Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.208.2017.1.ISK
z 5 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania całej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej tj. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania całej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej tj. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach działalności gospodarczej Spółka zamierza prowadzić na terytorium Polski restauracje typu fast food, oferując swoim klientom (dalej: Klienci) gotowe posiłki na ciepło i zimno, w tym sałatki, a także lody, koktajle mleczne, owoce i napoje.

Klientami Spółki będą zarówno Klienci indywidualni, tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Sprzedaż dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będzie ewidencjonowana z zastosowaniem kas rejestrujących. Na żądanie Klienta Spółka będzie wystawiała faktury.

Ze względów organizacyjnych (m.in. z uwagi na konieczność uzgadniania stanu środków pieniężnych w kasie z raportem dobowym generowanym przez kasę rejestrującą, weryfikację personelu-kasjerów po zakończonej zmianie, usprawnienie procesu realizacji zamówień, w szczególności przyspieszenia obsługi Klientów oraz skrócenie czasu koniecznego na złożenie zamówienia) Spółka planuje wprowadzenie uproszczenia, polegającego na ewidencji na kasach rejestrujących wszystkich transakcji, niezależnie od tego, czy sprzedaż będzie miała miejsce na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, czy też na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W konsekwencji Spółka będzie ewidencjonować na kasach rejestrujących całą sprzedaż, tą dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz tą dokonywaną na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Niezależnie od ewidencji ww. transakcji na kasach rejestrujących na żądanie Klienta Spółka będzie wystawiała w każdym przypadku faktury. Faktury będą zatem wystawiane przez Spółkę w dwóch przypadkach, tj. zarówno w sytuacji, gdy wystawienia faktury zażąda osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, jak i w sytuacji, gdy wystawienia faktury zażąda pomiot prowadzący działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka przyjmując uproszczenie, polegające na ewidencjonowaniu z zastosowaniem kas rejestrujących całej sprzedaży, tj. zarówno sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą będzie postępowała zgodne z przepisami ustawy o VAT i tym samym wobec Spółki nie znajdzie zastosowania art. 111 ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ewidencjonowanie na kasach rejestrujących całej sprzedaży, tj. zarówno sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą jest zgodne z przepisami ustawy o VAT. W związku z powyższym zdaniem Spółki w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania art. 111 ust. 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W opinii Wnioskodawcy z ww. przepisu ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów nabywców, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Stosownie do wskazanej wyżej regulacji, obowiązek ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie występuje w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw (osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej), a także osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Co do zasady sprzedaż na rzecz ww. podmiotów podlega udokumentowaniu za pomocą faktury.

Wnioskodawca pragnie jednak zauważyć, że ustawa o VAT ani rozporządzenia wykonawcze wydane z jej upoważnienia nie przewidują zakazu ewidencjonowania na kasach rejestrujących również transakcji innych, niż wymienione w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy wskazana wyżej regulacja określa minimalny zakres ewidencji na kasach rejestrujących. Ostatecznie jednak to podatnik może zadecydować, że z jakiś względów będzie ewidencjonował na kasach rejestrujących także transakcje na rzecz innych podmiotów aniżeli wymienione w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że także organy podatkowe co do zasady dopuszczają sytuację, w której cała sprzedaż, tj. zarówno sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą ewidencjonowana jest na kasach rejestrujących. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-1.4012.17.2017.1.MN, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje na kasach rejestrujących całą sprzedaż, jaka występuje w jego jednostce, tj. również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przyjęcie, że każda sprzedaż realizowana przez Spółkę podlega ewidencji na kasach rejestrujących pozwoli mu na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób sprawny i płynny. Jest to szczególnie istotne z punktu widzenia realizowanej sprzedaży, która z uwagi na specyfikę działalności Spółki (restauracje typu fast-food) jest intensywna. Ewidencja na kasach rejestrujących każdej transakcji, bez względu na status Klienta, pozwoli na wprowadzenie określonych standardów, procedur obsługi sprzedaży dla personelu Spółki.

Ponadto, z punktu widzenia rozliczenia podatku VAT, dzięki ewidencji na kasach rejestrujących całej sprzedaży Spółka zminimalizuje ryzyko zaniżenia podatku VAT należnego (np. poprzez pomyłkowe nieuwzględnienie w rozliczeniach VAT faktury, dokumentującej sprzedaż nieujętą na kasie rejestrującej).

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że dla zapewnienia rzetelności i niewadliwości dokumentów księgowo-podatkowych nie każdy pracownik (współpracownik) Spółki będzie uprawniony do wystawiania faktur. Spółka planuje, że na jednej zmianie będą obecne osoby uprawnione i przeszkolone w zakresie wystawiania faktur, niemniej jednak nie będzie to cały personel. Ich liczba uzależniona będzie m.in. od panującego ruchu w restauracji, godzin, których zmiana dotyczy, etc. Oczekiwanie na wystawienie faktury przez każdego pracownika (współpracownika) byłoby zupełnie bezzasadne i nieekonomiczne z punktu widzenia konieczności zapewnienia płynnej obsługi Klientów i przyjmowania zamówień.

Końcowo Wnioskodawca zauważa, że tylko ewidencjonowanie na kasach rejestrujących całej sprzedaży, bez względu na status nabywcy, pozwoli na wiarygodne rozliczenie stanu gotówki w kasie rejestrującej względem zaewidencjonowanej kwoty sprzedaży (manko/superata).

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ewidencja na kasach rejestrujących całej sprzedaży zrealizowanej przez Wnioskodawcę, tj. także sprzedaży dokonanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą nie stoi w sprzeczności z ustawą o VAT. Spółka podkreśla, że przyjęcie opisanego wyżej uproszczenia w żaden sposób nie wpłynie na sposób rozliczania podatku VAT należnego, moment ustalenia obowiązku podatkowego, czy na kwotę podatku VAT należnego podlegającego wpłacie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Art. 111 ust. 2 ustawy o VAT wprowadza sankcję w przypadku stwierdzenia, że podatnik narusza obowiązek określony w art. 111 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z powyższą regulacją naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala za okres do momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Ww. regulacja ma charakter sankcyjny. Dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 111 ust. 2 znajdzie zastosowanie do podatników, którzy pomimo ciążącego na nich obowiązku nie ewidencjonują na kasach rejestrujących sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych.

Z uwagi na to, że zgodnie z zasadami wykładni przepisów prawa przepisy o charakterze sankcyjnym nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający, w ocenie Wnioskodawcy ww. przepis stosuje się wyłącznie w sytuacji, gdy podatnicy nie ewidencjonują na kasach rejestrujących całej lub części sprzedaży zrealizowanej na rzecz ww. kategorii nabywców. Tym samym art. 111 ust. 2 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy podatnik ewidencjonuje na kasach rejestrujących, oprócz sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, także transakcje sprzedaży dokonane na rzecz innych niż wymienione w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podmiotów, tj. w szczególności sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy na gruncie przepisów podatkowych nie ma przeszkód, by ewidencja na kasach rejestrujących obejmowała całą sprzedaż, tj. zarówno sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, jak również na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Tym samym ewidencja z zastosowaniem kas rejestrujących całej sprzedaży bez względu na status nabywcy nie stoi w sprzeczności z ustawą o VAT (tj. w szczególności z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT), a tym samym w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania art. 111 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 22 ustawy, definiuje pojęcie sprzedaży, przez którą rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 111 ust. 2 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik narusza obowiązek określony w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala za okres do momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy, zaś zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy – dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym, rozumie się przez to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. (art. 106b ust. 2)

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (art. 106h ust. 2 ustawy).

Zasadą jest zatem dokumentowanie sprzedaży wystawianiem faktur. W przypadku gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają w terminie określonym w art. 106b ust. 3 ustawy. Natomiast w przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wystawienie faktury jest obowiązkowe.

Ponadto, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Jak wcześniej wskazano obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

Jednocześnie przepisy te nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca dla takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zaznaczenia wymaga, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy w szczególności cyt. wyżej art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy. Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b ust. 2 ustawy.

Należy jednak uznać, że nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje przy użyciu kasy rejestrującej również sprzedaż na rzecz innych podmiotów.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą w zakresie restauracji typu fast food, oferując swoim klientom gotowe posiłki na ciepło i zimno.

Klientami Spółki będą zarówno Klienci indywidualni, tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Sprzedaż dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będzie ewidencjonowana z zastosowaniem kas rejestrujących. Na żądanie Klienta Spółka będzie wystawiała faktury.

Ze względów organizacyjnych Spółka planuje wprowadzenie uproszczenia, polegającego na ewidencji na kasach rejestrujących wszystkich transakcji, niezależnie od tego, czy sprzedaż będzie miała miejsce na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, czy też na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W konsekwencji Spółka będzie ewidencjonować na kasach rejestrujących całą sprzedaż. Niezależnie od ewidencji ww. transakcji na kasach rejestrujących na żądanie Klienta Spółka będzie wystawiała w każdym przypadku faktury. Faktury będą zatem wystawiane przez Spółkę w dwóch przypadkach, tj. zarówno w sytuacji, gdy wystawienia faktury zażąda osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, jak i w sytuacji, gdy wystawienia faktury zażąda pomiot prowadzący działalność gospodarczą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przyjmując uproszczenie, polegające na ewidencjonowaniu z zastosowaniem kas rejestrujących całej sprzedaży, tj. zarówno sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą Spółka będzie postępowała zgodne z przepisami ustawy o VAT i tym samym wobec Spółki nie znajdzie zastosowania art. 111 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy zauważyć, że Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, bez względu na fakt, czy sprzedaż ta jest dokumentowana fakturą wystawioną na żądanie nabywcy, czy też nie. Zasadniczo kasa rejestrująca jest przeznaczona do ewidencjonowania sprzedaży nieudokumentowanej, jednak jak wskazano powyżej nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej np. całą sprzedaż jaka występuje w jego jednostce, tj. również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W takim przypadku należy jednak pamiętać, że w odniesieniu do sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, która obowiązkowo powinna być dokumentowana fakturami, Wnioskodawca w związku z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, zobowiązany jest ewidencjonować tą sprzedaż w odrębnym rejestrze (innym niż przy zastosowaniu kasy rejestrującej). Pamiętać przy tym należy, że podatnik musi dołożyć wszelkiej staranności, by deklaracje podatkowe, sporządzane na podstawie prowadzonych przez podatnika ewidencji, dwukrotnie nie obejmowały tej samej sprzedaży, (np. gdy w kasie zarejestrowana została również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą udokumentowana fakturą).

Podsumowując, opisany sposób ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej tj. całości sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą jest zgodny z przepisami prawa i tym samym wobec Spółki nie znajdzie zastosowania art. 111 ust. 2 ustawy o VAT. Jednakże Wnioskodawca musi zadbać o to, aby deklaracja podatkowa sporządzona na podstawie prowadzonych ewidencji była rzetelna.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, interpretacja traci ważność w przypadku zmiany stanu prawnego lub w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.