Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.285.2017.1.GF
z 30 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data nadania 11 sierpnia 2017 r., data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) oraz uzupełnione pismem z dnia 22 sierpnia 2017 r. (data nadania …. sierpnia 2017 r., data wpływu ... sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. jest spółką w której 100 % udziałów posiada Agencja Nieruchomości Rolnych. Spółka średnio w roku w przeliczeniu na pełne etaty zatrudnia około 130 osób. Poziom zatrudnienia zgodnie z art. 3.1 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych obliguje Zarząd Spółki do tworzenia odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

Środki pochodzące z odpisów gromadzone są na wydzielonym rachunku bankowym. Wydatkowanie środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych następuje zgodnie z zatwierdzonym przez Organizację Związkową Regulaminu Tworzenia i Gospodarowania Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych. Pozyskanie i wysokość świadczeń socjalnych z ZFŚS za każdym razem uzależniona jest od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej uprawnionego.

Zgodnie z regulaminem obowiązującym w Spółce środki z ZFŚS mogą być przeznaczone na dofinansowania w szczególności wypoczynku urlopowego zorganizowanego przez pracowników we własnym zakresie (Spółka nie organizuje wypoczynków urlopowych dla pracowników).

Dopłata do wypoczynku przysługuje pracownikowi pod warunkiem wykorzystania co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych urlopu wypoczynkowego.

Środki wypłacane są pracownikom przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego w wysokościach przewidzianych w regulaminie (2500 - 1700 zł brutto).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych winna uznać wolną od podatku dochodowego łączną kwotę wypłat dla każdego pracownika z ZFŚS w ciągu roku nieprzekraczającą 380 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota 380 zł przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winna korzystać z przysługującego zwolnienia. Środki przeznaczone na wypoczynek urlopowy pracowników nie pochodzą ze środków obrotowych Spółki, lecz z utworzonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

Z posiadanej przez Zarząd wiedzy pracownicy na wypoczynek urlopowy wyjeżdżają, wynajmując zakwaterowanie a wyżywienie organizują we własnym zakresie.

Część pracowników korzysta z wynajmu domków kempingowych będących własnością Spółki położonych w Jantarze nad morzem. Za wynajem domków pracownicy płacą czynsz za każdy dzień wynajmu, wcześniej ustalony przez Zarząd Spółki, wyżywienie pracownicy organizują we własnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie tylko jest wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z tego przepisu, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych, jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,
  

• są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
  

• wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  
  

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2016, poz. 800) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka zgodnie z obowiązującym regulaminem środki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przeznacza na dofinansowanie w szczególności wypoczynku urlopowego zorganizowanego przez pracowników we własnym zakresie.

W świetle zacytowanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że świadczenia w postaci dofinansowania do wypoczynku urlopowego zorganizowanego przez pracowników we własnym zakresie, finansowane w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzystać będą ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w granicach określonych w tym przepisie. Przedmiotowe zwolnienie obejmuje świadczenia wynoszące łącznie nie więcej niż 380 zł w roku podatkowym, przy czym wartość świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych przyznanych pracownikowi podlega zsumowaniu. W sytuacji zatem, gdy wystąpi nadwyżka powyżej tej kwoty, wówczas różnicę tę należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowani i pobrać od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.