2017.09.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.316.2017.2.JP
z 9 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 30 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 30 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 sierpnia 2017r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.316.2017.1.JP.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, zarejestrowany podatnik VAT czynny, w celu wspólnego uczestnictwa w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego (Zamówienie/Zamawiający) oraz późniejszej wspólnej realizacji Zamówienia, zawarł w marcu 2015 r. umowę konsorcjum (Konsorcjum) ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która także jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. W ramach Konsorcjum Wnioskodawca pełni rolę partnera (Partner), a spółka z organiczną odpowiedzialnością rolę lidera (Lider). Jako że w rozstrzygniętym przetargu organizowanym przez Zamawiającego (zarejestrowanego czynnego podatnika VAT) wybrano Konsorcjum, jako wykonawcę Zamówienia, w sierpniu 2015 r. Konsorcjum firm Lidera i Partnera stanęło wspólnie do umowy z Zamawiającym, przyjmując do wykonania przebudowę budynku sztabowo-koszarowego w kompleksie koszarowym wraz z uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie lub skutecznym zawiadomieniem właściwego organu o zakończeniu robót. Wobec zawarcia umowy z Zamawiającym, strony umowy Konsorcjum zawarły następnie umowę wykonawczą (Umowa wykonawcza) do umowy Konsorcjum na przebudowę ww. budynku.

Z umowy Konsorcjum wynika, że członkowie Konsorcjum występować będą na równych prawach zarówno w przetargu organizowanym przez Zamawiającego, jak i przy wykonywaniu umowy zawartej z Zamawiającym. Żadna ze stron Konsorcjum nie pozostaje wobec drugiej strony w stosunku zlecenia, podwykonawstwa lub innym podobnym stosunku prawnym. Konsorcjum nie stanowi odrębnej jednostki gospodarczej i jest ustanowione wyłącznie do zadania określonego w umowie Konsorcjum, niezależnie od tego, w jakim terminie i wyniku jakich czynności Konsorcjum zostanie wybrane przez Zamawiającego do realizacji przedmiotu Zamówienia. W szczególności na mocy umowy Konsorcjum strony nie ustaliły żadnej spółki ani żadnego innego podmiotu prawa. Nadto strony umowy Konsorcjum, podzieliły pomiędzy siebie zakres prac wynikających z Zamówienia w ten sposób, że zgodnie z treścią umowy Konsorcjum mają realizować różne, niezależne od siebie zadania i tak Partner ma realizować roboty w zakresie wykonania instalacji elektrycznych a Lider ma realizować roboty budowlane w zakresie instalacji sanitarnych. Wewnętrznie na mocy umowy Konsorcjum, Lider sprawuje przy tym rolę opiekuna wykonywania Zamówienia, określoną generalnym wykonawstwem. Szczegółowy zakres zadań został określony w Umowie wykonawczej Lidera i Partnera. Lider Konsorcjum został ustanowiony pełnomocnikiem Partnera umowy Konsorcjum do reprezentowania w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego i zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z późn. zm., dalej jako pzp), co wynika z funkcji, jaką co do zasady pełni lider konsorcjum. Lider Konsorcjum został także upoważniony przez Partnera do przyjmowania płatności od Zamawiającego za roboty wykonane w ramach realizacji Zamówienia, jednakże ani Umowa wykonawcza dotycząca Zamówienia, ani umowa Konsorcjum ani też umowa z Zamawiającym nie zastrzegają, że wyłącznie uprawnionym do wystawiania Zamawiającemu faktur VAT w rozliczeniu wykonanych robót, jest Lider. Tym samym nie jest wykluczona możliwość wystawienia faktury Zamawiającemu właśnie przez Partnera w zakresie prac faktycznie przez niego wykonanych. Niemniej jednak, jeżeli to Lider wystawia Zamawiającemu fakturę za usługi świadczone przez Konsorcjum (w tym przez Partnera), rozliczenie Zamówienia pomiędzy stronami umowy Konsorcjum dokonywane jest w ten sposób, że Lider zobowiązany jest do wnoszenia płatności na rzecz Partnera w terminie 5 dni roboczych od otrzymania płatności od Zamawiającego, co jest dokumentowane fakturą wystawianą Liderowi przez Partnera. Dodatkowo Lider Konsorcjum wystawia Partnerowi fakturę VAT za korzystanie z mediów oraz koszty obsługi kontraktu. Wobec Zamawiającego Partner i Lider ponoszą odpowiedzialność solidarną za wykonanie Zamówienia, jednakże w stosunkach wewnętrznych każda ze stron umowy Konsorcjum przyjęła co do wykonywanego przez siebie zakresu prac, całe ryzyko techniczne, ekonomiczne, finansowe i prawne, gwarancję, a także ryzyko opóźnienia lub braku zapłaty ze strony Zamawiającego. Zakres prac wykonywanych przez strony umowy Konsorcjum w ramach Zamówienia został rozdzielony, każda ze stron umowy Konsorcjum w innym zakresie wykonuje Zamówienie, zakres prac nie pokrywa się, co więcej Lider wykonując prace w przyjętym na siebie zakresie, nie „konsumuje” prac wykonywanych przez Partnera. Zatem oboje Lider i Partner, są wykonawcami działającymi wspólnie ale obok siebie.

Nadto w umowie z Zamawiającym jasno wskazano, że wykonanie robót przy pomocy podwykonawców może odbywać się wyłącznie za zgodą wyrażoną przez Zamawiającego, po przedłożeniu umowy o podwykonawstwo.

W piśmie z 23 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy, wskazując że usługi wykonywane przez członków Konsorcjum, w tym Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego, są wymienione we wskazanym przez Organ załączniku (tj. załączniku nr 14 (poz. 2-48) do ustawy o podatku od towarów i usług).

Wnioskodawca faktury dokumentujące usługi wykonanie w ramach zawartej umowy konsorcjum wystawia na Lidera, co zostało opisane w przedstawionym stanie faktycznym. Lider faktury dokumentujące usługi wykonanie w ramach zawartej umowy konsorcjum wystawia na Zamawiającego.

Faktury wystawiane przez Lidera na Zamawiającego, obejmują również zakres prac wykonanych przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego, w ramach umowy konsorcjum.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca (Partner), w zaistniałym stanie faktycznym, w związku ze zmianami dokonanymi na podstawie ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2016.2024) zmieniającej ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2017 r., ma obowiązek wystawiania Liderowi Konsorcjum faktury z odwrotnym obciążeniem, czy jak dotychczas faktury VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę charakter umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Liderem Konsorcjum oraz treść umowy zawartej z Zamawiającym, a w szczególności fakt, iż Wnioskodawca występuje i ujawnia się na zewnątrz w stosunku do Zamawiającego, jako konsorcjant i jest stroną Umowy z Zamawiającym (jest określony wykonawcą), tym samym Wnioskodawca nie może być uznany za podwykonawcę w rozumieniu ustawy VAT w stosunku do Lidera, a co za tym idzie, w analizowanym stanie fatycznym, nie znajdą wobec Wnioskodawcy zastosowania przepisy ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2016.2024) zmieniającej ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2017 r., w zakresie w jakim istnieje obowiązek dokumentowania usług budowlanych fakturą z odwrotnym obciążeniem, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, a Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym zobowiązany jest jak dotychczas, wystawiać Liderowi faktury VAT ze stawką właściwą.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm., dalej jako ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z art. 8 ust. 1 ustawy VAT wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy VAT Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. lh W przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl ust. 2 art. 17 ustawy VAT W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W załączniku nr 14 do ustawy VAT wymieniono następujące usługi.

Wykaz usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy VAT.

Tabela załącznik PDF - str. 4 i 5

Z kolei art. 29a ust. 6 ustawy VAT stanowi, że podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa

w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy VAT Faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Natomiast zgodnie z ust. 4 pkt 1 art. 106e ustawy VAT „Faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14”.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca świadczy, jako czynny podatnik VAT na rzecz innego czynnego podatnika VAT, usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy VAT, tj. takie, które powinny zostać objęte procedurą odwrotnego obciążenia, jeżeli są świadczone przez podwykonawcę. Jednocześnie jednak Wnioskodawca stoi na stanowisku, że usługi te świadczy bezpośrednio na zlecenie i na rzecz Zamawiającego, a więc nie można uznać, że usługi te świadczy jako „podwykonawca”, gdyż nie działa na zlecenie innego niż Zamawiający podmiotu. Tym samym Wnioskodawca nie spełnia dyspozycji art. 17 ust. lh ustawy VAT, wobec czego nie stosuje się do niego art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy VAT. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy nie byłoby prawidłowym w świetle ustawy VAT, objęcie procedurą odwrotnego obciążenia świadczonych przez niego usług.

W takiej sytuacji usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu VAT w stawce należnej, co Wnioskodawca powinien udokumentować fakturą VAT ze wskazaniem stawki podatku.

Należy podkreślić, że kluczowe dla sprawy jest zdefiniowanie i ocena zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym pojęcia „podwykonawstwo”, zawartego w ustawie VAT. W tym zakresie należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług, nie definiuje pojęcia podwykonawstwa. Z tych względów podczas wykładni pojęcia posiłkować trzeba się definicjami zawartymi w innych źródłach i tak Wielki Słownik Języka Polskiego, pojęcie „podwykonawstwa” definiuje, jako „osobę lub firmę, która wykonuje jakieś prace dla innego, głównego wykonawcy określonego przedsięwzięcia”.

Nie bez znaczenia dla wykładni pojęcia „podwykonawstwo” zawartego w ustawie VAT, pozostaje to, że Wnioskodawcę łączy z Liderem umowa Konsorcjum i w ramach tej umowy oraz na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 z późn. zm., dalej jako pzp), zawarli oni umowę z Zamawiającym.

Ze swej istoty konsorcjum jest stosunkiem cywilnoprawnym, umową, formą współpracy między kilkoma podmiotami, utworzonym dla realizacji wspólnego celu, np. inwestycyjnego. Konsorcjum nie zostało zdefiniowane ani na gruncie przepisów prawa cywilnego, ani prawa podatkowego, należy zatem przyjąć, iż nie tworzy ono odrębnego bytu prawnego, gdyż nie ma osobowości prawnej czy nawet zdolności prawnej. Jest ono organizowane raczej dla realizacji przedsięwzięć gospodarczych przekraczających możliwości jednego podmiotu (np. w celu wzięcia wspólnego udziału w przetargu). Porozumienia typu konsorcjalnego klasyfikuje się według wielu kryteriów.

W powyższym kontekście Wnioskodawca wskazuje, że umowa Konsorcjum zawarta przez Wnioskodawcę z Liderem, miała charakter umowy konsorcjum inwestycyjnego zewnętrznego. Umowa konsorcjum zewnętrznego jest umową o realizację inwestycji, w ramach której wszyscy uczestnicy konsorcjum, są jednocześnie stroną umowy z zamawiającym. Mogą przy tym działać samodzielnie wobec zamawiającego lub jak w przedstawionym stanie faktycznym być reprezentowani przez lidera, umocowanego na podstawie i w granicach umowy konsorcjum, (tak S.Włodyka [w:] Prawo umów handlowych, Wydanie II, Warszawa 2006, s. 807, Opalski [w:] System Prawa Prywatnego, Tom 9 Prawo Zobowiązań - umowy nienazwane pod red. W.J. Ketnera, s. 917-918)

