Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.259.2017.2.PR
z 21 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku nadanym dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2017 r. (data wpływu 17 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 27 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone 8 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zakład od lat 70-tych użytkuje działkę (nieruchomość) którą posiada w użytkowaniu wieczystym od miasta. Przez okres użytkowania Spółdzielnia posadowiła na nieruchomości budynki. W dniu 22 listopada 1993 roku na podstawie aktu notarialnego przedmiotowa nieruchomość (działka) została oddana przez gminę Spółdzielni Pracy w użytkowanie wieczyste na 99 lat. W chwili obecnej Spółdzielnia planuje sprzedaż przedmiotowej działki wraz z posadowionymi na niej budynkami.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem transakcji jest 5 budynków:

• Budynek a) Hala „typ Mostostal”, parterowa, powierzchnia zabudowy 1166 m², powierzchnia użytkowa 1183 m², obudowana płytą asbestowo-cementową i ocieploną wełną mineralną, kryta blachą trapezową i papą, ogrzewana, instalacja wodno-kanalizacyjną, wysokość 6 m - wybudowany przez wnioskodawcę w latach 1980-1984 r.
  

• Budynek b) Budynek produkcyjny, murowany z cegły dziurawki i obudowany eternitem, kryty eternitem, instalacja prąd, co, wodno-kanalizacyjna, sprężone powietrze, wysokość 3 m, powierzchnia zabudowy 121 m² powierzchnia użytkowa 100 m² - wybudowany przez wnioskodawcę w latach 1958-1961 r.
  

• Budynek c) Budynek magazynowy, konstrukcja drewniana, obmurowana suporeksem, kryta papą, powierzchnia zabudowy 100 m² powierzchnia użytkowa 74 m², instalacja prąd, budynek nieogrzewany, wysokość budynku 3 m - wybudowany przez wnioskodawcę w latach 1958-1961 r.
  

• Budynek d) Budynek magazynowy, murowany z cegły, stropodach, kryty papą powierzchnia zabudowy 20 m² powierzchnia użytkowa 18 m², instalacje prąd i gaz, wysokość 2,5 m, nieogrzewany - wybudowany przez wnioskodawcę w latach 1955-1960 r.
  

• Budynek e) Budynek magazynowy, konstrukcja stalowa, obudowany i kryty blachą falistą, powierzchnia zabudowy 92 m², powierzchnia użytkowa 85 m², prąd 1 faza, wysokość 5 m - wybudowany przez wnioskodawcę w roku 1986 r.
  
  
  

Z tytułu wybudowania wskazanych budynków Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego. Nie ponosił również wydatków na ulepszenie ww. budynków przekraczających 30% ich wartości początkowej. Budynki były i są wykorzystywane w działalności gospodarczej Zainteresowanego, która od czasu wprowadzenia podatku VAT podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste na podstawie aktu notarialnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu jest dostawą towarów. Co do zasady zbycie tego prawa podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT w wysokość 23% z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w przepisach ustawy o VAT.

Należy dodać, iż od 1 stycznia 2014 r. przepisy wykonawcze nie określają już obniżonej stawki VAT oraz zwolnienia z VAT przy zbyciu prawa wieczystego użytkowania gruntu. Zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego zasadniczo podlega opodatkowaniu stawką podstawową, chyba że jest to grunt niezabudowany inny niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9).

Jednak sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są budynki lub budowle trwale z tym gruntem związane albo części takich budynków lub budowli uznaje się za dostawę budynków albo ich części:

• dostawa budynków lub budowli jest opodatkowana według stawki 23% lub 8% lub
  

• korzysta ze zwolnienia od podatku - jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT).
  
  
  

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ma miejsce wówczas, gdy dostawa danego budynku/budowli nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT bądź między pierwszym zasiedleniem a dostawą tego budynku/budowli upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Jeżeli zwolnienie to nie zaistnieje, to konieczne jest zbadanie, czy nie zachodzą przesłanki do zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT tj. czy w stosunku do zbywanych obiektów podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT oraz czy podatnik dokonał odliczenia z tytułu wydatków poniesionych na ulepszenie tych obiektów i czy wydatki te przekroczyły 30% wartości początkowej obiektów.

Zarówno Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak i sądy krajowe w razie sprzedaży gruntu (również prawa wieczystego użytkowania gruntu) nakazują badać cel ekonomiczny/gospodarczy transakcji której przedmiotem jest grunt (vide wyrok NSA z dnia 31 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1375/1, orzeczenie prawomocne). Jak podkreślił Trybunał w orzeczeniu z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie C-326/11) do właściwych sądów krajowych (a więc także do organów podatkowych) należy zagwarantowanie, aby dana czynność nie stanowiła czysto sztucznej struktury oderwanej od przyczyn ekonomicznych tworzonej wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowej. Tym samym przy dokonywaniu transakcji sprzedaży gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) wraz z budynkami/budowlami należy szczególną uwagę zwrócić na wspólny zamiar stron zawierających transakcję.

