Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.203.2017.2.AWA
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia 24 lipca 2017 r. i 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r. i 17 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dopuszczalne jest wystawianie faktur z nazwą skróconą Spółki oraz prawa do odliczenia (lub zwrotu) podatku naliczonego z faktur zawierających nazwę skróconą nabywcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dopuszczalne jest wystawianie faktur z nazwą skróconą Spółki oraz prawa do odliczenia (lub zwrotu) podatku naliczonego z faktur zawierających nazwę skróconą nabywcy. Powyższy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 24 lipca 2017 r. i 17 sierpnia 2017 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego, przeformułowanie pytania oraz doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w kontekście przeformułowanego pytania, a także wskazanie właściwej liczby zaistniałych stanów faktycznych, będących przedmiotem wniosku oraz wskazanie adresu elektronicznego w systemie e-PUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. (nr wpisu do KRS (…)) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki prawa handlowego – spółki komandytowej, w której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością).

Zgodnie z art. 104 § 3 Kodeksu spółek handlowych (dalej: k.s.h.), jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem „spółka komandytowa”.

Ze względu na długą nazwę firmy, kontrahenci współpracujący ze spółką, w tym kontrahenci zagraniczni, ale również podmioty z którymi okazjonalnie zawierane są umowy np. na zakup paliwa, a ponadto urzędy skracają nazwę firmy i zamiast używać nazwy „X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k.” wpisują do dokumentu nazwę „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Pisownia pełnej nazwy spółki bywa kłopotliwa również dla samej Spółki, albowiem programy komputerowe, którymi posługuje się Spółka uniemożliwiają wpisanie pełnej nazwy Spółki.

Pismem z dnia 24 lipca 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego o następujące informacje:

1. X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.
2. Zainteresowany wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT, zatem zakup towarów i usług wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
3. W pierwotnie złożonym zgłoszeniu identyfikacyjnym / aktualizacyjnym jako nazwę skróconą Wnioskodawcy – zgodną z nazwą przyjętą umową spółki – wskazano „X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k.”. Pismem z dnia 25 lipca 2017 r. dokonano aktualizacji zgłoszonej skróconej nazwy firmy jako „X Sp. z o.o. Sp.k.”.
4. Faktury otrzymywane przez Wnioskodawcę zawierają prawidłowy nr NIP X Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. oraz prawidłowy adres Wnioskodawcy, umożliwiając jego identyfikację.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 24 lipca 2017 r.):

1. Czy dopuszczalne jest wystawianie przez X faktur VAT, w treści których podatnik (sprzedający), czyli Spółka oznaczona zostanie jako „X Sp. z o.o. Sp.k.”?
2. Czy dopuszczalne jest przyjmowanie przez Spółkę do ewidencji faktur oraz faktur korygujących (i korzystanie z prawa do odliczenia (lub zwrotu) podatku naliczonego) wystawionych przez kontrahentów i współpracowników Spółki, w których oznaczono ją (jako nabywcę) skrótem „X Sp. z o.o. Sp.k.”?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z dnia 24 lipca 2017 r.), zgodnie z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2017, poz. 201), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W realizacji ciążącego na składającym wniosek obowiązku wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca zarysował wyżej w sposób wyraźny i wszechstronny tło faktyczne, które obejmuje wszystkie okoliczności istotne z punktu widzenia norm materialnego prawa podatkowego mogących znajdować zastosowanie w realiach przedstawionej sytuacji. Na składającym wniosek ciąży również obowiązek wyrażenia własnej oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego. Jak wskazuje się w orzecznictwie, „stanowisko własne wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, jak również postawione przez wnioskodawcę pytanie (pytania) determinują i delimitują kierunek wydawanej interpretacji” (wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 sierpnia 2016 r., SA/Kr 727/16).

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, dopuszczalne jest wystawianie przez Spółkę faktur VAT, w treści których podatnik (sprzedający), czyli Spółka oznaczona zostanie jako „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Jak wskazano już w treści uzasadnienia prawnego zamieszczonego w formularzu ORD-IN/A (pkt H), przepisy prawa podatkowego nie regulują kwestii związanych z używaniem przez podatników skróconej nazwy firmy, pod którą prowadzą działalność.

Z jednej strony w prawie podatkowym nie mają zastosowania „wprost” reguły obowiązujące w obrocie cywilnoprawnym, tj. np. art. 104 § 2 ksh, z którego wynika używanie skrótu spółki komandytowej w postaci „Sp.k.” – w przepisach prawa podatkowego brak jest stosownego odesłania; z drugiej jednak strony używanie skróconej nazwy w sferze prawa podatkowego jest dopuszczalne.