Także ze swojej istoty, funkcja lidera pełniona w ramach umów konsorcjum, nie implikuje po stronie takiego lidera statusu jedynego wykonawcy, czyniąc z partnerów konsorcjum jedynie podwykonawców. Charakterystyczną rolę lidera konsorcjum, powierza się jednemu z konsorcjantów. Typowe kompetencje lidera konsorcjum obejmują: a) czynności przygotowawcze związane z powstaniem konsorcjum, przygotowaniem wspólnego przedsięwzięcia; b) obsługę czynności związanych z funkcjonowaniem konsorcjum jako całości (zorganizowanie i prowadzenie wspólnego biura, rachunkowości konsorcjum itp.); c) bieżącą koordynację działań poszczególnych konsorcjantów przy realizacji wspólnego przedsięwzięcia; d) reprezentację konsorcjum w jego stosunkach zewnętrznych, (tak S.Włodyka [w:] Prawo umów handlowych, Wydanie II, Warszawa 2006, s. 810). Tym samym funkcja lidera konsorcjum sprowadza się do zadań organizacyjno- administracyjnych i sama w sobie nie przekłada się na status wykonawcy, czyniąc partnera/partnerów konsorcjum podwykonawcą.

Wnioskodawcy, „Partnerowi Konsorcjum, nie można przypisać statusu podwykonawcy Zamówienia, gdyż Wnioskodawca jest równorzędną stroną umowy wykonawczej dotyczącej Zamówienia tak formalnie, jako stawający do umowy, jak i faktycznie co do jego uprawnień i obowiązków wynikających z Zamówienia, w tym nie wyłączono jego uprawnienia do bezpośredniego wystawiania Zamawiającemu faktur w rozliczeniu wykonanych robót. Także funkcja Lidera w oparciu o jej istotę oraz postanowienia umowy Konsorcjum oraz umowy wykonawczej dotyczącej Zamówienia, nie dają podstaw do klasyfikowania Wnioskodawcy, jako podwykonawcy. Wobec tego Wnioskodawca nie pozostaje w ramach umowy dotyczącej Zamówienia w stosunku podwykonawstwa.

W analizie pojęcia „podwykonawstwo” zawartego w ustawie VAT Minister Finansów nakazuje posiłkować się definicją słownikową pojęcia. Definicja ta natomiast w sposobów bezpośredni odnosi się do oceny relacji dwóch podmiotów, miedzy którymi dochodzić ma do faktycznego złożenia zlecenia. Status „podwykonawcy” wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, jak również z okoliczności i charakteru świadczonych usług. Tym samym więc ustalanie czy dany podmiot jest podwykonawcą zlecenia, nie może odbywać się na zasadzie zastosowania fikcji prawnej, jak w art. 8 ust. 2a ustawy VAT, gdyż ustawa VAT po pierwsze wprost takiego zabiegu interpretacyjnego nie dopuszcza. Po drugie w istocie prowadziłoby to do niezgodnej z wytycznymi Ministra Finansów wykładni pojęcia „podwykonawstwa", poprzez odejście od ustalenia faktycznego zleceniodawcy, na rzecz posiłkowania się fikcją prawną wynikającą z wystawionych dokumentów.

Tym samym na gruncie przedstawionego stanu faktycznego, podczas oceny czy Wnioskodawcę uznać można za „podwykonawcę”, a więc ustalając faktycznego zleceniodawcę wykonywanych robót, należy wziąć pod uwagę treść ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, w tym definicję pojęcia „wykonawcy” i „umowa o podwykonawstwo” w niej zawartego.

Zgodnie z definicją podwykonawstwa zawartą w art. 2 pkt 11 pzp „Ilekroć w ustawie jest mowa o wykonawcy - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego, złożyła ofertę lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego”. Natomiast zgodnie z definicją podwykonawstwa zawartą w art. 2 pkt 9b pzp, „Ilekroć w ustawie jest mowa o umowie o podwykonawstwo - należy przez to rozumieć umowę w formie pisemnej o charakterze odpłatnym, której przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane stanowiące część zamówienia publicznego, zawartą między wybranym przez zamawiającego wykonawcę a innym podmiotem (podwykonawcę), a w przypadku zamówień publicznych na roboty budowlane także między podwykonawcę a dalszym podwykonawcę lub między dalszymi podwykonawcami”.

Przez zamówienie publiczne należy natomiast rozumieć „umowy odpłatne zawierane między zamawiającym a wykonawcą, których przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane” (art. 2 ust. 13 pzp).

„Umowa podwykonawstwa” charakteryzuje się więc następującymi cechami:

jest zawarta w formie pisemnej;
ma charakter umowy odpłatnej;
jej przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane stanowiące część zamówienia publicznego;
podmioty, pomiędzy którymi zawarta jest umowa, to wykonawca i inny podmiot (podwykonawca), a w przypadku zamówień publicznych również podwykonawca i dalszy podwykonawca lub dalsi podwykonawcy.

Ostatnim elementem definicji jest określenie podmiotów, jakie zawierają umowę o podwykonawstwo. Jedną ze stron umowy jest wykonawca, który zobowiązany jest do wykonania zamówienia publicznego, a więc wykonawca wybrany przez zamawiającego po przeprowadzeniu procedury udzielenia zamówienia publicznego oraz taki, z którym zamawiający zawarł umowę w sprawie zamówienia publicznego. Drugą stroną umowy jest podmiot inny niż wykonawca, który przyjmuje na siebie w drodze umowy obowiązek spełnienia świadczenia stanowiącego część umowy w sprawie zamówienia publicznego - podwykonawca.

Natomiast zgodnie a art. 23 ust 1 i ust. 3 pzp
ust. 1 „Wykonawcy mogą wspólnie ubiegać się o udzielenie zamówienia”.

ust. 3 „Przepisy dotyczące wykonawcy stosuje się odpowiednio do wykonawców, o których mowa w ust. 1”.

Uprawnienie do ubiegania się wspólnie o udzielenie zamówienia przez kilku wykonawców wynika bezpośrednio z komentowanego przepisu. Wykonawcy ubiegający się wspólnie o udzielenie zamówienia powinni być traktowani na równych zasadach z wykonawcą działającym samodzielnie. Zgodnie z zasadą zachowania uczciwej konkurencji zamawiający nie powinien różnicować sytuacji wykonawcy ze względu na to, czy jest to tzw. konsorcjum, czy samodzielny wykonawca, szczególnie przez stawianie dodatkowych warunków udziału w postępowaniu. Na obowiązek traktowania wykonawców ubiegających się wspólnie o udzielenie zamówienia na równi z wykonawcami występującymi samodzielnie, wskazuje również przepis art. 23 ust. 3 pzp. Do konsorcjum należy stosować przepisy o wykonawcy, a więc również przepisy zapewniające równe traktowanie wykonawców, np. nieróżnicowanie warunków udziału w postępowaniu w zależności od statusu wykonawcy. Przepis art. 23 ust. 3 pzp oznacza nie tylko to, że łącznie występujący wykonawcy winni być traktowani jak wykonawca, lecz także to, że każdy z takich wykonawców z osobna też winien być traktowany jak wykonawca. Taka konstrukcja przepisu i jego cel, którym jest ułatwienie uzyskiwania zamówień wykonawcom niebędącym w stanie ich uzyskać samodzielnie, sprawiają, że szczególnie dokładnie należy rozważyć, jakie prawa i obowiązki wykonawców przysługują konsorcjum tylko wtedy, gdy działa wspólnie, a jakie są przypisane każdemu z jego członków. W świetle orzecznictwa nie ulega wątpliwości, że odrębnie każdy z członków konsorcjum musi spełnić warunki niepodlegania wykluczeniu z postępowania, o których mowa w art. 24 pzp. Łącznie natomiast powinny być spełniane warunki, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 pzp, tj. dysponowanie potencjałem technicznym i osobami zdolnymi do wykonania zamówienia, posiadanie odpowiedniej wiedzy i doświadczenia. Kumulacji co do zasady będzie podlegać również potencjał finansowy i ekonomiczny (art. 22 ust. 1 pkt 4 pzp), z tym że niektóre aspekty sytuacji finansowej są integralnie związane z indywidualną sytuacją podmiotu (np. płynność finansowa). Wówczas warunek taki powinni spełniać odrębnie poszczególni członkowie konsorcjum. Podobnie w sytuacji postawienia warunku udziału w postępowaniu posiadania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej prowadzonej działalności na określoną sumę. Ochrona ubezpieczeniowa jednego z konsorcjantów nie obejmuje innych członków konsorcjum, dlatego też warunek taki powinien spełniać każdy z nich.

Zgodnie z powyższym, udział podwykonawców w zamówieniu publicznym dotyczy jedynie etapu wykonania zamówienia publicznego. Podwykonawcy bowiem nie mogą ubiegać się o udzielenie zamówienia publicznego.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego, z samej umowy z Zamawiającym wynika, że Wnioskodawca występuje w niej, jako Strona - wykonawca. Tym samym nie może więc zostać uznany za podwykonawcę. Co więcej Wnioskodawcy, jako stronie umowy z Zamawiającym, przysługują uprawnienia i obciążają obowiązki wynikające z umowy dotyczącej Zamówienia, w tym w umowie tej nie wyłączono uprawnienia Wnioskodawcy do bezpośredniego wystawiania Zamawiającemu faktur w rozliczeniu wykonanych robót.

Reasumując Wnioskodawca, Partner nie jest podwykonawcą Lidera w realizacji Zamówienia ale równorzędną stroną umowy dotyczącej Zamówienia tak formalnie, jako stawający do umowy, jak i faktycznie co do jego uprawnień i obowiązków wynikających z Zamówienia, w tym nie wyłączono jego uprawnienia do bezpośredniego wystawiania Zamawiającemu faktur w rozliczeniu wykonanych robót. Nadto strony umowy Konsorcjum, podzieliły pomiędzy siebie zakres prac wynikających z Zamówienia w ten sposób, że zgodnie z treścią umowy Konsorcjum Partner ma realizować roboty w zakresie wykonania instalacji elektrycznych a Lider ma realizować roboty budowlane w zakresie instalacji sanitarnych. Szczegółowy zakres zadań został określony w umowie wykonawczej Lidera i Partnera. Zakres prac wykonywanych przez strony umowy Konsorcjum w ramach Zamówienia został rozdzielony, każda ze stron umowy Konsorcjum w innym zakresie wykonuje Zamówienie, zakres prac nie pokrywa się a nadto Lider wykonując prace we własnym zakresie, nie „konsumuje” pracy wykonanych przez Partnera. Zatem oboje Partner i Lider, są wykonawcami działającymi wspólnie i obok siebie.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca nie może być uznany za podwykonawcę w rozumieniu ustawy VAT w stosunku do Lidera, a co za tym idzie, w analizowanym stanie fatycznym, nie znajdą wobec Wnioskodawcy zastosowania przepisy ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2016.2024) zmieniającej ustawę z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2017 r., w zakresie w jakim istnieje obowiązek dokumentowania usług budowlanych fakturą z odwrotnym obciążeniem, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, a Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym zobowiązany jest jak dotychczas, wystawiać Liderowi faktury VAT ZP stawką właściwą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017r., poz. 1221 z późn. zm), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej ora osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. lh ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Trzeba przy tym zaznaczyć, że fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany podatnik VAT czynny, w celu wspólnego uczestnictwa w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego (Zamówienie/Zamawiający) oraz późniejszej wspólnej realizacji Zamówienia, zawarł w marcu 2015 r. umowę konsorcjum (Konsorcjum) ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która także jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W ramach Konsorcjum Wnioskodawca pełni rolę partnera (Partner), a spółka z organiczną odpowiedzialnością rolę lidera (Lider).

