2017.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.81.2017.1.ASZ
z 24 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) − Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 2 czerwca 2017 r. (data wpływu − 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku złożonym przez:

- Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Panią A.T. (dalej: Zainteresowany 1);

- Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:

Pana R.P. (dalej: Zainteresowany 2),

Pana R.M. (dalej: Zainteresowany 3)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany 1, tak jak i pozostali Zainteresowani, jest osobą fizyczną i wspólnikiem spółki cywilnej, która ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i działa pod firmą X spółka cywilna (zwanej dalej spółką − Zbywcą).

Zainteresowany 1 ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Pozostałymi wspólnikami spółki − Zbywcy również są wyłącznie osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegające na jej terenie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, które są Zainteresowanymi w niniejszej sprawie.

Spółka − Zbywca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotem jej przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt, sklasyfikowana według Polskiej Klasyfikacji Działalności pod nr 46.21.Z. Przedmiotem jej pozostałej działalności jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana (46.90.Z), sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych (47.11.Z), sprzedaż detaliczna kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (47.76.Z), sprzedaż detaliczna żywności, napojów i wyrobów tytoniowych prowadzona na straganach i targowiskach (47.81.Z), sprzedaż detaliczna pozostałych wyrobów prowadzona na straganach i targowiskach (47.89.Z), pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami (47.99.Z) oraz transport drogowy towarów (49.41.Z).

Obecnie Zainteresowany 1 i pozostali Zainteresowani planują restrukturyzację prowadzonej przez siebie działalności w ramach spółki − Zbywcy, poprzez zakończenie prowadzenia w ramach tej spółki działalności polegającej na sprzedaży hurtowej zboża, tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt i podjęcie się prowadzenia w ramach tej spółki nowej działalności, polegającej na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami. Wspomniana restrukturyzacja nastąpi poprzez przeniesienie własności zespołu składników majątkowych spółki − Zbywcy, stanowiących zorganizowaną część prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, które przybierze formę wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do będącej osobą prawną spółki kapitałowej − spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (zwanej dalej spółką − Nabywcą).

W wyniku wniesienia wskazanego powyżej wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki − Nabywcy, spółka − Zbywca nabędzie określoną ilość udziałów w kapitale zakładowym spółki − Nabywcy przez co uzyska status wspólnika spółki − Nabywcy. Następnie Zainteresowany 1 i Zainteresowani (wspólnicy spółki − Zbywcy) podejmą uchwałę o wycofaniu ww. udziałów z majątku spółki − Zbywcy do ich majątków prywatnych, po czym, w celu wykonania ww. uchwały, zawarta zostanie umowa nienazwana, której przedmiotem będzie nieodpłatne przeniesienie z majątku spółki − Zbywcy do majątków prywatnych jej wspólników ww. udziałów w spółce − Nabywcy. Zawarcie powyższej umowy uzasadnione jest koniecznością zachowania formy wymaganej przez przepisy prawa, czyli formy pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Umowa ta nie będzie stanowiła umowy sprzedaży udziałów, bądź też umowy darowizny między spółką − Zbywcą a jej wspólnikami, a będzie jedynie czynnością konieczną dla wykonania uprzedniej uchwały − czynności wewnątrzkorporacyjnej w ramach spółki − Zbywcy. Opisana powyżej czynność będzie więc transferem ze stanowiącego odrębny od majątków prywatnych wspólników, majątku spółki − Zbywcy do majątków prywatnych jej wspólników. Pomimo tego będzie to jednak w dalszym ciągu przesunięcie aktywów w ramach majątków tego samego kręgu osób, gdyż spółka − Zbywca jako spółka cywilna nie stanowi odrębnego od swoich wspólników podmiotu prawnego, a jest jedynie prawną formą ich współpracy. Wspólnicy spółki − Zbywcy nabędą w ten sposób udziały w spółce − Nabywcy proporcjonalnie do swoich wkładów wniesionych do spółki − Zbywcy. W związku z powyższą czynnością, Zainteresowany 1 i Zainteresowani nie będą zobowiązani do jakichkolwiek świadczeń na rzecz spółki − Zbywcy lub siebie nawzajem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wskazane w opisie zdarzenia przyszłego nieodpłatne wycofanie z majątku spółki − Zbywcy (spółki cywilnej) do majątków prywatnych jej wspólników, nabytych przez spółkę − Zbywcę w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki − Nabywcy (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), udziałów w spółce − Nabywcy nie będzie stanowiło przedmiotu opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, a tym samym będzie neutralne podatkowo dla Zainteresowanego 1 i pozostałych Zainteresowanych na gruncie podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Zainteresowanych, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego nieodpłatne wycofanie z majątku spółki − Zbywcy (spółki cywilnej) do majątków prywatnych jej wspólników, nabytych przez spółkę − Zbywcę w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki − Nabywcy (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), udziałów w spółce − Nabywcy, jako czynność niespełniająca przesłanek umowy darowizny, a jedynie jako będąca koniecznością dla wykonania uprzedniej uchwały wspólników spółki cywilnej, nie będzie stanowiło przedmiotu opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, a tym samym będzie neutralne podatkowo dla Zainteresowanego 1 i pozostałych Zainteresowanych na gruncie podatku od spadków i darowizn.

Zainteresowani wskazali, że zgodnie z regulacją Kodeksu cywilnego (art. 860 i n. Kodeksu) przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wniesione przez wspólników wkłady do spółki zostają tym samym objęte współwłasnością łączną wspólników, co w szczególności należy poczytywać, że w ramach spółki wszystkim wspólnikom przysługuje prawo do całości majątku spółki. Dodatkowo wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku oraz w czasie trwania spółki wspólnik nie może domagać się podziału wspólnego majątku wspólników.

Z powyższego wynika więc, że spółka cywilna nie jest odrębnym od swoich wspólników podmiotem prawnym, lecz raczej wielostronnym stosunkiem zobowiązaniowym łączącym wspólników, a zawiązany w jej wyniku wspólny majątek wspólników jest majątkiem odrębnym od niewchodzących w jego skład majątków prywatnych poszczególnych wspólników. Tak kształtujące się wnioski potwierdza Sąd Najwyższy, który w wyroku z 20 czerwca 2007 r., V CSK 132/07 orzekł, że: „w przypadku zawiązania spółki prawa cywilnego funkcjonują równolegle obok siebie odrębne masy majątkowe należące do poszczególnych wspólników oraz spółki (wspólność łączna wspólników), przy czym ustawa nie wyklucza przesunięć majątkowych pomiędzy tymi masami. Zakazu takich przesunięć nie można też wyprowadzić z istoty spółki cywilnej, czy też szerzej z istoty stosunku zobowiązaniowego”, a także, że - „Wprawdzie (...) spółka cywilna nie ma podmiotowości prawnej, jednak nie można utożsamiać spółki cywilnej z konkretnym wspólnikiem i stawiać znaku równości między interesem spółki
i interesem tego wspólnika. Istotne jest to, że w przypadku majątku spółki cywilnej mamy do czynienia z odrębną od majątków osobistych wspólników masą majątkową”.

Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, który to wyznacza zakres opodatkowania ww. podatkiem podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
darowizny, polecenia darczyńcy;
zasiedzenia;
nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Zgodnie zaś z ust. 2 ww. przepisu podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Biorąc więc pod uwagę treść powołanego powyżej przepisu, w którym to ustawodawca zawarł sformułowanie „podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie (...) tytułem”, a więc sformułowanie, które wyraźnie wskazuje na wyczerpujący charakter wyliczenia tam zawartego, należy stwierdzić, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, zawierając zamknięty katalog zdarzeń, których zaistnienie powoduje nabycie składników majątkowych w sposób podlegający opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zamknięty charakter katalogu tytułów wskazanych w art. 1 ww. ustawy, oznacza, że nabycie w oparciu o inne tytuły prawne, choćby nastąpiło nieodpłatnie, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko nabycie, które zostało w ustawie o tym podatku wymienione w sposób wyraźny.

W dalszej kolejności należy zauważyć, że przepisy ww. ustawy podatkowej nie zawierają definicji pojęcia „darowizna”, a zatem jego znaczenia należy poszukiwać w przepisach normujących czynność darowizny, tj. przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego, skutkującego wzbogaceniem obdarowanego kosztem darczyńcy, a zobowiązanie darczyńcy jest zamierzone jako nieodpłatne. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, dochodzi poprzez zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi więc do skutku z chwilą złożenia dwóch oświadczeń woli, z jednej strony oświadczenia darczyńcy o zobowiązaniu do bezpłatnego świadczenia, z drugiej zaś oświadczenia woli obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Przekładając powyższe ustalenia na wskazaną w opisie zdarzenia przyszłego zamierzoną czynności spółki − Zbywcy, wskazać należy, że nie dojdzie tym samym do zawarcia umowy darowizny pomiędzy spółką − Zbywcą, a jej wspólnikami. Rzeczone przesunięcie majątkowe w postaci nieodpłatnego wycofania udziałów w spółce kapitałowej z majątku odrębnego spółki − Zbywcy do majątków prywatnych jej wspólników proporcjonalnie do wniesionych przez nich do spółki − Zbywcy wkładów, nastąpi bowiem jedynie w wyniku realizacji uprzedniej uchwały wspólników w tym przedmiocie.

Z uwagi na wymaganą przepisami prawa formę czynności, tj. formę pisemną z podpisami notarialnie poświadczonymi, owo wykonanie uchwały będzie musiało następnie przybrać postać umowy nienazwanej nieodpłatnego przeniesienia własności udziałów, jednak w żadnym razie nie będzie jej towarzyszyła ani wola ze strony spółki − Zbywcy do obdarowania jej wspólników kosztem majątku spółki − Zbywcy, ani też wola tychże wspólników do przyjęcia takiej darowizny. Wskazać należy, że podstawą tak kształtującego się przesunięcia majątkowego między majątkiem spółki − Zbywcy a majątkami prywatnymi wspólników będzie podyktowana jedynie względami zarządzania aktywami stanowiącymi majątek spółki − Zbywcy, czynność o charakterze korporacyjnym, w postaci uchwały wspólników o wycofaniu określonego składnika z majątku spółki. Umowa zawarta pomiędzy spółką − Zbywcą i jej wspólnikami będzie więc jedynie wykonaniem istniejącego już, nałożonego mocą ww. uchwały, obowiązku przesunięcia majątkowego, poprzez nadanie mu formy wymaganej obowiązującymi przepisami. Umowie takiej będzie więc towarzyszyła nie wola obdarowania, a wola wykonania już ciążącego na stronach obowiązku, przez co umowy tej nie można będzie poczytać za umowę darowizny, a jedynie za pewien szczególny rodzaj umowy nienazwanej w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Skoro więc zamierzona czynność nieodpłatnego przeniesienia przez spółkę − Zbywcę udziałów w spółce kapitałowej, które wejdą w skład jej majątku, do majątków odrębnych jej wspólników nie przyjmie formy darowizny, to wskazana czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż nie przyjmie postaci któregokolwiek z tytułów wymienionych w ustawie jako przedmiot opodatkowania, a jak wskazano powyżej, podatkowi od spadków i darowizn podlegają jedynie nabycia w oparciu o zdarzenia prawne enumeratywnie wymienione w art. 1 tej ustawy, wśród których ustawodawca nie wymienił czynności wskazanej w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym.

Tym samym stwierdzić należy, że, w ocenie Zainteresowanego 1, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego nieodpłatne wycofanie z majątku spółki − Zbywcy (spółki cywilnej) do majątków prywatnych jej wspólników, nabytych przez spółkę − Zbywcę w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki − Nabywcy (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), udziałów w spółce − Nabywcy, dokonane w ramach czynności korporacyjnej, będącej środkiem realizacji uprzedniej uchwały wspólników, nie będzie w swej treści spełniało przesłanek umowy darowizny, a w związku z tym nie będzie stanowiło przedmiotu opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, a tym samym będzie neutralne podatkowo dla Zainteresowanego 1 i pozostałych Zainteresowanych na gruncie podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
darowizny, polecenia darczyńcy;
zasiedzenia;
nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy, podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Należy mieć na uwadze, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Art. 5 ww. ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Jak wynika z wyżej cytowanego art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in.: darowizny.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje − przy nabyciu w drodze darowizny − z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy − z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji umowy darowizny, to należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) regulującymi sprawy zobowiązań.

W myśl art. 888 § 1. Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jednocześnie, jak stanowi art. 889 Kodeksu nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowani planują restrukturyzację prowadzonej przez siebie działalności w ramach spółki − Zbywcy, poprzez zakończenie prowadzenia w ramach tej spółki działalności polegającej na sprzedaży hurtowej zboża, tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt i podjęcie się prowadzenia w ramach tej spółki nowej działalności, polegającej na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami. Wspomniana restrukturyzacja nastąpi poprzez przeniesienie własności zespołu składników majątkowych spółki − Zbywcy, stanowiących zorganizowaną część prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, które przybierze formę wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do będącej osobą prawną spółki kapitałowej − spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (zwanej dalej spółką − Nabywcą).

Jak wynika z wniosku, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zostanie zawarta zostanie umowa nienazwana, której przedmiotem będzie nieodpłatne przeniesienie z majątku spółki − Zbywcy do majątków prywatnych jej wspólników ww. udziałów w spółce − Nabywcy. Umowa ta nie będzie stanowiła umowy sprzedaży udziałów, bądź też umowy darowizny między spółką − Zbywcą a jej wspólnikami.

Jak wskazano powyżej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlegają wyłącznie czynności, które zostały enumeratywnie wymienione w art. 1 tej ustawy, tj. czynności prawne, których skutkiem jest nieodpłatne nabycie rzeczy lub praw majątkowych przez osoby fizyczne. Powyższe oznacza więc, że w analizowanej sprawie, w związku z nieodpłatnym wycofaniem z majątku spółki − Zbywcy (spółki cywilnej) do majątków prywatnych jej wspólników, nabytych przez spółkę − Zbywcę w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki − Nabywcy (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), udziałów w spółce − Nabywcy, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin