2017.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.237.2017.1.NK
z 24 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową będzie wynajmował przedmiotową nieruchomość z nowo rozpoczętej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową będzie wynajmował przedmiotową nieruchomość z nowo rozpoczętej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, u którego w całości występuje sprzedaż opodatkowana.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca na mocy faktury VAT (data wystawienia 24 listopada 2008 r., data sprzedaży 14 listopada 2008 r.), wystawionej w powiązaniu z aktem notarialnym, nabył nieruchomość stanowiącą działkę nr 15/3 o powierzchni 0,9000 ha, położoną w miejscowości G.. Przy nabyciu odliczono podatek VAT.

W roku 2014 Wnioskodawca rozpoczął na ww. nieruchomości budowę hali magazynowo-produkcyjnej z zapleczem socjalno-biurowym (dalej zwane inwestycją). Wydatki związane z budową przekroczyły kilkukrotnie wartość nieruchomości określonej fakturą VAT oraz aktem notarialnym. Wnioskodawca od faktur VAT związanych z inwestycją odliczał podatek VAT. Inwestycja została zakończona w roku 2016 i dnia 15 lutego 2016 r. jako całość została przyjęta na stan środków trwałych.

Wnioskodawca rozważa możliwość wycofania zakończonej inwestycji z ewidencji środków trwałych pozostając wciąż czynnym podatnikiem podatku VAT. Po wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych, Wnioskodawca zamierza na mocy rozdziału 6 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych przekształcić własną jednoosobową działalność gospodarczą w spółkę kapitałową, a przekształconemu podmiotowi wynajmować ww. nieruchomość w sposób ciągły dla celów zarobkowych z nowo założonej własnej działalności gospodarczej, w której to ww. nieruchomość stanowiłaby środek trwały. Wynajem nieruchomości natomiast opodatkowany będzie stawką 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wycofanie nieruchomości (hali magazynowo-produkcyjnej z zapleczem socjalno-biurowym wraz z gruntem) z prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przy założeniu, iż Wnioskodawca dalej docelowo po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową będzie wynajmował przedmiotową nieruchomości z nowo rozpoczętej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynność stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokali niemieszkalnych świadczony jako usługa w działalności gospodarczej stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Uwzględniając powołane przepisy wskazać należy, że nieruchomość wycofana z ewidencji środków trwałych (ewidencji firmy) i dalej w terminie późniejszym będąca środkiem trwałym w nowo powstałej działalności gospodarczej po uprzednim przekształceniu w spółkę kapitałową pierwotnej działalności gospodarczej, będzie nadal wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem nie nastąpi przekazanie budynku na cele osobiste. Przedmiotowy budynek jako towar będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynku w ramach działalności gospodarczej. Zatem Zainteresowany będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych – w sytuacji, gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej – nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej transakcji.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wyprowadzenia z ewidencji środków trwałych nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej, a następnie stanowiącej środek trwały w nowo powstałej działalności gospodarczej po przekształceniu uprzedniej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, u którego w całości występuje sprzedaż opodatkowana. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył nieruchomość stanowiącą działkę nr 15/3 o powierzchni 0,9000 ha. Przy nabyciu odliczono podatek VAT. W roku 2014 Wnioskodawca rozpoczął na ww. nieruchomości budowę hali magazynowo-produkcyjnej z zapleczem socjalno-biurowym. Wydatki związane z budową przekroczyły kilkukrotnie wartość nieruchomości. Od faktur, związanych z inwestycją, Wnioskodawca odliczał podatek VAT. Inwestycja została zakończona w roku 2016 i dnia 15 lutego 2016 r. jako całość została przyjęta na stan środków trwałych. Wnioskodawca rozważa możliwość wycofania zakończonej inwestycji z ewidencji środków trwałych pozostając wciąż czynnym podatnikiem podatku VAT. Po wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych, Wnioskodawca zamierza na mocy rozdziału 6 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych przekształcić własną jednoosobową działalność gospodarczą w spółkę kapitałową, a przekształconemu podmiotowi wynajmować ww. nieruchomość w sposób ciągły dla celów zarobkowych z nowo założonej własnej działalności gospodarczej, w której to ww. nieruchomość stanowiłaby środek trwały. Wynajem nieruchomości natomiast opodatkowany będzie stawką 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową będzie wynajmował przedmiotową nieruchomość z nowo rozpoczętej działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do nieruchomości, którą Zainteresowany ma zamiar dalej wynajmować (z nowo rozpoczętej działalności gospodarczej na rzecz spółki kapitałowej, w którą zostanie przekształcona jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy), nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie nastąpi tutaj bowiem dostawa towaru na cele osobiste Zainteresowanego. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, opisana nieruchomość po wycofaniu z działalności gospodarczej, przeznaczona będzie do dalszego wynajmu z nowo rozpoczętej działalności gospodarczej i nadal będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych do wykonywania czynności, które – jak wskazał Wnioskodawca – opodatkowane będą stawką 23%.

Podsumowując, wycofanie nieruchomości (hali magazynowo-produkcyjnej z zapleczem socjalno-biurowym wraz z gruntem) z prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie dostawą towarów określoną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy i nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przy założeniu, że Wnioskodawca dalej docelowo, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową, będzie wynajmował przedmiotową nieruchomości z nowo rozpoczętej działalności gospodarczej i opodatkowywał wynajem nieruchomości stawką 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin