Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.597.2017.1.ALN
z 19 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej samochodu osobowego,
  

• sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej
  

oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Opis stanu faktycznego:

1. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.
2. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
3. W 2015 roku została zawarta z firmą leasingową i na okres 36 miesięcy umowa leasingu na samochód osobowy dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód jest przedmiotem leasingu operacyjnego.
4. Czynsze leasingowe księgowane są w kosztach działalności gospodarczej w kwocie netto i dokonywane jest częściowe odliczanie podatku vat od czynszów leasingowych zgodnie z przepisami ustawy o VAT.
5. W lipcu 2017 roku dokonano zmiany umowy leasingu w ten sposób, że strony skróciły okres leasingu do 29 miesięcy.
6. Zgodnie z umową, po zakończeniu umowy leasingobiorcy przysługiwało prawo do nabycia własności przedmiotu leasingu za cenę sprzedaży określoną w umowie jako kwota wykupu.
7. Po zakończeniu umowy leasingu Wnioskodawca nabył od firmy leasingowej przedmiot leasingu (samochód osobowy).
8. Faktura dokumentująca nabycie samochodu została wystawiona na Wnioskodawcę - osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i będącą wcześniej stroną umowy leasingowej (leasingobiorcą).
9. Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać nabytego samochodu w działalności gospodarczej.
10. Nabyty samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
11. W momencie wykupu Wnioskodawca przeznaczył samochód na cele osobiste, prywatne, w żaden sposób niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
12. Wnioskodawca nie odliczył i nie zamierza odliczyć całości lub części podatku naliczonego przy zakupie samochodu.
    
    

2. Zdarzenie przyszłe:
   
   

1. Wnioskodawca zakłada, że w przyszłości dokona sprzedaży samochodu nabytego w sposób opisany w stanie faktycznym, przy czym sprzedaż ta, o ile nastąpi, nastąpi nie wcześniej niż po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu od firmy leasingowej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Pytania do zdarzenia przyszłego:

(pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 1)

Czy sprzedaż samochodu opisana w zdarzeniu przyszłym będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

2. Stanowisko Wnioskodawcy do pytań zadanych do zdarzenia przyszłego: Do pytania pierwszego:

Sprzedaż samochodu opisana w zdarzeniu przyszłym nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie:

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 poz. 710 późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.
2. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 ust. 2 pkt 6 ustawy)
3. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (art. 7 ust. 1 ustawy).
4. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
5. Działalność gospodarcza (art. 15 ust. 2 ustawy) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
6. Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podlegała będzie dostawa samochodu, dokonana przez podmiot mający status podatnika oraz dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnej transakcji.
7. Wnioskodawca nie będzie występował w tej transakcji w charakterze podatnika, ponieważ samochód od momentu wykupu nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej, lecz został od razu przekazany na potrzeby prywatne, w żaden sposób niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód został nabyty od firmy leasingowej na własne potrzeby prywatne, a jego sprzedaż w niedającej się określić przyszłości jest jedynie normalnym przejawem zarządzania majątkiem osobistym.
8. Z tego też względu transakcja sprzedaży samochodu, nabytego wcześniej od firmy leasingowej z przeznaczeniem na potrzeby prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
9. Należy wskazać też nieścisłość wynikającą z techniki wypełnienia niniejszego wniosku polegającą na tym, że Wnioskodawca w części B2 w polu 22 oznaczony jest jako podatnik, a w tej transakcji podatnikiem nie będzie.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, a także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wnioskodawca wniósł o rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania przekazania samochodu na cele osobiste.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy wskazać, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin – art. 70916 Kodeksu cywilnego.

Wobec powyższego, umowa leasingu sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy leasing jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną z samą umową leasingu.

Należy ponownie wskazać, że z cytowanego wyżej art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatna czynność z nią zrównana po spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, tj. jeżeli:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
  

• przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa,
  

• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.
  
  

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą opodatkowania sprzedaży samochodu wycofanego wcześniej z działalności gospodarczej i przeznaczonego na cele prywatne.

Z treści wniosku wynika, iż samochód wycofany z działalności gospodarczej i przekazany na cele osobiste zostanie w przyszłości sprzedany.

W tym miejscu powtórzyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie. Po pierwsze, dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu odpowiednio art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego majątku prywatnego (po wycofaniu go z działalności gospodarczej) stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przedmiotowego samochodu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę (jako osobę fizyczną, poza prowadzoną działalnością gospodarczą) opisanego we wniosku samochodu, wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej, na zasadach wskazanych powyżej – nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Bowiem Wnioskodawca, w związku z dokonaną sprzedażą, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie będzie występował w odniesieniu do tej transakcji w charakterze podatnika. Tym samym, transakcja sprzedaży samochodu nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej.

W podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej samochodu osobowego oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we…, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.