Przepis art. 5 ust. 3 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników z dnia 13 października 1995 r. (Dz.U. Nr 142, poz. 702), tj. z dnia 25 marca 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 476, ze zm.), wprost możliwość taką dopuszcza.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych. Dane dotyczące nazwy skróconej podatnika pojawiają się na druku NIP-8 (B.1 DANE IDENTYFIKACYJNE – poz. 7), jak i VAT-R (B.1 DANE IDENTYFIKACYJNE – poz. 12).

Co więcej – w ocenie Spółki – danymi identyfikującymi podatnika w fakturze są nie tylko firma podatnika (nazwa), ale również Numer Identyfikacji Podatkowej – NIP oraz adres siedziby Spółki, które każdorazowo w sposób prawidłowy są wskazywane na fakturach wystawianych przez X.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535), tj. z dnia 26 maja 2017 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.) (dalej: ustawa o VAT), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Szczegółowe wskazanie danych jakie winny zostać wskazane w treści faktury zawiera art. 106e ust. 1 ustawy o VAT. W pkt 3 powołanego przepisu prawa wskazano, że faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, a ponadto numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (pkt 4).

Wobec powyższego, zasadne jest stwierdzenie, że skoro podatnik przed organami podatkowymi dokonał zgłoszenia nazwy skróconej w formie X Sp. z o.o. Sp.k.”, a ponadto – zgodnie z treścią faktury VAT – identyfikowany jest na potrzeby podatku VAT przez inne niż tylko nazwa podmiotu (podatnika/nabywcy) dane, w szczególności jest to numer identyfikacji podatkowej NIP, który jest numerem niepowtarzalnym, po wtóre adres podmiotu, w treści faktury może posługiwać się nazwą skróconą.

Z powyższego należy wywieść wniosek, że dla celów podatkowych Spółka może używać oznaczenia „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. (nr wpisu do KRS (...)) zamieszczanie na fakturach własnych oraz fakturach otrzymywanych od kontrahentów nazwy firmy spółki w postaci: „X Sp. z o.o. Sp.k.” nie powoduje, że faktura dotknięta jest wadami, a faktura taka w dalszym ciągu jest dokumentem stanowiącym podstawę do odliczenia podatku na niej naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535), tj. z dnia 10 maja 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.) – dalej: ustawa o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wedle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei, wedle art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku dodatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    ‒ wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 105d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;
19. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
    1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
    2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
    3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20. w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
21. w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
22. w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
    1. przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. A,
    2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. C;
23. w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;
24. w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
    1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
    2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Dalej zaś w art. 106e ust. 4 ustawa stanowi, że faktura nie zawiera:

1. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14;
2. w przypadku, o którym mowa w art. 16 - danych określonych w ust. 1 pkt 4;
3. w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.
   
   

Z kolei, wedle ust. 5 ustawy, faktura może nie zawierać:

1. w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14;
2. w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14;
3. w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.
   
   

Do powyższego dodać należy, że w art. 88 ust. 3a ustawodawca wskazał, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony)
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony);
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności. 3b. Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur.
   
   

W ustawie o VAT ustawodawca uregulował również kiedy zachodzi potrzeba wystawienia dokumentu w postaci noty korygującej. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą (art. 106k ust. 1 ustawy o VAT).

Interpretując powołane przepisy prawa w kontekście wskazanego stanu faktycznego, zauważyć należy że podatnik i nabywca towaru lub usługi identyfikowani są przez inne niż tylko nazwa podmiotu dane. W szczególności jest to numer identyfikacji podatkowej NIP – który jest numerem niepowtarzalnym, czy adres podmiotu, ale i inne dane.

Przepisy prawa podatkowego nie regulują wprost kwestii związanych z używaniem przez podatników skróconych nazw, pod którymi prowadzą działalność.

Co prawda, z art. 104 § 2 k.s.h. wynika używanie skrótu spółki komandytowej w postaci „Sp.k.”, zaś art. 160 § 2 k.s.h. pozwala na to, aby spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posługiwała się w obrocie oznaczeniem „Sp. z o.o.” i „Spółka z o.o.”, to zasady te nie mają jednak zastosowania wprost w prawie podatkowym. Takie zastosowanie nie wynika z żadnego przepisu prawa podatkowego.

Wedle art. 5 ust. 3 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników z dnia 1 października 1995 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 702), tj. z dnia 25 marca 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 476, ze zm.) – zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a zatem dla celów podatkowych Spółka mogłaby zgłosić oznaczenie „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Po dokonaniu takiego zgłoszenia stosowanie przez samą Spółkę skrótu na fakturach nie powinno być poczytywane jako błąd, czy pomyłka powodujące konieczność wystawienia noty korygującej.