Trzeba też pamiętać o tym, że nierozłączność gruntu i budynku/budowli na bazie prawa cywilnego nie oznacza, że w odniesieniu do ustawy o VAT dostawę zabudowanego gruntu należy traktować jako jednorodną dostawę gruntu z budynkiem/budowlą. Albowiem ustawodawca poprzez użycie w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT zwrotu: „prawo do rozporządzania towarami jak właściciel” wskazał jednoznacznie że przeniesienia własności rzeczy nie można utożsamiać z dostawą tej rzeczy w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (vide wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Po 1034/12, orzeczenie prawomocne).

Własność ekonomiczna, do której odnosi się przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym (vide wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12, orzeczenie prawomocne).

W przedstawionym stanie faktycznym zbywany przez Spółdzielnię grunt jest gruntem zabudowanym. Tym samym Spółdzielnia, jako użytkownik wieczysty dokonująca zbycia prawa wieczystego użytkowania tego gruntu, nie powinna wyodrębniać z podstawy opodatkowania wartości gruntu a do całości transakcji powinna zostać zastosowana stawka właściwa dla posadowionych na gruncie budowli. Zarówno w stosunku do wzniesionych budynków jak i do czynności przekazania gruntu w użytkowanie wieczyste nie dokonano obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - w okresie wybudowania budynków podatek ten bowiem nie występował w polskim systemie prawnym, natomiast w dacie przekazania gruntu w użytkowanie wieczyste czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe powoduje zatem, że omawiana dostawa gruntu wraz z budynkami spełnia pierwszy warunek wymagany do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z § 1 aktu notarialnego z dnia 22 listopada 1993 roku Stawający oświadczają, że na powyższej działce gruntu znajduje się budynek administracyjny, blacharnia, budynek przygotowania produkcji, galwanizernia i zbiornik ścieków, które to obiekty budowlane zostały wybudowane własnym kosztem i staraniem przez Zakłady. Natomiast zgodnie z oświadczeniem złożonym przez Prezesa Zarządu Zakładów, Spółdzielnia nie ponosiła wydatków na ulepszenie ww. budynków przekraczających 30% ich wartości czyli spełniony zostaje drugi z warunków do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT . W związku z powyższym zbycie budowli posadowionych na przedmiotowym gruncie będzie podlegało zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT tym samym z tegoż zwolnienia będzie korzystało towarzyszące sprzedaży budynków zbycie prawa użytkowania wieczystego tego gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Jak wynika z art. 43 ust. 11 ustawy, ww. oświadczenie musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
   
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jednakże, w myśl ust. 7a cytowanego artykułu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy może mieć zastosowanie (po spełnieniu warunków) do dostaw budynków i budowli, które nie zostały objęte zwolnieniem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Oznacza to, że w pierwszej kolejności analizie należy poddać przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od lat 70-tych użytkuje działkę (nieruchomość). Przez okres użytkowania Zainteresowany posadowił na nieruchomości budynki. W 1993 r. na podstawie aktu notarialnego nieruchomość została oddana Wnioskodawcy w użytkowanie wieczyste na 99 lat. W chwili obecnej Zainteresowany planuje sprzedaż przedmiotowej nieruchomości wraz z posadowionymi na niej budynkami.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że na nieruchomości posadowionych jest 5 budynków. Wszystkie zostały wybudowane przez Zainteresowanego w latach 1955-1986. W związku z ich wybudowaniem nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku naliczonego. Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. budynków przekraczających 30% ich wartości początkowej. Budynki są wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, która od czasu wprowadzenia podatku VAT podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży nieruchomości, opisanej w niniejszym wniosku.

W celu ustalenia czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem wskazanych budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W kwestii rozumienia pojęcia „pierwsze zasiedlenie” wypowiedział się NSA w wyroku o sygn. I FSK 382/14 z dnia 14 maja 2015 r. W opinii Sądu, definicja „pierwszego zasiedlenia” zawarta w Dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie w zakresie pierwszego zasiedlenia znajdzie zastosowanie cyt. wyrok NSA o sygn. I FSK 382/14. Z wniosku wynika, że w odniesieniu do wskazanych budynków doszło do pierwszego zasiedlenia, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, opisane budynki po ich wybudowaniu były wykorzystywane przez Zainteresowanego do działalności gospodarczej oraz co istotne budynki te nie były ulepszane powyżej 30% ich wartości początkowej.

Tym samym dostawa budynków korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy bowiem w analizowanej sprawie nie zaistniały wyjątki przedstawione w ww. przepisie, tj. dostawa nie jest dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy lub przed nim oraz od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z tym, że dostawa opisanych budynków korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - w związku z art. 29a ust. 8 ustawy - ze zwolnienia z podatku korzysta również grunt, na którym są one posadowione. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z uwagi na to, że niniejsza dostawa będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest bezzasadna.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy według którego dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy należy uznać za nieprawidłowe. I wskazać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy również wyjaśnić, że przy spełnieniu określonych warunków, możliwe będzie skorzystanie z opcji opodatkowania dostawy przedmiotowej nieruchomości zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.