Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.423.2017.1.RD
z 30 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabywanych usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy w ramach opisanego Wariantu 1 (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabywanych usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy w ramach opisanego Wariantu 1 (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką należącą do grupy I., założoną w związku z realizacją inwestycji w nieruchomości (dalej: „Inwestycja”). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce. Działalność Spółki, także w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami, obejmuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT (tj. niekorzystające ze zwolnienia z VAT).

Działalność Spółki skupia się przede wszystkim na budowie nowych atrakcyjnych przestrzeni biurowych i handlowych o wysokim standardzie, które następnie są przez Wnioskodawcę wynajmowane komercyjnie.

W zawieranych przez Spółkę umowach najmu najemcy zobowiązują się do okresowego uiszczania kwot czynszu, obejmującego tzw. czynsz podstawowy oraz dodatkowe opłaty eksploatacyjne, kalkulowane na podstawie metrażu wynajętej powierzchni, stanowiące partycypację najemców w kosztach funkcjonowania Inwestycji i utrzymania jej wysokiego standardu zgodnego z oczekiwaniami najemców (dalej: Opłaty eksploatacyjne). Opłaty eksploatacyjne pokrywają m. in. koszty stałe danej Inwestycji (np. obciążające ją podatki i opłaty publiczne), jak również koszty innych świadczeń zapewnianych przez Wnioskodawcę (a realizowanych zwykle przez zewnętrznych dostawców), które mogą obejmować m.in. dostawę mediów, utrzymanie czystości i bezpieczeństwa, koszty niezbędnych napraw i konserwacji systemów wewnętrznych Inwestycji itp. Wysokość Opłat eksploatacyjnych należnych Spółce ustalana jest na podstawie prognoz kosztów utrzymania danej Inwestycji (elementy składowe prognozy oraz sposób jej kalkulacji określone są w umowach najmu) i rozliczane z najemcami po zakończeniu danego roku przy uwzględnieniu kosztów faktycznie poniesionych. Obciążenie z tytułu Opłat eksploatacyjnych jest przez Spółkę dokumentowane fakturą, na której widnieje jedna pozycja dotycząca ogółu Opłat eksploatacyjnych z zastosowaniem podstawowej stawki VAT.

W umowach podpisywanych z najemcami Spółka zawiera również często klauzule dotyczące zwrotu wynajmowanych pomieszczeń po zakończeniu umowy. Zwykle, stosowane postanowienia przewidują obowiązek najemców do zwrócenia wynajętej powierzchni w stanie czystym, pustym (tj. opróżnionym z majątku najemcy) i kompletnym pod względem wszystkich zabudów i elementów wykończeniowych oraz innych przedmiotów będących własnością Spółki.

W ramach prowadzonej działalności (tj. najmu powierzchni biurowych i handlowych), Wnioskodawca może zapewnić wykonanie przez zewnętrznych usługodawców szeregu usług, wśród których znajdują się także usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, jak np. usługi remontowe lub konserwacyjne. Usługi te organizowane są przy uwzględnieniu potrzeb wynikających ze stanu zużycia Inwestycji, jak i ze względu na potrzeby zgłoszone bezpośrednio przez najemców. Charakter organizowanych usług i rozliczenie kosztów poniesionych za nie przez Spółkę może przybrać jedną z następujących form:

1. Spółka na podstawie umowy najmu (lub ewentualnych odrębnych uzgodnień) zobowiązuje się do zrealizowania prac budowlanych, drobnych remontów, napraw i konserwacji w zakresie powierzchni wynajętej przez indywidualnego najemcę, a najemca zobowiązuje się bezpośrednio pokryć te koszty. W takiej sytuacji Wnioskodawca zleca wykonanie niezbędnych prac, z tytułu których otrzymuje fakturę wystawioną na jego rzecz, a następnie sam wystawia najemcy fakturę uwzględniającą wykonane czynności, tj. Spółka refakturuje bezpośrednio poniesione koszty na najemcę. Ta forma rozliczeń stosowana jest np. w sytuacji, gdy najemca dokona zniszczeń, które muszą zostać niezwłocznie naprawione - dalej: „Wariant 1”;
   
   

Podmioty zewnętrzne realizujące usługi zlecone przez Wnioskodawcę są podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy o VAT. Usługodawcy mogą być – w świetle zawartej ze Spółką umowy - uprawnieni do korzystania z usług podwykonawców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. lh Ustawy o VAT w razie nabycia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT w ramach opisanego Wariantu 1?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h Ustawy o VAT w razie nabycia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT w ramach opisanego Wariantu 1.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, jedną z czynności podlegających opodatkowaniu VAT jest odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju rozumiane jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej niestanowiące dostawy towarów (art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT).

Zgodnie z ogólnymi zasadami systemu VAT obowiązującego w Unii Europejskiej, obowiązek rozliczenia kwoty VAT należnego z tytułu danej opodatkowanej transakcji ciąży na sprzedawcy (usługodawcy), który oprócz własnej należności (kwoty netto) pobiera również kwotę VAT od nabywcy towaru/usługi i następnie rozlicza ją z właściwym organem podatkowym.

Niemniej jednak, w określonych przypadkach ustawodawca zdecydował się wprowadzić odmienną regułę, przenosząc ciężar rozliczenia VAT należnego ze sprzedawcy (usługodawcy) na podmiot nabywający towar/usługę (tzw. mechanizm „odwrotnego obciążenia”). W takiej sytuacji sprzedawca (usługodawca) pobiera od nabywcy jedynie własną należność (kwotę netto) i wystawia fakturę niezawierającą kwoty VAT należnego, a konieczność wykazania podatku z tytułu tej transakcji spoczywa wówczas na nabywcy.

W obu przypadkach kwota VAT należnego, czy to wykazana przez sprzedawcę, czy też przez nabywcę, może stanowić dla tego nabywcy kwotę podatku naliczonego w razie wykorzystywania zakupionego towaru/usługi do własnych czynności opodatkowanych VAT.

Z mocą od dnia 1 stycznia 2017 r. katalog przypadków objętych tą szczególną regułą został poszerzony o szereg usług budowlanych wymienionych w nowym załączniku nr 14 do Ustawy o VAT. Zgodnie z brzmieniem znowelizowanego art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Dodatkowo, jak wskazuje treść nowego przepisu art. 17 ust. lh Ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT (czyli usług budowlanych), przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. W takim przypadku, stosownie do art. 17 ust. 2 Ustawy o VAT, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Reasumując powyższe, aby wykonana usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 wpisywała się w mechanizm odwrotnego obciążenia, konieczne jest łączne spełnienie czterech warunków:

• Usługobiorca musi być zarejestrowany jako czynny podatnik VAT;
  

• Usługodawca musi być podatnikiem VAT niekorzystającym ze zwolnienia podmiotowego z VAT;
  

• Usługa musi stanowić usługę budowlaną wymienioną w pozycjach 2-48 załącznika nr 14 do Ustawy o VAT;
  

• Usługodawca musi świadczyć usługę jako podwykonawca.
  
  
  

Jak już Wnioskodawca wskazał w przedstawionym opisie stanu faktycznego, pierwsze dwie ww. przesłanki będą w jego sytuacji niewątpliwie spełnione. Odnośnie przesłanki dotyczącej nabywania usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, mając na uwadze grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług przywołane w tym załączniku, w ocenie Spółki przynajmniej niektóre z usług nabywanych przez nią w ramach realizacji świadczeń opisanych w Wariantach stanowią usługi budowlane w rozumieniu załącznika nr 14 (i te usługi są przedmiotem niniejszego zapytania). W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, od ewentualnego spełnienia ostatniej przesłanki zależeć będzie, czy zewnętrzni usługodawcy świadczący usługi budowlane na rzecz Spółki powinni opodatkowywać je na zasadach ogólnych (tj. naliczając kwotę VAT należnego na wystawianej przez siebie fakturze), czy też z tytułu nabycia tychże usług to Wnioskodawca będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego w świetle dyspozycji art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy o VAT. Jeśli bowiem zewnętrzny usługodawca świadczyłby swą usługę jako podwykonawca, to zastosowanie znalazłoby rozliczenie zgodne z mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Spółka pragnie zauważyć, że Ustawa o VAT nie zdefiniowała pojęcia „podwykonawcy”. W świetle dotychczasowej praktyki orzeczniczej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (por. np. interpretację indywidualną z dnia 21 kwietnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.26.2017.1.RM lub interpretację indywidualną z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. 2461-IBPP2.4512.149.2017.l.MR), w takiej sytuacji zasadnym jest - w związku z prymatem reguł wykładni językowej prawa podatkowego - wsparcie się Słownikiem Języka Polskiego, który w internetowej wersji (sjp.pwn.pl) definiuje „podwykonawcę”, jako „firmę lub osobę wykonującą pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Oznacza to, że na gruncie Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. rozliczenie świadczenia usług budowlanych w ramach odwrotnego obciążenia zajdzie jedynie w sytuacji, w której występują minimum trzy podmioty:

1. podwykonawca realizujący faktycznie usługi budowlane,
2. główny wykonawca, który podzlecił częściowo lub całkowicie wykonanie usług budowlanych podwykonawcy oraz
3. inwestor, który zlecił wykonanie części lub całości usług budowlanych głównemu wykonawcy.
   
   

W świetle dyspozycji art. 17 ust. lh Ustawy o VAT, odwrotne obciążenie dotyczyć będzie w takim układzie jedynie rozliczeń pomiędzy podwykonawcą, a głównym wykonawcą. Główny wykonawca, jako podmiot świadczący swą usługę budowlaną na rzecz ostatecznego odbiorcy usług budowlanych, tj. inwestora, powinien natomiast na swojej fakturze wykazać kwotę VAT należnego według zasad ogólnych.

Jak wskazano, w Wariancie 1 Wnioskodawca na podstawie umowy najmu (lub ewentualnych odrębnych uzgodnień) zobowiązuje się do zrealizowania prac budowlanych, drobnych remontów, napraw i konserwacji w zakresie powierzchni wynajętej przez indywidualnego najemcę, a najemca zobowiązuje się bezpośrednio pokryć te koszty.

W tym miejscu na zauważenie zasługuje fakt, że Wnioskodawca poprzez refakturowanie poniesionych kosztów na najemców wpisuje się bezpośrednio w scenariusz opublikowany w przykładzie nr 4 z Objaśnień Podatkowych z dnia 17 marca 2017 r. pt. „Stosowanie mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych” (dalej: „Objaśnienia”). Na stronie 12 wspomnianego dokumentu wskazano przykład:

„Podatnik A (podatnik VAT czynny) i podatnik B (podatnik VAT czynny) działają bezpośrednio na zlecenie właściciela budynku biurowego (podatnik N/AT czynny). Przedmiotem zawartych umów jest remont lokali użytkowych, znajdujących się w budynku biurowym. Właściciel na podstawie zawartych umów z najemcami (najemcy są zobowiązani m.in. do ponoszenia kosztów remontów ich lokali, ale do przeprowadzenia tych remontów na rzecz najemców jest zobowiązany właściciel), będących podatnikami VAT czynnymi, wystawia faktury dokumentujące świadczenie usług budowalnych (remontowych) w części dotyczących wynajmowanych lokali". Zgodnie z Objaśnieniami, rozliczenie N/AT w takim scenariuszu gospodarczym powinno nastąpić przy zastosowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia w relacji pomiędzy podmiotem A i właścicielem, jak również w relacji pomiędzy podmiotem B i właścicielem. Natomiast usługi właściciela świadczone na rzecz najemców powinny zostać rozliczone według zasad ogólnych, gdyż właściciel działa „w tej konkretnej sytuacji na rzecz najemców jako wykonawca usług.”

W przypadku Wnioskodawcy, podobnie jak w przytoczonym w przykładzie z Objaśnień, ponosi on w ramach Wariantu 1 koszty związane z pracami obejmującymi usługi budowlane, których wykonanie zostało zlecone Spółce przez najemcę i których koszt najemca zobowiązuje się ponieść.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca jest zdania, że w razie bezpośredniego refakturowania kosztów usług budowlanych wykonanych na zlecenie najemcy, staje się on niejako głównym wykonawcą prac odpowiedzialnym wobec inwestora, jakim jest najemca. Tym samym, jeśli Spółka podzleci wykonanie niezbędnych prac zewnętrznemu usługodawcy, to tenże podmiot będzie w takim schemacie podwykonawcą w rozumieniu art. 17 ust. lh Ustawy o VAT. Świadczenie nabywane przez Spółkę i „odsprzedawane” następnie najemcy nie zmieni bowiem swojego charakteru - dalej pozostanie świadczeniem usługi budowlanej wymienionej w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT. W konsekwencji, VAT należny z tytułu świadczenia usługi budowlanej przez takiego podwykonawcę powinien zostać rozliczony przez Spółkę przy wykorzystaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Jedynie na marginesie Spółka pragnie wskazać, że zgodnie z art. 14n par. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tj. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), podatnikowi stosującemu się w danym okresie rozliczeniowym do objaśnień podatkowych przysługuje ochrona przewidziana w przepisach art. 14k-14m tej ustawy (tzn. analogiczna jak w przypadku doręczonej interpretacji indywidualnej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik,o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008) podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Działalność Spółki skupia się przede wszystkim na budowie nowych atrakcyjnych przestrzeni biurowych i handlowych o wysokim standardzie, które następnie są przez Wnioskodawcę wynajmowane komercyjnie. W zawieranych przez Spółkę umowach najmu najemcy zobowiązują się do okresowego uiszczania kwot czynszu, obejmującego tzw. czynsz podstawowy oraz dodatkowe opłaty eksploatacyjne, kalkulowane na podstawie metrażu wynajętej powierzchni, stanowiące partycypację najemców w kosztach funkcjonowania Inwestycji i utrzymania jej wysokiego standardu zgodnego z oczekiwaniami najemców (Opłaty eksploatacyjne). Opłaty eksploatacyjne pokrywają m. in. koszty stałe danej Inwestycji (np. obciążające ją podatki i opłaty publiczne), jak również koszty innych świadczeń zapewnianych przez Wnioskodawcę (a realizowanych zwykle przez zewnętrznych dostawców), które mogą obejmować m.in. dostawę mediów, utrzymanie czystości i bezpieczeństwa, koszty niezbędnych napraw i konserwacji systemów wewnętrznych Inwestycji itp. W ramach prowadzonej działalności (tj. najmu powierzchni biurowych i handlowych), Wnioskodawca może zapewnić wykonanie przez zewnętrznych usługodawców szeregu usług, wśród których znajdują się także usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, jak np. usługi remontowe lub konserwacyjne. Usługi te organizowane są przy uwzględnieniu potrzeb wynikających ze stanu zużycia Inwestycji, jak i ze względu na potrzeby zgłoszone bezpośrednio przez najemców. Charakter organizowanych usług i rozliczenie kosztów poniesionych za nie przez Spółkę może przybrać różną formę. W Wariancie 1, Spółka na podstawie umowy najmu (lub ewentualnych odrębnych uzgodnień) zobowiązuje się do zrealizowania prac budowlanych, drobnych remontów, napraw i konserwacji w zakresie powierzchni wynajętej przez indywidualnego najemcę, a najemca zobowiązuje się bezpośrednio pokryć te koszty. W takiej sytuacji Wnioskodawca zleca wykonanie niezbędnych prac, z tytułu których otrzymuje fakturę wystawioną na jego rzecz, a następnie sam wystawia najemcy fakturę uwzględniającą wykonane czynności, tj. Spółka refakturuje bezpośrednio poniesione koszty na najemcę. Ta forma rozliczeń stosowana jest np. w sytuacji, gdy najemca dokona zniszczeń, które muszą zostać niezwłocznie naprawione. Podmioty zewnętrzne realizujące usługi zlecone przez Wnioskodawcę są podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy o VAT. Usługodawcy mogą być – w świetle zawartej ze Spółką umowy - uprawnieni do korzystania z usług podwykonawców.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania nabywanych przez Spółkę usług, o których mowa w poz. 2 - 48 załącznika 14 do ustawy, które w ramach opisanego Wariantu 1 są refakturowane przez Spółkę na rzecz klienta (najemcy).

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny.

Przenosząc obowiązujące przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji (Wariant 1), gdy Wnioskodawca nabywa usługi, o których mowa w poz. 2 – 48 załącznika nr 14 do ustawy od zewnętrznych wykonawców w celu zrealizowania prac budowlanych, drobnych remontów, napraw i konserwacji w zakresie powierzchni wynajętej przez indywidualnego najemcę który ponosi ich koszty, zewnętrzni wykonawcy działają względem Wnioskodawcy jako podwykonawcy, bowiem w tej konkretnej sytuacji Wnioskodawca działa na rzecz najemców jako wykonawca (generalny wykonawca) usługi. Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy Wnioskodawca, działając we własnym imieniu, ale na rzecz najemców bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że Wnioskodawca sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Jak wskazano w stanie faktycznym Spółka nabywa usługi, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 ustawy o VAT od zewnętrznych wykonawców w celu wykonania drobnych remontów, napraw i konserwacji dla danego najemcy, przy tym najemca zobowiązuje się do pokrycia tych kosztów tj. Spółka refakturuje bezpośrednio poniesione koszty na najemcę. Przy tym Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zewnętrzni wykonawcy są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Tym samym skoro zewnętrzni wykonawcy będący czynnymi podatnikami VAT których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy wykonują na rzecz Wnioskodawcy (generalnego wykonawcy) – zarejestrowanego czynnego podatnika VAT usługi budowlane o których mowa w załączniku nr 14 do ustawy działając jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. W konsekwencji nabywane usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. Zatem to Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od nabywanych w ramach opisanego Wariantu 1 usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Wariantu 1 należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, 3, 4 i 5 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.