2017.09.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.231.2017.2.KC
z 27 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 maja 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wykonanie usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wykonanie usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

V. GmbH Sp. z o.o. Oddział w Polsce jest wyłącznym importerem samochodów osobowych marki W. i M. na terytorium Polski (dalej „Importer”). Z kolei, sprzedażą detaliczną tych pojazdów zajmują się dealerzy, którzy są odrębnymi od Importera podmiotami prawa (dalej „Dealerzy”). Tym samym, w przypadku kiedy klient chce nabyć na własność samochód osobowy marki W. lub M. wówczas składa zamówienie u Dealera, który wpierw nabywa zamówiony pojazd od Importera, a następnie odsprzedaje go klientowi.

Poza nabywaniem przez klientów pojazdów marki W. i M. na własność, możliwe jest również korzystanie z tych pojazdów na podstawie umów leasingu bądź najmu. Taką formą udostępniania (finansowania) samochodów W. i M. klientom zajmują się w Polsce dwa podmioty z Grupy Kapitałowej W. - F. Sp. z o.o. oraz A. Sp. z o.o. (dalej „A.”; dalej łącznie „Spółki Finansujące”).

W przypadku wyboru takiego sposobu korzystania z pojazdu przez klienta, składa on odpowiednie zamówienie na pojazd o wybranej specyfikacji w W. FS albo A., które następnie nabywają określony pojazd od Dealera, a następnie oddają ten pojazd do używania klientowi.

W celu zwiększenia dostępności leasingu operacyjnego/ najmu pojazdów marki W. i M. oraz wypracowania/ zwiększenia lojalności klientów do marki W. i M., a także do sieci dealerskiej, a w konsekwencji, zwiększenia sprzedaży pojazdów po stronie Importera, Importer oraz Spółki Finansujące zawarły umowy dotyczące rozliczenia szacowanej wartości sprzedaży pojazdów marki W. i M. po zakończeniu umowy leasingu/ najmu (dalej „Umowa”).

Zgodnie z postanowieniami Umowy, Importer oraz Spółki Finansujące ustalają szacowaną procentową wartość końcową pojazdu, która powinna zostać osiągnięta w wyniku sprzedaży pojazdu przez Spółkę Finansującą po zakończeniu trwania umowy leasingu/ najmu.

W przypadku kiedy w wyniku sprzedaży pojazdu przez Spółkę Finansującą, szacowana wartość końcowa zostanie osiągnięta wówczas pomiędzy stronami Umowy nie dochodzi do żadnych rozliczeń. Ponadto, do rozliczenia pomiędzy stronami nie dochodzi również wtedy, gdy cena sprzedaży pojazdu mieści się w 1% poniżej szacowanej wartości końcowej.

Natomiast, jeżeli w wyniku sprzedaży pojazdu przez Spółkę Finansującą wystąpi różnica pomiędzy szacowaną wartością końcową pojazdu a uzyskaną ceną sprzedaży przekraczająca 1% szacowanej wartości końcowej, wówczas mogą mieć miejsce następujące rozliczenia pomiędzy Spółkami Finansującymi a Importerem:

w przypadku kiedy cena osiągnięta ze sprzedaży pojazdu będzie wyższa od szacowanej wartości końcowej, wówczas różnica na sprzedaży (zysk) podlegać będzie podziałowi 50%/50% pomiędzy Spółkę Finansującą i Importera;

natomiast w przypadku kiedy cena osiągnięta ze sprzedaży pojazdu będzie niższa od szacowanej wartości końcowej, wówczas różnica na sprzedaży (strata) podlegać będzie podziałowi 50%/ 50% pomiędzy Spółkę Finansującą i Importera.

W efekcie realizacji Umowy, pomiędzy Importerem a Spółkami Finansującymi może dochodzić do następujących przepływów pieniężnych:

Spółka Finansująca przelewała będzie Importerowi 50% zysku obliczonego jako różnica pomiędzy szacowaną wartością pojazdu a rzeczywistą ceną sprzedaży (wówczas gdy cena sprzedaży przekroczy szacowaną wartość pojazdu na koniec umowy leasingu); oraz

Importer przelewał będzie Spółce Finansującej 50% straty obliczonej jako różnica pomiędzy szacowaną wartością pojazdu a rzeczywistą ceną sprzedaży (wówczas gdy cena sprzedaży będzie poniżej szacowanej wartości pojazdu na koniec umowy leasingu).

