Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.162.2017.3.ACZ
z 6 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 4 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.162.2017.1.ACZ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 4 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 sierpnia 2017 r.). W dniu 25 sierpnia 2017 r. (nadano w dniu 23 sierpnia 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wspólnie z żoną i synem nabyli na współwłasność niezabudowaną nieruchomość rolną składającą się z dwóch działek o łącznej powierzchni 1,2048 ha. Nieruchomość Wnioskodawca nabył wspólnie z żoną i synem w drodze umowy kupna w formie aktu notarialnego w dniu 12 lipca 2007 r. Nieruchomość została nabyta na współwłasność: Wnioskodawca z żoną do współwłasności małżeńskiej 2/3 nieruchomości i syn 1/3. Nastąpiło nabycie na współwłasność działki nr 205/9 - oznaczonej jako grunty orne R IV oraz działki nr 240 oznaczonej jako łąka kl. VI. Nieruchomość położona jest w obrębie …, gmina …. W dniu zakupu obie działki obejmowały grunty rolne (łąka i grunty orne). Po nabyciu działki były utrzymywane w dotychczasowej kulturze. Poprzedni właściciel nie dokonywał uprawy tych działek. Dokonywane na nich prace dotyczyły koszenia trawy, wycinania krzewów i samosiejek itd.

W planie zagospodarowania przestrzennego część z zakupionych gruntów przeznaczona była na rekreację. Obie działki Wnioskodawca, Jego żona i syn wykorzystywali na własne cele rekreacyjne. Wnioskodawca, Jego żona oraz syn nie występowali o zmianę przeznaczenia działek w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego. To Gmina sama dokonała zmiany przeznaczenia działki nr 240 na tereny rekreacyjne. Wnioskodawca, Jego żona i syn nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W 2016 r. Wnioskodawca podjął działania w sprawie podziału zakupionego gruntu na działki i w niedługim czasie (w 2017 r.) uzyska geodezyjny podział części przeznaczonej na tereny rekreacyjne na 8 działek rekreacyjnych i 1 przeznaczoną na drogę dojazdową do tych działek. Łączna powierzchnia tych działek wynosi 0,4549 ha.

Działkę nr 240 podzielono na dwie działki: nr 240/1 (sprzedaną Burmistrzowi … na drogę) i nr 240/2. Podział działki nr 240/2 został zatwierdzony decyzją Burmistrza Miasta i Gminy … nr … z dnia 23 czerwca 2017 r.

W ramach podziału działki nr 240/2 uzyskano:

• działkę nr 240/3 o powierzchni 0,0501 ha (droga wewnętrzna),
  

• działkę nr 240/4 o powierzchni 0,0500 ha,
  

• działkę nr 240/5 o powierzchni 0,0500 ha,
  

• działkę nr 240/6 o powierzchni 0,0500 ha,
  

• działkę nr 240/7 o powierzchni 0,0500 ha,
  

• działkę nr 240/8 o powierzchni 0,0500 ha,
  

• działkę nr 240/9 o powierzchni 0,0500 ha.
  

• działkę nr 240/10 o powierzchni 0,0500 ha,
  

• działkę nr 240/11 o powierzchni 0,0500 ha.
  
  

Planem podziału objęta została działka nr 240/2 (łąka). Działka nr 205/9 nie była objęta podziałem.

W trakcie podziału okazało się, że działka nr 240/2 ma większą powierzchnię stanowiącą 0,4549 ha. Do drogi publicznej bezpośredni dostęp posiadają 3 działki. Pozostałe mają dostęp do drogi wewnętrznej wydzielonej z działki nr 240, łączącej się z drogą publiczną.

Udziały w nowo wyodrębnionych działkach są takie same jak przy zakupie, tzn. Wnioskodawca z żoną do współwłasności małżeńskiej 2/3 i syn 1/3 każdej działki. Nie występuje tu zniesienie współwłasności. Działki stanowią majątek osobisty współwłaścicieli.

W przyszłości kilka z tych działek zostanie sprzedanych innym osobom. Sprzedaż działek dokonywana będzie przez wszystkich współwłaścicieli w ramach przysługujących im udziałów.

Nakłady poniesione na przygotowanie do sprzedaży części działek dotyczą zarówno działek zatrzymanych na swoje potrzeby, jak i na ewentualną sprzedaż. Nie było nakładów związanych wyłącznie z działkami do sprzedaży. Nakłady czynione były głównie dla celów własnych (działek zatrzymanych na swoje potrzeby), a na działki na sprzedaż nakłady te czyniono niejako „przy okazji”.

Nakłady te dotyczyły:

• kosztów podziału działki,
  

• ogrodzenia całego terenu najtańszą siatką,
  

• wydzielenia drogi wewnętrznej (w tym zakupu terenu wydzielonego z działki nr 240),
  

• uzbrojenia terenu.
  
  

Na działkach tych Wnioskodawca, Jego żona i syn nie dokonują innych nakładów.

Przed sprzedażą Wnioskodawca, Jego żona i syn nie przewidują wystąpienia o wydanie warunków zabudowy, gdyż nie wiedzą jak ewentualny nabywca będzie chciał korzystać z działki.

Termin sprzedaży działek jest trudno określić, gdyż Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać jaki będzie popyt na te działki. Jeżeli znajdą się chętni to Wnioskodawca, Jego żona oraz syn sprzedadzą im działki. Wnioskodawca, Jego żona i syn przewidują natomiast, że sprzedadzą do czterech działek, pozostałe pozostawiając na potrzeby własne. Pozostała część nabytego gruntu pozostaje nadal własnością Wnioskodawcy, Jego żony i syna.

Wnioskodawca, Jego żona oraz syn teren posiadają już 10 lat. Nie uważają, żeby w tej sytuacji sprzedaż miała charakter zorganizowany i ciągły. Sprzedaż działek ma charakter okazjonalny i wynika z powstania nadwyżki powierzchni działek ponad osobiste potrzeby współwłaścicieli (w tym uwzględniając ograniczenia wiekowe, gdyż Wnioskodawca wraz z żoną starzeją się).

Wnioskodawca uważa, że ze względu na wskazane wyżej uwarunkowania nie jest to działalność gospodarcza a sprzedaż majątku osobistego współwłaścicieli, a więc zastosowanie winien mieć art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca, Jego żona oraz syn nie prowadzili wcześniej żadnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca pozostawał i pozostaje we wspólności ustawowej małżeńskiej w momencie zakupu działek. Nie przewiduje On zmian w tym zakresie również w momencie sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży kilku z działek Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych według stawki określonej w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek zwolniona będzie z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie postanowień art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, źródłami przychodów są m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, ponieważ od chwili nabycia gruntu upłynęło 10 lat.

Zgodnie z cytowanym wyżej przepisem dla zwolnienia sprzedaży nieruchomości lub jej części wymagane jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. sprzedaż nie może być dokonana w ramach działalności gospodarczej oraz
2. zbycie nieruchomości nie następuje przed upływem pięciu lat od ich nabycia.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ druga przesłanka jest wypełniona, rozwiązania wymaga problem czy w opisanym zdarzeniu przyszłym następuje sprzedaż działek w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do postanowień art. 5a pkt 6 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową i usługową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zdaniem Wnioskodawcy, muszą więc w tym przypadku wystąpić łącznie trzy przesłanki konstytuujące, a więc: ciągłości, zorganizowania i zarobkowego charakteru, aby mówić o działalności gospodarczej przy dokonywaniu transakcji sprzedaży nieruchomości.

Dla oceny zorganizowanego i ciągłego charakteru działalności istotne są takie czynniki jak – oczywiście w zakresie możliwym do obiektywnego stwierdzenia – zamiar podatnika (rozumiany jako świadome działanie nakierowane na pewien cel) w zakresie sprzedaży nieruchomości z zyskiem, okoliczności zbycia, ale także okoliczności nabycia. Zorganizowany charakter działalności oznacza, że podatnik nie tylko wykorzystuje, ale stwarza sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami. Nie może być uznane za działalność gospodarczą wygenerowanie zysku w sposób przypadkowy (np. podział i sprzedaż działek z zyskiem wskutek zmiany przeznaczenia gruntu w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego). Konieczne jest stwierdzenie, ze podjęto szereg działań – od momentu zbycia do nabycia – potwierdzający profesjonalny, zarobkowy charakter działań. Pierwszym zatem momentem oceny czy działalność ma charakter zorganizowany, są okoliczności nabycia.

Przeciwko zorganizowanemu i zarobkowemu charakterowi przemawiać będzie zwłaszcza nabycie w okolicznościach wskazujących, że w chwili zakupu podatnik nie podporządkowywał swych działań planom późniejszej sprzedaży z zyskiem.

Trzecim elementem konstytuującym jest ciągły charakter działalności. Ciągłość jako przesłankę rozpatruje się w tym przypadku poprzez zastosowanie przynajmniej jednego z trzech mierników ciągłości: czasowego (trwanie w sposób nieprzerwany przez dany zauważalny okres), celowego (posiadanie planu gospodarczego) podstawy utrzymania się (jako stałe źródło uzyskiwania dochodów).

Ostatnią z przesłanek zakwalifikowania danej aktywności jako działalności gospodarczej jest konieczność zakwalifikowania jej do przynajmniej jednej z poniższych grup, tj. zakwalifikowania jej jako działalności: wytwórczej, budowlanej, handlowej czy też usługowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z przedstawionych wyżej warunków, żadna z przesłanek do uznania, że prowadzi On działalność gospodarczą, nie jest spełniona.