W konsekwencji tego stanu rzeczy, również używanie przez kontrahentów spółki rzeczonego skrótu powinno zostać uznane za prawidłowe i nie powinno rodzić konsekwencji w postaci konieczności korygowania faktury (wystawiania noty korygującej).

Ponadto nawet, gdyby Spółka nie dokonała zgłoszenia takiej skróconej nazwy, to kontrahenci Spółki również mogliby posługiwać się skróconą nazwą Spółki pod postacią „X Sp. z o.o. Sp. k.” albowiem art. 88 ustawy o VAT zawiera zamknięty katalog przypadków, w których faktury VAT nie stanowią podstawy do odliczenia podatku naliczonego.

Brak prawa do odliczenia podatku dotyczy tylko tych elementów faktury, które są uznane za nieprawidłowe, tj. w których podane zostały dane niezgodne z rzeczywistością lub stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane, tj. które są czynnościami pozornymi, a więc sytuacji kiedy wystawione faktury są nierzetelne, użycie skróconej nazwy może być natomiast uznane co najwyżej jako pewna wadliwość techniczna. Z tych też względów za uzasadnione wydaje się przyjęcie twierdzenia, że taka sytuacja, tj. posłużenia się skróconą nazwą nie będzie wymagała sporządzenia noty korygującej.

Zamieszczenie na fakturach otrzymywanych od kontrahentów Spółki, nazwy w postaci „X Sp. z o.o. Sp.k.” nie powoduje, że faktura dotknięta jest wadami, faktura taka w dalszym ciągu jest dokumentem stanowiącym podstawę do odliczenia podatku od niej naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na mocy ust. 2 ww. artykułu, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Według art. 106b ust. 3 ustawy – na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Elementy, które powinna zawierać faktura, określa art. 106e ustawy.

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Należy w tym miejscu podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług, czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 104 § 1, § 2 oraz § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578, z późn. zm.), zwanej dalej „k.s.h.”, firma spółki komandytowej powinna zawierać nazwisko jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie „spółka komandytowa”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „sp.k.”. Jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy (nazwy) tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem „spółka komandytowa” (...).

Natomiast, w myśl art. 160 § 1 i § 2 k.s.h., firma spółki może być obrana dowolnie; powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „spółka z o.o.” lub „sp. z o.o.”.

Według art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r., poz. 869), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów (…).

Z art. 5 ust. 3 ww. ustawy wynika, że zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 4 cyt. wyżej ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy należy wskazać, że na fakturach dokumentujących sprzedaż oraz nabycie towarów i usług powinny być wskazane m.in. imiona i nazwiska lub nazwy sprzedawcy i nabywcy towarów lub usług i ich adresy oraz identyfikatory podatkowe.

Ustawa o podatku od towarów i usług wprowadza katalog elementów, jakie powinna zawierać faktura, przy czym katalog ten nie jest zamknięty. Oznacza to, że na fakturze można umieszczać również informacje dodatkowe, jeśli podatnik uzna, że taka jest potrzeba.

Faktura musi jednak zawierać dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług określony został rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2301).

Regulacje zawarte w § 1 ww. rozporządzenia określają wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B.1. tego zgłoszenia – „Dane identyfikacyjne”, w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Zatem, co do zasady, celem wypełnienia dyspozycji wynikających z powołanych przepisów, w przypadku podatnika niebędącego osobą fizyczną dane identyfikacyjne stanowią przede wszystkim nazwa pełna oraz nazwa skrócona. W fakturze ww. podatnicy powinni umieszczać nazwę pełną lub nazwę skróconą podaną w zgłoszeniu identyfikacyjnym oraz w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Z opisu sprawy wynika, że X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki prawa handlowego – spółki komandytowej, w której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Zgodnie z art. 104 § 3 k.s.h., jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem „spółka komandytowa”. Ze względu na długą nazwę firmy, kontrahenci współpracujący ze spółką, w tym kontrahenci zagraniczni, ale również podmioty z którymi okazjonalnie zawierane są umowy np. na zakup paliwa, a ponadto urzędy skracają nazwę firmy i zamiast używać nazwy „X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k.” wpisują do dokumentu nazwę „X Sp. z o.o. Sp.k.”. Pisownia pełnej nazwy spółki bywa kłopotliwa również dla samej Spółki, albowiem programy komputerowe, którymi posługuje się Spółka uniemożliwiają wpisanie pełnej nazwy Spółki. W pierwotnie złożonym zgłoszeniu identyfikacyjnym / aktualizacyjnym jako nazwę skróconą Wnioskodawcy – zgodną z nazwą przyjętą umową spółki – wskazano „X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k.”. Pismem z dnia 25 lipca 2017 r. dokonano aktualizacji zgłoszonej skróconej nazwy firmy jako „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii związanej z ustaleniem czy dopuszczalne jest wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT, w treści których podatnik (sprzedający), czyli Spółka oznaczona zostanie jako „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w celu jednoznacznej identyfikacji podatkowej podatnik powinien posługiwać się taką nazwą, jaką wskazał w zgłoszeniu identyfikacyjnym i zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług, bądź zgłoszeniu aktualizacyjnym zmieniającym nazwę. Koniecznym jest zatem, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w tych zgłoszeniach.

Jak wynika z treści wniosku, w pierwotnie złożonym zgłoszeniu identyfikacyjnym / aktualizacyjnym jako nazwę skróconą Wnioskodawcy – zgodną z nazwą przyjętą umową spółki – wskazano „X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k.”. Jednak pismem z dnia 25 lipca 2017 r. Zainteresowany dokonał aktualizacji zgłoszonej skróconej nazwy firmy jako „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

W konsekwencji, skoro uproszczona nazwa Spółki została wykazana w zgłoszeniu aktualizacyjnym, to prawidłowym jest posługiwanie się na wystawionych przez Wnioskodawcę fakturach VAT uproszczoną nazwą w postaci „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Podsumowując, dopuszczalne jest wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT, w treści których podatnik (sprzedający), czyli Spółka oznaczona zostanie jako „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi
2. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
3. (uchylona);
4. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
5. (uchylony);
6. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
7. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
8. (uchylony);
9. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Z powyższych przesłanek nie wynika, że występuje ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku, gdy faktura dokumentująca sprzedaż towarów lub usług zawiera skróconą nazwę sprzedawcy lub nabywcy.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z kolei, zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności: dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego (…). Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonych przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT, zatem zakup towarów i usług wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Ze względu na długą nazwę firmy, kontrahenci współpracujący ze spółką, w tym kontrahenci zagraniczni, ale również podmioty z którymi okazjonalnie zawierane są umowy np. na zakup paliwa, a ponadto urzędy skracają nazwę firmy i zamiast używać nazwy „X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k.” wpisują do dokumentu nazwę „X Sp. z o.o. Sp.k.”. Faktury otrzymywane przez Wnioskodawcę zawierają prawidłowy nr NIP X Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. oraz prawidłowy adres Wnioskodawcy, umożliwiając jego identyfikację.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia czy dopuszczalne jest przyjmowanie przez Spółkę do ewidencji faktur oraz faktur korygujących (i korzystanie z prawa do odliczenia (lub zwrotu) podatku naliczonego) wystawionych przez kontrahentów i współpracowników Spółki, w których oznaczono ją (jako nabywcę) skrótem „X Sp. z o.o. Sp.k.”?

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że możliwe jest korzystanie w obrocie gospodarczym z nazwy skróconej zawartej m.in. w zgłoszeniu aktualizacyjnym.

Jak już zaznaczono powyżej, faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario, nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne faktury, wymagane przez art. 106b ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

W analizowanej sprawie, faktury otrzymywane przez Zainteresowanego zawierają nazwę skróconą firmy, tj. „X Sp. z o.o. Sp.k.” – zgłoszoną w zgłoszeniu aktualizacyjnym – prawidłowy nr NIP Spółki oraz prawidłowy adres Wnioskodawcy, które umożliwiającą jego identyfikację.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawionych przez kontrahentów i współpracowników Spółki faktur zawierających skróconą nazwę firmy, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dopuszczalne jest przyjmowanie przez Spółkę do ewidencji faktur oraz faktur korygujących (i korzystanie z prawa do odliczenia (lub zwrotu) podatku naliczonego) wystawionych przez kontrahentów i współpracowników Spółki, w których oznaczono ją (jako nabywcę) skrótem „X Sp. z o.o. Sp.k.”.

Tut. Organ nadmienia jednocześnie, że nie wszystkie braki faktur wykluczają możliwość zweryfikowania prawidłowości ustalenia podatku. Należy przy tym zauważyć, że błąd w nazwie nabywcy (tj. umieszczenie na fakturze niepełnej nazwy podatnika lub nazwy skróconej innej od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R), przy jednoczesnym prawidłowym numerze NIP Spółki i prawidłowym adresie jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru/usługi, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Jak wynika bowiem z przytoczonych wyżej regulacji prawnych, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia ww. nieprawidłowości jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (oczywiście w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w całości należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Z godnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.