Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.125.2017.2.ICz
z 26 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 kwietnia 2017r. (data wpływu 14 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 11 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczeń opisanych w zdarzeniu III polegających na dostawie konstrukcji stalowej bez montażu dla generalnego wykonawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczeń opisanych w zdarzeniu III polegających na dostawie przez Wnioskodawcę konstrukcji stalowej bez montażu dla generalnego wykonawcy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 czerwca 2017r. znak: 2461-IBPP2.4512.125.2017.1.ICz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik prowadzi działalność w zakresie wykonywania, dostawy i montażu konstrukcji stalowych Wnioskodawca występuje częstokroć w obrocie gospodarczym jako podwykonawca lub sam zleca wykonawstwo podwykonawcom. W każdym powyżej wskazanym wypadku przedmiotem obrotu są usługi wymienione w załączniku numer 14 (pozycja 45 - roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych, pozycja 39 - roboty związane z wykonywaniem konstrukcji dachowych, pozycja 47 - roboty związane z montażem i wznoszeniem konstrukcji z elementów prefabrykowanych, do ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT). Podatnik jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem, a jego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Możliwe są następujące konfiguracje sprzedaży usług przez podatnika jako podwykonawcy w zależności od zawartej umowy z generalnym wykonawcą:

1. wykonanie konstrukcji stalowej i jej sprzedaż generalnemu wykonawcy,
2. wykonanie konstrukcji stalowej i jej montaż na podstawie umowy zawartej z generalnym wykonawcą
3. montaż konstrukcji stalowej wykonanej przez inny podmiot na placu budowy jako podwykonawca generalnego wykonawcy. W analogicznym zakresie Wnioskodawca korzysta z usług własnego podwykonawcy.
   
   

Pytanie zawarte poniżej dotyczy sytuacji zdarzenia przyszłego związanego z zapowiedzią podwykonawcy podatnika, że po realizacji umowy na wykonanie konstrukcji stalowej i jej montażu na rzecz podatnika jako udokumentowanie transakcji zostaną wystawione dwie faktury VAT:

1. pierwsza za sprzedaż konstrukcji stalowej opiewająca na wartość samej konstrukcji netto i ze stawką 23% VAT (PKWiU 25.11.10 0 „Budynki prefabrykowane z metalu”
2. druga faktura VAT za montaż wskazanej konstrukcji jako roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych, z zastosowaniem odwrotnego obciążenia (PKWiU 43.99.50.0 „Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych”).
   
   

Przyszły stan faktyczny ma być taki, iż podatnik sam będąc podwykonawcą (praca zlecona przez generalnego wykonawcę) wynajmie kolejnych podwykonawców (będących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT) do wykonania prac związanych z wykonaniem i montażem konstrukcji stalowych z tym, że jednemu z podwykonawców zleca jedynie wykonanie konstrukcji stalowej, a drugiemu jej montaż na budowie.

Podatnik wykonuje na zlecenie generalnego wykonawcy konstrukcję stalową we własnej hali produkcyjnej, a następnie dokonuje jej dostawy (sprzedaż plus usługa transportowa) na teren placu budowy bez wykonania montażu.

Podatnik udzielając na podstawie postanowień umownych zaliczek na poczet usługi podwykonawcy za którą podwykonawca wystawi fakturę końcową z zastosowaniem odwrotnego obciążenia.

W piśmie uzupełniającym z 11 lipca maja 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił, że:

Ad. II

pkt 1) Wnioskodawca wskazuje, iż kontrahentami biorącymi udział w zdarzeniach przyszłych opisanych we wniosku o wydanie interpretacji nie są podmioty, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

pkt 2) Wnioskodawca wskazuję, następujące symbole PKWiU dla świadczeń nabywanych przez Wnioskodawcę od podwykonawców i świadczeń Wnioskodawcy na rzecz generalnego wykonawcy: PKWiU 43.99.50.0 (roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych).

pkt 3) Przedmiotem umów cywilnoprawnych są zawsze umowy rezultatu:

Zdarzenie I

Podwykonawca Wnioskodawcy zobowiązuje się na podstawie zawartej umowy do wykonania z materiałów własnych i montażu we wskazanym projektem miejscu umówionej konstrukcji stalowej (umowa z art. 647 k.c.).

Zdarzenie II

Wnioskodawca jako podwykonawca generalnego wykonawcy zleca dwóm oddzielny podmiotom wykonanie następujących czynności: dalszy podwykonawca A - wykonanie konstrukcji stalowej i jej sprzedaż (umowa z art. 535 § 1 k.c.) na rzecz Wnioskodawcy (pierwszego podwykonawcy), dalszy podwykonawca B - wykonanie samego montażu konstrukcji stalowej dostarczonej przez wnioskodawcę (umowa z art. 627 k.c.).

Zdarzenie III

Wnioskodawca jako podwykonawca generalnego wykonawcy na podstawie umowy (umowa z art. 535 § 1 k.c.), wykonuje z materiału własnego konstrukcję stalową bez jej montażu, czyli bez usługi zestawienia i umieszczenia na miejscu przeznaczonym przez generalnego wykonawcę obiektu.

W powyższych przypadkach zawsze zawierana jest jedna pisemna umowa z jednym podmiotem.

pkt 5) wezwania.

Proces montażowy dotyczy elementów i obiektów stalowych o znacznej wadze, jest przez to skomplikowany i wymaga zapewnienia odpowiedniego sprzętu wiedzy i doświadczenia.

W sytuacji, gdy przedmiotem jednej umowy cywilnoprawnej są wskazane czynności niejednorodne (podwykonawca wykonuje obiekt - z materiałów własnych + montaż konstrukcji stalowej na wskazanym przez projekt budowlany miejscu) Zdarzenie przyszłe I, podwykonawca zapowiedział wystawienie Wnioskodawcy dwóch odrębnych faktur VAT, co Wnioskodawca uważa za praktykę błędną.

Zdarzenie przyszłe III, Wnioskodawca wystawi generalnemu wykonawcy jedną fakturę VAT.

pkt 7) wezwania.

Wynagrodzenie za przedmiot umowy zawsze obejmuje całość świadczeń jednego podmiotu uczestniczącego w obrocie.

pkt 8) wezwania.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy brak jest elementu dominującego umowy zarówno wydanie towaru jak i jego montaż jest przedmiotem zawartej umowy i dopiero za wykonanie jej w całości jest należne wynagrodzenie (dotyczy Zdarzenia przyszłego I i Zdarzenia przyszłego III).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

Czy podatnik jako podwykonawca wykonując konstrukcję stalową we własnej hali produkcyjnej zamówionej przez generalnego wykonawcę, i nie wykonując usługi jej montażu na budowie powinien wystawić fakturę VAT z odwrotnym obciążeniem czy ze stawką 23 % VAT?

Jak należy postąpić w sytuacji kiedy podatnik wykonuje na zlecenie generalnego wykonawcy konstrukcję stalową we własnej hali produkcyjnej, a następnie dokonuje jej dostawy na teren placu budowy bez montażu? Czy podatnik sprzedaje wtedy jedynie towar według klasyfikacji PKWiU - 25.11.10.0 „Budynki prefabrykowane z metalu” i powinien wystawić fakturę ze stawką 23%? Czy podatnik jest w takiej sytuacji uznawany za podwykonawcę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie uzupełniającym z 11 lipca 2017 r.):

odpowiedź na pytanie numer 2:

Wnioskodawca na zlecenie generalnego wykonawcy wykonując konstrukcję stalową i ją sprzedając bez montażu powinien wystawić jedną fakturę VAT ze stawką 23% bez odwrotnego obciążenia.

odpowiedź na pytanie numer 5:

Wnioskodawca powinien w sytuacji opisanej w Zdarzenie przyszłe III wystawić generalnemu wykonawcy fakturę VAT ze stawką 23 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego kwestii zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczeń opisanych w zdarzeniu III polegających na dostawie konstrukcji stalowej bez montażu dla generalnego wykonawcy - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

Tak więc, art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Przy tym, do transakcji musi dochodzić pomiędzy dwoma podatnikami VAT czynnymi, a dostawy towarów nie mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i w art. 122 ustawy.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. lh ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

1. podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
2. głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
3. inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.
   
   

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z powyżej przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

• nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
• podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).
  
  

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
• usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,
• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.
  
