Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.246.2017.1.AKU
z 13 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 17 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 24 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia ulgi prorodzinnej za lata 2014 – 2016 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia ulgi prorodzinnej za lata 2013 – 2016.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14f § 1-2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 11 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.188.2017.1.AKU, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 11 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 sierpnia 2017 r.). W dniu 31 sierpnia 2017 r. (nadano w dniu 24 sierpnia 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od dnia 28 maja 2012 r. jest po rozwodzie. Ze związku małżeńskiego z … posiada jednego syna…., urodzonego w dniu 21 listopada 1999 r. W wyroku rozwodowym Sąd zasądził, że miejsce przebywania dziecka jest przy matce. Całość obowiązków związanych z utrzymaniem i wychowaniem małoletniego spoczywa na Wnioskodawczyni. Syn nie uzyskiwał i nie uzyskuje dochodu. Były mąż Wnioskodawczyni od 2014 r., tj. rozliczenie za lata 2013 – 2016, odlicza połowę ulgi prorodzinnej, mimo że faktycznie nie sprawuje władzy i opieki nad dzieckiem, nie bierze udziału w jego wychowaniu. Ogranicza się jedynie do płacenia alimentów, zasądzonych od dnia 1 września 2011 r. Wnioskodawczyni zajmuje się synem, dba o jego wychowanie, wykształcenie, zdrowie, czas wolny. Kupuje ubrania, chodzi do lekarza, na zebrania do szkoły dziecka, pomaga w załatwianiu wszystkich spraw związanych z pobytem poza domem. Syn mieszka z Wnioskodawczynią, z Nią spędza święta, wakacje, czas wolny. Ojciec w ogóle nie interesuje się synem. Nie utrzymuje z nim żadnego kontaktu. Pomimo że Sąd w wyroku określił dni kontaktu ojca z synem, nigdy tego nie przestrzega. To Wnioskodawczyni organizuje czas synowi, a także wakacje i ferie, załatwia korepetycje i zajęcia dodatkowe. Całkowita opieka i troska o przyszłość syna spoczywa na Wnioskodawczyni. Porozumienie w sprawie sposobu korzystania z ulgi prorodzinnej nie było zawarte.

Wnioskodawczyni w każdym z lat podatkowych 2013 – 2016 osiągnęła dochody wyłącznie opodatkowane na zasadach ogólnych, z tytułu umowy o pracę, a całkowity dochód nie przekroczył kwoty 112 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji opisanej we wniosku Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć ulgę prorodzinną w pełnej wysokości za lata 2013 – 2016, zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi na powyższe pytanie w części dotyczącej skorzystania z ulgi prorodzinnej za lata 2014 – 2016 r., natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga prorodzinna za lata 2013 – 2016 należy się Jej w całości, stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), ponieważ to Ona wychowuje dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady korzystania z ulgi prorodzinnej w latach 2014 – 2016 określa ustawa z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361,
z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota :
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zgodnie z art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w latach 2014 – 2016), sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w latach 2014 – 2016), zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni rozwiodła się w 2012 r. Ze związku małżeńskiego posiada jednego syna. W wyroku rozwodowym Sąd wyznaczył dni kontaktu ojca z synem oraz określił, że miejsce przebywania dziecka jest przy matce. Ojciec dziecka ogranicza się jedynie do płacenia alimentów zasądzonych od dnia 1 września 2011 r., a całość obowiązków związanych z utrzymaniem i wychowaniem spoczywa na Wnioskodawczyni, która zajmuje się synem, dba o jego wychowanie, wykształcenie, zdrowie, pomaga w załatwianiu wszystkich spraw związanych z pobytem poza domem. Syn mieszka z Wnioskodawczynią, z Nią spędza święta, wakacje, czas wolny. Ojciec w ogóle nie interesuje się synem. Nie kontaktuje się z nim także w dni określone przez Sąd. Wnioskodawczyni organizuje czas synowi, a także wakacje i ferie, załatwia korepetycje i zajęcia dodatkowe. Całkowita opieka i troska o przyszłość syna spoczywa na Wnioskodawczyni. Porozumienie w sprawie sposobu korzystania z ulgi prorodzinnej nie było zawarte.

Były mąż Wnioskodawczyni składając zeznania roczne za lata 2013 – 2016 odliczył połowę ulgi prorodzinnej mimo, że faktycznie nie sprawuje władzy i opieki nad dzieckiem, nie bierze udziału w jego wychowaniu. Wnioskodawczyni w każdym z lat podatkowych 2013 – 2016 osiągnęła dochody opodatkowane na zasadach ogólnych, z tytułu umowy o pracę, a całkowity dochód nie przekroczył kwoty 112 000 zł. Syn Wnioskodawczyni nie uzyskiwał i nie uzyskuje żadnych dochodów.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie).

Wyjaśnić należy, że władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom. Stosownie do art. 97 § 1 ww. ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do małoletniego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z nich ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców. Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy tylko jeden z rodziców spełnia warunki do zastosowania odliczenia.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do ulgi przysługuje rodzicowi, który w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską. Dla nabycia praw do ulgi prorodzinnej nie wystarczy więc posiadanie władzy rodzicielskiej. Prawo takie daje dopiero wykonywanie takiej władzy.

Powyższe potwierdza stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15, w którym Sąd stwierdził, że wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, w którym wskazano, że były mąż Wnioskodawczyni w okresie, którego dotyczy wniosek, nie wywiązywał się z podstawowych obowiązków rodzicielskich jakie na nim ciążą, nie partycypował w kosztach utrzymania syna oraz nie uczestniczył w jego w wychowywaniu, stwierdzić należy, że samego płacenia alimentów nałożonych przez sąd nie sposób uznać za przesłankę wystarczającą dla stwierdzenia, że ojciec wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym bardziej, że obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wykonywania, czy nawet posiadania takiej władzy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że skoro w stosunku do małoletniego syna tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica – to wówczas tylko Ona ma możliwość skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka w całości. Zatem, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że w latach 2014 – 2016 r. Wnioskodawczyni przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w… w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.