Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.218.2017.1.JP
z 10 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 10 maja 2017 r.) uzupełnionym w dniu 7 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację projektu pn.: „xxx” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2017 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 7 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto xxx w związku z planowaną inwestycją „xxx” jest zainteresowana Programem z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Działania 3.1. Wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa xxx na lata 2014-2020, tj. otrzymaniem dofinansowania z EFRR. Powyższe przedsięwzięcie obejmować będzie montaż około 100 instalacji do produkcji energii elektrycznej i cieplnej pochodzącej ze źródeł odnawialnych, w tym fotowoltaicznych o mocy nie większej niż 5 kWp oraz instalacji solarnych, umieszczonych na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych. Przedsięwzięcie realizowane będzie w całości na obszarze miasta xxx w jego granicach administracyjnych, objętych miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego, w kilku punktach miasta w obrębie osiedli domów jednorodzinnych. Tereny, na których realizowany będzie montaż instalacji to przede wszystkim rozproszona zabudowa mieszkaniowa. Nie przewiduje się zmiany sposobu użytkowania istniejących terenów w związku z zamierzeniem inwestycyjnym. Panele solarne oraz fotowoltaiczne montowane będą na pokryciach dachowych poszczególnych obiektów. Pozostała część systemów do produkcji energii elektrycznej i cieplnej pochodzącej ze źródeł odnawialnych stanowić będzie wewnętrzną instalację budynków objętych projektem. Rezultatem projektu będzie zwiększenie wykorzystania energii pochodzących ze źródeł odnawialnych na potrzeby gospodarstw domowych oraz ograniczenie zapotrzebowania na konwencjonalne nośniki energii. Realizacja projektu przyczyni się do zmniejszenia emisji zanieczyszczeń, m.in. pyłu zawieszonego PM 10 i PM 2,5 będącej następstwem produkcji energii elektrycznej i cieplnej wytwarzanej ze źródeł konwencjonalnych. Głównym celem projektu jest popularyzowanie wśród mieszkańców postaw proekologicznych oraz upowszechnianie wykorzystania alternatywnych metod pozyskiwania energii. Nieruchomości, na których realizowany będzie projekt, są zagospodarowane poprzez zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Powyższe nieruchomości objęte są miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Planowane przedsięwzięcie jest zgodne z zapisami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Obecnie obiekty objęte niniejszym projektem korzystają z energii pochodzącej z sieci energetycznej. Instalacje solarne montowane będą na budynkach ogrzewanych paliwem stałym, tj. węglem oraz miałem węglowym. Podmiotem realizującym projekt będzie Gmina Miasto xx. Pomiędzy Gminą, a osobami fizycznymi zostaną zawarte umowy cywilnoprawne, dotyczące warunków zobowiązań związanych z montażem i użytkowaniem instalacji do produkcji energii ze źródeł odnawialnych dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych, z której wynikać będzie, że mieszkańcy poniosą co najmniej 30% wartości bezzwrotnych kosztów kwalifikowanych projektu, nie więcej niż 70% to fundusze unijne oraz wkład własny Gminy. Mieszkańcy, zgodnie z treścią umów, oświadczą, że posiadają pełne prawo do dysponowania nieruchomością, na której przewiduje się realizację przedmiotowego projektu oraz zobowiązani są do udostępniania jej do prowadzenia prac projektowych i budowlanych. Energia/ źródło energii wytworzone w związku z udziałem w projekcie wykorzystane będzie wyłącznie na potrzeby gospodarstwa domowego. Gmina w ramach zawartych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych nie przenosi własności instalacji OZE. Umowy te wprost stwierdzają, że w okresie ich obowiązywania instalacje pozostają własnością Gminy, a mieszkańcy dostaną je jedynie do korzystania zgodnie z ich przeznaczeniem do zakończenia trwania umowy. Z treści umów wynika jednocześnie, iż dopiero wraz z upływem okresu trwania umowy, instalacja zostanie przekazana mieszkańcowi na własność. W konsekwencji należy uznać, że realizując swoje zobowiązania wobec mieszkańców wynikające z umów, Gmina nie dokonuje dostawy towarów w rozumieniu przepisów o VAT. W okresie obowiązywania umów nie dochodzi do przeniesienia własności instalacji na rzecz mieszkańców. Jednocześnie Gmina bezsprzecznie wykonuje określone w umowach świadczenia na rzecz mieszkańców. W szczególności Gmina zobowiązała się do zabezpieczenia rzeczowej realizacji projektu, na którą ma się składać wyłonienie wykonawcy instalacji oraz nadzoru inwestorskiego zgodnie z przepisami prawo zamówień publicznych, ustalenie harmonogramu montażu instalacji, sprawowanie bieżącego nadzoru nad przebiegiem prac, przeprowadzanie odbiorów końcowych oraz rozliczenie finansowe projektu. Gmina zobowiązała się również do przekazania ogniw fotowoltaicznych i paneli solarnych mieszkańcom do korzystania. Tym samym w oparciu o art. 8 ust. 2a ustawy o VAT należy stwierdzić, że mamy w tym przypadku do czynienia ze świadczeniem usług przez Gminę na rzecz mieszkańców. Przedmiotową usługą jest usługa modernizacji budynku, na którą składa się w szczególności montaż instalacji oraz przekazanie jej właścicielowi do korzystania. Innymi słowy Gmina przyjmie rolę inwestora w ramach projektu i nabędzie od wybranego przez siebie wykonawcy usługę wykonania instalacji OZE we wskazanych przez nią budynkach. Powyższe prace Gmina zleci wykonawcy we własnym imieniu, jednakże na rzecz mieszkańców, gdyż to oni ostatecznie korzystają z instalacji. W tej sytuacji, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT przyjmuje się, że Gmina sama otrzymała i wyświadczyła usługę. Planowany termin realizacji zadania - kwiecień 2017 r. - czerwiec 2018 r. Gmina Miasto xxx jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), wykonuje nałożone odrębnymi przepisami na nią zadania, dla realizacji, których została powołana spoza VAT, jak również czynności podlegające VAT, na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Gmina Miasto xxx z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT z podległymi jednostkami.

Jednostki organizacyjne wchodzące w skład struktury Gminy Miasto xxx tj.:

1. Urząd Miasta xxx
   
2. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej
   
3. Przedszkole Miejskie Nr …
   
4. Przedszkole Miejskie Nr …
   
5. Szkoła Podstawowa Nr …
   
6. Szkoła Podstawowa Nr …
   
7. Szkoła Podstawowa Nr …
   
8. Gimnazjum Nr …
   
9. Ośrodek Sportu i Turystyki
   
10. Centrum Usług Wspólnych

Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina i to ona świadczy usługi opodatkowane i ma prawo do odliczenia VAT naliczonego, a zakłady budżetowe, jak i jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, czyli wszelkie czynności przez nie wykonywane na rzecz osób trzecich rozliczane są przez Gminę, a czynności dokonywane w ramach Gminy zarówno pomiędzy jednostkami budżetowymi, jak i zakładami budżetowymi mają charakter wewnętrzny.

Po dokonaniu centralizacji rozliczeń, wydatki inwestycyjne na budowę instalacji OZE na budynkach mieszkalnych będą dotyczyły działalności opodatkowanej, jak również innej działalności, tj. realizacji zadań publicznych niebędących działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W związku z powyższym Gmina zwracamy się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie „braku prawa do odliczenia 100%” podatku naliczonego od wydatków na powyższy projekt i nakładów inwestycyjnych na budowę instalacji OZE na budynkach mieszkalnych, po centralizacji rozliczeń Gminy i jej jednostek.

W związku z powyższym opisem zadano pytania ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy Gminie Miasto xx finansującej inwestycję w części ze środków własnych, środków Marszałka Wojewódzkiego oraz odpłatności mieszkańców miasta xx będzie przysługiwało pełne prawo (w 100 %) do odliczenia podatku naliczonego w fakturach dokumentujących zakupy związane z utrzymaniem i budową instalacji OZE na budynkach mieszkalnych po dokonaniu centralizacji rozliczeń podatku VAT z podległymi jednostkami?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu.

Gmina Miasto xx będzie miała możliwość odliczenia w 100 % podatku naliczonego od wydatków poniesionych na powyższy projekt i nakładów inwestycyjnych na budowę instalacji OZE na budynkach mieszkalnych, po centralizacji rozliczeń Gminy i jej jednostek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu

1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca (…).

Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa TSUE wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. Trybunał zwraca uwagę, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Każde zatem nabycie towarów i usług, przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Istotna jest intencja nabycia, jeśli dany towar/usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy (art. 88 cyt. ustawy) lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji pojęcia „zamiar” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

W związku z tym, że zakupy związane z utrzymaniem i budową instalacji OZE na budynkach mieszkalnych, będą podlegały opodatkowaniu i nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku, Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na nabycie towarów i usług związanych z realizacją ww. projektu, pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy, ograniczających to prawo, gdyż spełniona będzie podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że Gmina będzie spełniała warunki uprawniające do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego należało uznać za prawidłowe. Przy czym należy zwrócić uwagę, że w sytuacji gdyby przedmiotem nabycia były usługi podlegające opodatkowaniu na zasadach odwrotnego obciążenia (art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT), podstawą do dokonania odliczenia nie będzie faktura wystawiona przez usługodawcę, lecz odliczenia należy dokonać na zasadach wynikających z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy o VAT. Należy jednak zaznaczyć, że kwestia odwrotnego obciążenia nie była przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż nie sformułowano w tym zakresie pytania ani własnego stanowiska.

Wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Dlatego też ocena stanowiska odnoszącego się do pytania jest bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.