Strony umowy Konsorcjum, podzieliły pomiędzy siebie zakres prac wynikających z Zamówienia w ten sposób, że zgodnie z treścią umowy Konsorcjum mają realizować różne, niezależne od siebie zadania.

Partner ma realizować roboty w zakresie wykonania instalacji elektrycznych a Lider ma realizować roboty budowlane w zakresie instalacji sanitarnych.

Wewnętrznie na mocy umowy Konsorcjum, Lider sprawuje przy tym rolę opiekuna wykonywania Zamówienia, określoną generalnym wykonawstwem

Szczegółowy zakres zadań został określony w Umowie wykonawczej Lidera i Partnera. Lider Konsorcjum został ustanowiony pełnomocnikiem Partnera umowy Konsorcjum do reprezentowania w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego i zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego.

Lider Konsorcjum został także upoważniony przez Partnera do przyjmowania płatności od Zamawiającego za roboty wykonane w ramach realizacji Zamówienia.

Ani Umowa wykonawcza dotycząca Zamówienia, ani umowa Konsorcjum ani też umowa z Zamawiającym nie zastrzegają, że wyłącznie uprawnionym do wystawiania Zamawiającemu faktur VAT w rozliczeniu wykonanych robót, jest Lider. Jednakże w uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, że Wnioskodawca faktury dokumentujące usługi wykonane w ramach zawartej umowy konsorcjum wystawia na Lidera. Lider faktury dokumentujące usługi wykonanie w ramach zawartej umowy konsorcjum wystawia na Zamawiającego. Faktury wystawiane przez Lidera na Zamawiającego, obejmują również zakres prac wykonanych przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego, w ramach umowy konsorcjum. Rozliczenie Zamówienia pomiędzy stronami umowy Konsorcjum dokonywane jest w ten sposób, że Lider zobowiązany jest do wnoszenia płatności na rzecz Partnera w terminie 5 dni roboczych od otrzymania płatności od Zamawiającego, co jest dokumentowane fakturą wystawianą Liderowi przez Partnera. Dodatkowo Lider Konsorcjum wystawia Partnerowi fakturę VAT za korzystanie z mediów oraz koszty obsługi kontraktu.

Usługi wykonywane przez członków Konsorcjum, w tym Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego, są wymienione w załączniku nr 14 (poz. 2-48) do ustawy o podatku od towarów i usług).

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w okolicznościach przedstawionych we wniosku jest zobowiązany wystawić fakturę VAT z odwrotnym obciążeniem.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że w praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia. Występują różne modele konsorcjów, z których każde może mieć indywidualny charakter. To z postanowień konkretnej umowy konsorcjum wynika sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), w ramach tzw. swobody umów. W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Konsorcjum nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia do usług budowlanych świadczonych w ramach konsorcjum trzeba mieć na uwadze, że wprowadzane zmiany w zakresie reverse charge dla usług budowlanych generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

W szczególności w niniejszej sprawie nie można uznać, że zarówno Lider jak i Partner Konsorcjum (Wnioskodawca) równocześnie są głównymi wykonawcami względem Zamawiającego. Bez względu na to, że każdy z Konsorcjantów ponosi odpowiedzialność solidarną za wykonanie Zamówienia przed Zamawiającym, konsorcjum nie może być uznane za jednego podatnika VAT. Biorąc pod uwagę zasadę odrębności podatników w ramach konsorcjum, wszyscy uczestnicy konsorcjum – z punktu widzenia rozliczeń podatku od towarów i usług - występują wobec siebie w relacji dostawca - nabywca. Zatem działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, że w analizowanym przypadku dla rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem zapytania istotne znaczenie mają przedstawione przez Wnioskodawcę, wynikające z zawartej umowy Konsorcjum, okoliczności, przede wszystkim rola Lidera w realizacji przedmiotu kontraktu zawartego z Zamawiającym, gdzie Lider występuje w zasadzie jako główny wykonawca zadania, który sprawuje rolę opiekuna wykonywania Zamówienia, określoną generalnym wykonawstwem, został ustanowiony pełnomocnikiem Partnera umowy Konsorcjum do reprezentowania o udzielenie zamówienia publicznego i zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego, został upoważniony do przyjmowania płatności od Zamawiającego za roboty wykonane w ramach realizacji zamówienia. Ponadto, Lider wystawia Partnerowi fakturę za korzystanie z mediów oraz koszty obsługi kontraktu. Lider wystawia Zamawiającemu fakturę za usługi świadczone przez Konsorcjum (w tym przez Partnera) a rozliczenie Zamówienia pomiędzy stronami umowy Konsorcjum dokonywane jest w ten sposób, że Lider zobowiązany jest do wnoszenia płatności na rzecz Partnera w terminie 5 dni roboczych od otrzymania płatności od Zamawiającego, co jest dokumentowane fakturą wystawianą Liderowi przez Partnera.

