczonego podmiotu i nie może jej dalej przetrzymywać (musi ją skasować).

Ponadto, Spółka nie ma w pełni możliwości dysponowania towarem jak właściciel - jest ono ograniczone - ma prawo do modyfikacji baz danych tylko w ograniczonym zakresie. Spółka nie ma prawa do odsprzedaży baz danych innym niż podmiotom z grupy, a po ich zbyciu skasować bazy danych by ograniczyć ryzyko dalszego wykorzystywania.

Ponadto, wartość baz danych przekazywanych Wnioskodawcy przez Spółkę A stanowi ok. 80-98% wartości końcowej ceny jednostkowej ulepszanej bazy danych. Wartość materiału własnego włożonego przez Wnioskodawcę (m.in. koszty pracy informatyków) będzie stanowić odpowiednio ok. 2-20% wartości końcowej ceny jednostkowej danej bazy danych.

W odpowiedzi na wezwanie wskazano, że z ekonomicznego punktu widzenia Wnioskodawca wykonuje usługi na otrzymanych bazach danych, by efekt jego pracy (wartość dodana) został przekazany do odbiorcy. Z uwagi na specyfikę rynku odbiorców takich baz danych Wnioskodawca ma ograniczone prawo do dysponowania bazami jak właściciel i jego zdaniem to Spółka A dysponuje bazami danych jak właściciel i to ona dokonuje sprzedaży baz danych ostatecznemu nabywcy.

Dane przekazywane są na elektronicznych nośnikach danych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w w odpowiedzi na wezwanie):

Czy w rozumieniu przepisów w zakresie podatku VAT podstawa opodatkowania z tytułu świadczenia przez Spółkę wyżej wymienionych usług powinna obejmować wartość świadczonej usługi za standaryzację?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):

W przedstawionym stanie faktycznym podstawą opodatkowania w rozumieniu przepisów w zakresie podatku VAT powinna być wartość świadczonej usługi za standaryzację - bez uwzględnienia wartości baz danych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jednym z czynników, które decydującą o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Ponadto, w myśl art. 29a ust. 7 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Powołany art. 29a ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę (pomniejszona w wartość podatku) obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Pojęcie zapłaty użyte przez ustawodawcę powinno być rozumiane jako należność za daną czynność opodatkowaną, jako kwota bądź wartość, na którą strony się umówiły, czyli kwota, którą podatnik efektywnie ma otrzymać od nabywcy towarów lub usług lub osób trzeciej. Jest to zatem kwota netto wynikająca z umowy stron transakcji stanowiąca zapłatę za świadczenie.

Wskazać należy, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy oraz kształtować treść umów w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Wynika to z przepisów prawa cywilnego, a bezpośrednio z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 45 ), zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca wskazał, że otrzymuje od Zleceniodawcy (Spółki A) bazy danych, w celu dokonania ich standaryzacji (usunięcie z baz danych wszelkich znaków interpunkcyjnych typu kropki, przecinki, spacje, myślniki, ujednolicenie formy i struktury danych, tak żeby bazy danych były zdatne do użytku). Spółka A powierzając Wnioskodawcy bazę danych nie będzie przenosiła na Wnioskodawcę prawa do dysponowania tymi bazami jak właściciel, a Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał baz danych dla własnych potrzeb, nie będzie rozporządzał nimi w sposób swobodny, nie będzie uzyskiwał na własną rzecz pożytków. Z ekonomicznego punktu widzenia Wnioskodawca wykonuje usługi na otrzymanych bazach danych, by efekt jego pracy (wartość dodana) został przekazany do odbiorcy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest to, czy podstawa opodatkowania z tytułu świadczenia przez Spółkę ww. usług powinna obejmować wartość świadczonej usługi za standaryzację.

Jak wynika z cyt. powyżej art. 29a ustawy, podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę za świadczenie usługi. Warunki co do płatności z tytułu świadczonej przez Wnioskodawcę usługi powinny wynikać z zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą usługi umowy. Jeżeli z umowy wynika, że wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest usługa standaryzacji baz w zakresie opisanym we wniosku tj. usunięcie z baz danych wszelkich znaków interpunkcyjnych typu kropki, przecinki, spacje, myślniki, ujednolicenie formy i struktury danych, tak żeby bazy danych były zdatne do użytku, to podstawą opodatkowania jest kwota tego wynagrodzenia pomniejszona o kwotę podatku VAT. To Wnioskodawca i jego kontrahent ustalają wysokość wynagrodzenia i warunki na jakich usługa ma być świadczona. Skoro Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Spółki A będącej właścicielem bazy danych, a Wnioskodawca wykonuje tylko usługę standaryzacji otrzymanej bazy danych i to Spółka A dokonuje w rezultacie sprzedaży bazy danych po wykonaniu przez Wnioskodawcę usług, to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że podstawa opodatkowania nie będzie obejmować wartości bazy danych a jedynie wartość świadczonej usługi.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.