Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.297.2017.2.EK
z 30 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 3 sierpnia 2017 r. ) na wezwanie Organu z dnia 24 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone 27 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 3 sierpnia 2017 r. ) na wezwanie Organu z dnia 24 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone 27 lipca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2007 jako osoba fizyczna Wnioskodawca zakupił w drodze postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym, 2 działki będące w użytkowaniu wieczystym o nr ew. 346/22 i 346/12. Działka o nr ew. 346/22 o powierzchni 9508 m² jest nieruchomością zabudowaną budynkiem o charakterze przemysłowym o pow. 725 m² (rok zakończenia budowy -1950) i została zakupiona za kwotę 180.650, 00 zł brutto, natomiast działka o nr ew. 346/16, powierzchnia 4771 m² stanowiąca nieruchomość gruntową niezabudowaną zakupiona zakupiona została za kwotę 40 700, 00 zł brutto.

W roku 2012 nieruchomości zostały przekształcone z prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Wnioskodawca nadmienił, że w tym czasie był wspólnikiem Spółki jawnej natomiast zakup powyższych nieruchomości nie był związany z działalnością gospodarczą Spółki a został przez Wnioskodawcę potraktowany jako lokata środków finansowych na potrzeby własne. W roku 2009 Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna zajmującą się produkcją wyrobów budowlanych z betonu (PKB 23.612) i jest podatnikiem podatku VAT. Od roku 2014 Wnioskodawca nie jest wspólnikiem spółki jawnej.

Na wyżej wymienionych działkach Wnioskodawca nie prowadził żadnych inwestycji, robót budowlanych i nie są też one związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą ani jej profilem, nie stanowią środka trwałego firmy. Nieruchomości te stanowią majątek osobisty i nie była na nich prowadzona działalność gospodarcza, w tym rolnicza w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.

W roku bieżącym Wnioskodawca planuje sprzedaż obu działek jako osoba fizyczna. Sprzedaż odbędzie się w formie aktu notarialnego.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do działki zabudowanej miejscowość, w której znajduje się grunt, nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie posiada również wiedzy na temat wydania lub braku decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, gdyż jak przedstawił Wnioskodawca we wniosku, nieruchomość została nabyta w drodze licytacji komorniczej w związku z czym wiedza Zainteresowanego jest na ten temat, bardzo ograniczona.

W odniesieniu do działki zabudowanej budynkiem o charakterze przemysłowym, w ocenie Wnioskodawcy nie doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumienia art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W stosunku do budynku z tytułu nabycia nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek po wybudowaniu prawdopodobnie był użytkowany, jednak ze względu na sposób nabycia, tj. licytacja komornicza, i związaną z tym ograniczoną wiedzą na ten temat, Wnioskodawca nie jest w stanie tego stwierdzić na pewno.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że przed sprzedażą przedmiotowych działek nie będzie podejmował żadnych aktywnych działań związanych ze zwiększeniem atrakcyjności tych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży nieruchomości przedstawionych we wniosku będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości przedstawionych we wniosku będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, gdyż nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest zatem, czy w celu dokonania sprzedaży nieruchomości sprzedający podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomością, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ma nastąpić w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. UE L 347.1 ze zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika również, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna zakupił w drodze postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego 2 działki będące w użytkowaniu wieczystym o nr ew. 346/22 i 346/12. Działka o nr ew. 346/22 o powierzchni 9508 m² jest nieruchomością zabudowaną budynkiem o charakterze przemysłowym o pow. 725 m² (rok zakończenia budowy -1950), natomiast działka o nr ew. 346/16, powierzchnia 4771 m² stanowiąca nieruchomość gruntową niezabudowaną. W roku 2012 nieruchomości zostały przekształcone z prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Wnioskodawca nadmienił, że w tym czasie był wspólnikiem Spółki jawnej natomiast zakup powyższych nieruchomości nie był związany z działalnością gospodarczą Spółki a został przez Wnioskodawcę potraktowany jako lokata środków finansowych na potrzeby własne. W roku 2009 Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna zajmującą się produkcją wyrobów budowlanych z betonu (PKB 23.612) i jest podatnikiem podatku VAT. Od roku 2014 Wnioskodawca nie jest wspólnikiem spółki jawnej.

Na wyżej wymienionych działkach Wnioskodawca nie prowadził żadnych inwestycji, robót budowlanych i nie są też one związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą ani jej profilem, nie stanowią środka trwałego firmy. Nieruchomości te stanowią majątek osobisty i nie była na nich prowadzona działalność gospodarcza, w tym rolnicza w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT. W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do działki zabudowanej miejscowość, w której znajduje się grunt, nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie posiada również wiedzy na temat wydania lub braku decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, gdyż jak przedstawił Wnioskodawca we wniosku, nieruchomość została nabyta w drodze licytacji komorniczej w związku z czy wiedza Zainteresowanego jest na ten temat, bardzo ograniczona.

W odniesieniu do działki zabudowanej budynkiem o charakterze przemysłowym, w ocenie Wnioskodawcy nie doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumienia art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W stosunku do budynku z tytułu nabycia nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek po wybudowaniu prawdopodobnie był użytkowany, jednak ze względu na sposób nabycia, tj. licytacja komornicza, i związaną z tym ograniczoną wiedzą na ten temat, Wnioskodawca nie jest w stanie tego stwierdzić na pewno.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że przed sprzedażą przedmiotowych działek nie będzie podejmował żadnych aktywnych działań związanych ze zwiększeniem atrakcyjności tych działek.

W roku bieżącym Wnioskodawca planuje sprzedaż obu działek jako osoba fizyczna. Sprzedaż odbędzie się w formie aktu notarialnego.

Z tak przedstawionego opisu sprawy trudno uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą ww. nieruchomości. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że dokonując sprzedaży opisanych działek Zainteresowany działać będzie w charakterze handlowca. Nabycie działek nastąpiło bowiem w celu lokaty środków finansowych na potrzeby własne. W konsekwencji sprzedając opisane nieruchomości, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wnioskodawca dokona zbycia dwóch działek należących do jego majątku prywatnego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika również, że Wnioskodawca nie dokonywał aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, co stanowi o incydentalnej sprzedaży ww. nieruchomości. Z opisu sprawy wynika, że zbywane nieruchomości stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy nabyty w celu lokaty kapitału. Nie można zatem stwierdzić, że Zainteresowany nabył ww. nieruchomość w celu podjęcia działań jako handlowiec. Skutkiem powyższego także i z tego względu, Wnioskodawca dokonując dostawy działek o nr 346/22 i 346/12 nie będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe. Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, gdyż Wnioskodawca wskazał we własnym stanowisku, że „sprzedaż nieruchomości przedstawionych we wniosku będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, gdyż nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej”, natomiast a jak wskazano w ww. interpretacji dostawa działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.