Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.102.2017.1.AB
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych ponoszenia przez Spółkę wydatków na zapewnienie pracownikom w siedzibie Spółki posiłków w formie gotowych śniadań i związanych z tym obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych ponoszenia przez Spółkę wydatków na zapewnienie pracownikom w siedzibie Spółki posiłków w formie gotowych śniadań i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, zajmując się przede wszystkim rozwojem produktów dotyczących działalności marketingowej i reklamowej w Internecie (np. tworzy narzędzia do śledzenia ruchu internetowego oraz doboru odpowiedniej reklamy kontekstowej).

Spółka jest - jako tzw. „zakład pracy” - płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm., dalej: „ustawa o PDOF”), obowiązanym do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób przez nią zatrudnionych.

Świadczenia Spółki na rzecz pracowników będące przedmiotem niniejszego wniosku.

Pracownicy branży informatycznej, w tym również pracownicy Spółki, są narażeni na szereg niekorzystnych dla zdrowia czynników związanych z wielogodzinną pracą biurową przed monitorami. Branża ta jest szczególnie narażona na schorzenia związane z układem krążenia, wadami postawy, znaczącym pogorszeniem się wzroku, jak również na wysoki poziom stresu związany z pracą pod presją czasu (w związku z terminami narzuconymi przez klientów odnośnie realizacji zamówionych projektów), mocną konkurencją w branży etc. Powyższe czynniki mają bezpośredni wpływ na zdrowie fizyczne jak i psychiczne pracowników, co z kolei przekłada się na spadek ich produktywności.

Dlatego też Spółka, w ramach propagowania zdrowego stylu życia i dbałości o kulturę fizyczną osób w niej zatrudnionych, wdrożyła dla swoich pracowników szereg programów, mających na celu ich aktywizację fizyczną obniżenie poziomu stresu, zachowanie dobrego stanu zdrowia - zarówno fizycznego jak i psychicznego. Działania te - będące w istocie świadczeniami ze stosunku pracy lub pokrewnego - z perspektywy Spółki służą także utrzymaniu pracowników w odpowiedniej kondycji psychofizycznej, co przekłada się na ich lepszą wydajność w pracy, zmniejszoną podatność na wszelkiego rodzaju choroby oraz stres. Innymi słowy, programy wdrożone przez Spółkę służą zarówno samym pracownikom, jak również w sposób pośredni pracodawcy.

Jedną z inicjatyw wdrożonych przez Spółkę w tym zakresie jest zapewnienie pracownikom w siedzibie Spółki posiłków w postaci gotowych śniadań, które dostarczane są do siedziby Spółki w każdy piątek (dalej: „śniadania piątkowe”). Prawo do korzystania z tego typu świadczenia jest uregulowane w „Regulaminie Benefitów Spółki”, stanowiącym wewnętrzną regulację dotyczącą korzyści pracowniczych (jako załącznik do regulaminu wynagradzania). Celem realizacji ww. świadczenia Spółka zawarła z lokalnym dostawcą/usługodawcą (dalej: „Wykonawca”) stosowną umowę ramową na świadczenie usług cateringowych z 10 marca 2017 r., aczkolwiek tego rodzaju usługi gastronomiczne były świadczone przez ten sam podmiot sporadycznie już wcześniej, aby sprawdzić ich jakość.

Zgodnie z najważniejszymi postanowieniami ww. umowy:

§ 1 Przedmiot Umowy

Przedmiotem Umowy jest świadczenie przez Wykonawcę na rzecz Zamawiającego usług cateringowych, tj. przygotowanie i dostarczenie gotowych posiłków w formie „szwedzkiego stołu” - bufetu z potrawami mięsnymi, wegańskimi oraz wegetariańskimi, dostarczonymi do siedziby Zamawiającego.

§ 2 Sposób wykonania przedmiotu Umowy

1. Usługi cateringowe będą dostarczone Zamawiającemu w każdy piątek w godzinach 08:00-08:30.
2. Wykonawca zobowiązany jest dostarczyć zamówione potrawy w formie bufetu do siedziby Zamawiającego.
   
   

W praktyce, aby oszacować ilość oraz rodzaj posiłków, jakie mają zostać dostarczone w każdy piątek do siedziby Spółki, pracownicy biorą udział w anonimowej ankiecie (Google Forms). Wyniki ankiety wskazują jedynie:

• (ilość) ilu pracowników, spośród wszystkich obecnych w danym dniu, chciałoby skorzystać z piątkowego śniadania w formie bufetu (szwedzkiego stołu);
• (rodzaj) jakiego rodzaju dania są preferowane: dania mięsne (tzw. English Breakfast), dania wegetariańskie, czy dania wegańskie.

Na tej podstawie składane jest następnie zamówienie do Wykonawcy, który zobowiązany jest dostarczyć określoną ilość posiłków określonego rodzaju do siedziby Spółki.

Spółka, jako pracodawca, nie prowadzi dokładnej ewidencji spożytych posiłków w formie bufetu przez indywidualnych pracowników. Trudno zresztą byłoby sobie wyobrazić, w jaki sposób miałaby to robić, skoro śniadania piątkowe mają miejsce w formie bufetu (szwedzkiego stołu). Ww. ankieta jest anonimowa i ma na celu jedynie ustalenie ilości oraz rodzaju posiłków, tak aby móc następnie złożyć w miarę precyzyjne zamówienie.

Ponadto, stosownie do postanowień cyt. umowy:

§ 5 Wynagrodzenie

• Usługi cateringowe będą świadczone przez Wykonawcę za wynagrodzeniem obejmującym wszystkie koszty wykonania i dostarczenia przedmiotu Umowy.
• Wynagrodzenie Wykonawcy za realizację usług cateringowych zostanie ustalone na podstawie faktycznego zużycia.
• Wynagrodzenie Wykonawcy płatne będzie za każdą usługę cateringową dostarczoną danego dnia.
• Zamawiający dokona zapłaty wynagrodzenia przelewem, na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wykonawcę w terminie siedmiu (7) dni od dnia wystawienia faktury VAT.

Zatem rodzaj oraz ilość posiłków, jak również zapewne koszty ich sporządzenia (robocizna) oraz dostarczenia do siedziby Spółki, stanowią wewnętrzną kalkulację Wykonawcy.

Faktury wystawiane każdorazowo przez Wykonawcę (zazwyczaj tego samego dnia) zawierają jedynie pozycję „usługa gastronomiczna” - sztuk 1,00 - oraz całkowitą kwotę do zapłaty.

Zasadniczymi celami wprowadzenia tego rodzaju świadczenia, z perspektywy kadry zarządzającej Spółki oraz Wnioskodawcy, były:

• zapewnienie pracownikom zdrowych posiłków w postaci śniadań piątkowych, które sporządzane są wyłączenie ze świeżych składników przez sprawdzonego Wykonawcę (umowa zobowiązuje go w § 5 do sporządzania posiłków najwyższej jakości);
• zintegrowanie między sobą pracowników poszczególnych działów (śniadania mają formę bufetu, tj. stołu szwedzkiego, stanowią okazję do spotkania przed pracą);
• zbudowanie dobrej atmosfery w pracy, zwłaszcza pod koniec tygodnia roboczego, kiedy znaczna część pracowników może odczuwać zmęczenie swoimi obowiązkami;
• wzmocnienie więzów lojalności wobec pracodawcy (Spółki).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udział pracowników w firmowych śniadaniach piątkowych skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i 3 w zw. z art. 11 ustawy o PDOF i czy powoduje to, że na Spółce ciąży obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy w tym zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracowników w firmowych śniadaniach piątkowych nie skutkuje powstaniem po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 i 3 w zw. z art. 11 ustawy o PDOF, a w konsekwencji na Spółce nie ciąży obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy w tym zakresie.

Po pierwsze, w ocenie Wnioskodawcy, pracownicy biorą udział w śniadaniach piątkowych w pełni dobrowolnie, natomiast świadczenie to jest spełnianie zarówno w interesie samych pracowników, jak również i pracodawcy, ponieważ ma na celu zapewnienie pracownikom zdrowych posiłków sporządzanych ze świeżych składników, zintegrowanie między sobą pracowników poszczególnych działów, zbudowanie dobrej atmosfery w pracy pod koniec tygodnia roboczego oraz wzmocnienie więzów lojalności wobec Spółki.

Po drugie, uznać jednak należy, iż teoretycznie pracownicy odnoszą tutaj korzyść majątkową w postaci zaoszczędzenia wydatku, który i tak musieliby ponieść z własnych środków. Część pracowników bowiem może nie spożywać śniadania w domu, skoro ma prawo wziąć udział w firmowym śniadaniu piątkowym. Nie jest to jednak czynnik przesądzający o tym, czy po stronie pracowników powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.

Po trzecie mianowicie, co najważniejsze, nie ma możliwości przypisania konkretnym pracownikom przysporzenia majątkowego o indywidualnie określonej wartości, co jest warunkiem koniecznym rozpoznania po stronie pracowników przychodu z innych nieodpłatnych świadczeń (względnie świadczeń w naturze) w rozumieniu art. 12 ust. 1 i 3 w zw. z art. 11 ustawy o PDOF. Spółka nie monitoruje, którzy pracownicy skorzystali ze śniadania piątkowego (ankieta jest anonimowa), a posiłki są wydawane w formie bufetu (stołu szwedzkiego), z którego każdy może skorzystać w niemalże dowolnej ilości. Spółka nie nadzoruje, kto i ile oraz jakiego rodzaju potrawy spożył. Natomiast obliczenie średniej arytmetycznej (koszt usługi gastronomicznej podzielony przez liczbę zgłoszeń z ankiety) jest niedopuszczalne, ponieważ w ten sposób nie można ustalić przysporzenia majątkowego o indywidualnie określonej wartości.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Uwagi wstępne - przepisy prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca sprecyzował w dalszych ustępach art. 11 cyt. ustawy, jak należy obliczać wartość pieniężną świadczeń w naturze oraz wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust, 2 ustawy o PDOF, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2a ustawy o PDOF, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 2b ustawy o PDOF, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o PDOF, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z powyższych przepisów wynika, że przychodami ze stosunku pracy mogą być wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące powstaniem po stronie pracownika przysporzenia majątkowego, mającego swoje źródło w stosunku pracy. Z uwagi na fakt, że katalog świadczeń stanowiących przychód ze stosunku pracy jest otwarty, niektóre świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy mogą być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sam sposób opodatkowywane, tj. wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym zostały pracownikowi przekazane, chyba że korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie

art. 21 ust. 1 ustawy o PDOF.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 7/13:

Wobec bardzo dużych rozbieżności w praktyce stosowania cyt. powyżej przepisów, zarówno jeśli chodzi o ich stosowanie przez organy podatkowe, jak również o ich interpretację i wykładnię przez sądy administracyjne, cyt. powyżej przepisy zostały zaskarżone do Trybunału Konstytucyjnego przez Prezydenta Konfederacji X.

W wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz.U. poz. 947) Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumiane w ten sposób, że „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji. Kwestionowane przepisy były podstawą wydania wielu, czasem odmiennych, rozstrzygnięć przez sądy administracyjne, co mogłoby prowadzić do wniosku, że nie spełniają one podstawowego warunku stawianego przez Konstytucję przepisom podatkowym, a mianowicie należytej precyzji i określoności. Jednak uchylenie przepisów powinno być rozwiązaniem stosowanym tylko w sytuacji, gdy brak jest możliwości dokonania ich prokonstytucyjnej wykładni. W niniejszej sprawie - zdaniem Trybunału - taka możliwość jednak istnieje.

Zdaniem Trybunału przede wszystkim należy ustalić, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: i) prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, ii) albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o PDOF jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Trybunał podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o PDOF tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej - jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w przypadku braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek.

Jednak, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy - po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Kolejnym elementem kontroli konstytucyjności było ustalenie zasad objęcia innego nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Trybunał zwrócił uwagę, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia - w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych - są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie - w odniesieniu do tego przychodu - wymagany realny charakter świadczenia.

W odniesieniu do pieniędzy (wartości pieniężnych) owo skonkretyzowanie i przypisanie ich jako przychodu będącego podstawą opodatkowania jest możliwe bez elementu realnego, tj. wydania sumy podatnikowi: wystarczy, że określona kwota pojawi się na liście płac i będzie do dyspozycji pracownika. Jest oczywiste, że kwota ta stanowi korzyść pracownika. Natomiast – w odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń - bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości.

W konsekwencji, zdaniem Trybunału przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF. Za przychód pracownika mogą być uznane tylko takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
   
   

Świadczenia Wnioskodawcy w kontekście wykładni dokonanej przez TK:

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z udziałem pracowników w piątkowych śniadaniach firmowych, przychód po stronie pracowników nie powstanie, ponieważ nie zostały spełnione wszystkie warunki pozwalające na uznanie takiego „przysporzenia” za przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cyt. powyżej wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który ma charakter interpretacyjny (zaskarżone przepisy są tylko wówczas zgodne z Konstytucją, jeżeli będą interpretowane we wskazany przez Trybunał sposób) zawiera jasne wytyczne odnośnie tego, co może być uznane za przychód pracownika, pod jakimi warunkami, a co przychodem być nie powinno (Trybunał w uzasadnieniu cyt. wyroku wprowadził swoisty „test” na to, czy dane świadczenie będzie stanowiło przychód ze stosunku pracy, czy też nie).

Ad. 1)

Udział pracowników w piątkowych śniadaniach firmowych jest w pełni dobrowolny (ma miejsce za zgodą pracowników), dlatego też sprawdzenia wymaga, czy zachodzą również pozostałe przesłanki warunkujące kwalifikację nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy jako przychodu podlegającego opodatkowaniu, o czym szczegółowo będzie mowa poniżej.

Ad. 2)

W dalszej kolejności należy stwierdzić, że świadczenie to jest spełnianie zarówno w interesie samych pracowników, jak również i pracodawcy.

Zasadniczymi celami wprowadzenia tego rodzaju świadczenia, z perspektywy kadry zarządzającej Spółki oraz Wnioskodawcy, były:

• zapewnienie pracownikom zdrowych posiłków w postaci śniadań piątkowych, które sporządzane są wyłączenie ze świeżych składników przez sprawdzonego Wykonawcę (umowa zobowiązuje go w § 5 do sporządzania posiłków najwyższej jakości);
• zintegrowanie między sobą pracowników poszczególnych działów (śniadania mają formę bufetu, tj. stołu szwedzkiego, stanowią okazję do spotkania przed pracą);
• zbudowanie dobrej atmosfery w pracy, zwłaszcza pod koniec tygodnia roboczego, kiedy znaczna część pracowników może odczuwać zmęczenie swoimi obowiązkami;
• wzmocnienie więzów lojalności wobec pracodawcy (Spółki).

Reasumując, pierwsza z dwóch przesłanek wskazanych w pkt 2 uzasadnienia cyt. wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie jest spełniona, ponieważ świadczenie w postaci śniadań piątkowych służy nie tylko pracownikom, lecz również i celom postawionym przez pracodawcę.

Nie można przy tym zapominać, iż w branży informatycznej czynnik ludzki - stan zdrowia fizycznego oraz psychicznego pracowników, ich motywacja, współpraca, a także więzy lojalności wobec pracodawcy - ma zasadnicze znaczenie, zwłaszcza w mocno konkurencyjnym otoczeniu. Atmosfera w pracy, porozumienie między pracownikami, lojalność wobec pracodawcy budują więzi w ramach zespołu, którego praca ma wpływ na przychody pracodawcy. Brak z kolei tego rodzaju czynników mógłby przełożyć się na słabszą jakość i wyniki pracy, względnie na decyzję o zmianie pracodawcy (biorąc pod uwagę olbrzymi popyt na usługi informatyków i programistów).

Natomiast, odnośnie drugiej przesłanki wskazanej w pkt 2 uzasadnienia cyt. wyroku TK w sprawie o sygn. akt K 7/13, teoretycznie można by uznać, iż jest ona spełniona. Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika przychodu (dochodu), czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: i) prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, ii) albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o PDOF jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Część pracowników może nie spożywać śniadania w domu, skoro ma prawo wziąć udział w firmowym śniadaniu piątkowym. Tym samym, po ich stronie pojawia się korzyść majątkowa w postaci zaoszczędzenia wydatku, który zapewne musieliby ponieść ze środków prywatnych. Po pierwsze jednak nie sposób ustalić jest, czy wszyscy i którzy pracownicy odnoszą tego rodzaju korzyść majątkową. Po drugie natomiast, nie jest to jednak czynnik przesądzający o tym, czy po stronie pracowników powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.

Ad. 3)

Przede wszystkim jednak, nawiązując do pkt 3 „testu” skonstruowanego przez TK w cyt. wyroku, korzyść pracowników nie jest wymierna i nie może zostać przypisana indywidualnemu pracownikowi (jest ponadto dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów). Nie ma zatem możliwości przypisania konkretnym pracownikom przysporzenia majątkowego o indywidualnie określonej wartości, co jest - tak zdaniem Trybunału Konstytucyjnego - warunkiem koniecznym rozpoznania po stronie pracowników przychodu z „innych nieodpłatnych świadczeń” w rozumieniu art. 12 ust. 1 i 3 w zw. z art. 11 ust. 2a ustawy o PDOF (przepisy te muszą być interpretowane w sposób wskazany przez Trybunał, aby zachować ich zgodność z Konstytucją).

Przypomnieć należy, iż Spółka nie monitoruje, którzy pracownicy skorzystali ze śniadania piątkowego (ankieta jest anonimowa), a posiłki są wydawane w formie bufetu (stołu szwedzkiego), z którego każdy może skorzystać w niemalże dowolnej ilości. Spółka nie nadzoruje, kto i ile oraz jakiego rodzaju potrawy spożył. Trudno zresztą byłoby wyobrazić sobie pracodawcę, który by w ten sposób postępował. Ustalenie zaś przysporzenia majątkowego o indywidualnie określonej wartości jest warunkiem koniecznym, aby można było mówić o przychodzie podlegającym opodatkowaniu (musi być on wymierny, ustalony indywidualnie dla każdego pracownika).

W ocenie Wnioskodawcy, obliczenie średniej arytmetycznej (koszt usługi gastronomicznej podzielony przez liczbę zgłoszeń z ankiety) jest niedopuszczalne, ponieważ w ten sposób nie można ustalić przysporzenia majątkowego o indywidualnie określonej wartości.

Zdając sobie sprawę, iż interpretacje podatkowe wydawane są w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców (tutaj płatników), Wnioskodawca chciałby podkreślić, iż analogiczne zapytania były przedmiotem pozytywnych dla wnioskodawców interpretacji indywidualnych, np. interpretacje:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 lipca 2013 r., nr ILPB1/415-421/10/13-S/TW (w przedmiocie zorganizowanych przez pracodawcę programów o charakterze integracyjnym dla pracowników firmy informatycznej);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 czerwca 2015 r., nr ILPB1/415-1276/13/15-S/TW (dotyczącej wydarzeń biznesowo-integracyjnych dla pracowników, w tym wycieczek górskich i innych atrakcji);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 września 2015 r., nr IPPB2/415-664/12/15-5/S/PW (w przedmiocie firmowych spotkań integracyjnych i okolicznościowych);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 grudnia 2014 r., nr IBPBII/1/415-801/14/MK (dotyczącej imprez integracyjnych organizowanych poza siedzibą wnioskodawcy).
  
  

W tej ostatniej interpretacji indywidualnej, stwierdzono, co następuje:

„W przypadku organizowania imprez integracyjnych, na które zostaną zaproszeni wszyscy pracownicy nie można mówić o przychodzie ze świadczenia nieodpłatnego. Impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści). Skoro, impreza integracyjna będzie miała charakter ogólnodostępny dla wszystkich pracowników i udział w imprezie jest dobrowolny, po stronie pracowników nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

Udział w imprezie organizowanej przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich pracowników - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Ponieważ u pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej/firmowej nie powstaje przychód podatkowy, dlatego też na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Brak jest również podstaw aby do poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów imprezy integracyjnej/firmowej zastosować działanie arytmetyczne polegające na podzieleniu kosztów tej imprezy przez liczbę pracowników, którzy zgłosili swój udział w spotkaniu”.

Podsumowanie uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy:

Reasumując, aby w opisanym na wstępie stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym można było uznać, iż po stronie pracowników biorących udział w piątkowych śniadaniach firmowych występuje przychód podlegający opodatkowaniu, muszą zostać spełnione wszystkie ww. przesłanki opisane w wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie o sygn. akt K 7/13.

Z jednej strony udział w tego rodzaju spotkaniu firmowym jest dobrowolny, a część pracowników zapewne unika w ten sposób wydatku, który i tak musieliby ponieść ze środków własnych (nie sposób jednak indywidualnie ustalić tych pracowników).

Natomiast z drugiej strony, opisane świadczenie jest spełniane nie tylko w interesie pracowników, lecz również pracodawcy. Przede wszystkim jednak nie sposób przypisać pracownikom korzyści o indywidualnie określonej wartości:

• ankieta ma charakter anonimowy i służy jedynie ustaleniu ilości oraz rodzaju posiłków, które pracodawca (Spółka) ma zamówić;
• posiłki są podawane w formie bufetu (szwedzkiego) stołu, zatem nie można ustalić, kto i ile tak naprawdę spożył oraz jakiego rodzaju były to dania;
• obliczenie przychodu na zasadzie średniej arytmetycznej (iloraz całkowitego kosztu usługi gastronomicznej oraz całkowitej liczby zgłoszeń z ankiety) nie spełnia wymogów indywidualnego określenia wartości, stosownie do brzmienia cyt. wyroku TK w sprawie K 7/13.

Podsumowując, zgodnie z cyt. wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego art. 12 ust. 1 i 3 w zw. z art. 11 ust. 2a ustawy o PDOF, nie mogą być interpretowane w sposób, który pozwalałby na uznanie, że po stronie pracowników powstaje przychód ze stosunku pracy z uwagi na ich udział w piątkowych śniadaniach firmowych.

Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje dotyczą konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków - w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.