Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.144.2017.2.MG
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 9 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w 2015 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 lipca 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.144.2017.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 lipca 2017 r. (data doręczenia 24 lipca 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 25 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 25 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwóch synów. Starszy syn jest osobą niepełnosprawną, cierpi na autyzm. Zgodnie z wyrokiem wydanym przez Sąd Okręgowy w … sygn. akt …, Wnioskodawczyni otrzymała rozwód z winy męża. Sąd określił również stanowisko w zakresie wykonywania władzy rodzicielskiej, ograniczając ojcu dzieci władzę rodzicielską do współdecydowania w istotnych sprawach takich jak: wybór religii oraz zmiany miejsca zamieszkania. Miejscem zamieszkania małoletnich dzieci jest miejsce zamieszkania matki. Ponadto, Sąd zakazał ojcu dzieci osobistych spotkań z nimi, ograniczając kontakty ojca do kontaktowania się za pomocą środków porozumiewania się na odległość w postaci: telefonu, komunikatorów internetowych, portali społecznościowych oraz poczty elektronicznej. Ojciec dzieci w żaden sposób nie uczestniczy w życiu dzieci, ma zakaz spotykania się z nimi, uchyla się od obowiązków płacenia alimentów w kwocie zasądzonej przez Sąd. Za pośrednictwem komornika Wnioskodawczyni otrzymuje jedynie około 800 zł na utrzymanie dwóch dorastających nastolatków. Składając zeznanie podatkowe za 2015 r. Wnioskodawczyni odliczyła ulgę na dwóch małoletnich synów. Okazało się, że ojciec dzieci odliczył ulgę na jednego z synów. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego … wezwał Wnioskodawczynię w celu złożenia wyjaśnień. Wnioskodawczyni dostarczyła do Urzędu Skarbowego kserokopie wyroków rozwodowych, pokazała oryginalne dokumentacje wydane zarówno przez Sąd Okręgowy w …, jak i Sąd apelacyjny w …. Wnioskodawczyni napisała również informację o sytuacji życiowej w jakiej się znajduje. W wyniku postępowania przeprowadzonego przez Drugi Urząd Skarbowy w …, w rozmowie telefonicznej Wnioskodawczyni została wezwana do zrobienia korekty PIT-u za 2015 r. i oddania ulgi, którą pobrała na jednego ze synów. Wnioskodawczyni nie może odliczyć ulgi na dwoje dzieci, mimo że ojciec ma zakaz osobistych spotkań z dziećmi, nie mieszka z żadnym z dzieci, nie zajmuje się ich wychowaniem, ma ograniczoną władzę rodzicielską, nie płaci zasądzonych alimentów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni podała, że w 2015 r. osiągała dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W stosunku do Wnioskodawczyni i Jej dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Wnioskodawczyni samotnie wykonywała w stosunku do swoich małoletnich dzieci władzę rodzicielską oraz ponosiła koszty utrzymania dzieci. Ojciec dzieci nie płaci alimentów w wysokości zasądzonej przez Sąd. Ojciec dzieci nie sprawował faktycznie władzy rodzicielskiej nad dziećmi, nie sprawował faktycznie pieczy nad małoletnimi dziećmi, nie zapewniał im prawidłowego rozwoju, nie podejmował obowiązków prowadzących do zaspokajania ich potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych. Ojciec dzieci nie mieszkał z nimi, miał zakaz osobistych kontaktów z dziećmi, nie spotykał się z dziećmi, nie kupował podręczników, nie pokrywał kosztów wyjazdów, kosztów leczenia, nie zawoził dzieci do szkoły, na terapie, na zajęcia dodatkowe. Dzieci nie spędzały z ojcem wspólnego czasu, gdyż ojciec ma zakaz osobistych spotkań z nimi. Ojciec ma ograniczoną władzę rodzicielską.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi prorodzinnej na dwoje małoletnich synów w 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, samo posiadanie władzy rodzicielskiej, ograniczonej do współdecydowania o wyborze religii oraz zmiany miejsca zamieszkania nie oznacza jej wykonywania. Wnioskodawczyni sama faktycznie sprawuje władzę rodzicielską. Ojciec dzieci nie spotyka się z nimi i nie spełnia obowiązku alimentacyjnego w zakresie wyznaczonym przez Sąd. W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni odliczyła ulgę prorodzinną na dwoje małoletnich synów. Sąd ograniczył ojcu dzieci władze rodzicielską do współdecydowania w istotnych sprawach takich jak: wybór religii oraz zmiany miejsca zamieszkania. Sąd zakazał ojcu dzieci osobistych spotkań z nimi, ograniczając kontakty ojca do kontaktowania się za pomocą środków porozumiewania się na odległość w postaci: telefonu, komunikatorów internetowych, portali społecznościowych oraz poczty elektronicznej. Wnioskodawczyni sama opiekowała się dziećmi, wykonywała wszystkie obowiązki bez udziału ojca, dzieci przez cały czas mieszkały z Wnioskodawczynią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwóch synów. Zgodnie z wyrokiem wydanym przez Sąd, Wnioskodawczyni otrzymała rozwód z winy męża. Sąd określił również stanowisko w zakresie wykonywania władzy rodzicielskiej, ograniczając ojcu dzieci władzę rodzicielską do współdecydowania w istotnych sprawach takich jak: wybór religii oraz zmiany miejsca zamieszkania. Miejscem zamieszkania małoletnich dzieci jest miejsce zamieszkania matki. Ponadto Sąd zakazał ojcu dzieci osobistych spotkań z nimi, ograniczając kontakty ojca do kontaktowania się za pomocą środków porozumiewania się na odległość. Ojciec dzieci w żaden sposób nie uczestniczy w życiu dzieci, ma zakaz spotykania się z nimi, uchyla się od obowiązków płacenia alimentów w kwocie zasądzonej przez Sąd. Za pośrednictwem komornika Wnioskodawczyni otrzymuje jedynie około 800 zł na utrzymanie dwóch dorastających nastolatków. Składając zeznanie podatkowe za 2015 r. Wnioskodawczyni odliczyła ulgę na dwóch małoletnich synów. Okazało się, że ojciec dzieci odliczył ulgę na jednego z synów. Wnioskodawczyni podała, że w 2015 r. samotnie wykonywała w stosunku do swoich małoletnich dzieci władzę rodzicielską oraz ponosiła koszty utrzymania dzieci. Ojciec dzieci nie płaci alimentów w wysokości zasądzonej przez Sąd. Ojciec dzieci nie sprawował faktycznie władzy rodzicielskiej nad dziećmi, nie sprawował faktycznie pieczy nad małoletnimi dziećmi, nie zapewniał im prawidłowego rozwoju, nie podejmował obowiązków prowadzących do zaspokajania ich potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych. Ojciec dzieci nie mieszkał z nimi, miał zakaz osobistych kontaktów z dziećmi, nie spotykał się z dziećmi, nie kupował podręczników, nie pokrywał kosztów wyjazdów, kosztów leczenia, nie zawoził dzieci do szkoły, na terapie, na zajęcia dodatkowe. Dzieci nie spędzały z ojcem wspólnego czasu, gdyż ojciec ma zakaz osobistych spotkań z nimi.

Stosowanie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. (art. 107 § 2 ww. ustawy).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Jednakże, warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego, w 2015 r. samotnie wykonywała w stosunku do swoich małoletnich synów władzę rodzicielską. Sąd ograniczył ojcu dzieci władzę rodzicielską do współdecydowania w istotnych sprawach takich jak: wybór religii oraz zmiany miejsca zamieszkania. Ojciec dzieci w żaden sposób nie uczestniczy w życiu dzieci, ma zakaz spotykania się z nimi. Z opisu sprawy wynika, że w ww. okresie, to wyłącznie Wnioskodawczyni sprawowała pieczę nad dziećmi, opiekowała się nimi, ponosiła koszty ich utrzymania i wykonywała wszystkie obowiązki bez udziału ojca. Zatem, biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że w 2015 r. Wnioskodawczyni posiadała oraz wyłącznie Ona wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich synów.

Reasumując stwierdzić należy, że spełniając wszystkie przesłanki określone w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na dwoje małoletnich dzieci, określonej w art. 27f ust. 1 ww. ustawy, za 2015 r. w pełnej wysokości z uwagi na fakt, że w ww. okresie Wnioskodawczyni posiadała i jednocześnie wyłącznie Ona wykonywała władzę rodzicielską nad synami.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.