Zatem w opisanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występują skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Zamawiający jest beneficjentem działań podejmowanych przez Lidera - podmiotem, który reprezentuje Konsorcjum w zakresie realizacji przedmiotu Kontraktu jest Lider i to on wystawia faktury na Zamawiającego obejmujące całą wartość zamówienia. Lider otrzymuje należne od Zamawiającego płatności za prace wykonane przez Lidera oraz Partnera (Wnioskodawcę), zgodnie z zamówieniem. Natomiast beneficjentem prac podejmowanych przez Wnioskodawcę jest Lider. Z wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca, jako Partner Konsorcjum, jest odpowiedzialny tylko za tę część zamówienia, którą on wykonuje.

Przyjęty przez strony sposób dokumentowania czynności wykonywanych przez poszczególnych uczestników w ramach Konsorcjum wskazuje na istniejący łańcuch świadczeń - wystawianie faktur przez Wnioskodawcę (Partnera) na rzecz Lidera z tytułu wykonanego zakresu prac oraz „refakturowanie” tych kosztów przez Lidera na rzecz Zamawiającego w ramach faktur dokumentujących całość robót Konsorcjum, potwierdza, że otrzymane od Lidera kwoty stanowią dla Wnioskodawcy wynagrodzenie za wykonane, określone w Umowie Konsorcjum, prace w celu realizacji kompleksowej obsługi zamówienia.

Należy też podnieść, że przedstawiona przez Wnioskodawcę argumentacja przemawiająca za uznaniem, że nie świadczy on usług na rzecz Lidera Konsorcjum lecz na rzecz Zamawiającego w sytuacji, kiedy z Liderem Wnioskodawcę łączy jedynie umowa Konsorcjum a usługi świadczy bezpośrednio na zlecenie i na rzecz Zamawiającego, jest nieprawidłowa. Jak już wyżej wskazano, fakt zgłoszenia, lub nie, inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

W przedstawionej sprawie, skoro Lider Konsorcjum będzie wystawiał faktury na rzecz Zamawiającego, które będą obejmować zadania wykonane przez Wnioskodawcę (partnera), należy uznać, że Wnioskodawca jako partner Konsorcjum będzie w tym schemacie występować w charakterze podwykonawcy Lidera Konsorcjum, działającego w takim przypadku jako generalny wykonawca względem Zamawiającego. W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku VAT od wykonanych przez Wnioskodawcę usług w tej sytuacji ciążył na Liderze konsorcjum.

W konsekwencji, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy, Wnioskodawca jako Partner Konsorcjum świadcząc usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy będzie zobowiązany do wystawienia na rzecz Lidera Konsorcjum faktury bez podatku VAT, tj. z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia, jako „podwykonawcy” robót budowlanych. Natomiast Lider będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu części robót budowlanych zrealizowanych przez Partnerów (w tym Wnioskodawcę) udokumentowanych fakturą wystawioną na niego (w tym przypadku - nabywcę tych usług).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin