Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.178.2017.2.BF
z 15 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.), uzupełnionym 4 września 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego. W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 23 sierpnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4011.178.2017.1.BF wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 4 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni nabyła w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej nieruchomość, tj. lokal mieszkalny. Dla lokalu prowadzona jest księga wieczysta. Nieruchomość została zakupiona za kwotę 105.000 zł, w całości za środki z kredytu hipotecznego. W dniu 9 października 2013 r. Sąd Okręgowy orzekł rozwód bez orzekania o winie stron. W dniu 25 lipca 2014 r. na mocy notarialnej umowy o podział majątku wspólnego Wnioskodawczyni została właścicielem ww. nieruchomości w zamian za przejęcie pozostałego do spłaty kredytu hipotecznego, były mąż na wyłączną własność nabył samochód osobowy. W skład majątku wspólnego podlegającego podziałowi wchodziła ww. nieruchomość oraz samochód osobowy. Wartość przedmiotów umowy o podział majątku na dzień podziału ustalono na kwotę 110.000 zł. Na dzień podziału majątku ustalono, że wartość mieszkania to 105.000 zł, wartość samochodu osobowego to 5.000 zł, a wartość wierzytelności do spłaty ustalono na kwotę około 84.000 zł. Saldo do spłaty na dzień 1 sierpnia 2014 r. wynosiło 82.679,53 zł. Na dzień podziału nie dokonano wycen przez rzeczoznawców. Wnioskodawczyni 10 stycznia 2015 r. zawarła ponownie związek małżeński. W dniu 25 listopada 2015 r. ww. nieruchomość została sprzedana za kwotę 105.000 zł. Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym przychód ze sprzedaży nieruchomości w kwocie 76.867,18 zł został przez nowych właścicieli przelany na rachunek kredytu hipotecznego, natomiast na rachunek osobisty Wnioskodawczyni przelano kwotę 28.132,82 zł. W dniu 28 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z obecnym mężem zawarli umowę z Bankiem X na kwotę 292.500 zł na zakup nieruchomości. Zgodnie z umową wniesione zostały środki własne w kwocie 32.500 zł i inne stosowny opłaty. W dniu 29 czerwca 2016 r. został podpisany akt notarialny na mocy, którego ustanowiono odrębną własność i sprzedano małżonkom lokal mieszkalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nabyciem ½ części lokalu mieszkalnego na podstawie notarialnej umowy o podział majątku wspólnego po rozwodzie i przejęcie w całości przez Wnioskodawczynię spłaty kredytu zaciągniętego na zakup ww. mieszkania można uznać jako koszt uzyskania przychodu kwotę 52.500 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z przejęciem całości lokalu mieszkalnego i całości pozostałej do spłaty kwoty kredytu kosztem jest łącznie kwota 105.000 zł, tj. kwota zakupu mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 23 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni nabyła do majątku objętego wspólnością ustawową nieruchomość, tj. lokal mieszkalny. W dniu 9 października 2013 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawczyni przez rozwód. W dniu 25 lipca 2014 r. na podstawie umowy notarialnej został dokonany podział majątku wspólnego, w którego skład wchodził nabyty przez byłych małżonków w 2011 r. lokal mieszkalny o wartości 105.000 zł oraz samochód osobowy o wartości 5.000 zł. Łączna wartość majątku podlegającego podziałowi wynosiła 110.000 zł. W wyniku tego podziału Wnioskodawczyni otrzymała na własność lokal mieszkalny natomiast były mąż stał się wyłącznym właścicielem samochodu osobowego. Mocą tej umowy Wnioskodawczyni przejęła obowiązek wyłącznej spłaty kredytu zaciągniętego uprzednio przez małżonków na zakup ww. lokalu mieszkalnego. W dniu 23 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny za kwotę 105.000 zł. Część tej kwoty w wysokości 76.867,18 zł została przez nabywcę przelana bezpośrednio na rachunek kredytu hipotecznego, reszta kwoty, tj. 28.132,82 zł została przelana bezpośrednio na rachunek osobisty Wnioskodawczyni.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast – w myśl art. 501 Kodeksu – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego tylko wówczas, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Zatem za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze i odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tym udziale bowiem, w którym przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu.

Zatem nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu „nabycie”, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustalenia wartości majątku należy dokonać w oparciu o obiektywne kryteria, czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy lub wydania orzeczenia sądu, na mocy których doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków, a nie według subiektywnego przekonania małżonków. Gdy przedmiotem podziału majątku wspólnego małżonków jest więcej niż jeden składnik majątku wchodzący w skład majątku dorobkowego małżonków wówczas, aby ustalić czy podział był ekwiwalentny w naturze lub czy wartość otrzymanych przez małżonka w wyniku podziału majątku rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał mu w majątku wspólnym należy w pierwszej kolejności zsumować wartość rynkową wszystkich składników majątku podlegających podziałowi i podzielić na pół oraz ustalić wartość rynkową składników majątku otrzymanych przez każdego z małżonków.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany 25 lipca 2014 r. nie był ekwiwalentny w naturze. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości. Tymczasem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni otrzymała lokal mieszkalny o wartości 105.000 zł, natomiast jej były mąż otrzymał samochód osobowy o wartości 5.000 zł. Zatem wartość składników majątku, które otrzymała Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku, przekroczyła wartość udziału jaki przysługiwał jej w majątku dorobkowym małżonków, tj. 110.000 : 2 = 55.000 zł.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy wskazać, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy lokal mieszkalny będący przedmiotem sprzedaży w 2015 r. w różnym czasie i w różny sposób:

• w 2011 r. w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawczyni w majątku wspólnym,
• w 2014 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że przychód ze sprzedaży 23 listopada 2015 r. lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r. w czasie obowiązywania wspólności majątkowej małżeńskiej, oraz w części odpowiadającej udziałowi, który Wnioskodawczyni nabyła w 2014 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego stanowi źródło przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w całości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z powyższą regulacją prawną przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości lub prawa przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości lub prawa, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości lub prawa). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość (udział w nieruchomości) nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie. W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż zarówno udział w lokalu mieszkalnym nabyty w 2011 r. (zakup) jak i udział w lokalu mieszkalnym nabyty w 2014 r. (podział majątku) Wnioskodawczyni nabyła odpłatnie.

W myśl powołanego przepisu – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Przywołany powyżej przepis art. 22 ust. 6c ww. ustawy posługuje się pojęciem kosztu nabycia. Koszt nabycia, co do zasady określa umowa notarialna – najczęściej sprzedaży – na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości lub praw. Kosztem nabycia bez wątpienia jest zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość lub prawa będącą przedmiotem przeniesienia własności, niezależnie od tego czy nabycie jest sfinansowane kredytem bankowym czy środki na jej nabycie pochodzą z oszczędności nabywcy.

Kosztem nabycia nie jest w żadnym wypadku kwota zaciągniętego i spłaconego po sprzedaży nieruchomości (prawa) kredytu (pożyczki). Skoro zaciągnięcie kredytu (pożyczki) i uzyskanie pieniędzy od banku nie jest w świetle prawa podatkowego traktowane jako osiągnięcie przez podatnika przychodu do opodatkowania, a tym samym od kwoty kredytu (pożyczki) nie płaci się w momencie jego uzyskania podatku dochodowego, to oczywistym jest, że wydatki na spłatę kredytu (pożyczki) nie mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodu.

Zatem kosztem nabycia w 2011 r. udziału w lokalu mieszkalnym dla Wnioskodawczyni będzie ½ ceny określonej w akcie notarialnym z 2011 r., jaką Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zapłaciła sprzedającemu za lokal mieszkalny. Oznacza to, że Wnioskodawczyni kwotę tę może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu pomniejszając tym samym przychód z dokonanej w 2015 r. sprzedaży lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r.

Wobec powyższego, przy obliczaniu dochodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nabytego w 2011 r. w ramach wspólności małżeńskiej, odliczeniu jako koszt uzyskania przychodu podlegać będzie ½ kwoty zapłaconej sprzedawcy za lokal mieszkalny, stanowiąca zgodnie z aktem notarialnym z 2011 r. koszt jego nabycia. Przyjmując za Wnioskodawczynią, że lokal mieszkalny nabyła wraz z mężem za 105.000 zł, odliczeniu jako koszt uzyskania przychodu podlegać będzie zatem kwota 52.500 zł.

Natomiast w odniesieniu do pozostałego udziału w lokalu mieszkalnym, który Wnioskodawczyni nabyła w 2014 r. kosztem nabycia jest przejęcie zobowiązania kredytowego współmałżonka. Co do zasady kosztem uzyskania przychodu nie są kwoty wydatkowane na spłatę kredytów zaciągniętych na nabycie nieruchomości. W niniejszej sprawie mamy do czynienia jednak z nabyciem udziału przysługującego małżonkowi w lokalu mieszkalnym wraz z przejęciem do wyłącznej spłaty długu obciążającego lokal mieszkalny, a więc długu, który przed podziałem majątku w równym stopniu obciążał zarówno Wnioskodawczynię jak i jej męża. Zatem, za koszt nabycia w 2014 r. udziału przekraczającego udział w majątku wspólnym Wnioskodawczyni może uznać ½ obciążenia kredytowego na przedmiotowym lokalu mieszkalnym, które przejęła do wyłącznej spłaty, a przypadającego na małżonka – obliczonego według stanu na dzień podziału majątku dorobkowego, tj. na dzień 25 lipca 2014 r.

Tym samym, przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w części dotyczącej udziału nabytego w 2014 r. Wnioskodawczyni może pomniejszyć o koszty jego uzyskania określone w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do których może zaliczyć ½ obciążenia kredytowego na lokalu mieszkalnym, które przejęła do wyłącznej spłaty, a przypadającego na małżonka, obliczonego na dzień 25 lipca 2014 r. Jeżeli zatem na dzień podziału majątku dorobkowego wartość pozostałego do spłaty kredytu faktycznie wynosiła 84.000 zł, to jako koszt uzyskania przychodu przypadający na udział w lokalu mieszkalnym nabyty w 2014 r., Wnioskodawczyni wykazać może 42.000 zł.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Reasumując, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z dokonanej 23 listopada 2015 r. sprzedaży lokalu mieszkalnego, który Wnioskodawczyni nabyła w części w 2011 r. w czasie obowiązywania wspólności majątkowej małżeńskiej oraz w części w 2014 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, stanowi źródło przychodu stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia (sprzedaży) lokalu mieszkalnego, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c, obejmującymi wydatki związane z nabyciem przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2011 r. Wnioskodawczyni może pomniejszyć o ½ kwoty zapłaconej sprzedawcy za lokal mieszkalny. Natomiast przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2014 r. Wnioskodawczyni może pomniejszyć o ½ obciążenia kredytowego ciążącego na lokalu mieszkalnym, które przejęła do wyłącznej spłaty, a przypadającego na małżonka obliczonego według stanu na dzień podziału majątku dorobkowego.

Stanowiska Wnioskodawczyni, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodu jest cała kwota zakupu lokalu mieszkalnego, tj. 105.000 zł nie można było zatem uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.