Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.356.2017.2.AR
z 31 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 22 sierpnia 2017 r.), oraz pismem z 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na inwestycję pn. „…” – jest prawidłowe,
• zastosowania przy obliczeniu podatku naliczonego od inwestycji budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej prewspółczynnika zakładu budżetowego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na inwestycję pn. „…” oraz zastosowania przy obliczeniu podatku naliczonego od inwestycji budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej prewspółczynnika zakładu budżetowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 22 sierpnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.356.2017.1.AR. oraz pismem z 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 sierpnia 2017 r.).

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismami z 22 i 25 sierpnia 2017 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od dnia 13 maja 2005 r., składa comiesięczne deklaracje VAT-7, od dnia 1 stycznia 2017 r. scentralizowała wszystkie jednostki organizacyjne oraz zakłady budżetowe.

Gmina realizuje swoje zadania w zakresie gospodarki komunalnej poprzez samorządowy zakład budżetowy. Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspakajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Zestawienie normy art. 14 ustawy o finansach publicznych, określającej zamknięty katalog czynności, które mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe, z przepisami art. 1, art. 2 i art. 7 ustawy o gospodarce komunalnej wskazuje, że przepis ten określa czynności gospodarki komunalnej będące własnymi zadaniami o charakterze użyteczności publicznej jednostki samorządowej, która może te zadania realizować poprzez utworzony zakład budżetowy, niemogący jednocześnie realizować innych czynności. Innymi słowy, z regulacji tych wynika, że samorządowy zakład budżetowy może być powołany jedynie do wykonywania w imieniu powołującej go jednostki samorządu terytorialnego do realizacji zadań własnych tej jednostki z zakresu gospodarki komunalnej o charakterze użyteczności publicznej.

Samorządowy zakład budżetowy, wykonując zadania własne jednostki samorządu terytorialnego o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej, jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, wykonującą w tym zakresie samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, a zatem miał podmiotowość podatkową VAT odrębną od jednostki samorządu terytorialnego, która go utworzyła. Od 1 stycznia 2017 r. podlega centralizacji z gminą.

W sytuacji natomiast, jaka jest przedmiotem analizy w tej sprawie, mimo takiego stopnia wyodrębnienia zakładu budżetowego ze struktury tworzącej go jednostki samorządowej, które pozwala na uznanie go za samodzielnego od tej jednostki podatnika VAT, realizacja zadań własnych tej jednostki przez jego zakład budżetowy nie tworzy pomiędzy tymi podmiotami takiego stosunku prawnego, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, pozwalających na ich opodatkowanie VAT.

W takim bowiem przypadku zakład budżetowy nie wykonuje usług komunalnych na rzecz jednostki samorządowej, lecz działa w jej imieniu jako jej wyodrębniona jednostka organizacyjna, wykonując jej zadania własne, co pozostaje poza przedmiotem regulacji art. 8 ustawy o VAT.

Realizacja przez samorządowy zakład budżetowy zadań własnych tworzącej go jednostki samorządu terytorialnego o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej, nie stanowi świadczeń (usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT) podlegających opodatkowaniu VAT pomiędzy tymi podmiotami, co nie wyklucza ich opodatkowania z tytułu ich odpłatnego świadczenia na rzecz podmiotów zewnętrznych (konsumentów czynności w zakresie gospodarki komunalnej).

Gmina prowadzi prace związane z budową sieci wodnokanalizacyjnej polegające na budowie kanalizacji, przepompowni oraz brakujących odcinków wodociągu. Inwestycje realizowane są etapami. Ukończone elementy sieci przekazywane są w użytkowanie Gminnemu Zakładowi Gospodarki Komunalnej, który jest jednostką organizacyjną Gminy odpowiedzialna za prowadzenie gospodarki wodno-ściekowej i jednocześnie zakładem budżetowym działającym zgodnie z art. 15 w związku z art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016, poz. 1870 ze zm.).

Przedmiotem działalności GZGK jest odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, w zakresie wodociągów i zaopatrywania w wodę, a także wykonywanie remontów instalacji wodno-kanalizacyjnych.

GZGK wykonuje usługi na podstawie umów cywilnoprawnych, do czego obliguje go ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2017, poz. 328).

Wydatki inwestycyjne planowane do poniesienia przez Wnioskodawcę sfinansowane mają być z dotacji, o którą Gmina wnioskuje do Urzędu Marszałkowskiego Województwa w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 tytuł operacji: „...”. W złożonym wniosku załączono oświadczenie o kwalifikowalności VAT, gdzie zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, w zakresie skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciach objętych wnioskiem tj. wydatków poniesionych na budowę infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. W zakresie, w którym towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W uzupełnieniu wniosku podano, że:

Gmina zamierza realizować inwestycję budowy sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieć wodociągową, która będzie wykorzystywana przez Gminę do odprowadzania ścieków i doprowadzania wody z/do budynków mieszkańców gminy (przedsiębiorców działających na terenie gminy) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Na terenie realizowanej inwestycji znajduje się budynek Ochotniczej Straży Pożarnej, jednak w ramach tej inwestycji nie będzie on podłączony do sieci kanalizacji sanitarnej, budynek posiada własny zbiornik na ścieki kanalizacyjne.

W budynkach Ochotniczych Straży Pożarnej na terenie Gminy wykonywane są czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Stowarzyszenia te realizują zadania własne gminy w zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz stanach zagrożenia kryzysowego.

Ochotnicze Straże Pożarne nie wykonują działalności gospodarczej oraz innej niż gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Inwestycja pn. „…” planowana jest do realizacji w roku bieżącym tj. 2017 do końca roku, wydatki z tytułu zakupów związanych z ww. inwestycją Gmina będzie dokonywać w roku 2017.

Zostało ogłoszone już zamówienie publiczne na stronie BIP Urzędu Gminy.

Zakupy, jakie będą dokonywane w związku z realizacją projektu pn. „...” będą udokumentowane fakturami VAT, na których nabywcą będzie Gmina.

Budowana infrastruktura wodno-kanalizacyjna będzie wykorzystywana do odprowadzania ścieków i doprowadzania wody z/do budynków mieszkańców gminy (przedsiębiorców działających na terenie gminy) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, czyli wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Gmina posiada możliwość odzyskania podatku VAT od inwestycji związanej z budową infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, tzn. czy gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na tą inwestycję?
2. Czy w sytuacji, w której Gmina przekazała sieć wodociągowo-kanalizacyjną swojemu zakładowi budżetowemu działającemu, jako Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej, który realizuje zadania własne gminy, może zastosować przy obliczeniu podatku naliczonego od inwestycji budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej prewspółczynnik ww. zakładu budżetowego?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 Opisany powyżej stan faktyczny w ocenie Wnioskodawcy daje możliwość gminie do odzyskania podatku VAT od inwestycji związanej z budową infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. Gmina realizuje swoje zadania w zakresie gospodarki komunalnej na rzecz mieszkańców poprzez samorządowy zakład budżetowy. Natomiast samorządowy zakład budżetowy wykonując zadania własne gminy o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej, jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, wykonującą w tym zakresie samodzielnie działalność gospodarczą. Z dniem 1 stycznia 2017 r. po zmianie ustawy o podatku od towarów i usług VAT gmina scentralizowała swoje jednostki organizacyjne i zakłady budżetowe w zakresie podatku VAT, stanowiąc jednego podatnika.

Gmina planuje wydatki inwestycyjne, które w części mają być sfinansowane z dotacji ze środków europejskich na które został złożony wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa w ramach PROW, zadanie „…”. Zgodnie z art. 86 ustawy o podatku VAT podatnik ma możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciach objętych wnioskiem tj. wydatków poniesionych na budowę infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. W zakresie, w którym towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ad. 2 Gmina zamierza realizować inwestycję budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. Po zakończeniu prac, sieć wodno-kanalizacyjna przekazana będzie w użytkowanie Gminnemu Zakładowi Gospodarki Komunalnej, który realizuje zadania własne gminy w zakresie gospodarki wodno-ściekowej. Z dniem 1 stycznia 2017 r. zmieniły się przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT, gmina nie może odliczyć w 100% podatku VAT od zakupów zarówno inwestycyjnych jak i eksploatacyjnych. Przepisy nakazują uwzględniać w odliczeniach nie tylko prowadzoną działalność gospodarczą, ale także inną działalność szczególnie publiczną. Od tego właśnie czasu Gmina stosuje prawo do odliczenia w wysokości wyliczonego prewskaźnika przychodowego wg. wzoru ustalonego rozporządzeniem MF wydanego na podstawie art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, którego wysokość wynosi 4%. Wobec czego w ocenie wnioskodawcy można zastosować prewskaźnik zakładu budżetowego którego wysokość jest znacznie wyższa, ze względu na prowadzoną działalność gospodarczą zgodnie z przepisami prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na inwestycję pn. „..”,
• nieprawidłowe – w zakresie zastosowania przy obliczeniu podatku naliczonego od inwestycji budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej prewspółczynnika zakładu budżetowego.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Stosownie do art. 4 ww. ustawy z dnia 5 września 2016 r. jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosowanie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy też zważyć, że Gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym). W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. (art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT. Jednocześnie z przepisów tych wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Należy pokreślić, że wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy o VAT.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

• urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),
• samorządowej jednostki budżetowej,
• samorządowego zakładu budżetowego.
  
  

Z § 2 pkt 5 rozporządzenia wynika, że przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego rozumie się urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

Przez jednostkę budżetową, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia, rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową.

Z kolei zakładem budżetowym jest, stosownie do § 2 pkt 7 rozporządzenia, utworzony przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządowy zakład budżetowy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego, jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W § 3 ust. 2 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego

Natomiast w § 3 ust. 4 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku zakładu budżetowego.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych

z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina prowadzi prace związane z budową sieci wodnokanalizacyjnej polegające na budowie kanalizacji, przepompowni oraz brakujących odcinków wodociągu. Ukończone elementy sieci przekazywane są w użytkowanie Gminnemu Zakładowi Gospodarki Komunalnej, który jest jednostką organizacyjną Gminy odpowiedzialną za prowadzenie gospodarki wodno-ściekowej i jednocześnie zakładem budżetowym działającym zgodnie z art. 15 w związku z art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. GZGK wykonuje usługi na podstawie umów cywilnoprawnych, do czego obliguje go ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków. Gmina zamierza realizować inwestycję budowy sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieć wodociągową, która będzie wykorzystywana do odprowadzania ścieków i doprowadzania wody z/do budynków mieszkańców gminy (przedsiębiorców działających na terenie gminy) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, czyli wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak wskazano na wstępie podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia zostanie spełniony, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – Gmina zamierza realizować inwestycję budowy sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci wodociągową, która będzie wykorzystywana przez Gminę do odprowadzania ścieków i doprowadzania wody z/do budynków mieszkańców gminy (przedsiębiorców działających na terenie gminy) na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, tj. wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że na terenie realizowanej inwestycji znajduje się budynek Ochotniczej Straży Pożarnej, jednak w ramach tej inwestycji nie będzie on podłączony do sieci, budynek posiada własny zbiornik na ścieki kanalizacyjne.

Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania prewspółczynnika zakładu budżetowego, przy obliczeniu kwoty podatku naliczonego przy realizacji opisanej we wniosku inwestycji należy wskazać, że powołane przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy mają zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W okolicznościach niniejszej sprawy towary i usługi związane z inwestycją dotyczącą budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej wykorzystywane będą wyłącznie – co jednoznacznie wskazał Wnioskodawca – do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem Wnioskodawcy w odniesieniu do planowanych wydatków inwestycyjnych, w związku z realizacją wskazanej we wniosku inwestycji przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego i nie będzie konieczności stosowania regulacji art. 86 ust. 2a ustawy w odniesieniu do zakupów dokonywanych w ramach inwestycji pn. „…”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Należy wskazać, że w zakresie uznania podatku VAT związanego z realizowanym projektem za wydatek kwalifikowalny zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w szczególności gdy do będącej przedmiotem wniosku sieci kanalizacyjnej oraz wodociągowej podłączone będą budynki gminnych jednostek organizacyjnych i w związku z tym służyła ona będzie też czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.