Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.359.2017.2.BJ
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 24 lipca 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie mechanizmu odwrotnego obciążenia dla dostawy wagi samochodowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem elektronicznych wag samochodowych w wersji najazdowej oraz zagłębionej. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja, instalowanie i wdrażanie najwyższej jakości wag przemysłowych, przystosowanych do wymagań, jakie stawia zamawiający.

Zasadniczy podział wag wynika z ich umiejscowienia względem poziomu gruntu. Wagi, których część jezdna jest równa z otaczającym gruntem, to wagi zagłębione. Dzięki temu uproszczony jest wjazd na pomost wagowy i zminimalizowana jest powierzchnia wymagana pod jego zabudowę. Dostęp pod pomost wagowy jest możliwy poprzez włazy rewizyjne. Pozwala to obsłudze na proste czyszczenie przestrzeni pod wagą, bez konieczności wynajmowania specjalnych ekip serwisowych czy np. dźwigu. Wagi wyniesione ponad grunt, tj. wagi najazdowe, posiadają płytę jezdną umieszczoną na wysokości do 38 cm ponad poziom otaczającego terenu. Wjazd na pomost wagowy odbywa się poprzez najazdy o długości ok. 4 m, które to należy uwzględnić, planując umiejscowienie wagi. Długość najazdów jest tak dobrana, aby w połączeniu z niewielką wysokością wagi, zapewnić łagodny wjazd i zjazd z pomostu wagowego. Waga taka może być wyposażona w opcjonalne burty, zabezpieczające przed zsunięciem się pojazdu. Przestrzeń pod pomostem jest łatwo dostępna dla obsługi, dzięki czemu znacznie uproszczone jest jej czyszczenie.

Każda oferowana waga samochodowa może zostać wyposażona w dodatkowe oprzyrządowanie, które stanowią szlabany, czytniki kart identyfikacyjnych RFID, sygnalizacja świetlna, oprogramowania komputerowe, kamery telewizji przemysłowej.

Dla prawidłowego montażu wagi wymagane jest wykonanie fundamentu w formie żelbetowej (dla wag najazdowych) lub żelbetowej skrzyni (wagi zagłębione) z zabetonowanymi lub przykręconymi podstawami (markami), na których montuje się pomost wagowy o konstrukcji stalowej, stalowo- żelbetowej albo żelbetowej składający się z jednego albo kilku segmentów

w zależności od jego długości. Ponadto montuje się przetworniki tensometryczne, odboje stalowe lub elastomerowe mające zniwelować podłużne i poprzeczne ruchy pomostu wagowego, miernik wagowy oraz skrzynkę połączeniową przetworników z elektronicznymi elementami korekcyjnymi.

Należy zaznaczyć, że przywołany fundament wagi samochodowej jest dedykowany do konkretnego typu i modelu wagi, co powoduje, że łącznie z pomostem i wyposażeniem elektronicznym stanowi nierozłączną całość funkcjonalno-użytkową i nie może służyć żadnemu innemu celowi, poza tym, do którego jest przeznaczony. I odwrotnie - pomost wraz z wyposażeniem elektronicznym, który nie zostanie posadowiony na dedykowanym fundamencie, nie może zostać wykorzystany jako urządzenie do pomiaru masy

Zamontowanie wagi wymaga przewiezienia poszczególnych jej elementów na miejsce montażu oraz wykonanie prac przygotowawczych terenu poprzez wykopanie i wykonanie fundamentu dla posadowienia na nim wagi, wykopania rowu (przepustu) na kable teletechniczne (często zdjęcie dotychczasowego podłoża np. kostki, wykopanie dołu, ułożenie kabli, zakopanie oraz ułożenie kostki), służące połączeniu wagi z komputerem odczytowym. Po montażu wagi Spółka dokonuje następnie jej legalizacji.

Spółka uzyskała interpretację Urzędu Statystycznego w Łodzi, zgodnie z którą elektroniczna waga samochodowa najazdowa lub zagłębiona (rozumiana jako całość, a więc z fundamentem, kablami teletechnicznymi, komputerem) została sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 28.29.39.0 „Pozostałe urządzenia do ważenia i mierzenia”.

Uwzględniając powyższe zainstalowanie wagi odbywa się w różnych okolicznościach stanu faktycznego:

1. Spółka instaluje wagę bezpośrednio na zlecenie inwestora (zamawiający wagę). W tym celu musi przygotować teren pod zainstalowanie wagi (fundament, przepust kablowy). Z uwagi na okoliczność, iż sama nie wykonuje prac ziemnych zleca wykonanie usługi firmie budowlanej. Następnie sama dokonuje montażu, podłączenia oraz legalizacji wagi. Spółka wystawia fakturę VAT za montaż wagi, rozumiany jako całość (z wykonaniem fundamentu, montażem wagi, legalizacją).
2. Spółka działa w oparciu o zlecenie generalnego wykonawcy obiektu, na którym ma zostać posadowiona waga. Generalny wykonawca wykonuje we własnym zakresie fundament i przepusty na kable (według projektu Spółki), natomiast Spółka dokonuje montażu wagi i jej legalizacji.
3. Spółka działa w oparciu o zlecenie generalnego wykonawcy obiektu, na którym ma być posadowiona waga. W tym celu musi przygotować teren pod zainstalowanie wagi (fundament, przepust kablowy). Z uwagi na okoliczność, iż sama nie wykonuje prac ziemnych zleca wykonanie usługi firmie budowlanej. Następnie sama dokonuje montażu, podłączenia oraz legalizacji wagi. Spółka wystawia fakturę VAT za montaż wagi, rozumiany jako całość (z wykonaniem fundamentu, montażem wagi, legalizacją).
4. Spółka na zlecenie inwestora dokonuje przeniesienia wagi w inne, wskazane miejsce, co wiąże się z koniecznością zdemontowania wagi, wykonania nowego fundamentu i ponownym zamontowaniu wagi

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 lipca 2017 r. Spółka oświadczyła, że dla wykonywanych czynności będących przedmiotem zapytania Spółka używa symbolu PKWiU 28.29.39.0 „Pozostałe urządzenia do ważenia i mierzenia”. Taka klasyfikacja usługi, rozumianej jako całość, a więc tak przygotowaniu terenu pod wykonanie wagi, jak i jej instalacja oraz oprzyrządowanie, została potwierdzona interpretacją Urzędu Statystycznego w Łodzi, która to interpretacja została przedłożona do wniosku o wydanie interpretacji. Demontaż i ponowny montaż, a więc przeniesienie wagi, wymaga wykonania tych samych czynności - a więc przygotowania fundamentu, przewodów teletechnicznych itp. także w przypadku tych czynności Spółka używa tożsamego symbolu PKWiU 28.29.39.0 „Pozostałe urządzenia do ważenia i mierzenia”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

1. Czy w związku ze sprzedażą wagi samochodowej, w opisanym stanie faktycznym, wraz z wykonaniem fundamentu służącego jej prawidłowemu zainstalowaniu Spółka będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia VAT?
2. Czy sprzedaż wagi samochodowej na rzecz generalnego wykonawcy (w sytuacji, gdy główny wykonawca sam przygotowuje teren pod instalację wagi) w opisanym stanie faktycznym będzie podlegała mechanizmowi odwróconego obciążenia VAT?
3. Czy sprzedaż wagi samochodowej na rzecz generalnego wykonawcy w opisanym stanie faktycznym będzie podlegała mechanizmowi odwróconego obciążenia VAT?
4. Czy przeniesienie wagi samochodowej w opisanym stanie faktycznym będzie podlegało mechanizmowi odwróconego obciążenia VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami w rozumieniu tej ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 wskazuje natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8) ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Załącznik nr 14 ustawy o VAT jest wykazem robót budowlanych i budowlano-montażowych. Do usług wymienionych w tym załączniku ma zastosowanie zasada odwrotnego obciążenia podatkiem od towarów i usług. W odniesieniu natomiast do usług w tym załączniku niewymienionych należy uznać, że podatek rozlicza wykonawca.

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. W takim przypadku podwykonawca wykazuje odwrotne obciążenie - nabywca rozlicza podatek i sam stosuje zasady ogólne lub dalej odwrotne obciążenie (jeżeli również jest podwykonawcą).

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

1. podwykonawcę - jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
2. głównego wykonawcę - jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
3. inwestora - jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy, powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca - główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

1. nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
2. podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).

Wnioskodawca uważa, że z punktu widzenia stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia nie jest konieczne, aby nabywcą usług stanowiących roboty budowlane był główny wykonawca robót budowlanych. Mechanizm odwrotnego obciążenia może mieć zastosowanie również w przypadkach, gdy usługi stanowiące roboty budowlane świadczone są na rzecz podwykonawców przez dalszych podwykonawców. Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko zajęło Ministerstwo Finansów w stanowiącym odpowiedź na interpelację poselską piśmie z dnia 1 marca 2017 r. (PT10.054.3.2017.TXZ.97E): „jeżeli usługa budowlana jest świadczona bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy, np. generalny wykonawca inwestycji świadczy usługi na rzecz inwestora, wówczas takie usługi są świadczone na zasadach ogólnych i mechanizm odwróconego obciążenia nie ma w tym przypadku zastosowania. Natomiast przy dalszych „podzleceniach” usług przez generalnego wykonawcę należy przyjąć podejście, zgodnie z którym każdy podatnik świadczący usługi budowlane na rzecz głównego wykonawcy w ramach prowadzonej inwestycji, jest już podwykonawcą i usługi te powinny być opodatkowane zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia. Każde zlecenie usług budowlanych kolejnym podatnikom w takim szeregu zleceń będzie również uznane za podwykonawstwo w stosunku do usługi głównej, świadczonej przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora. Omawiana zasada ma zastosowanie również w przypadku tzw. „refakturowania”.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa, Wnioskodawca uważa, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie, przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje Wnioskodawca stwierdza, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę.

W sytuacji, w której nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia, Wnioskodawca wystawi fakturę stosując odpowiednią stawkę podatku VAT. Z uwagi na co, w sytuacji, w której w związku z podzleceniem wykonania fundamentu czy przepustów teletechnicznych Spółka otrzyma fakturę VAT będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT w niej wykazanego. Polskie przepisy podatkowe, podobnie jak przepisy dyrektywy unijnej, zawierają podstawowy warunek prawa do odliczenia podatku naliczonego, jakim jest związek podatku naliczonego z działalnością opodatkowaną. Dyspozycja art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Wnioskodawca podkreśla, że posiada pismo Urzędu Statystycznego w Łodzi, które potwierdza, iż oferowana przez Spółkę waga, rozumiana jako fundament, pomost wagowy. przetworniki tensometryczne, odboje, miernik, skrzynka połączeniowa przetworników wraz z transportem, montażem oraz oceną zgodności WE, jest klasyfikowana pod numerem PKWiU 28.29.39.0. a co za tym idzie nie została wykazana przez ustawodawcę, jako objęta mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższego nie neguje okoliczność, iż dla wykonania fundamentu niezbędne jest wykonanie prac przygotowawczych terenu poprzez wykopanie i wykonanie fundamentu dla posadowienia na nim wagi. wykopania rowu (przepustu) na kable teletechniczne (często zdjęcie dotychczasowego podłoża np. kostki, wykopanie dołu, ułożenie kabli, zakopanie oraz ułożenie kostki), służące połączeniu wagi z komputerem odczytowym.

Zważywszy na powyższe Spółka wskazuje, iż w jej przekonaniu:

Ad. 1 Spółka instalując wagę bezpośrednio na zlecenie inwestora (zamawiający wagę) wystawia na jego rzecz fakturę VAT, która nie jest objęta mechanizmem odwrotnego obciążenia. Przygotowanie bowiem terenu pod wagę nie stanowi robót budowlanych będąc elementem składowym „pozostałych urządzeń do ważenia i mierzenia”. Z uwagi na okoliczność, iż wykonanie wagi wiąże się ze zleceniem przygotowania terenu pod zainstalowanie wagi Wnioskodawca otrzyma od podwykonawcy fakturę VAT z podstawową stawką podatku VAT, o którą będzie miał prawo pomniejszyć podatek VAT należny. Bowiem nawet gdyby potraktować, iż przygotowujący teren pod jej wykonanie świadczy w istocie na rzecz Spółki usługi budowlane to za każdym razem wystąpi ona w roli inwestora. Zamawiający wagę nie zleca prac budowlanych Wnioskodawcy.

Ad. 2 Spółka działając w oparciu o zlecenie generalnego wykonawcy obiektu, na którym ma zostać posadowiona waga wystawi na jego rzecz fakturę VAT bez uwzględnienia mechanizmu odwrotnego obciążenia. Po pierwsze z uwagi na okoliczność, iż nie działa w tej transakcji jako podwykonawca usług budowlanych, po drugie to generalny wykonawca przygotowuje teren pod posadowienie wagi.

Ad. 3 Spółka działając w oparciu o zlecenie generalnego wykonawcy obiektu, na którym ma być posadowiona waga wystawi na jego rzecz fakturę VAT bez uwzględnienia mechanizmu odwrotnego obciążenia. Z uwagi na okoliczność, iż wykonanie wagi wiąże się ze zleceniem przygotowania terenu pod zainstalowanie wagi Wnioskodawca otrzyma od podwykonawcy fakturę VAT z podstawową stawką podatku VAT, o którą będzie miała prawo pomniejszyć podatek VAT należny. Bowiem nawet gdyby potraktować, iż przygotowujący teren pod jej wykonanie świadczy w istocie na rzecz Spółki usługi budowlane to za każdym razem wystąpi ona w roli inwestora.

Ad. 4. Spółka wykonując na zlecenie inwestora przeniesienia wagi w inne, wskazane miejsce, wystawi na jego rzecz fakturę VAT nieuwzględniającą mechanizmu odwrotnego obciążenia, a więc z uwzględnieniem podstawowej stawki podatku VAT. Z uwagi na okoliczność, iż wykonanie wagi wiąże się ze zleceniem przygotowania terenu pod zainstalowanie wagi Wnioskodawca otrzyma od podwykonawcy fakturę VAT z podstawową stawką podatku VAT, o którą będzie miał praw pomniejszyć podatek VAT należny. Bowiem nawet gdyby potraktować, iż przygotowujący teren pod jej wykonanie świadczy w istocie na rzecz Spółki usługi budowlane to za każdym razem wystąpi ona w roli inwestora.

Rekapitulując, w opisanym stanie fatycznym Spółka wystawiając fakturę VAT za wykonanie na rzecz Zamawiającego wagi wystawi fakturę VAT, w której wykaże stawkę należnego podatku VAT - czynność ta nie jest objęta mechanizmem odwrotnego obciążenia VAT. Natomiast zlecając wykonanie prac przygotowawczych otrzyma fakturę z naliczonym podatkiem, który będzie podlegał odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została udzielona na podstawie przedstawionej w opisie stanu faktycznego klasyfikacji przedmiotowych czynności - PKWiU28.29.39.0.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług odwołują się w niektórych przypadkach do grupowań PKWiU. Przy czym prawidłowa identyfikacja towarów i usług w ramach klasyfikacji statystycznych stanowi niezbędny warunek do określenia wysokości opodatkowania lub podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w odniesieniu do towarów i usług, dla których przepisy z zakresu VAT powołują klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676). Jednakże zgodnie z jego § 3 pkt 1, do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle powyższego nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posiłkować się definicją słownikową.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słowniku języka polskiego, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji, instalowaniu i wdrażaniu najwyższej jakości wag przemysłowych, samochodowych. Spółka „posiłkując się” interpretacją GUS oświadczyła, że dostawę towaru – wagi przemysłowej, samochodowej wraz z jej zainstalowaniem, montażem, demontażem oraz ponownym montażem klasyfikuje do grupowania PKWiU o symbolu 28.29.39.0 „pozostałe urządzenia do ważenia i mierzenia”.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny oraz treść regulacji prawnych, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, bowiem czynności wykonywane przez Spółkę nie stanowią usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy. Tym samym dostawa wagi przemysłowej, samochodowej podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem bez znaczenia dla niniejszej sprawy pozostaje fakt na czyją rzecz (czy to generalnego wykonawcy, czy inwestora ) Spółka dokonuje sprzedaży towaru, albowiem jak wskazano wyżej w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował towar jak i świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zadanych pytań i nie rozstrzyga prawidłowości wystawionych na rzecz Spółki faktur oraz prawa do odliczenia podatku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.