W wyniku zawartej Umowy, Spółki Finansujące mogą zaoferować potencjalnym klientom atrakcyjne warunki leasingu/ najmu pojazdów W. i M. (niższe raty). Jednocześnie, z uwagi na konkurencyjnie skalkulowane raty leasingu/ najmu, cena wykupu pojazdu po zakończeniu umowy leasingu będzie stosunkowo wysoka dla dotychczasowego korzystającego przez co najprawdopodobniej nie nabędzie on używanego pojazdu, lecz zostanie on sprzedany podmiotowi trzeciemu po wartości rynkowej. Z drugiej strony, niskie raty leasingu/ najmu mają skłonić dotychczasowych korzystających do zawarcia nowej umowy leasingu na kolejny pojazd W. lub M.. W konsekwencji, zawarta Umowa ma wpływ zarówno na zwiększenie atrakcyjności oferty Spółek Finansujących, jak i zwiększa sprzedaż pojazdów po stronie Importera.

Przedmiotowa Umowa, poza określeniem sposobu rozliczenia wartości sprzedaży pojazdów marki W. i M. po zakończeniu umowy leasingu/ najmu, nie nakłada na strony żadnych innych obowiązków.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawcy w dniu 8 lutego 2017 r. złożyli wniosek wspólny do Ministra Finansów o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w celu potwierdzenia, że rozliczenia pomiędzy Importerem a Spółkami Finansującymi polegające na wypłacie lub otrzymaniu różnicy pomiędzy szacowaną wartością przedmiotu leasingu a rzeczywistą ceną sprzedaży, nie stanowią wynagrodzenia za świadczoną usługę i w konsekwencji, nie podlegają opodatkowaniu VAT i powinny być dokumentowane notami księgowymi.

W odpowiedzi na powyższy wniosek wspólny, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 4 kwietnia 2017 r. wydał indywidualną interpretację o sygn. 1462-IPPP3.4512.108.2017.l.RD, w której uznał stanowisko Wnioskodawców za nieprawidłowe. W ocenie Organu „Każda ze stron zarówno Importer jak i Spółki Finansujące realizując postanowienia Umowy dokonują między sobą świadczeń wzajemnych za które każda ze stron otrzymuje wynagrodzenie. I tak w przypadku gdy cena sprzedaży przekroczy szacowaną wartość pojazdu na koniec umowy leasingu Spółka Finansująca będzie przelewała Importerowi 50% zysku obliczonego jako różnica pomiędzy szacowaną wartością pojazdu a rzeczywistą ceną sprzedaży. W tej sytuacji, beneficjentem usługi jest Spółka Finansująca, która zgodnie z postanowieniami Umowy ma świadomość, że w sytuacji gdy cena sprzedaży będzie poniżej szacowanej wartości pojazdu na koniec umowy leasingu Importer będzie przelewał Spółce Finansującej 50% straty obliczonej jako różnica pomiędzy szacowaną wartością pojazdu a rzeczywistą ceną sprzedaży. Zatem dokonując przelewu środków pieniężnych, Spółka Finansująca ograniczy swój koszt, który rozłoży się na dwie strony w sytuacji gdy rzeczywista cena sprzedaży będzie niższa niż jej wartość szacunkowa. Podobnie wygląda sytuacja, gdy to Importer przelewa środki pieniężne Spółce Finansującej. Wówczas Importer ma świadomość tego, że w sytuacji gdy cena osiągnięta ze sprzedaży pojazdu będzie wyższa od szacowanej wartości końcowej Spółka Finansująca przeleje Importerowi 50% zysku obliczonego jako różnica między szacunkową wartością a rzeczywistą ceną sprzedaży, co przełożyć się może na poprawę rentowności wspólnego przedsięwzięcia. W rozpatrywanych przypadkach, które wprost przewidywała umowa zawarta między Spółkami Finansującymi o Importerem istnienie świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę pozwala uznać czynności podejmowane przez strony w ramach zawartego przedsięwzięcia (porozumienia) za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.”