Wnioskodawca wskazuje na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 1423/14, który w zasadzie w sposób jednoznaczny rozstrzyga Jego problem. W sprawie której dotyczył ww. wyrok małżonkowie z dwoma innymi małżeństwami nabyli nieruchomość, która została podzielona na 17 działek. Kiedy sprzedali 14 z nich fiskus uznał, że częstotliwość oraz charakter czynności odpowiadają cechom działalności gospodarczej. Małżonkowie nie zgadzali się z taką kwalifikacją. Ich zdaniem, sprzedaż działek powinna być traktowana jako wyprzedawanie majątku osobistego, czyli przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim, odpłatne zbycie tzw. nieruchomości prywatnych, co do zasady jest zagrożone podatkiem dochodowym od osób fizycznych tylko przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku nabycia. W wyroku tym wskazano, że: „ustalone w toku postępowania podatkowego okoliczności dotyczące nabycia nieruchomości, czynności związane z jej podziałem oraz sprzedaż wydzielonych działek gruntu świadczą o tym, że strona działała z zamiarem uzyskania korzyści majątkowej, a zatem w celu zarobkowym. Nie ulega też wątpliwości, że sporne transakcje dokonane zostały w imieniu własnym podatników oraz na ich rachunek. Spełnienie jednakowoż tylko tych dwóch warunków (z czterech wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie pozwala przyjąć, że przychody ze sprzedaży nieruchomości uzyskane w 2006 r. można zaliczyć do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. W niniejszej sprawie organ nie wykazał, by działalność podatników miała cechy zorganizowania w przedstawionym wyżej rozumieniu. O spełnieniu tej przesłanki absolutnie nie świadczy zlecenie czynności związanych ze sprzedażą wyodrębnionych działek wyspecjalizowanej agencji. Podobnie organ nie wykazał, by działania podatników istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności - a nadto – że dokonując sprzedaży rozczłonkowanych fragmentów jednego zbioru, z operacji tych uczynili sobie stałe (nie okazjonalne) źródło zarobkowania. W efekcie uznać należy, że stanowisko organu, zaaprobowane następnie przez Sąd pierwszej instancji, stanowi efekt błędnej wykładni art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Przytoczone w podstawach skargi kasacyjnej przepisy art. 14 ust. 1 i 1c, art. 9a ust. 1, art. 24 ust. 2 oraz art. 24a, dotyczące zasad ustalania oraz dokumentowania przychodów (oraz opodatkowania dochodów) uzyskiwanych ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. mogłyby znaleźć zastosowanie jedynie w przypadku potwierdzenia, że sporny przychód podatników zaliczyć należy do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak wykazano, dokonana przez organy ocena nie pozwala na taką konstatację. Mając to wszystko na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że po uchyleniu zaskarżonego wyroku zaistniały wynikające z art. 188 p.p.s.a. przesłanki do rozpoznania skargi. Dokonując oceny skargi NSA doszedł do wniosku, że i ona zasługuje na uwzględnienie. Sprawa zatem, winna być przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. ponownie przeanalizowana, w kontekście możliwości przypisania aktywności podatników cech zorganizowania i trwałości, w znaczeniu przedstawionym w tym wyroku”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
  

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z planowanym odpłatnym zbyciem udziałów w nieruchomościach (działkach), o których mowa we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2007 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną i synem nabyli w drodze umowy kupna na współwłasność niezabudowaną nieruchomość rolną składającą się z dwóch działek: nr 205/9 - oznaczonej jako grunty orne oraz nr 240 oznaczonej jako łąka, o łącznej powierzchni 1,2048 ha. Nieruchomość została nabyta na współwłasność: Wnioskodawca z żoną do współwłasności małżeńskiej 2/3 nieruchomości i syn 1/3.

W dniu zakupu obie działki obejmowały grunty rolne. Po nabyciu, działki były utrzymywane w dotychczasowej kulturze: poprzedni właściciel nie dokonywał uprawy tych działek, dokonywane na nich prace dotyczyły koszenia trawy, wycinania krzewów i samosiejek itd.

W planie zagospodarowania przestrzennego część z zakupionych gruntów przeznaczona była na rekreację. Obie działki Wnioskodawca, Jego żona i syn wykorzystywali na własne cele rekreacyjne. Wnioskodawca, Jego żona oraz syn nie występowali o zmianę przeznaczenia działek w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego. To Gmina sama dokonała zmiany przeznaczenia działki nr 240 na tereny rekreacyjne. Wnioskodawca, Jego żona i syn nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W 2016 r. Wnioskodawca podjął działania w sprawie podziału zakupionego gruntu na działki. Działkę nr 240 podzielono na dwie działki: nr 240/1 (sprzedaną na drogę) i nr 240/2. Podział działki nr 240/2 został zatwierdzony decyzją Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 23 czerwca 2017 r. W ramach podziału działki nr 240/2 uzyskano następujące działki: nr 240/3 o powierzchni 0,0501 ha (droga wewnętrzna), nr 240/4 o powierzchni 0,0500 ha, nr 240/5 o powierzchni 0,0500 ha, nr 240/6 o powierzchni 0,0500 ha, nr 240/7 o powierzchni 0,0500 ha, nr 240/8 o powierzchni 0,0500 ha, nr 240/9 o powierzchni 0,0500 ha, nr 240/10 o powierzchni 0,0500 ha, nr 240/11 o powierzchni 0,0500 ha. Działka nr 205/9 nie była objęta podziałem.

Do drogi publicznej bezpośredni dostęp posiadają 3 działki, pozostałe mają dostęp do drogi wewnętrznej wydzielonej z działki nr 240 łączącej się z drogą publiczną.

Udziały w nowo wyodrębnionych działkach są takie same jak przy zakupie. Nie występuje tu zniesienie współwłasności.

W przyszłości kilka z tych działek zostanie sprzedanych innym osobom. Sprzedaż działek dokonywana będzie przez wszystkich współwłaścicieli w ramach przysługujących im udziałów.

Nakłady poniesione na przygotowanie do sprzedaży części działek, dotyczą zarówno działek zatrzymanych na swoje potrzeby, jak i na ewentualną sprzedaż. Nie było nakładów związanych wyłącznie z działkami do sprzedaży. Nakłady czynione były głównie dla celów własnych (działek zatrzymanych na swoje potrzeby), a na działki na sprzedaż nakłady te czyniono niejako „przy okazji”. Nakłady te dotyczyły: kosztów podziału działki, ogrodzenia całego terenu najtańszą siatką, wydzielenia drogi wewnętrznej, uzbrojenia terenu. Na działkach tych Wnioskodawca, Jego żona i syn nie dokonują innych nakładów.

Przed sprzedażą Wnioskodawca, Jego żona i syn nie przewidują wystąpienia o wydanie warunków zabudowy, gdyż nie wiedzą, jak ewentualny nabywca będzie chciał korzystać z działki.

Termin sprzedaży działek jest trudno określić, gdyż Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać jaki będzie popyt na te działki. Jeżeli znajdą się chętni to Wnioskodawca, Jego żona oraz syn sprzedadzą im działki. Wnioskodawca, Jego żona i syn przewidują natomiast, że sprzedadzą do czterech działek, pozostałe pozostawiając na potrzeby własne.

Sprzedaż działek ma charakter okazjonalny i wynika z powstania nadwyżki powierzchni działek ponad osobiste potrzeby współwłaścicieli (w tym uwzględniając ograniczenia wiekowe, gdyż Wnioskodawca wraz z żoną starzeją się).

Wnioskodawca, Jego żona oraz syn nie prowadzili wcześniej żadnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca pozostawał i pozostaje we wspólności ustawowej małżeńskiej w momencie zakupu działek oraz nie przewiduje zmian w tym zakresie również w momencie sprzedaży.

Okoliczności przedstawione w powyższym opisie wskazują, że nieruchomości gruntowe, których Wnioskodawca jest współwłaścicielem wraz z żoną oraz synem od 2007 r., nie zostały nabyte dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie były w niej wykorzystywane.

W świetle powyższego, planowana sprzedaż kilku nowo wydzielonych nieruchomości gruntowych (działek) nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, skutki podatkowe planowanego odpłatnego zbycia kilku nowo utworzonych działek należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Należy podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości, a nie przekształcenie, podział, czy scalenie danej nieruchomości. Zatem, czynności związane z podziałem nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży, nie wpływają na datę nabycia prawa własności nieruchomości.

W świetle powyższego, zgodnie z powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia działek wyodrębnionych w wyniku podziału działki nr 240/2 wydzielonej z działki nr 240, należy utożsamiać z datą nabycia prawa współwłasności działki nr 240 uzyskanego przez Wnioskodawcę w drodze umowy kupna w 2007 r.

Zatem ww. pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2012 r.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w kilku działkach wyodrębnionych w wyniku podziału działki nr 240/2, jako wydzielonej z działki nr 240 - nabytej przez Wnioskodawcę do współwłasności majątkowej małżeńskiej w 2007 r., w związku z tym że sprzedaż tych udziałów nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, nie spowoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu. Jednocześnie, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w ww. działkach nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie udziałów. Zatem, Wnioskodawca również nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że brak obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu planowanego odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach (działkach) jest skutkiem niewystąpienia przychodu podlegającego opodatkowaniu (z uwagi na upływ pięcioletniego terminu) stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś zastosowania zwolnienia od zapłaty podatku przewidzianego w innych przepisach tej ustawy, nie znajdujących zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.