Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.162.2017.1.MK
z 3 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zainteresowany z żoną są małżeństwem od pięciu lat. Trzy lata temu (tj. w 2014 r.) rozszerzyli współwłasność małżeńską włączając do majątku wspólnego wszystkie składniki majątkowe, w tym cztery nieruchomości stanowiące wcześniej majątek odrębny Wnioskodawcy oraz jedną nieruchomość stanowiącą majątek odrębny żony Zainteresowanego. W latach 2016 i 2017 małżonkowie sprzedali wszystkie nieruchomości.

Wskazane nieruchomości to:

1. działka nr 163/3 oraz udział w działce nr 163/4; nieruchomości te Zainteresowany nabył na podstawie umów sprzedaży z dnia 11 sierpnia 2004 r. i z dnia 29 września 2009 r. oraz na podstawie umowy darowizny z dnia 31 października 2012 r.; na podstawie ostatniej ze wskazanych umów (tj. umowy darowizny z dnia 31 października 2012 r.) Zainteresowany nabył 2/6 udziału w działce nr 163/3 oraz 1/9 udziału w działce nr 163/4; działka nr 163/3 oraz udział w działce nr 163/4 zostały przez małżonków sprzedane w dniu 15 listopada 2016 r. za 50 000 zł; powierzchnia działki nr 163/3 to 876m², zaś powierzchnia działki 163/4 to 255m²;
2. mieszkanie w A nabyte przez Zainteresowanego w dniu 26 marca 2003 r.; mieszkanie to zostało sprzedane przez małżonków w dniu 29 sierpnia 2016 r.;
3. mieszkanie w B wraz z udziałem w hali garażowej nabyte przez Zainteresowanego w dniu 17 grudnia 2013 r. za 179 154 zł; mieszkanie to wraz z udziałem w hali garażowej zostało sprzedane przez małżonków w dniu 10 listopada 2016 r. za 235 000 zł;
4. działka nr 324/4 nabyta przez żonę Zainteresowanego na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 15 lutego 1989 r. oraz umowy przeniesienia własności z 1989 r., następnie na podstawie protokołu ugody zawartej przed Sądem Rejonowym z dnia 10 stycznia 2011 r. (w sprawie o podział majątku wspólnego); działka ta została przez małżonków sprzedana w dniu 15 maja 2017 r.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu sprzedaży wskazanych nieruchomości powstały u Zainteresowanego przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. W jakiej wysokości powstał u Zainteresowanego przychód z tytułu sprzedaży działki nr 163/3 oraz udziału w działce nr 163/4?
3. W jakiej wysokości Zainteresowany powinien rozpoznać dochód z tytułu sprzedaży mieszkania w B?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1) Przepisy art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f. określają szereg źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednym z tych źródeł jest odpłatne zbycie nieruchomości. Przychody z tego źródła powstają, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej (warunek ten jest w przedstawionym stanie faktycznym spełniony) i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (zob. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f.). W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości po tym terminie przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstają.

W świetle powyższego, Zainteresowany uważa, że przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym powstały u niego jedynie z tytułu sprzedaży nabytych na podstawie umowy darowizny z dnia 31 października 2012 r. udziałów w działkach (tj. z tytułu sprzedaży 2/6 udziału w działce 163/3 oraz 1/9 udziału w działce 163/4) oraz z tytułu sprzedaży mieszkania w B. W pozostałym zakresie przychody ze sprzedaży nieruchomości, których dotyczy wniosek, zostały zdaniem Zainteresowanego uzyskane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to w szczególności przychodu ze sprzedaży działki nr 324/4. Jak bowiem orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 marca 2017 r. (sygn. II FSK 410/15), włączenie do majątku wspólnego, na mocy umowy rozszerzającej ustawową wspólność małżeńską, nieruchomości należącej do majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.” oraz, że „za datę nabycia takiej nieruchomości należy uznać datę jej nabycia do majątku osobistego pierwszego z małżonków”. Analogiczne stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny zajął również w wyroku z dnia 22 marca 2017 r. (sygn. II FSK 456/15) oraz wyroku z dnia 31 maja 2017 r. (sygn. II FSK 1236/15). Istnieje również szereg orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych reprezentujących to stanowisko (zob. przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 6 listopada 2014 r. (sygn. I SA/Ke 546/14), wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r. (sygn. I SA/Gd 964/14) i z dnia 29 marca 2017 r. (sygn. I SA/Gd 239/17), wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2015 r. (sygn. III SA/Wa 1984/14) i z dnia 21 września 2016 r. (sygn. III SA/Wa 2341/15), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 kwietnia 2015 r. (sygn. I SA/Ol 40/15) czy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 lutego 2017 r. (sygn. I SA/Wr 1328/16).

Oznacza to, że za datę nabycia działki uznać należy datę jej nabycia przez żonę Zainteresowanego, tj. – jeżeli przyjąć, że nabycie to nastąpiło na podstawie ugody w sprawie o podział majątku wspólnego – 10 stycznia 2011 r. Pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., w stosunku do tej działki zakończył się z końcem 2016 r. W konsekwencji, sprzedaż tej działki przez małżonków dokonana w 2017 r. nastąpiła po upływie tego okresu, a więc nie skutkuje powstaniem u Zainteresowanego przychodów podlegających opodatkowaniem podatkiem dochodowym.

2) Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych można przyjąć, że łączna powierzchnia sprzedanej działki nr 163/3 oraz 1/3 udziału w działce nr 163/4 to 961m ² (1/3 powierzchni działki nr 163/4 to 85m ²; 876m ² + 85m ² = 961m ²), co pozwala przyjąć cenę 1m ² powierzchni sprzedanych działek w wysokości 52,03 zł (50 000 zł : 961m ² = 52,03 zł).

W konsekwencji, Zainteresowany uważa, że – zważywszy, że w jego ocenie przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym powstały u niego jedynie z tytułu sprzedaży nabytych na podstawie umowy darowizny z dnia 31 października 2012 r. udziałów w działkach, tj. z tytułu sprzedaży 2/6 udziału w działce nr 163/3 oraz 1/9 udziału w działce 163/4 – wspólnie z żoną Zainteresowanego z tytułu sprzedaży działki nr 163/3 oraz 1/3 udziału w działce nr 163/4 uzyskali przychód w wysokości 16 666,77 zł (2/6 x 876m ² = 292m ²; 1/9 x 255m ² = 28,33m ²; 292m ² + 28,33m ² = 320,33m ²; 320,33m ² x 52,03 zł = 16 666,77 zł).

W konsekwencji, Zainteresowany uważa, że – zważywszy, że przychody ze wspólnej własności określa się proporcjonalnie do udziału podatnika w zysku (udziału), a w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (zob. art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.) – z tytułu sprzedaży działki nr 163/3 oraz 1/3 udziału w działce nr 163/4 uzyskał podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód w wysokości 8 333,39 zł.

3) Przychody ze wspólnej własności określa się proporcjonalnie do udziału podatnika w zysku (udziału), a w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (zob. art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.). Podobnie ma się rzecz w przypadku kosztów uzyskania takich przychodów (zob. art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.). W świetle tego przepisu, Zainteresowany uważa, że w połowie powstały u małżonków nie tylko przychody ze sprzedaży mieszkania w B wraz z udziałem w hali garażowej, ale również koszty uzyskania tych przychodów (mimo że faktycznie koszty zakupu tego mieszkania poniósł tylko Zainteresowany).

W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanego z tytułu sprzedaży tego mieszkania oraz udziału w hali garażowej:

1. Zainteresowany uzyskał przychód w wysokości 117 500 zł (235 000 zł x 50%);
2. koszt uzyskania tego przychodu to 90 495,37 zł (jest to połowa ze 180 990,73 zł, tj. 179 154 zł po zwaloryzowaniu na podstawie art. 22 ust. 6f u.p.d.o.f.);
3. uzyskany przez Zainteresowanego dochód wyniósł w związku z tym 27 004,63 zł (117 500 zł – 90 495,37 zł = 27 004,63 zł).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i forma ich nabycia.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 2 3 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że nieruchomościami sprzedanymi w latach 2016 i 2017 przez Zainteresowanego i jego żonę – a włączonymi w roku 2014 do wspólnego majątku małżeńskiego – były:

1. działka nr 163/3 oraz udział w działce nr 163/4; nieruchomości te Zainteresowany nabył na podstawie umów sprzedaży z dnia 11 sierpnia 2004 r. i z dnia 29 września 2009 r. oraz na podstawie umowy darowizny z dnia 31 października 2012 r.; na podstawie ostatniej ze wskazanych umów (tj. umowy darowizny z dnia 31 października 2012 r.) Zainteresowany nabył 2/6 udziału w działce nr 163/3 oraz 1/9 udziału w działce nr 163/4; działka nr 163/3 oraz udział w działce nr 163/4 zostały przez małżonków sprzedane w dniu 15 listopada 2016 r. za 50 000 zł; powierzchnia działki nr 163/3 to 876m ², zaś powierzchnia działki 163/4 to 255m ²;
2. mieszkanie w A nabyte przez Zainteresowanego w dniu 26 marca 2003 r.; mieszkanie to zostało sprzedane przez małżonków w dniu 29 sierpnia 2016 r.;
3. mieszkanie w B wraz z udziałem w hali garażowej nabyte przez Zainteresowanego w dniu 17 grudnia 2013 r. za 179 154 zł; mieszkanie to wraz z udziałem w hali garażowej zostało sprzedane przez małżonków w dniu 10 listopada 2016 r. za 235 000 zł;
4. działka nr 324/4 nabyta przez żonę Zainteresowanego na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 15 lutego 1989 r. oraz umowy przeniesienia własności z 1989 r., następnie na podstawie protokołu ugody zawartej przed Sądem Rejonowym z dnia 10 stycznia 2011 r. (w sprawie o podział majątku wspólnego); działka ta została przez małżonków sprzedana w dniu 15 maja 2017 r.
   
   

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że dla określenia skutków podatkowych dla Zainteresowanego odpłatnego zbycia przedmiotowych nieruchomości, kluczowe jest ustalenie, czy włączenie nieruchomości stanowiących majątek osobisty małżonka do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej wspólność majątkową stanowi ich nabycie przez drugiego małżonka (Zainteresowanego) w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

I tak, zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Należy podkreślić, że przedmioty, o których mowa w art. 33 ww. Kodeksu, tj. należące do majątku osobistego danego małżonka (np. nabyte przed powstaniem wspólności majątkowej), pomimo istnienia wspólnoty majątkowej między małżonkami nie stanowią ich majątku wspólnego. Przedmioty takie stanowią majątek odrębny danego małżonka. Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich.

Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-501 (art. 48 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Niezależnie od powyższych postanowień w omawianej sprawie istotne znaczenie ma również komentarz doktryny do art. 47 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym: „Małżeńska umowa majątkowa w zasadzie reguluje stosunki majątkowe między małżonkami na przyszłość, tj. umowa zawarta przed zawarciem małżeństwa – na czas od chwili zawarcia małżeństwa, a umowa zawarta w trakcie trwania małżeństwa – na czas od jej zawarcia. Strony jednak mogą określić inny, przyszły termin, z którego nadejściem umowa wejdzie w życie (art. 116 Kodeksu cywilnego). Rozszerzając lub ograniczając wspólność ustawową, strony mogą także nadać umowie skutek wsteczny w tym sensie, że w pierwszym wypadku mogą włączyć do majątku wspólnego przedmioty należące przed zawarciem umowy do ich majątków osobistych, a w drugim wypadku mogą wyłączyć z majątku wspólnego przedmioty należące przed zawarciem umowy do tego majątku” (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. Kazimierza Piaseckiego, LexisNexis, Wydanie 5, s. 313). Wynika z tego, że na podstawie umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżonkowie mogą włączyć do majątku wspólnego nieruchomość, która została wcześniej (w przeszłości) nabyta do majątku osobistego jednego z małżonków. W konsekwencji drugi z małżonków nabywa prawo własności do tej nieruchomości w momencie zawarcia takiej umowy. Na tym polega bowiem skutek wsteczny umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżonków.

Zauważyć przy tym należy, że w myśl art. 29 § 1 Ordynacji podatkowej, w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim odpowiedzialność, o której mowa w art. 26 Ordynacji podatkowej – stanowiąca zasadę odpowiedzialności podatnika za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki całym jego majątkiem – obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i jego małżonka. Należy zatem rozróżnić przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową w rozumieniu art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, które należą do majątku osobistego podatnika, który odpowiada nimi za wynikające z zobowiązań podatkowych podatki na zasadzie art. 26 Ordynacji podatkowej oraz przedmioty majątkowe wchodzące w skład majątku wspólnego (dorobkowego) podatnika i jego małżonka, którymi wraz z podatnikiem odpowiada małżonek podatnika. Należy podkreślić, że współmałżonek podatnika nie jest podatnikiem, a jedynie odpowiada majątkiem wspólnym za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki. Jego odpowiedzialność wynika z długu małżonka – podatnika i ograniczona jest do odpowiedzialności z majątku wspólnego.

W znaczeniu materialnym przepis art. 29 § 1 Ordynacji podatkowej nie tworzy statusu małżonka jako podatnika, lecz jedynie wyznacza zakres jego odpowiedzialności, ograniczając go do majątku wspólnego małżonków, co ma wyraźne przełożenie na przedmiot egzekucji administracyjnej, która w przypadku istnienia pomiędzy podatnikiem i jego małżonkiem wspólności majątkowej, poza majątkiem odrębnym podatnika, może być skierowana wyłącznie do przedmiotów majątkowych objętych tą wspólnością. W konsekwencji, w przypadku rozszerzenia wspólności majątkowej na przedmiot majątkowy, który uprzednio znajdował się w majątku osobistym podatnika lub jego małżonka, a w wyniku umowy majątkowej małżeńskiej wszedł w skład majątku dorobkowego, odpowiedzialność majątkiem wspólnym obejmie ten przedmiot, lecz dopiero od momentu, kiedy wszedł on do majątku wspólnego. Według tego też momentu należy dokonywać oceny prawnej tego zdarzenia. Innymi słowy, datą nabycia nieruchomości lub praw dla małżonka, który nie miał do nich prawa własności, gdyż znajdowały się one w majątku odrębnym współmałżonka, będzie data zawarcia umowy rozszerzającej wspólność ustawową.

Tożsame stanowisko zostało wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Poznaniu z 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 456/12.

Z powyższych przepisów jasno wynika, nieruchomość należąca do żony Zainteresowanego, która stanowiła jej majątek osobisty, była jej wyłączną własnością. To zaś oznacza, że do czasu rozszerzenia w roku 2014 r. wspólności ustawowej małżeńskiej wyłącznie żona Zainteresowanego (a nie Zainteresowany) była właścicielką tej nieruchomości. Zatem, dopiero w dniu zawarcia między małżonkami umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską Wnioskodawca nabył prawo do udziału w nieruchomości uprzednio stanowiącej osobisty majątek jego żony i z tą datą Zainteresowany uzyskał prawo własności do przedmiotowej nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego jedynie sprzedaże w roku 2017 nieruchomości w postaci działki gruntu nr 163/3 i udziału w działce nr 163/4 w udziałach nabytych w 2004 r. i 2009 r. oraz nieruchomości lokalowej w Pruszkowie nabytej w 2003 r. – nie stanowią dla Zainteresowanego źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiły po upływie pięciu lat, licząc od końca lat kalendarzowych, w których nastąpiło ich nabycie przez Zainteresowanego.

Natomiast sprzedaże w latach 2016 i 2017 pozostałych nieruchomości, czyli:

• działki gruntu nr 163/3 i udziału w działce 163/4 w udziałach nabytych w darowiźnie w 2012 r.,
• lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w hali garażowej,
• działki nr 324/4

‒ stanowią dla Zainteresowanego źródła przychodu, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na nw. zasadach, ponieważ nastąpiły przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, odpowiednio: na podstawie umowy darowizny w 2012 r., umowy sprzedaży w 2013 r. oraz w drodze umowy rozszerzającej wspólność majątkową, tj. roku 2014.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub - dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
  
  

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

W terminie określonym w ust. 1 (tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym), z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3 (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W konsekwencji, Zainteresowany winien ustalić przychód z tytułu sprzedaży działki nr 163/3 oraz udziału w działce nr 163/4 w wysokości części tegoż przychodu odpowiadającej przysługującemu Wnioskodawcy udziałowi w majątku małżeńskim.

Natomiast dochód z tytułu sprzedaży mieszkania Zainteresowany winien rozpoznać w wysokości równej części przychodu z tejże sprzedaży odpowiadającej przysługującemu Wnioskodawcy udziałowi w majątku małżeńskim, pomniejszonej o ewentualne koszty ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazuje się również, że organ interpretacyjny nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ interpretacyjny obowiązek wydania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania na podatek przy rozliczeniu kwoty uzyskanej z analizowanego zbycia, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. organu.

Ponadto, zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, w toku stosownych postępowań weryfikacyjnych.

Końcowo, w odniesieniu do przywołanych przez Zainteresowanego wyroków sądów administracyjnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że obok wyroków korzystnych dla Zainteresowanego istnieją także orzeczenia odmienne, negujące prawidłowość stanowiska Zainteresowanego, a prezentujące stanowisko zbieżne z poglądem organu, jak np. przywołany przez tut. organ wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 456/12.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.