Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.156.2017.1.MN
z 23 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do uznania, że proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy wynosi 100% w przypadku, gdy dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego mają wartość ujemną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do uznania, że proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy wynosi 100% w przypadku, gdy dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego mają wartość ujemną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Powiat, jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną i realizuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, na postawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym oraz Statutu Powiatu.

Powiat wykonuje zadania zarówno w charakterze relacji administracyjnoprawnych, jak i stosunków cywilnoprawnych, a ich realizacja następuje odpłatnie i nieodpłatnie. W konsekwencji, w odniesieniu do części wykonywanych czynności Powiat występuje w roli podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, w pozostałym zakresie - jako podmiot, którego działania nie są przedmiotem opodatkowania VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Określone zadania Powiatu wykonywane są za pomocą utworzonych jednostek organizacyjnych, tj. jednostek budżetowych (np. Dom Pomocy Społecznej, Międzyszkolna B., Zarząd Dróg Powiatowych, Centrum Promocji i Informacji Turystycznej), zakład budżetowy (Zakład A.) oraz urzędu obsługującego Powiat działającego w formie samorządowej jednostki budżetowej (Starostwo Powiatowe).

Starostwo Powiatowe (dalej: „Starostwo”), jako jednostka wspierająca działania Powiatu, nie posiada statusu samodzielnego podatnika VAT (tj. nie posiada odrębnej od Powiatu podmiotowości podatkowej dla celów VAT).

W odniesieniu do tej części towarów i usług, których Powiat jako podatnik nie jest w stanie wyodrębnić jako towarów i usług przeznaczonych wyłącznie na cele wykonywanej działalności gospodarczej albo przeznaczonych wyłącznie na cele inne niż działalność gospodarcza, stosuje on proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT (dalej: „prewspółczynnik”).

Jednocześnie zgodnie z rozporządzeniem, prewspółczynnik oblicza się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (a więc odrębnie również dla urzędów obsługujących jednostki samorządu terytorialnego, jakim jest Starostwo).

W związku z tym, przy obliczaniu prewspółczynnika dla Starostwa, stosowany jest wzór wskazany w § 3 ust. 2 rozporządzenia, zgodnie z którym prewspółczynnik jest wartością procentową rocznego obrotu z działalności gospodarczej zrealizowanej przez Starostwo, stanowiącego część rocznego obrotu Powiatu z działalności gospodarczej (dalej: „Obrót”), w dochodach wykonanych Starostwa (dalej: „Dochody Wykonane”).

Dochody Wykonane Starostwa określane są w oparciu o wytyczne rozporządzenia, tj. obejmują dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu Powiatu. Jednocześnie tak otrzymana kwota pomniejszana jest o:

• elementy/pozycje wskazane enumeratywnie w § 2 pkt 9 lit. a) - g) rozporządzenia (m.in. odsetki od środków na rachunkach bankowych i udzielonych pożyczek, dochody wykonane jednostek budżetowych Powiatu, kwoty przekazane zakładom budżetowym i innym jednostkom sektora finansów publicznych celem realizacji zadań Powiatu) oraz
• dochody i przychody enumeratywnie wymienione w § 3 ust. 5 rozporządzenia (m.in. dochody i przychody ze sprzedaży gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów używanych na potrzeby działalności Powiatu)

(dalej łącznie: „Zmniejszenia”).

Z uwagi na specyfikę funkcjonowania Powiatu, w szczególności stopień decentralizacji wykonywanych zadań (zadania Powiatu realizowane są przez 25 jednostek organizacyjnych wyposażanych w majątek i środki pieniężne przekazywane przez Powiat), kwota dokonanych Zmniejszeń przewyższa kwotę ustalonych dochodów. Sytuacja taka ma miejsce w szczególności w przypadku wystąpienia deficytu w budżecie Powiatu, czyli ujemna różnica między dochodami a wydatkami budżetu Powiatu (przy czym deficyt ten jest na bieżąco pokrywany zaciągniętym kredytem bankowym). Rodzi to określone konsekwencje związane z prawidłowym wyliczeniem prewspółczynnika, a przejawiające się tym, iż na skutek dokonanych Zmniejszeń, Dochody Wykonane Starostwa przyjmują wartość ujemną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy Dochody Wykonane Starostwa określone zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia stanowią wartość ujemną, a tym samym niemożliwie jest ustalenie prewspółczynnika (jako wartości procentowej rocznego Obrotu z działalności gospodarczej zrealizowanej przez Starostwo w Dochodach Wykonanych Starostwa zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia), prawidłowe jest zastosowanie dla Starostwa prewspółczynnika w wysokości 100%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy Dochody Wykonane Starostwa określone zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia stanowią wartość ujemną, a tym samym niemożliwie jest ustalenie prewspółczynnika (jako wartości procentowej rocznego Obrotu z działalności gospodarczej zrealizowanej przez Starostwo w Dochodach Wykonanych Starostwa zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia), prawidłowe jest zastosowanie dla Starostwa prewspółczynnika w wysokości 100%.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Zgodnie z regulacjami ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

W przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy niemożliwe jest przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika, odliczenie podatku naliczonego dokonywane jest w oparciu o proporcję (prewspółczynnik), o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Jednocześnie, sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć (art. 86 ust. 2a ustawy o VAT in fine).

Sposób liczenia prewspółczynnika określony w rozporządzeniu.

Korzystając z uprawnienia wskazanego w art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydał rozporządzenie, w którym określił odrębny sposób ustalenia prewspółczynnika w odniesieniu do m.in. jednostek samorządu terytorialnego, jako sposób najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności gospodarczej i dokonywanych przez nich nabyć.

Jednocześnie, zgodnie z wytycznymi zawartymi w rozporządzeniu, prewspółczynnik należy ustalać odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych samorządu terytorialnego, a więc odrębnie dla urzędów obsługujących jednostki samorządu terytorialnego, odrębnie dla jednostek budżetowych oraz odrębnie dla zakładów budżetowych (§ 3 ust. 1 w zw. z § 2 pkt 8 rozporządzenia).

Wyliczenie prewspółczynnika dla poszczególnych jednostek organizacyjnych ma następować w oparciu o poszczególne wzory matematyczne określone w rozporządzeniu.

Dla urzędów obsługujących jednostki samorządu terytorialnego, prewspółczynnik podlega wyliczeniu w oparciu o sposób określony w § 3 ust. 2 rozporządzenia, tj.:

Ax100

X=---------

D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej (prewspółczynnik), z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 ustawy o VAT.

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, (stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej),

D_UJST - dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Jednocześnie, rozporządzenie zawiera definicje ww. pojęć.

Przez obrót (symbol A) należy rozumieć w świetle § 2 pkt 4 rozporządzenia podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, ort. 32, ort. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:
   
   
   
   1. odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
      
   2. odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
      
   3. eksportu towarów,
      
   4. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
      
      
      
2. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Z kolei dochodami wykonanymi urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego (symbol D_UJST) są w świetle § 2 pkt 9 rozporządzenia dochody obejmujące dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o:

1. dochody, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b-d i pkt 5 ustawy o finansach publicznych,
   
   
   [a więc (pkt 4) dochody publiczne w postaci dochodów z mienia jednostek sektora finansów publicznych, do których zalicza się w szczególności:
   
   (b) odsetki od środków na rachunkach bankowych,
   
   (c) odsetki od udzielonych pożyczek i od posiadanych papierów wartościowych;
   
   (d) dywidendy z tytułu posiadanych praw majątkowych,
   
   oraz (pkt 5) spadki, zapisy i darowizny w postaci pieniężnej na rzecz jednostek sektora finansów publicznych],
   
   
   
2. zwrot różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy, lub zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy,
   
3. dochody wykonane jednostki budżetowej powiększone o kwotę stanowiącą równowartość środków przeznaczonych na wypłatę przez tę jednostkę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych, celem realizacji zadań jednostki samorządu terytorialnego,
   
4. środki finansowe pozostające na wydzielonym rachunku, o którym mowa w art. 223 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, odprowadzone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego,
   
5. wpłaty nadwyżki środków obrotowych zakładu budżetowego,
   
6. kwoty stanowiące równowartość środków, innych niż stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, przekazanych zakładom budżetowym, innym jednostkom sektora finansów publicznych oraz innym osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, z wyłączeniem kwot, które zostały zwrócone, celem realizacji przez te podmioty zadań jednostki samorządu terytorialnego,
   
7. odszkodowania należne jednostce samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty odszkodowań stanowiących zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.
   

Jedocześnie, w świetle § 3 ust. 5 rozporządzenia, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego (...) nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane odpowiednio przez jednostkę samorządu terytorialnego lub jednostkę organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane odpowiednio do środków trwałych jednostki samorządu terytorialnego lub jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego - używanych na potrzeby prowadzonej przez te jednostki działalności;
   
2. transakcji dotyczących:
   
   
   
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
      
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
      

Prewspółczynnik określony dla Starostwa w wyniku zastosowania wzoru z rozporządzenia.

Stosując wytyczne wskazane w rozporządzeniu, Wnioskodawca wylicza odrębny prewspółczynnik dla Starostwa, jako urzędu obsługującego Powiat (jednostka samorządu terytorialnego), przy użyciu wzoru wskazanego w § 3 ust. 2 rozporządzenia, tj. podstawiając odpowiednie dane liczbowe pod wzór:

(Obrót x 100) / Dochody Wykonane Starostwa.

Określając Dochody Wykonane Starostwa, od dochodów (obejmujących dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu Powiatu) odejmowane są Zmniejszenia (a więc elementy/pozycje wskazane enumeratywnie w § 2 pkt 9 lit. a) - g) rozporządzenia oraz dochody i przychody enumeratywnie wymienione w § 3 ust. 5 rozporządzenia). W efekcie tak wykonanego obliczenia, Dochody Wykonane Starostwa otrzymują ujemną wartość.

Wnioskodawca wyjaśnia w tym miejscu, że ujemna wartość Dochodów Wykonanych Starostwa wynika ze specyfiki funkcjonowania Powiatu, w szczególności stopnia decentralizacji wykonywanych zadań (zadania Powiatu realizowane są przez 25 jednostek organizacyjnych, które są wyposażane w majątek dzięki środkom i dotacjom przekazywanym przez Powiat). Dodatkowo, ze względu na ograniczone dochody Powiatu, które nie pozwalają w całości sfinansować wydatków tych jednostek, w budżecie Powiatu występuje deficyt, który na bieżąco jest pokrywany zaciągniętym kredytem bankowym. Istotne jest przy tym, iż wartość kredytu zaciągniętego na ten cel nie jest ujmowana jako pozycja mająca wpływ na obliczenie prewspółczynnika.

Wprawdzie bowiem przychody budżetu jednostki samorządu terytorialnego pochodzące z otrzymanych pożyczek i kredytów stanowią (podobnie jak dochody publiczne) środki publiczne w rozumieniu ustawy o finansach publicznych (art. 5 ust. 1 pkt 4d), tym niemniej definicja dochodów wykonanych wskazanych w rozporządzeniu odnosi się wyłącznie do dochodów obejmujących m.in. dochody publiczne (a nie do przychodów budżetu jakimi są otrzymane kredyty i pożyczki).

W konsekwencji Wnioskodawca nie ma możliwości uwzględnienia przy określaniu Dochodów Wykonanych Starostwa przychodów równych kwocie uzyskanego kredytu, a w związku z tym wartość Dochodów Wykonanych Starostwa (nieuwzględniająca środków pochodzących z zaciągniętego kredytu) przyjmuje wartość ujemną.

Jest to specyficzna sytuacja, która w ocenie Wnioskodawcy nie została przewidziana w regulacjach odnoszących się do sposobu wyliczenia prewspółczynnika, podobnie jak np. sytuacja, gdy dochody wykonane danego urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego podstawiane do mianownika wzoru będą stanowić wartość mniejszą aniżeli roczny obrót podstawiany do licznika wzoru określonego w § 3 ust. 2 rozporządzenia.

Należy zauważyć, że prewspółczynnik nie może mieć wartości ujemnej, skutkowałoby to bowiem przyjmowaniem wartości ujemnych przez podatek naliczony podlegający odliczeniu, co w sposób oczywisty przeczy wszelkim zasadom opodatkowania VAT, w tym przede wszystkim zasadzie neutralności opodatkowania VAT.

Skoro prewspółczynnik obliczony zgodnie ze wzorem określonym dla urzędów obsługujących jednostki samorządu terytorialnego w rozporządzeniu stanowi wartość ujemną (a taka nie jest możliwa do zastosowania) Wnioskodawca uważa, że ma w takiej sytuacji prawo do zastosowania 100% odliczenia VAT.

Podstawiając bowiem przykładowe wartości pod wzór określony w § 3 ust. 2 rozporządzenia z łatwością można zauważyć, że im mniejsza jest wartość mianownika (dochodu wykonanego) względem licznika (obrotu zrealizowanego przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego), tym wyższy jest wynik prewspółczynnika, tj. w miarę zmniejszenia wartości dochodu wykonanego względem obrotu, rośnie prewspółczynnik. Jednocześnie, uwzględniając cel i funkcję stosowania proporcji dla celów odliczenia VAT, wartość prewspółczynnika nie może przekroczyć 100%.

Stosując zatem zasadę wnioskowania a maiori ad minus (wnioskowanie z większego na mniejsze), skoro prewspółczynnik wyliczany dla podatnika jest tym wyższy, im mniejsza jest kwota dochodów wykonanych (licznik wzoru § 3 ust. 2 rozporządzenia), to tym bardziej w sytuacji gdy wartość Dochodów Wykonanych Starostwa jest kwotą ujemną, prewspółczynnik powinien mieć wartość najwyższą (100%).

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy Dochody Wykonane Starostwa określone zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia stanowią wartość ujemną, a tym samym niemożliwie jest ustalenie wartości procentowej rocznego Obrotu z działalności gospodarczej zrealizowanej przez Starostwo w Dochodach Wykonanych Starostwa zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia, prawidłowe jest zastosowanie dla Starostwa prewspółczynnika w wysokości 100%.

Końcowo, Wnioskodawca zwraca uwagę na zasadę in dubio pro tributario wyrażoną w art. 2a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Zasada ta powinna w ocenie Powiatu znaleźć zastosowanie do zaistniałego stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku. Nieobjęcie zakresem rozporządzenia wydanego na podstawie ustawy o VAT kwestii ujemnej wartości prewspólczynnika wskazuje na niedająca się usunąć wątpliwość co do treści przepisów prawa podatkowego. W konsekwencji, w myśl art. 2a Ordynacji podatkowej, powyższe wątpliwości tut. organ powinien rozstrzygnąć na korzyść Powiatu, uznając prawo do zastosowania prewspółczynnika w wysokości 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

W myśl art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W świetle zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego - rozumie się przez to:

1. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
2. jednostkę budżetową,
3. zakład budżetowy.

W myśl § 2 pkt 5 ww. rozporządzenia – ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o urzędzie obsługującym jednostkę samorządu terytorialnego – rozumie się przez to urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie może być ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko powinny być ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Ww. rozporządzenie wprowadza wzory, według których wyznaczane są sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Metody te mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą podatku od towarów i usług.

W myśl z § 3 ust. 2 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

Ax100

X=-------

D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D_UJST – dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Jak wskazuje § 2 pkt 4 rozporządzenia, przez obrót należy rozumieć podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:
   
   
   
   1. odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
      
   2. odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
      
   3. eksportu towarów,
      
   4. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
      
      
      
2. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Zgodnie z § 2 pkt 9 ww. rozporządzenia, przez dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego – rozumie się przez to dochody obejmujące dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych – wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o:

1. dochody, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b–d i pkt 5 ustawy o finansach publicznych,
2. zwrot różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy, lub zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy,
3. dochody wykonane jednostki budżetowej powiększone o kwotę stanowiącą równowartość środków przeznaczonych na wypłatę przez tę jednostkę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych, celem realizacji zadań jednostki samorządu terytorialnego,
4. środki finansowe pozostające na wydzielonym rachunku, o którym mowa w art. 223 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, odprowadzone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego,
5. wpłaty nadwyżki środków obrotowych zakładu budżetowego,
6. kwoty stanowiące równowartość środków, innych niż stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, przekazanych zakładom budżetowym, innym jednostkom sektora finansów publicznych oraz innym osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, z wyłączeniem kwot, które zostały zwrócone, celem realizacji przez te podmioty zadań jednostki samorządu terytorialnego,
7. odszkodowania należne jednostce samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty odszkodowań stanowiących zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

W myśl § 3 pkt 5 rozporządzenia, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane odpowiednio przez jednostkę samorządu terytorialnego lub jednostkę organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane odpowiednio do środków trwałych jednostki samorządu terytorialnego lub jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego – używanych na potrzeby prowadzonej przez te jednostki działalności;
   
2. transakcji dotyczących:
   
   
   
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
      
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ustęp 6 powołanego artykułu stanowi, że podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy – w odniesieniu do podatku naliczonego związanego z zakupami Powiatu (Starostwa Powiatowego) wskazać trzeba, że wykorzystywane będą one do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Zatem Powiatowi przysługuje prawo do odliczenia w wysokości, jaką można przypisać działalności gospodarczej prowadzonej przez Powiat poprzez Starostwo Powiatowe.

Aby ustalić zakres do odliczenia, należy co do zasady posiłkować się wzorem określonym w § 3 ust. 2 powołanego rozporządzenia. Jednakże, jak wynika z opisu sprawy, z uwagi na specyfikę funkcjonowania Powiatu, w szczególności stopień decentralizacji wykonywanych zadań (zadania Powiatu realizowane są przez 25 jednostek organizacyjnych wyposażanych w majątek i środki pieniężne przekazywane przez Powiat), kwota dokonanych Zmniejszeń przewyższa kwotę ustalonych dochodów. Sytuacja taka ma miejsce w szczególności w przypadku wystąpienia deficytu w budżecie Powiatu, czyli ujemna różnica między dochodami a wydatkami budżetu Powiatu (przy czym deficyt ten jest na bieżąco pokrywany zaciągniętym kredytem bankowym). W konsekwencji, na skutek dokonanych Zmniejszeń, Dochody Wykonane Starostwa przyjmują wartość ujemną.

