Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.360.2017.2.RG
z 22 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymane wpłaty za zniszczony lub uszkodzony podręcznik podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymane wpłaty za zniszczony lub uszkodzony podręcznik podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 18 sierpnia 2017 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Miasto na prawach powiatu jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i od 1 stycznia 2017 r. rozlicza podatek od towarów i usług wraz ze swoimi jednostkami. Wśród wielu zadań, które realizuje Miasto, również za pośrednictwem swoich jednostek organizacyjnych, są między innymi zadania w zakresie edukacji, a w ramach tego zadania Miasto otrzymuje od rodziców uczniów zwrot kosztu zakupu zniszczonego lub uszkodzonego przez ucznia podręcznika.

Zgodnie z art. 22ak ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1997 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 poz. 1943 z późn. zm.) „w przypadku uszkodzenia, zniszczenia lub niezwrócenia podręcznika lub materiału edukacyjnego szkoła podstawowa może żądać od rodziców ucznia zwrotu kwoty nieprzekraczającej kosztu zakupu podręcznika lub materiału edukacyjnego. Kwota zwrotu stanowi dochód organu prowadzącego szkołę.”

Zgodnie z pismem skierowanym z Referatu Edukacji do Dyrektorów Szkół Podstawowych, zwrot środków za uszkodzony lub zniszczony podręcznik nastąpi na wskazane konto, zaś w treści przelewu należy dokładnie zaznaczyć z jakiego tytułu następuje wpłata, za jaki podręcznik, imię i nazwisko ucznia z której jest klasy oraz której szkoły dotyczy, a także klasyfikację budżetową po uzgodnieniu ze szkołą.

Podręcznik, za który rodzic zwróci kwotę nieprzekraczającą kosztu jego zakupu, jest:

• w części jednostek przekazywany uczniowi, który zniszczył lub uszkodził podręcznik,
  

• w części jednostek pozostaje na stanie szkoły.
  
  

Wpłaty za zniszczony lub uszkodzony podręcznik rodzice uiszczają na rachunek bankowy dochodów Miasta …. Miasto otrzymane wpłaty przyjęło w kwocie brutto, tj. uwzględniło podatek VAT według stawki 5%.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

• wpłaty będące przedmiotem wniosku ORD-IN z dnia 22 czerwca 2017 r. stanowią wyłącznie zwrot kosztu zakupu podręczników, o którym mowa w art. 22 ak ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943);
  

• podręczniki, o których mowa we wniosku są oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN;
  

• zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), podręczniki szkolne drukowane oznaczone są symbolem PKWiU 58.11.11.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymane wpłaty Miasto powinno traktować jako odszkodowanie lub karę, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy otrzymane wpłaty Miasto powinno potraktować jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Jeśli tak, to według jakiej stawki podatku powinno opodatkować wpłaty?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym otrzymane wpłaty należy uznać jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei w art. 7 ust. 1 tej ustawy wskazano, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Mając na uwadze przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, iż dochodzi do dostawy towarów, gdzie podatnikiem jest osoba prawna - Miasto. Mimo, iż zwrot kosztów za zniszczony lub uszkodzony podręcznik realizowany jest na podstawie ustawy o systemie oświaty, to jednak dochodzi do dostawy towarów za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 5% dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z poz. 32 załącznika nr 10 stawka podatku wynosi 5% dla m. in. książek drukowanych - wyłącznie książek, oznaczonych stosownie na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN. Podręczniki zostają zakupione zgodnie z wykazem podręczników dopuszczonych do użytku szkolnego znajdującym się na stronie Ministerstwa Edukacji Narodowej.

Na podstawie art. 363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) można stwierdzić, iż odszkodowanie to świadczenie, jakie należy się poszkodowanemu od osoby, która wyrządziła szkodę lub ponosi za nią odpowiedzialność.

W art. 22ak ust. 3 ustawy o systemie oświaty wskazano, iż w przypadku uszkodzenia, zniszczenia lub niezwrócenia podręcznika lub materiału edukacyjnego szkoła podstawowa może żądać od rodziców ucznia zwrotu kwoty nie przekraczającej kosztu zakupu podręcznika lub materiału edukacyjnego. W art. 22ak ust. 3 ustawy o systemie oświaty ustawodawca nie używa pojęcia odszkodowanie czy też kara, a zwrot kwoty nieprzekraczającej kosztu zakupu podręcznika, w związku z tym należy uznać, iż jest to zapłata za zniszczone mienie, a nie odszkodowanie.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).,

Należy zauważyć, że generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać daną usługę za odpłatną, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, przy czym w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Zatem powinien wystąpić związek pomiędzy świadczoną usługą a przekazanym wynagrodzeniem.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Istotną cechą wynagrodzenia za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy tą dostawą a otrzymaną zapłatą. Ww. wpłaty pobierane na podstawie ustawy o systemie oświaty, pomimo że wprost nie są nazwane odszkodowaniem pełnią taką funkcję, gdyż:

• są określone jako „zwrot kwoty nieprzekraczającej kosztu zakupu podręcznika” co oznacza, że mają rekompensować koszty zakupu podręcznika,
  

• są ograniczone co do wysokości - wpłaty nie mogą przekroczyć górnej granicy jaką jest koszt zakupu podręcznika.
  
  

Wypłacana kwota ma zatem charakter jednostronny, stanowi rodzaj rekompensaty (odszkodowania) za stratę na majątku rzeczowym powstałą w wyniku uszkodzenia lub zniszczenia konkretnego przedmiotu, nie zaś wynagrodzenie bezpośrednio związane z dostawą towaru.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymuje zwrot kosztu zakupu zniszczonego lub uszkodzonego przez ucznia podręcznika. Zgodnie z pismem skierowanym z Referatu Edukacji do Dyrektorów Szkół Podstawowych, zwrot środków za uszkodzony lub zniszczony podręcznik nastąpi na wskazane konto, zaś w treści przelewu należy dokładnie zaznaczyć z jakiego tytułu następuje wpłata, za jaki podręcznik, imię i nazwisko ucznia z której jest klasy oraz której szkoły dotyczy, a także klasyfikację budżetową po uzgodnieniu ze szkołą. Wpłaty będące przedmiotem wniosku stanowią wyłącznie zwrot kosztu zakupu podręczników, o którym mowa w art. 22 ak ust. 3 ustawy o systemie oświaty.

Podręcznik, za który rodzic zwróci kwotę nieprzekraczającą kosztu jego zakupu, jest:

• w części jednostek przekazywany uczniowi, który zniszczył lub uszkodził podręcznik,
  

• w części jednostek pozostaje na stanie szkoły.
  
  

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość czy otrzymane wpłaty Miasto powinno traktować jako odszkodowanie lub karę, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5 %.

Stosownie do art. 22ak ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 poz. 1943 z późn. zm.) szkoła podstawowa nieodpłatnie:

1. wypożycza uczniom podręczniki lub materiały edukacyjne, mające postać papierową, lub
2. zapewnia uczniom dostęp do podręczników lub materiałów edukacyjnych, mających postać elektroniczną, lub
3. przekazuje uczniom materiały ćwiczeniowe bez obowiązku zwrotu lub je udostępnia.
   
   

W myśl art. 22ak ust. 2 ww. ustawy o systemie oświaty szczegółowe warunki korzystania przez uczniów z podręczników lub materiałów edukacyjnych określa dyrektor szkoły, uwzględniając konieczność zapewnienia co najmniej trzyletniego okresu używania tych podręczników lub materiałów.

W przypadku uszkodzenia, zniszczenia lub niezwrócenia podręcznika lub materiału edukacyjnego szkoła podstawowa może żądać od rodziców ucznia zwrotu kwoty nieprzekraczającej kosztu zakupu podręcznika lub materiału edukacyjnego. Kwota zwrotu stanowi dochód organu prowadzącego szkołę (art. 22ak ust. 3 ww. ustawy o systemie oświaty).

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Regulacje dotyczące odszkodowania zostały jednak zawarte w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

I tak, z postanowień art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl § 2 tego artykułu, w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego „dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi”.

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Podobnie kary umowne, stosowane na podstawie art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego, nie stanowią zapłaty za usługę, lecz pełnią funkcję odszkodowawczą (sankcyjną). Zgodnie z tym przepisem można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Kara ta ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia. Zapłata tej kary nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z uwagi na powyższe, jeżeli płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Ustalanie statusu wypłacanego odszkodowania, jako podlegającego bądź niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, w przypadku gdy płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wtedy kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Z okoliczności sprawy nie wynika, iż wpłaty uiszczane za zniszczenie lub uszkodzenie podręcznika stanowią wynagrodzenie związane bezpośrednio z dostawą podręcznika. Otrzymane wpłaty za zniszczenie lub uszkodzenie podręcznika nie wiążą się bowiem z jakimkolwiek świadczeniem placówki oświatowej na rzecz rodzica/ucznia. Jak wynika z opisu sprawy rodzic ucznia jest zobowiązany do uiszczenia określonej kwoty w przypadku gdy dziecko uszkodzi lub zniszczy podręcznik i kwota ta stanowi zwrot kosztów zakupu podręcznika. Zatem ww. wpłaty mają charakter odszkodowawczy za zniszczenie lub uszkodzenie podręcznika. Tym samym, nawet w sytuacji gdy zniszczony lub uszkodzony podręcznik przekazywany jest uczniowi, który go zniszczył lub uszkodził, to uiszczona opłata nie stanowi zapłaty za czynność dostawy towaru, o której mowa w art. 7 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz ww. przepisy należy stwierdzić, iż czynność, której dotyczy płatność nie można uznać za dostawę towaru w świetle art. 7 ust. 1 ustawy pomimo takiej klasyfikacji dokonanej przez Wnioskodawcę. Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Powyższe wiąże się możliwością faktycznego dysponowania rzeczą przez nabywcę, co jest niemożliwe w przypadku podręczników, które pozostają na stanie szkoły (jak ma to miejsce w przypadku części jednostek oświatowych). Także w przypadku przekazania przez część jednostek oświatowych uczniom zniszczonych lub uszkodzonych podręczników nie sposób uznać takiej czynności za transakcję ekwiwalentną związaną z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia ze strony Wnioskodawcy, gdyż za takie nie można uznać przekazania towaru, który nie przedstawia dla nabywcy żadnej lub przedstawia znikomą wartość użytkową.

Wobec powyższego, otrzymane przez Wnioskodawcę wpłaty z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia podręcznika stanowią odszkodowanie a nie należności za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zarówno w sytuacji gdy zniszczony lub uszkodzony podręcznik zostaje na stanie szkoły jak i w sytuacji gdy podręcznik ten zostaje przekazany uczniowi.

Reasumując, otrzymane przez Wnioskodawcę wpłaty za zniszczony lub uszkodzony podręcznik nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy iż „otrzymane wpłaty należy uznać jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 5%”, należało uznać za nieprawidłowe.

Wobec powyższego, udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.