  

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Dla jednoznacznego wyjaśnienia jakie relacje łączą inwestora, wykonawcę i podwykonawcę (dalszych podwykonawców) trzeba odwołać się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podatnik prowadzi działalność w zakresie wykonywania, dostawy i montażu konstrukcji stalowych Wnioskodawca występuje częstokroć w obrocie gospodarczym jako podwykonawca lub sam zleca wykonawstwo podwykonawcom. W każdym powyżej wskazanym wypadku przedmiotem obrotu są usługi wymienione w załączniku numer 14 (pozycja 45 - roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych, pozycja 39 - roboty związane z wykonywaniem konstrukcji dachowych, pozycja 47 - roboty związane z montażem i wznoszeniem konstrukcji z elementów prefabrykowanych, do ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT). Podatnik jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem, a jego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Możliwe są następujące konfiguracje sprzedaży usług przez podatnika jako podwykonawcy w zależności od zawartej umowy z generalnym wykonawcą.

Zdarzenie III

Wnioskodawca jako podwykonawca generalnego wykonawcy na podstawie umowy (umowa z art. 535 § 1 k.c.), wykonuje z materiału własnego konstrukcję stalową bez jej montażu, czyli bez usługi zestawienia i umieszczenia na miejscu przeznaczonym przez generalnego wykonawcę obiektu.

Wobec powyższego wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia:

• czy podatnik jako podwykonawca wykonując konstrukcję stalową we własnej hali produkcyjnej zamówionej przez generalnego wykonawcę, i nie wykonując usługi jej montażu na budowie powinien wystawić fakturę VAT z odwrotnym obciążeniem czy ze stawką 23% VAT oraz kwestia
• jak należy postąpić w sytuacji kiedy podatnik wykonuje na zlecenie generalnego wykonawcy konstrukcję stalową we własnej hali produkcyjnej, a następnie dokonuje jej dostawy na teren placu budowy bez montażu. Czy podatnik sprzedaje wtedy jedynie towar według klasyfikacji PKWiU - 25.11.10.0 „Budynki prefabrykowane z metalu” i powinien wystawić fakturę ze stawką 23%. Czy podatnik jest w takiej sytuacji uznawany za podwykonawcę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

Art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywane świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że jako Podwykonawca Generalnego wykonawcy na podstawie umowy (umowa z art. 535 § 1 k.c.), wykonuje z materiału własnego konstrukcję stalową bez jej montażu, czyli bez usługi zestawienia i umieszczenia na miejscu przeznaczonym przez generalnego wykonawcę obiektu. Następnie Wnioskodawca dokonuje dostawy na teren budowy bez montażu. Wnioskodawca wystawi generalnemu wykonawcy jedną fakturę VAT. Wynagrodzenie za przedmiot umowy zawsze obejmuje całość świadczeń jednego podmiotu uczestniczącego w obrocie.

Z powyższych okoliczności wynika, ze Wnioskodawca nie świadczy na rzecz generalnego wykonawcy usługi, lecz dokonuje dostawy konstrukcji stalowych, sklasyfikowanych do PKWiU 25.11.10.0.

Zatem w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Bowiem w omawianym przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy.

Zatem gdy przedmiotem świadczenia jest dostawa konstrukcji stalowych, bez ich montażu klasyfikowana do symbolu PKWiU 25.11.10.0 „Budynki prefabrykowane z metalu”, mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajdzie zastosowania i świadczenie takie należy potraktować jako dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Dla tej dostawy nie znajdzie również zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, bowiem przedmiot dostawy nie został wymieniony w załączniku nr 10 do ustawy. Z uwagi na fakt, że dostawa tego typu towaru (konstrukcji stalowych) nie została objęta stawka obniżoną, zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko, które brzmi następująco:

• Wnioskodawca na zlecenie generalnego wykonawcy wykonując konstrukcję stalową i ją sprzedając bez montażu powinien wystawić jedną fakturę VAT ze stawką 23% bez odwrotnego obciążenia,
• Wnioskodawca powinien w sytuacji opisanej w Zdarzeniu przyszłym III wystawić generalnemu wykonawcy fakturę VAT ze stawką 23%

jest prawidłowe.

Podkreślić należy przy tym, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji towarów i usług do właściwego grupowania statystycznego nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego.

Stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Tak więc, to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania świadczonych przez niego czynności. Konsekwencje błędnie wskazanego symbolu PKWiU ponosi Wnioskodawca, bowiem wydana w takim przypadku interpretacja traci swą ważność i nie daje wówczas Wnioskodawcy ochrony, o której mowa w przepisach Rozdziału 1a Działu II ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto zaznacza się, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zastosowania odwrotnego obciążenia w odniesieniu do zdarzenia nr I i II zostanie zawarte w odrębnym postanowieniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.