W takich okolicznościach zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że niemożliwie jest ustalenie prewspółczynnika zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia.

W takiej sytuacji wyliczenie proporcji określonej procentowo, wg wzoru wskazanego w rozporządzeniu jest – zdaniem organu – niewłaściwe i nie może być podstawą do realizacji prawa do odliczenia na podstawie uzyskanej wartości. Powołana przez Wnioskodawcę zasada wnioskowania a maiori ad minus nie znajduje w opisanej sprawie uzasadnienia. Podkreślić bowiem należy, że aby proporcja ta mogłaby być uznana jako najbardziej odpowiadająca specyfice wykonywanej przez daną jednostkę powinna ona co najmniej kształtować się w granicach pomiędzy 0% a 100%, przy czym zaznaczenia wymaga, że u takich podatników jak jednostki samorządu terytorialnego, które działają przede wszystkim jako organ władzy publicznej realizujący zadania własne należy przeanalizować, czy wyliczona na podstawie rozporządzenia proporcja na poziomie 100% lub na poziomie bliskim tej wartości, może być uznana jako najbardziej odpowiadająca specyfice wykonywanej przez daną jednostkę działalności.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2016 r., poz. 814, z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu.

W art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, wskazano zakres wykonywanych, określonych ustawami, zadań publicznych powiatu o charakterze ponadgminnym.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, organami powiatu są rada powiatu i zarząd. Zarząd jest organem wykonawczym powiatu (art. 26 ust. 1 powołanej ustawy), który – w myśl art. 33 tej ustawy – wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy. Starostwo powiatowe jest zatem aparatem pomocniczym, służącym zarządowi do wykonania zadań powiatu oraz obsługi techniczno-organizacyjnej powiatu. Tak rozumiane starostwo powiatowe jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Z przepisu art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym wynika, że starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz.

Zgodnie natomiast z art. 35 ust. 1-2 cyt. ustawy, organizację i zasady funkcjonowania starostwa powiatowego określa regulamin organizacyjny. Starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów ustawy o samorządzie powiatowym, samorządowa osoba prawna – jaką jest powiat – jest jednostką podziału terytorialnego, posiadającą osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie ma jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nią zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu (starostwa powiatowego). Urząd ten realizując zadania spoczywające na powiecie (samorządowej osobie prawnej), a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna działająca w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Jednocześnie – jak już wspomniano wyżej – starosta jako organ jednostki samorządu terytorialnego działa jedynie jako organ tej jednostki, a zatem wszelkie podejmowane przez niego działania są w istocie działaniami podejmowanymi przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Zatem jeżeli Wnioskodawca będący jednostką samorządu terytorialnego wykonuje zadania publiczne – zarówno jako organ władzy publicznej (czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT, jak i na podstawie stosunków cywilnoprawnych (czynności podlegające opodatkowaniu VAT) – to trudno w takich okolicznościach uznać, że przysługuje mu prawo do odliczenia całego podatku naliczonego zawartego w zakupach dokonywanych przez Starostwo Powiatowe. Podkreślić bowiem należy, że mechanizm proporcjonalnego odliczenia został wprowadzony w celu prawidłowego określenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Analizując opisany stan faktyczny trzeba zatem dojść do wniosku, że sposób określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej wskazany w rozporządzeniu nie odpowiada najbardziej specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć przez Starostwo Powiatowe będące urzędem obsługującym Powiat. Takie natomiast okoliczności wskazują, że Wnioskodawca realizując prawo do odliczenia z tytułu zakupów dokonywanych przez Starostwo Powiatowe winien zastosować uregulowanie zawarte w art. 86 ust. 2h, tj. winien zastosować inny, bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Przy czym zaznaczyć należy że do kompetencji Wnioskodawcy należy wybór sposobu określenia proporcji, który będzie odpowiadać najbardziej specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć przez Starostwo Powiatowe.

W świetle powyższego nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w sytuacji, gdy Dochody Wykonane Starostwa określone zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia stanowią wartość ujemną, a tym samym niemożliwie jest ustalenie prewspółczynnika (jako wartości procentowej rocznego Obrotu z działalności gospodarczej zrealizowanej przez Starostwo w Dochodach Wykonanych Starostwa zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia), prawidłowe jest zastosowanie dla Starostwa prewspółczynnika w wysokości 100%.

Zaznaczyć należy, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Ponadto tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, czy też wskazania sposobu określenia proporcji, który będzie odpowiadać najbardziej specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć przez Starostwo Powiatowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku.

Zatem interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.