Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.318.2017.1.MD
z 9 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania czynności powiązanych technicznie, ale podlegających różnym reżimom opodatkowania („zasady ogólne względnie odwrotne obciążenie”) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania czynności powiązanych technicznie, ale podlegających różnym reżimom opodatkowania („zasady ogólne względnie odwrotne obciążenie”).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… sp. z o.o. (dalej jako „Wnioskodawca”) jest polskim przedsiębiorstwem wyspecjalizowanym w zakładaniu różnych instalacji filtrowentylacyjnych, posiadającym siedzibę w ….

W ramach swojej działalności Wnioskodawca podejmie – w oparciu o umowę współpracy – jako podwykonawca stałą współpracę z innym podmiotem gospodarczym (zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT). Na jej podstawie Wnioskodawca będzie zapewniał dostawy urządzeń filtrowentylacyjnych, usługi montażu instalacji filtrowentylacyjnych i uruchomienia ich wraz z urządzeniem do filtrowentylacji, a także stałe serwisowanie instalacji i urządzeń.

Usługi montażu instalacji, o których mowa w załączniku nr 14 poz. 25 ustawy o VAT, tj. PKWiU 43.22.12.0. Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, Wnioskodawca będzie wykonywał w charakterze podwykonawcy.

Strony umowy będą spełniały warunki ustawowe wymienione poniżej. Jak już wskazano powyżej oba współpracujące podmioty są czynnymi podatnikami VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (czyli nie korzysta ze zwolnienia od VAT do limitu 200.000 zł);
  
• nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Podmiot, z którym Wnioskodawca zamierza podjąć stałą współpracę w zakresie wskazanym powyżej, jest znany na rynku tej branży i zapewni Wnioskodawcy stały dopływ nowych klientów. Zatem podpisane umowy mają w przyszłości gwarantować rozwój Wnioskodawcy.

W celu poprawy swoich wyników finansowych i zapewnienia kompleksowej obsługi klienta w zakresie wykonywanych usług Wnioskodawca będzie sam kupował od podmiotów zewnętrznych urządzenia filtrowentylacyjne i sprzedawał je do podmiotu współpracującego. Dostawę tę Wnioskodawca będzie fakturował w stawce 23%.

Zatem w ramach stałej współpracy Wnioskodawca będzie sprzedawał oddzielnie urządzenia i oddzielnie usługi montażu instalacji filtrowentylacyjnej, a także zapewniał serwis urządzeń i instalacji filtrowentylacyjnej.

W przypadku instalacji filtrowentylacyjnych kupione urządzenia filtrowentylacyjne mogą zostać do niej zainstalowane w sposób nietrwały, a tym samym mogą w razie potrzeby, podlegać wymianie. Urządzenia filtrowentylacyjne mogą być zainstalowane w sposób nietrwały z uwagi na ich specyfikę. Są to np. urządzenia mobilne. Nie jest to jednak standard.

Instalacja filtrowentylacyjna w części na trwałe związanej z budynkiem zostanie wykonana przez Wnioskodawcę w ramach usługi montażu a następnie do instalacji zamontowane zostaną urządzenia filtrowentylacyjne przekazane przez klienta Wnioskodawcy, który je uprzednio kupił.

Zatem klient Wnioskodawcy kupuje osobno całą usługę montażu z częściami na stałe związanymi z budynkiem a osobno same urządzenia. Z tych względów Wnioskodawca wystawiał będzie dwie faktury: jedną jako sprzedawca za dostawę urządzenia w stawce 23%, drugą jako podwykonawca usług montażu instalacji.

W zakresie zawartej umowy współpracy co do zasady nie dopuści się do uczestniczenia podmiotów trzecich w transakcjach opisanych we wniosku (w ramach wykonawstwa zastępczego). Jednak sporadycznie mogą się zdarzyć sytuacje, że Wnioskodawca skorzysta z podwykonawców na podstawie osobnej umowy lub zamówienia. Wnioskodawca dopuszcza również możliwość wystawienia przez niego (tj. podwykonawcę) faktury bezpośrednio na Zleceniodawcę z pominięciem Wnioskodawcy na podstawie osobnego zamówienia lub umowy.

W świetle zawartej umowy o współpracy Wnioskodawca w ramach konkretnego zlecenia może dokonać do Zleceniodawcy tylko dostawy towaru (urządzenia filtrowentylacyjnego) albo wyświadczyć samą usługę montażu wraz z uruchomieniem. Ponadto między Wnioskodawcą a Zleceniodawcą dla potrzeb konkretnego zlecenia nie będzie zawierana żadna szczegółowa umowa.

Zleceniodawca nabywa prawo do rozporządzenia urządzeniem filtrowentylacyjnym jak właściciel przed jego montażem w docelowym obiekcie na podstawie faktury sprzedaży.

Wartość urządzenia filtrowentylacyjnego wraz z innymi stosownymi urządzeniami, materiałami wyniesie nie mniej niż 60% do wartości samej usługi montażu wraz z uruchomieniem (podany procent jest wartością przybliżoną i nie w każdym indywidualnym zamówieniu będzie się tak kształtował).

Wnioskodawca kupuje urządzenie filtrowentylacyjne na fakturę VAT i dokonuje płatności przelewem do dostawcy urządzenia. Następnie Wnioskodawca sprzedaje do Zleceniodawcy urządzenie filtrowentylacyjne (faktura 23% VAT). W dalszej kolejności instaluje i uruchamia instalacje i wystawia fakturę VAT NP. Choć będzie się zdarzało, że sprzeda Zleceniodawcy samo urządzenie bez jego montażu. Wówczas oczywiście nie wystawi faktury VAT NP.

Standardowo będą dwa przelewy, pierwszy Wnioskodawca otrzyma od Zleceniodawcy po zafakturowaniu sprzedaży urządzenia a drugi dopiero po wykonaniu i odbiorze instalacji. Między zakupem urządzenia a jego instalacją może wystąpić znaczny upływ czasu, dlatego też Wnioskodawca chce fakturować sprzedaż na bieżąco.

Szczegółowe czynności jakie będzie wykonywał Wnioskodawca dla potrzeb montażu instalacji filtrowentylacyjnej to:

• montaż urządzeń takich jak filtry, wentylatory, ramiona odciągowe, centrale wentylacyjne i inne elementy instalacji;
• montaż stalowych kanałów odciągowych;
• montaż instalacji elektrycznej zasilającej urządzenia;
• uruchomienie i szkolenie z obsługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo będzie wystawiał dwie faktury:

1. jedną będzie fakturował sprzedaż urządzeń filtrowentylacyjnych w stawce 23% na podstawie art. 15 ust. 1 i 2, art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 146a pkt l ustawy o VAT;
2. oddzielną fakturą – usługi montażu całej instalacji filtrowentylacyjnej i jej uruchomienie, jako podwykonawca, dokumentował będzie w odwrotnym obciążeniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 2?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Do przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego, tj. do sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów (urządzeń filtrowentylacyjnych) będzie miał zastosowanie art. 15 ust. l i 2, art. 5 ust. l pkt l, art. 7 ust. 1 oraz art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, natomiast do sprzedaży usług montażu i uruchomienia całej instalacji wraz z urządzeniem filtrowentylacyjnym, zastosowanie będzie miał art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 2.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy dokonana „dostawa usług montażu” instalacji filtrowentylacyjnej i dostawa urządzenia filtrowentylacyjnego, a następnie zamontowanie go do instalacji i jej uruchomienie, są prawidłowo traktowane dla rozliczenia VAT oddzielnie, tj. jako dostawa towaru i „dostawa usług”, co w konsekwencji powoduje, że dostawa towaru będzie opodatkowana stawką 23%, a „dostawa usług” będzie objęta odwrotnym obciążeniem z uwagi na wykonanie tych usług w ramach podwykonawstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż urządzeń filtrowentylacyjnych jest dostawą towarów opodatkowaną na podstawie art. 146a w stawce 23%.

Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzanie towarami jak właściciel (…)”.

W sprawie istotne jest, że stronami transakcji są zarejestrowani czynni podatnicy VAT niekorzystający ze zwolnień.

Do sprzedaży natomiast przez Wnioskodawcę podwykonawstwa usług montażu będzie miał zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 2 ustawy o VAT , albowiem Wnioskodawca sprzedaje usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy i strony transakcji spełniają kryteria wymienione w ust. 1 pkt 8 tego przepisu tj.:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym do „dostawy usług montażu” w ramach podwykonawstwa będzie miał zastosowanie art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym: „W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego”.

Biorąc pod uwagę przedstawiony „stan faktyczny” i wskazane powyżej przepisy Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawidłowo będzie fakturował dwoma odrębnymi fakturami transakcję dostawy towaru (urządzenia filtrowentylacyjnego) ze stawką 23% oraz dostawę usług montażu instalacji filtrowentylacyjnej jako podwykonawca tych usług wystawi fakturę w odwrotnym obciążeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (….).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Brzmienie tego przepisu przesądza, że zawarta w nim definicja „świadczenia usług” ma charakter komplementarny wobec definicji „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników, w ramach ich działalności gospodarczej.

W tym kontekście trzeba mieć na uwadze, że w praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku pojedynczych świadczeń. Wobec tego w każdym przypadku dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy badać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego (dominującego) wzbogaconą jedynie o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.

W literaturze (por. G. Mularczyk glosa do wyroku NSA z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt I FSK 945/05; publ. OSP 2007/7-8/81) podkreśla się, że decydującym kryterium oceny, czy dana czynność ma charakter podstawowy dla danego świadczenia, czy też jedynie pomocniczy, nie jest ani wartość tego świadczenia, ani nazwa umowy, ani nawet jej czasochłonność w stosunku do innych czynności, lecz to, która czynność zaspokaja podstawową potrzebę nabywcy danego świadczenia. Czynności pomocnicze mają natomiast pomóc w realizacji tej potrzeby.

Dla potrzeb ustalenia, czy występuje świadczenie złożone bez znaczenia jest fakt, że nabywca jest zainteresowany realizacją zamówienia w całości oraz że np. wyposażenie w dany sprzęt zostało ujęte w jednej cenie określonej za całość świadczenia. W tym względzie decydujące są regulacje zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług.

Ważne wytyczne w zakresie przedmiotowego zagadnienia przedstawia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”), którego orzecznictwo daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, że każde świadczenie należy traktować odrębnie. Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń TSUE wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006. 347. 1 ze zm.). Dopiero w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych. Zatem TSUE przedstawia jedynie wskazówki, jak należy interpretować stosowne przepisy, nie wypowiadając się co do tego, która z powyższych wykluczających się zasad powinna mieć zastosowanie w danej sprawie.

Nie zmienia to jednak faktu, że TSUE nie tylko sprzeciwia się sztucznemu dzieleniu świadczeń, ale również ich sztucznemu łączeniu uzasadnionemu jedynie korzyściami podatkowymi. Istotnym w tym zakresie jest jego wyrok z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd przeciwko Commissioners of Customs & Excise, w którym orzeczono, że „okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) VI Dyrektywy, oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług odwołują się w niektórych przypadkach do grupowań PKWiU. Przy czym prawidłowa identyfikacja towarów i usług w ramach klasyfikacji statystycznych stanowi niezbędny warunek do określenia wysokości opodatkowania lub podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w odniesieniu do towarów i usług, dla których przepisy z zakresu VAT powołują klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676). Jednakże zgodnie z jego § 3 pkt 1, do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Załącznik nr 14 do ustawy określający wykaz towarów, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, obejmuje m.in.:

(…);

25 – 43.22.12.0 – Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych;

(…).

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa (usługi).

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Według art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany czynny podatnik VAT) zamierza podjąć – na podstawie umowy o współpracy – stałą współpracę z innym podmiotem gospodarczym (zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT). Dla potrzeb konkretnego zlecenia nie będzie zawierana żadna szczegółowa umowa. W ramach tej współpracy Wnioskodawca będzie sprzedawał oddzielnie urządzenia i oddzielnie usługi montażu instalacji filtrowentylacyjnej, a także zapewniał serwis urządzeń i instalacji filtrowentylacyjnej. Zleceniodawca nabędzie prawo do rozporządzenia urządzeniem filtrowentylacyjnym jak właściciel przed jego montażem w docelowym obiekcie. Usługi montażu instalacji, o których mowa w załączniku nr 14 poz. 25 ustawy o VAT, tj. PKWiU 43.22.12.0, Wnioskodawca będzie wykonywał w charakterze podwykonawcy. Zasadniczo wartość urządzenia filtrowentylacyjnego wraz z innymi stosownymi urządzeniami, materiałami wyniesie nie mniej niż 60% do wartości samej usługi montażu wraz z uruchomieniem. Standardowo będą dwa przelewy, pierwszy Wnioskodawca otrzyma od Zleceniodawcy po zafakturowaniu sprzedaży urządzenia a drugi dopiero po wykonaniu i odbiorze instalacji.

Na tym tle Wnioskodawca powzięła wątpliwość dotyczącą sposobu dokumentowania czynności powiązanych technicznie, ale podlegających różnym reżimom opodatkowania (zasady ogólne vs odwrotne obciążenia).

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług organ interpretacyjny potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, że czynności, o których mowa we wniosku należy udokumentować dwiema odrębnymi fakturami, tj.:

• dostawę towaru (urządzenia filtrowentylacyjnego) fakturą ze stawką 23% (zasady ogólne opodatkowania VAT) oraz
• świadczenie (w charakterze podwykonawcy) usług montażu instalacji filtrowentylacyjnej fakturą z zastosowaniem tzw. odwrotnego obciążenia.

Na gruncie analizowanej sytuacji nie mamy bowiem do czynienia z kompozycją świadczenia głównego (dominującego) wzbogaconą jedynie o świadczenia pomocnicze, ale wykonywaniem przez Wnioskodawcę dwóch świadczeń niezależnych od siebie podatkowo, tj. dostawy towaru i świadczenia usługi. Przy czym w odniesieniu do tego drugiego świadczenia zostaną spełnione wszystkie przesłanki podmiotowo-przedmiotowe określone ustawą (por. art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy), których wystąpienia zobowiązuje strony transakcji do zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia.

Zatem takie rozdzielenie opodatkowanych (w różny sposób) świadczeń musi mieć przełożenie – jak słusznie zauważył Wnioskodawca – na ich odrębne udokumentowanie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna:

• nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego;
• wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.