INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011r. (data wpływu 13 stycznia 2012r.) uzupełniony pismem które wpłynęło do tut. organu 9 marca 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a. Wniosek został uzupełniony pismem które wpłynęło do tut. organu 9 marca 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane w piśmie które wpłynęło do tut. organu 9 marca 2012r.):

Podatnik będący Fundacją, której fundamentalnym zadaniem zgodnie ze statutem (załącznik nr 1) jest wspieranie polskiej kultury, a zwłaszcza pomoc polskim artystom poprzez propagowanie ich umiejętności na drodze organizowania rożnych wydarzeń kulturalnych promujących tychże artystów oraz polską kulturę, w tym koncertów muzyki operetkowej i musicalowej, działalności wydawniczej oraz organizacja konkursów mających na celu odkrywanie młodych talentów.

Fundacja współpracuje m.in. z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w ramach tej współpracy wydany został album okolicznościowy z okazji rocznicy urodzin Y. Zawiera on galerię zdjęć wybitnych ... autorstwa znanego fotografika. Załącznik muzyczny do albumu stanowi krążek DVD - Video pt. „xxx” zawierający wideoklipy wybranych utworów z płyty CD o tym samym tytule.

Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Album ten Fundacja wydała pod patronatem m.in. Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Narodowego Instytutu, Filharmonii Narodowej, Teatru. W ramach projektu odbyły się również koncerty promujące album.

Do końca roku 2010 Fundacja przy wystawianiu faktur potwierdzających wykonanie usługi jaką było organizowanie koncertów korzystała ze zwolnienia na podstawie klasyfikacji usług.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie tut. organu: „Proszę jednoznacznie wskazać, czy w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub jest wpisany do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej...” Wnioskodawca wskazał, że jest instytucją o charakterze kulturalnym.

W piśmie które wpłynęło do tut. organu 9 marca 2012r. wskazano, iż w opinii Wnioskodawcy prowadzona przez Fundację działalność spełnia kryteria uznania jej za „instytucję o charakterze kulturalnym”. Pojecie „instytucji o charakterze kulturalnym” nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę, koniecznym jest zatem ustalenie znaczenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w oparciu o dostępne metody wykładni prawa podatkowego.

Nie budzi wątpliwości, ze podstawowa metoda wykładni prawa podatkowego jest wykładnia językowa.

Pojecie „charakter” należy rozumieć jako „(z gr. – charakteristikos – odróżniający) – piętno, cecha, wizerunek lub właściwość. Zespół cech wyróżniający dany przedmiot, zjawisko, osobę od innych tego samego rodzaju, np. ze względu na wygląd, postać działanie czy zachowanie” – sjp.pwn.pl. pojecie „instytucja” powinno być rozumiane jako „1. Zakład realizujący określone zadania; 2. w prawie: zespół norm organizujących jakąś dziedzinę życia; organizacja oparta na tych normach”.

Zatem „instytucja o charakterze kulturalnym” to „zakład realizujący określone zadania”, którego cechą jest prowadzenie działalności kulturalnej. Pojecie działalności kulturalnej zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2001r. Nr 13, poz. 123 ze zm.). Zgodnie z art. 1 ww. ustawy „Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury”. Jak wynika z przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji opis stanu faktycznego, którego elementem są również zapisy statutu, podstawowym zadaniem fundacji jest m.in. promocja i upowszechnianie kultury polskiej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest „instytucją o charakterze kulturalnym”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle nowoobowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Fundacja może korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33, a ścisłej jako podmiot o charakterze kulturalnym...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisami art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnieniu podlegają usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Ponadto zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury którą to działalność mogą prowadzić zgodnie z art. 3 ust. 1 niniejszej ustawy osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Bezsprzecznie zatem statut oraz prowadzona dotychczas przez Fundacje działalność spełnia wymogi przedstawione w ustawowej definicji. Tym samym wnioskujący uważa że podlega zwolnieniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym na mocy art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że na podstawie art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od towarów i usług (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1 ze zm.) państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia z VAT.

Polski ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne m.in. świadczone przez grupę podmiotów, określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011r. „zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia”.
   
   

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.
   
   

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty.

Z treści wniosku wynika, że wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy może korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest fundacją której fundamentalnym zadaniem zgodnie ze statutem jest wspieranie polskiej kultury a zwłaszcza pomoc polskim artystom poprzez propagowanie ich umiejętności na drodze organizowania rożnych wydarzeń kulturalnych promujących tychże artystów oraz polską kulturę, w tym koncertów muzyki operetkowej i musicalowej, działalności wydawniczej oraz organizacja konkursów mających na celu odkrywanie młodych talentów

W piśmie, które wpłynęło do tut. organu 9 marca 2012r., Wnioskodawca wskazał, że jest instytucją o charakterze kulturalnym.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy wskazać należy, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT mogą korzystać podmioty zidentyfikowane w ww. przepisie tj.

• podmioty prawa publicznego,
• inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub
• podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.
  
  

Należy przy tym zaznaczyć, że usługi kulturalne świadczone przez ww. podmioty są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT).

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji podmiotu prawa publicznego. Definicję tą zawiera art. 1 ust. 9 Dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U.UE.L.04.134.114). Pojęcie „podmiot prawa publicznego” jest w dyrektywie tej zdefiniowane w kontekście prawa zamówień publicznych i definicji „instytucji zamawiających”, niemniej jednak, mając na uwadze systemową wykładnię przepisów, definicją tą posiłkowo można posłużyć się również w przedmiotowej sprawie.

„Podmiot prawa publicznego” oznacza zatem każdy podmiot:

• ustanowiony w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, które nie mają charakteru przemysłowego ani handlowego;
• posiadający osobowość prawną; oraz
• finansowany w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego; albo taki, którego zarząd podlega nadzorowi ze strony tych podmiotów; albo taki, w którym ponad połowa członków organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego została wyznaczona przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego,
  
  

Tut. Organ podkreśla, że mimo wezwania, Wnioskodawca nie określił jednoznacznie, czy jest podmiotem prawa publicznego, czy jest wpisany do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej zatem należy uznać, że Fundacja nie jest podmiotem prawa publicznego, nie jest również wpisana do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

W opinii Wnioskodawcy prowadzona przez Fundację działalność spełnia kryteria uznania jej za „instytucję o charakterze kulturalnym”, nie wskazując jednak odrębnych przepisów na podstawie których jest instytucją uznaną za podmiot o charakterze kulturalnym. W tym zakresie Wnioskodawca wyjaśnił jedynie, że „instytucja o charakterze kulturalnym” to „zakład realizujący określone zadania”, którego cechą jest prowadzenie działalności kulturalnej oraz że pojecie działalności kulturalnej zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zgodnie z art. 1 ww. ustawy „Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury”, a jak wynika z przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji opis stanu faktycznego, którego elementem są również zapisy statutu, podstawowym zadaniem fundacji jest m.in. promocja i upowszechnianie kultury polskiej.

Odnosząc się do powyższych kwestii tut. Organ zauważa, iż przepisy ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 13, poz. 123 ze zm.) nie kwalifikują Wnioskodawcy jako instytucji o charakterze kulturalnym.

Art. 2 tej ustawy stanowi, że formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Należy zauważyć, że forma organizacyjna Wnioskodawcy nie odpowiada żadnej formie organizacyjnej działalności kulturalnej spośród wymienionych w powyższym przepisie.

Sam fakt prowadzenia działalności kulturalnej w formie fundacji, której celem statutowym jest działalność kulturalna, nie przesądza bowiem o uznaniu danego podmiotu za instytucję o charakterze kulturalnym. Wskazany przepis art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej określa formy organizacyjne tej działalności nie nadaje zaś przymiotu instytucji danym podmiotom.

Kwestia tworzenia instytucji kultury uregulowana została w rozdziale 2 tej ustawy, zatytułowanym „Instytucje kultury”.

Zgodnie z przepisami powyższego rozdziału, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 8).

Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami (art. 10 ust. 1).

Art. 10 ust. 2 cyt. ustawy stanowi natomiast, że ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia – należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury.

Art. 14 ust. 1 tej ustawy określa, iż instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25 (art. 14 ust. 2). Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru (art. 14 ust. 3).

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru instytucji kultury (art. 14 ust. 4).

W świetle powyższego w zakresie pojęcia „instytucja kultury” na gruncie ustawy o działalności kulturalnej nie będzie się mieścić instytucja kultury utworzona przez inny podmiot niż określony w art. 8 i 9 tej ustawy.

Odnosząc powyższe do powołanych regulacji art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT należy zauważyć, iż ze zwolnienia od podatku VAT mogą korzystać podmioty inne niż podmioty prawa publicznego, uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym ale jedynie te będące państwowymi lub samorządowymi instytucjami kultury, utworzonymi przez ministra lub kierownika urzędu centralnego czy jednostkę samorządu terytorialnego oraz podmioty wpisane do rejestru, o którym mowa w ww. art. 14 cyt. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, zgodnie z którym instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Należy również zauważyć, że przepis art. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984r. o fundacjach (t. j Dz. U. z 1991r. Nr 46, poz. 203 ze zm.) stanowi, że fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. Przepis ten wyznacza zatem cele, dla realizacji których może być powołana fundacja, nie określa natomiast, że fundacja jest instytucją o charakterze kulturalnym.

Mając powyższe na uwadze, jak również opis zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że – wbrew opinii zawartej we wniosku – Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Wnioskodawca nie jest bowiem podmiotem zidentyfikowanym w ww. przepisie.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto w przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tut. organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę. Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.