Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.223.2017.3.AKO
z 21 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2017 r. (data wpływu 7 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do planowanych czynności polegających na odpłatnym udzielaniu pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do planowanych czynności polegających na odpłatnym udzielaniu pożyczek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podlega on w Polsce opodatkowaniu CIT od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Dotychczas Wnioskodawca udzielił pożyczki innemu podmiotowi, spółce z jego grupy kapitałowej, podmiotowi powiązanemu (jako wspólnik). Wnioskodawca planuje udzielać również pożyczek na rzecz podmiotów z jego grupy kapitałowej w przyszłości. Pożyczki przyszłe udzielane będą w szczególności ze środków własnych Wnioskodawcy wygenerowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz otrzymanych od innych podmiotów, np. w drodze oprocentowanej pożyczki.

Pożyczki, o których mowa wyżej będą miały charakter odpłatny, tj. umowy pożyczek będą przewidywać stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek).

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zgodnie z zapisami umowy spółki Wnioskodawcy, jego działalność obejmuje m.in. pozostałe formy udzielania kredytów (sklasyfikowaną pod PKD: 64.92.Z) oraz pozostałą, finansową działalność usługową gdzie indziej niesklasyfikowaną, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (sklasyfikowaną pod PKD: 64.99.Z).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowane przez Wnioskodawcę czynności polegające na odpłatnym udzielaniu pożyczek za oprocentowaniem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą podlegać przepisom ustawy o VAT, a w konsekwencji będą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane przez Wnioskodawcę czynności polegające na odpłatnym udzielaniu pożyczek za oprocentowaniem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą podlegać przepisom ustawy o VAT, a w konsekwencji będą korzystać ze zwolnienia VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie „dostawy towarów” zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i należy je rozumieć, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez „świadczenie usług” należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Literalne brzmienie powyższych przepisów wskazuje na to, iż za świadczenie usług należy uznać te świadczenia, których nie można uznać za dostawę towarów. Każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu, mieści się w tak sformułowanej definicji usługi. Jednocześnie, aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać przewidziane wynagrodzenie. Dana czynność podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jak zostało wskazane, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podlega on w Polsce opodatkowaniu CIT od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca udzielił pożyczki innej spółce z jego grupy kapitałowej, podmiotowi powiązanemu (jako wspólnik). Wnioskodawca planuje również udzielać pożyczek na rzecz podmiotów z jego grupy kapitałowej w przyszłości. Pożyczka udzielona, jak i pożyczki przyszłe zostają udzielone w szczególności ze środków własnych Wnioskodawcy wygenerowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz otrzymanych od innych podmiotów, np. w drodze oprocentowanej pożyczki. Pożyczki te mają charakter odpłatny, tzn. że umowy pożyczek przewidują (będą przewidywać) stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek).

W opisanej sytuacji, Wnioskodawca udzielił i w przyszłości planuje udzielać pożyczek na podstawie stosownych umów zawartych z pożyczkobiorcami, a w zamian za co uzyskał i uzyska w przyszłości prawo do wynagrodzenia w postaci oprocentowania (odsetek). W przeszłości zaistniał i w przyszłości zaistnieje stosunek prawny (stosowne umowy pożyczek) łączący strony transakcji, w którym można zidentyfikować beneficjenta świadczenia (pożyczkobiorca mogący korzystać z udostępnionego kapitału przez pożyczkodawcę) oraz można zidentyfikować wzajemne świadczenie ekwiwalentne (możliwość skorzystania z kapitału w zamian za oprocentowanie). Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można zidentyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki. Zdaniem Wnioskodawcy, czynność udzielania pożyczek spełnia więc definicję usługi zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT, musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat tej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – rozumie się zaś wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca posiada status podatnika VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest też zarejestrowany jako podatnik VAT. Ponadto, jako osoba prawna, w przeciwieństwie do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą nie wykonuje czynności należących do sfery prywatnej i nie zarządza „majątkiem prywatnym”. Wszystkie czynności Wnioskodawcy należą do jej sfery gospodarczej i są ściśle z nią związane. Skoro dokonane oraz planowane przez Wnioskodawcę czynności w ramach usług pożyczek należą do płaszczyzny gospodarczej i są związane z działalnością gospodarczą (zgodnie z PKD: 64.92.Z i 64.99.Z), należy zatem uznać je za element działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Przemawiają za tym następujące okoliczności:

• zgodnie z postanowieniami umownymi, w związku z udzielaniem pożyczek Wnioskodawca jest uprawniony do otrzymywania wynagrodzenia z tego tytułu (oprocentowanie),
• fakt udzielenia pożyczek jako jedna z form działalności Wnioskodawcy została przewidziana i wymieniona w umowie spółki zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym,
• w celu wykonania usługi Wnioskodawca zaangażuje własne środki finansowe.
  
  

Wnioskodawca działa oraz będzie działał w sposób zorganizowany, profesjonalny i niezależny, oraz każdorazowo zawiera umowę z pożyczkobiorcą, która określi warunki wykonania usługi oraz zapłaty wynagrodzenia z tego tytułu. Wnioskodawca udzielił, a także w przyszłości zamierza udzielić co najmniej kilku pożyczek różnym podmiotom, więc powtarzalność oraz zamiar dalszego udzielania pożyczek świadczą o ciągłości takiej działalności Wnioskodawcy i jej zawodowym charakterze.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, czynności udzielenia pożyczek przez Wnioskodawcę na rzecz innych podmiotów stanowią odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Zatem skoro z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że wskazane we wniosku usługi udzielenia pożyczek na rzecz innych podmiotów stanowią czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku w oparciu o wyżej wymieniony przepis.

Podsumowując, udzielanie przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek na rzecz innych podmiotów stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Zgodnie z jednolitą linią interpretacyjną pożyczki udzielane przez podatników VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Minister Finansów w wydawanych interpretacjach podatkowych wielokrotnie to potwierdzał, np. w następujących interpretacjach:

• IPPP1/4512-340/16-2/EK z dnia 10 maja 2016 r.,
• ITPP1/443-136/14/AP z dnia 28 kwietnia 2014 r.
  
  

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi – w odpowiedniej części – wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej.

W związku z powyższym, nienależna opłata w kwocie 40 zł, uiszczona w dniu 30 maja 2017 r., zostanie zwrócona – stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – na rachunek bankowy wskazany we wniosku Strony z dnia 6 czerwca 2017 r. o zwrot nadpłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.