W podsumowaniu Organ stwierdził, że „rozliczenia pomiędzy Importerem a Spółkami Finansującymi polegające na wypłacie lub otrzymaniu różnicy pomiędzy szacowaną wartością przedmiotu leasingu a rzeczywistą ceną sprzedaży, stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy wynikające z łączących strony więzów obligacyjnych oraz przewidziane wprost w postanowieniach Umowy. W konsekwencji czynność tę należy udokumentować w myśl art. 106b ust. 1 ustawy - fakturą VAT.”

W konsekwencji, jak wynika z otrzymanej przez Wnioskodawców interpretacji indywidualnej, zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przypadku kiedy:

Spółka Finansująca przelewała będzie Importerowi 50% zysk obliczonego jako różnica pomiędzy szacowaną wartością pojazdu a rzeczywistą ceną sprzedaży (wówczas gdy cena sprzedaży przekroczy szacowaną wartość pojazdu na koniec umowy leasingu) - Spółka Finansująca będzie przelewała w istocie Importerowi wynagrodzenie za wyświadczoną usługę polegającą na ograniczeniu ryzyka Spółki Finansującej osiągnięcia rzeczywistej ceny sprzedaży poniżej szacowanej wartości pojazdu (w takiej sytuacji Importer będzie usługodawcą i powinien wystawić fakturę Spółce Finansującej); oraz

Importer przelewał będzie Spółce Finansującej 50% straty obliczonej jako różnica pomiędzy szacowaną wartością pojazdu a rzeczywistą ceną sprzedaży (wówczas gdy cena sprzedaży będzie poniżej szacowanej wartości pojazdu na koniec umowy leasingu) - Importer przelewał będzie w istocie Spółce Finansującej wynagrodzenie za wyświadczoną usługę polegającą na świadomości tego, że w sytuacji gdy cena osiągnięta ze sprzedaży pojazdu będzie wyższa od szacowanej wartości końcowej Spółka Finansująca przeleje Importerowi 50% zysku obliczonego jako różnica między szacunkową wartością a rzeczywistą ceną sprzedaży, co przełożyć się może na poprawę rentowności wspólnego przedsięwzięcia (w takiej sytuacji Spółka Finansująca będzie usługodawcą i powinna wystawić fakturę Importerowi).

Tym samym, Wnioskodawcy zamierzają zastosować się do otrzymanej interpretacji indywidualnej i uznać czynności podejmowane w ramach Umowy za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych tj. zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy o VAT do opisanych powyżej rozliczeń Wnioskodawcy zamierzają stosować stawkę podstawową VAT 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabywcy usług opisanych w stanie faktycznym (tj. Spółce Finansującej bądź Importerowi w zależności od tego kto jest usługobiorcą) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących ich wykonanie?

Zdaniem Zainteresowanych, nabywcy usług opisanych w stanie faktycznym (tj. Spółce Finansującej bądź Importerowi - w zależności od tego kto jest usługobiorcą) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących ich wykonanie.

Uzasadnienie własnego stanowiska

Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wykonanie usług

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „w zakresie, w jakim towary i usługi sq wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Jednocześnie, stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, „kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług”.

W świetle powyższego, podstawowe warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego to:

posiadanie statusu podatnika podatku od towarów i usług, oraz

wykorzystywanie nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Umowy zawarte pomiędzy Importerem i każdą ze Spółek Finansujących dotyczące rozliczenia szacowanej wartości sprzedaży pojazdów marki W. i M. po zakończeniu umowy leasingu/ najmu mają na celu zwiększenie dostępności (atrakcyjności) leasingu operacyjnego/ najmu pojazdów marki W. i M. oferowanych przez Spółki Finansujące oraz wypracowania/ zwiększenia lojalności klientów do marki W. i M., a także do sieci dealerskiej, a w konsekwencji zwiększenia sprzedaży pojazdów po stronie Importera.

Tym samym, czynności podejmowane przez Wnioskodawców w ramach Umowy, które w otrzymanej przez Wnioskodawców interpretacji indywidualnej zostały uznane przez Ministra Finansów za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych tj. przy zastosowaniu stawki podstawowej VAT 23%, zdaniem Wnioskodawców należy uznać za wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tj. usług leasingu i najmu przez Spółki Finansujące oraz dostawy towarów (sprzedaży pojazdów) przez Importera.

W świetle powyższych warunków oraz przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawców, nabywcy usług opisanych w stanie faktycznym (tj. Spółce Finansującej bądź Importerowi - w zależności od tego kto jest usługobiorcą) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego bowiem:

Wnioskodawcy spełniają warunek posiadania statusu podatnika podatku od towarów i usług oraz

nabywane przez nich usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców, nabywcy usług opisanych w stanie faktycznym (tj. Spółce Finansującej bądź Importerowi - w zależności od tego kto jest usługobiorcą) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących ich wykonanie.

Podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawców, nabywcy usług opisanych w stanie faktycznym (tj. Spółce Finansującej bądź Importerowi - w zależności od tego kto jest usługobiorcą) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących ich wykonanie.

W związku z powyższym Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, w tym do czynności zwolnionych od podatku.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym wskazuje, że jako spółka z Grupy Kapitałowej W. zajmuje się wraz ze spółką A. Sp. z o.o. udostępnianiem samochodów klientom na podstawie umowy leasingu czy najmu.

W celu zwiększenia dostępności leasingu operacyjnego/ najmu pojazdów marki W. i M. oraz wypracowania/ zwiększenia lojalności klientów do marki W. i M., a także do sieci dealerskiej, a w konsekwencji, zwiększenia sprzedaży pojazdów, Wnioskodawca oraz Spółka A. (nazwane we wniosku jako Spółki Finansujące) z Importer (Spółka V. GmbH Sp. z o.o. Oddział w Polsce) zawarły umowy dotyczące rozliczenia szacowanej wartości sprzedaży pojazdów marki W. i M. po zakończeniu umowy leasingu/ najmu (dalej „Umowa”).

w przypadku kiedy cena osiągnięta ze sprzedaży pojazdu będzie wyższa od szacowanej wartości końcowej, wówczas różnica na sprzedaży (zysk) podlegać będzie podziałowi 50%/50% pomiędzy Spółkę Finansującą i Importera;

natomiast w przypadku kiedy cena osiągnięta ze sprzedaży pojazdu będzie niższa od szacowanej wartości końcowej, wówczas różnica na sprzedaży (strata) podlegać będzie podziałowi 50%/ 50% pomiędzy Spółkę Finansującą i Importera.

W efekcie realizacji Umowy, pomiędzy Importerem a Spółkami Finansującymi może dochodzić do następujących przepływów pieniężnych:

Spółka Finansująca przelewała będzie Importerowi 50% zysku obliczonego jako różnica pomiędzy szacowaną wartością pojazdu a rzeczywistą ceną sprzedaży (wówczas gdy cena sprzedaży przekroczy szacowaną wartość pojazdu na koniec umowy leasingu); oraz

Importer przelewał będzie Spółce Finansującej 50% straty obliczonej jako różnica pomiędzy szacowaną wartością pojazdu a rzeczywistą ceną sprzedaży (wówczas gdy cena sprzedaży będzie poniżej szacowanej wartości pojazdu na koniec umowy leasingu).

Przedmiotowa Umowa, poza określeniem sposobu rozliczenia wartości sprzedaży pojazdów marki W. i M. po zakończeniu umowy leasingu/ najmu, nie nakłada na strony żadnych innych obowiązków.

Wnioskodawcy zamierzają uznać czynności podejmowane w ramach Umowy za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych tj. zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy o VAT do opisanych powyżej rozliczeń Wnioskodawcy zamierzają stosować stawkę podstawową VAT 23%.

Jednocześnie, mając powyższe na uwadze, Wnioskodawcy w niniejszym wniosku chcieliby potwierdzić, że w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym usług ich nabywcy (tj. Spółce Finansującej bądź Importerowi - w zależności od tego kto jest usługobiorcą) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących ich wykonanie oraz że ich nabywca (tj. Spółka Finansująca bądź Importer - w zależności od tego kto jest usługobiorcą) będzie mógł zaliczyć ten koszt do kosztów uzyskania przychodów.

W zakresie pytania dotyczącego zagadnienia z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych, tut. Organ informuje, że w tym zakresie wydane zostało odrębne rozstrzygniecie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin