Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.116.2017.1.BKD
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) uzupełnionym 3 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymana przez Spółkę spłata wartości początkowej Przedmiotu Umowy nie będzie stanowić przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymana przez Spółkę spłata wartości początkowej Przedmiotu Umowy nie będzie stanowić przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki. W dniu 3 lipca 2017 r. wniosek powyższy został uzupełniony.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, ze zm, dalej: „u.p.d.o.p.”). Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej z siedzibą w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Spółka”). Działalność Spółki będzie obejmować m.in. udostępnianie majątku do odpłatnego korzystania na podstawie umów cywilnoprawnych. Stronami umowy cywilnoprawnej (dalej: „Umowa”) może być Spółka oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Korzystający”). Na podstawie Umowy Korzystający będzie odpłatnie korzystał z posiadanych i wykorzystywanych w prowadzonej przez Spółkę działalności aktywów majątkowych, stanowiących wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. (dalej: „Przedmiot Umowy”). Umowa zostanie zawarta na czas określony. Zgodnie z Umową, odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od Przedmiotu Umowy będzie dokonywać Korzystający. W związku z zawarciem Umowy wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawca, nie będą dokonywać odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od Przedmiotu Umowy. Umowa będzie przewidywać podział opłat z tytułu korzystania z przedmiotu Umowy na część kapitałową i odsetkową. Wartość Przedmiotu Umowy określona w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup Przedmiotu Umowy), będzie równa wartości rynkowej Przedmiotu Umowy. Podobnie część odsetkowa rat leasingowych zostanie ustalona na poziomie rynkowym. W umowie leasingu będzie wskazana wartość rynkowa Przedmiotu Umowy. Umowa będzie dotyczyć udostępnienia przez Spółkę Przedmiotu Umowy po raz pierwszy (będzie to pierwsza umowa leasingu dotycząca Przedmiotu Umowy). Przedmiot Umowy będzie wykorzystywany w działalności Spółki przed oddaniem do korzystania na podstawie Umowy, co oznacza, że również będzie znajdować się w ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, otrzymana przez Spółkę spłata wartości początkowej Przedmiotu Umowy, określonej w Umowie, jako suma kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup Przedmiotu Umowy), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, otrzymana przez Spółkę spłata wartości początkowej Przedmiotu Umowy, określonej w Umowie, jako suma kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup Przedmiotu Umowy), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy. W pierwszej kolejności należy wskazać, że na gruncie przepisów ustaw podatkowych spółki osobowe (niebędące osobami prawnymi) co do zasady nie są traktowane jako podatnicy podatku dochodowego (poza spółką komandytowo- akcyjną). Jednocześnie zgodnie z właściwymi regulacjami ustawy z dnia 15 września 2000 roku - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578, ze zm., dalej: „k.s.h.”) spółkami osobowymi są spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe oraz spółki komandytowo- akcyjne. W przypadku spółek osobowych (niebędących osobami prawnymi) podatnikami są, co do zasady, wspólnicy tych spółek. W związku z powyższym, wszelkie skutki podatkowe w podatkach dochodowych, związane z funkcjonowaniem spółek osobowych (za wyjątkiem spółek komandytowo-akcyjnych) należy rozpatrywać w odniesieniu do wspólników tych spółek (w przypadku wspólników będących osobami prawnymi - w oparciu o przepisy u.p.d.o.p.). Mając na względzie powyższe oraz biorąc pod uwagę sytuację przedstawioną w niniejszym wniosku, należy stwierdzić, iż skoro Spółka (niebędąca spółką komandytowo- akcyjną) będzie spółką osobową niebędącą podatnikiem podatku dochodowego, to podatnikami dla celów podatku dochodowego będą jej wspólnicy, w tym Wnioskodawca, będący osobą prawną. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, każde zdarzenie gospodarcze występujące w Spółce osobowej należy rozpatrywać dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym po stronie tychże wspólników, w tym Wnioskodawcy, z uwzględnieniem art. 5 ust. 1 i 2 u.p.d.o.p., w świetle którego przychody i koszty z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Zgodnie z art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p., ilekroć w rozdziale 4a u.p.d.o.p. jest mowa o „umowie leasingu” rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron (zwana dalej „finansującym”) oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie (zwanej dalej „korzystającym”) podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie natomiast z art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p., do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem art. 17f ust. 3 u.p.d.o.p., i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p., w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
   
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
   
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie leasingu:
   
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w art. 17f ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.d.o.p., albo
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku, gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   
   
   

Ilekroć w rozdziale 4a u.p.d.o.p. jest mowa o „podstawowym okresie umowy leasingu” rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie (art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p.). Jednocześnie, zgodnie z art. 17a pkt 7 u.p.d.o.p., ilekroć w rozdziale 4a u.p.d.o.p. jest mowa o „spłacie wartości początkowej” rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g u.p.d.o.p., w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d u.p.d.o.p. albo art. 17h u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przytoczonych powyżej przepisów wynika specyficzna metoda rozliczania leasingu finansowego dla potrzeb podatkowych. Istotą tych przepisów jest bowiem to, że:

1. po stronie korzystającego: część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej nie stanowi kosztu uzyskania przychodu (niemniej jednak suma ustalonych w umowie leasingu kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, stanowi ustaloną w oparciu o art. 17a pkt 7 u.p.d.o.p. w związku z art. 16g u.p.d.o.p. wartość początkową leasingowanych składników majątku dla potrzeb ich amortyzacji przez korzystającego,
2. po stronie finansującego: część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej (odpowiadająca wyżej opisanej wartości początkowej Przedmiotu Umowy) nie stanowi przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Mając powyższe na uwadze, należy zatem zauważyć, że art. 17f u.p.d.o.p. wprowadza symetrię w rozliczeniach podatkowych korzystającego i finansującego. Opłaty leasingowe w części, w jakiej nie stanowią przychodu finansującego nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu dla korzystającego. Opłaty leasingowe w części odsetkowej będą natomiast stanowiły przychód w podatku dochodowym od osób prawnych dla finansującego i jednocześnie koszt uzyskania przychodu dla korzystającego. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, otrzymana przez Spółkę spłata wartości początkowej Przedmiotu Umowy, określonej w Umowie, jako suma kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup Przedmiotu Umowy), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało wielokrotnie potwierdzone przez Ministra Finansów w wydawanych w jego imieniu interpretacjach podatkowych.

Przykładowo w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 11 stycznia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-l- 1.4510.370.2016.l.SG, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że po stronie finansującego: część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej (odpowiadająca wyżej opisanej wartości początkowej ŚT lub WNiP) nie stanowi przychodu w podatku CIT;
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 6 czerwca 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510- 503/16/KP, w której organ podatkowy wskazał, że opłata przysługująca spółce z tytułu oddania wartości niematerialnej i prawnej do korzystania na podstawie umowy leasingu, spełniającej warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p., w części stanowiącej spłatę wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, nie będzie stanowić dla spółki przychodu,
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 5 sierpnia 2016 r. Znak: ILPB4/4511-1- 33/16-2/BC, w której organ podatkowy w pełni podzielił stanowisko wnioskodawcy, że (...) otrzymana spłata wartości początkowej ŚT i WNiP określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek VAT, nie będzie stanowić dla niego przychodu. Niniejsza interpretacja została wydana co prawda na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, przy czym, w ocenie Wnioskodawcy, regulacje na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych są w przedmiotowej kwestii tożsame.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.