INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu 9 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem transakcji dostawy nieruchomości zabudowanej oraz niezabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem transakcji dostawy nieruchomości zabudowanej oraz niezabudowanej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 listopada 2011 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W sprawie przeciwko dłużnikowi, prowadzone jest postępowanie egzekucyjne skierowane do nieruchomości rolnej zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym, położonym na działce oznaczonej nr geodezyjnym 438 oraz nieruchomości gruntowych niezabudowanych usytuowanych na działkach oznaczonych nr. geodezyjnymi 284, 285/2, 437, 453/1, 453/2, położonych w miejscowości S., gmina C., powiat p. Powierzchna wszystkich nieruchomości wynosi łącznie 5,89 ha. Nieruchomości posiadają założoną w Sądzie Rejonowym– księgę wieczystą.

Dłużnik nabył nieruchomość jako spadek po rodzicach, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 10 kwietnia 2006 r., o stwierdzeniu nabycia spadku. Dłużnik figuruje w ewidencji podatników podatku od towarów i usług. Ma zarejestrowaną działalność gospodarczą od roku 2006 pod nazwą: „R”. Przedmiotem działalności gospodarczej jest: wykonywanie robót ogólnobudowlanych ze wznoszeniem budynków i pozostałych robót budowlanych wykończeniowych. Dłużnik faktycznie nie prowadzi działalności gospodarczej i od roku 2006 nie składał żadnej deklaracji podatkowej. W latach 2008-2010 przebywał w zakładzie karnym. Obecnie jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku i renty.

Od dnia nabycia spadku nie wynajmował nieruchomości osobom trzecim i nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Przy nabyciu spadku nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT. Nakłady na ulepszenie nieruchomości nie przekroczyły 30% wartości początkowej.

Budynek mieszkalny jest z okresu przedwojennego – początek XX w. Budynek o pow. 87,50 m² jest w bardzo złym stanie technicznym. Budynek według PKOB jest w klasie 1110. W stosunku do ww. budynku nie przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dostawa budynku mieszkalnego, znajdującego się na działce nr 438 nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również nie została dokonana przed tym zasiedleniem po wybudowaniu, ponieważ budynek pochodzi z początku XX w. Również dostawa budynku nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również nie została dokonana przed tym zasiedleniem, po jego ulepszeniu, ponieważ dłużnik nie poniósł na ulepszenie budynku wydatków, co najmniej 30% jego wartości początkowej. Dłużnik mieszka w budynku od ponad pięciu lat.

Działka nr 453/1 o pow. 2,44 ha (lasy – LS o pow. 0,23 ha i łąki trwałe – ŁV o pow. 2,21 ha) nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, w obowiązującym studium położona na terenach rolnych. Teren działki w części jest użytkowany na łąkę, a na części działki rośnie las (drzewostan pochodzi z samosiewu i zakrzaczenia, a na długości rowu występuje roślinność trawiasta).

Działka nr 453/2 o pow. 0,98 ha (łąki trwałe – ŁIV o pow. 0,26 ha, pastwiska trwałe – PSIV o pow. 0,41 ha, grunty orne – RV o pow. 0,31 ha) nie jest w części objęta planem zagospodarowania przestrzennego, w obowiązującym studium jest położona na terenach rolnych. Teren działki porośnięty trawami.

Działka nr 284 o pow. 0,30 ha (łąki trwałe – ŁV) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona pod tereny rolne. Teren działki porośnięty trawami.

Działka nr 285/2 o pow. 1,23 ha (grunty orne – RIVa o pow. 0,91 ha, grunty orne – RV o pow. 0,32 ha) nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, w obowiązującym studium położona na terenach rolnych. Działka uprawiana – łąka.

Działka nr 437 o pow. 0,65 ha (pastwiska trwałe – PSV o pow. 0,11 ha, grunty orne – RV o pow. 0,54 ha) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona m. in. pod zabudowę zagrodową i mieszkaniową, jednorodzinną, położona w strefie obserwacji archeologicznej i ochrony konserwatorskiej. Działka użytkowana – łąki.

Na działce nr 438 o pow. 0,29 ha (użytki rolne zabudowane B-RV o pow. 0,29 ha) znajduje się budynek mieszkalny opisany wyżej oraz budynek gospodarczy o pow. 29,80 m². Budynek jest z okresu przedwojennego. Budynek nie ulepszany przez dłużnika.

Dłużnik nie dzierżawi ani nie wynajmuje nieruchomości. Dłużnik w przeszłości nie sprzedawał żadnych nieruchomości.

Tereny działek w części: działka nr 285/2 – R-32 (tereny rolnicze), działka nr 453/1 – R-39 (tereny rolnicze), działka nr 453/2 – R-38 (tereny rolnicze) nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego. W obowiązującym studium oznaczone są symbolem: R – tereny rolne. Zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 25 października 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi S., ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Nr 6, poz. 115 z dnia 17 stycznia 2006 r., przedmiotowe działki oznaczone są następującymi symbolami: działka nr 284 – R-32 (tereny rolnicze), działka nr 285/2 – w części R-32 (tereny rolnicze), działka nr 437 w części RM/MN-28, w części R-40 znajdujące się w strefie OW, w części znajduje się w strefie „B” ochrony konserwatorskiej – tereny zabudowy zagrodowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Działka nr 438 RM/MN-28, znajduje się w strefie „OW” obserwacji archeologicznej, „B” ochrony konserwatorskiej – tereny zabudowy zagrodowej z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Działka nr 453/1 w części R-39 (tereny rolnicze) przeznaczone są na uprawy polowe, uprawy ogrodnicze, łąki i pastwiska oraz w przeznaczeniu uzupełniającym na sieci infrastruktury technicznej oraz związane z nimi urządzenia.

W uzupełnieniu z dnia 7 listopada 2011 r. Zainteresowany wskazał, iż:

1. Dłużnik, nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Właścicielem nieruchomości stał się na podstawie spadku po rodzicach. Jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności rolniczej.
2. Dłużnik nie uprawiał i nie uprawia gruntów. Nie dokonywał zbiorów ani nie sprzedawał plonów.
3. Dla działek gruntu nr: 284, 285/2, 453/1, 453/2 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
4. Dla działki nr 453/2 oraz działki nr 285/2 klasyfikacja w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedstawia się następująco:
• dla działki nr 453/2 w części 0,38 ha jako grunty orne,
• dla działki nr 285/2 w części 0,32 ha jako grunty orne.
5. Pozostałe części działek nr: 285/2, 453/1, 453/2 oraz działek nr: 284, 437, 438 znajdują się na terenie, gdzie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – Uchwała Rady Miejskiej z dnia 25 października 2005 r., ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr 6, poz. 115 z dnia 17 stycznia 2005 r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy przy sprzedaży nieruchomości na drodze licytacji sądowej należy odprowadzić podatek VAT...
2. Czy jest ona zwolniona od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu analizy stanu faktycznego i prawnego, zbycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej jest zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl § 23 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy oraz rolnika, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, to przez zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania tej czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonywanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w sprawie przeciwko dłużnikowi prowadzone jest postępowanie egzekucyjne skierowane do nieruchomości rolnej zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym, położonym na działce oznaczonej nr geodezyjnym 438 oraz nieruchomości gruntowych niezabudowanych, usytuowanych na działkach oznaczonych nr. geodezyjnymi 284, 285/2, 437, 453/1, 453/2.

Dłużnik nabył nieruchomość jako spadek po rodzicach, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego. Dłużnik figuruje w ewidencji podatników podatku od towarów i usług. Od roku 2006 ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wykonywanie robót ogólnobudowlanych ze wznoszeniem budynków i pozostałych robót budowlanych wykończeniowych. Dłużnik faktycznie nie prowadzi działalności gospodarczej i od roku 2006 nie składał żadnej deklaracji podatkowej. W latach 2008-2010 przebywał w zakładzie karnym. Obecnie jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku i renty.

Od dnia nabycia spadku nie wynajmował nieruchomości osobom trzecim i nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Przy nabyciu spadku nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT.

Budynek mieszkalny jest z okresu przedwojennego – początek XX w. i dłużnik mieszka w nim od ponad pięciu lat.

Działka nr 453/1 nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, w obowiązującym studium położona na terenach rolnych. Teren działki w części jest użytkowany na łąkę, a na części działki rośnie las (drzewostan pochodzi z samosiewu i zakrzaczenia, a na długości rowu występuje roślinność trawiasta).

Działka nr 453/2 nie jest w części objęta planem zagospodarowania przestrzennego, w obowiązującym studium jest położona na terenach rolnych. Teren działki porośnięty trawami.

Działka nr 284 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona pod tereny rolne. Teren działki porośnięty trawami.

Działka nr 285/2 nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, w obowiązującym studium położona na terenach rolnych. Działka uprawiana – łąka.

Działka nr 437 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona m. in. pod zabudowę zagrodową i mieszkaniową, jednorodzinną, położona w strefie obserwacji archeologicznej i ochrony konserwatorskiej. Działka użytkowana – łąki.

Na działce nr 438 znajduje się budynek mieszkalny opisany wyżej oraz budynek gospodarczy o pow. 29,80 m2. Budynek jest z okresu przedwojennego.

Dłużnik nie dzierżawi ani nie wynajmuje nieruchomości. Dłużnik w przeszłości nie sprzedawał żadnych nieruchomości.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż dłużnik nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności rolniczej.

Dłużnik nie uprawiał i nie uprawia gruntów. Nie dokonywał zbiorów ani nie sprzedawał plonów.

Jak wskazano wyżej, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie dłużnika nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Treść wniosku wskazuje, że grunt nie został nabyty w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi z majątku prywatnego, otrzymanego w spadku po rodzicach, a przedmiotowe nieruchomości nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, jak również rolniczej (grunt nie był uprawiany oraz nie dokonywano zbiorów i sprzedaży plonów). Ponadto, ani budynki, ani grunty nie były dzierżawione osobom trzecim, a wcześniej dłużnik nie zbywał innych nieruchomości. Oznacza to, że dostawa przedmiotowych nieruchomości realizowana jest poza sferą działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Skoro zatem dłużnik z tytułu omawianej transakcji nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, również dostawa dokonana przez komornika sądowego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, komornik nie wystąpi z tytułu przedmiotowej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości w drodze licytacji sądowej nie należy odprowadzić podatku VAT, bowiem jak dowiedziono wyżej jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dodać należy, iż w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, Zainteresowany używa pojęcia „zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT”. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której dostawa nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany którekolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.