Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.127.2017.1.BS
z 28 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lipca 2017 r. (data wpływu 2 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka”). Umowa Spółki precyzyjnie określa w jakim procencie zysku (i strat) Spółki uczestniczą jej poszczególni wspólnicy, w tym Wnioskodawca. Wnioskodawcy przysługuje względem Spółki wierzytelność z tytułu pożyczki (dalej: „Wierzytelność”). Z uwagi na fakt, iż Spółka nie dysponuje środkami finansowymi na spłatę Wierzytelności, Wnioskodawca zdecydował się zawrzeć ze Spółką umowę o nieodpłatne zwolnienie z długu, a tym samym umorzyć Wierzytelność jaką ma względem Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, zważywszy na fakt, iż Wnioskodawca jest jednocześnie wierzycielem dokonującym zwolnienia z długu, jak i wspólnikiem spółki osobowej, która jest z długu zwalniana, powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód w rozumieniu Ustawy PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku umorzenie Wierzytelności nie powoduje powstania po jego stronie przychodu w rozumieniu Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Ustawy PIT za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 Ustawy PIT „przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (...) w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy”.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań stanowi przychód podatnika. W niniejszej sprawie kluczowym dla ustalenia konsekwencji podatkowych dla Wnioskodawcy jest jednak fakt, że umorzeniu będzie podlegać wierzytelność jaką Wnioskodawca ma wobec Spółki.

Stosownie do przepisów Ustawy PIT, spółki nieposiadające osobowości prawnej - za wyjątkiem S.K.A. - nie są podatnikami podatku dochodowego, podatnikami są jedynie wspólnicy tych spółek. Jak wynika z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT przychody z udziału w spółce u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w ustawie. Jednocześnie ustawodawca wskazał, że w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przeciwnym dowodem, o którym mowa powyżej jest umowa spółki. Jeśli zatem, umowa spółki w sposób precyzyjny określa zasady partycypacji wspólników w zysku, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, przychody jakie osiąga spółka przypisuje się jej wspólnikom zgodnie z postanowieniami tej umowy. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów oraz ulg (art. 8 ust. 2 Ustawy PIT).

Z tego też w względu w doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że spółki osobowe (za wyjątkiem S.K.A.) są podmiotami transparentnymi podatkowo - to znaczy, że skutki podatkowe kosztów i przychodów jakie z cywilistycznego punktu widzenia osiąga spółka rozpatruje się bezpośrednio u jej wspólników (proporcjonalnie do ich udziału w zysku) z pominięciem spółki (tak jakby dochody te osiągnął sam wspólnik).

W związku z powyższym należy wskazać, że zdolność spółki osobowej do uczestniczenia w obrocie prawnym nie ma znaczenia dla oceny podatkowych skutków podejmowanych przez nią czynności prawnych, w tym nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Skutki te z perspektywy prawa podatkowego rozpatrywane są tak jakby spółka nie istniała a czynności dokonywał bezpośrednio jej wspólnik. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że ustawy podatkowe nie czynią żadnych wyjątków od powyższej reguły.

Podsumowując powyższe rozwiązania należy uznać, że wyniku umorzenia Wierzytelności przez Wnioskodawcę Spółka uzyska przysporzenie majątkowe. Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT przychód podatkowy z tytułu powyższej czynności będzie podległ opodatkowaniu osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zysku Spółki. W związku z tym przy określaniu podstawy opodatkowania konieczne będzie uwzględnienie indywidualnych okoliczności dotyczących każdego wspólnika. Taką okolicznością, w przypadku Wnioskodawcy jest niewątpliwie tożsamość podatnika, który jest jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem. Należy zauważyć, że umowa o nieodpłatne zwolnienie z długu zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką w istocie dla prawa podatkowego oznacza, że Wnioskodawca umarza wierzytelność względem samego siebie w części, w jakiej posiada udziały w Spółce.

Analizując treść przepisów Ustawy PIT należy zauważyć, że przychodem może być zwolnienie podatnika z obowiązku wydatkowania określonych środków (umorzenie wierzytelności), co skutkuje brakiem uszczerbku w jego majątku jaki nastąpiłby gdyby podatnik musiał taką kwotę wydatkować (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 kwietnia 2016 r., III SA/Wa 1251/15). Niemniej jak podkreśla się w doktrynie, przychodem jest definitywne przysporzenie majątkowe (trwały przyrost majątku) po stronie podatnika (por. P. Mikuła w: A. Obońska et.al. Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2014, komentarz do art. 12, J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, C.H. Beck, wyd. 2010 r.). Podobnie orzecznictwo podatkowe wskazuje, że: „Normatywna treść pojęcia” dochodu odnosi się do sfery faktów, a mianowicie konkretnego i wymiernego przysporzenia majątkowego, w związku z którym po stronie podatnika pojawia się konkretna wartość majątkowa” (wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 maja 2010 r. I SA/Lu 95/10, LEX nr 663442). Natomiast w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym suma aktywów Wnioskodawcy (podatnika) ulegnie zmniejszeniu. Podatnik straci bowiem możliwość dochodzenia wierzytelności w zakresie w jakim inni wspólnicy Spółki zostaną zwolnieni z długu. Z tego też względu przysporzeniem (stanowiącym podatkowy przychód) będzie jedynie część umorzonego zobowiązania Spółki przypadająca na pozostałych wspólników Spółki (proporcjonalnie do ich prawa uczestnictwa w zysku Spółki). To dla pozostałych wspólników umorzone zobowiązanie Spółki stanowić będzie przyrost w majątku spełniający wskazane powyżej kryteria uznania za podatkowy przychód.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że w części w jakiej zwolnienie z długu dotyczy samego Wnioskodawcy, z uwagi na podatkową transparentność spółki komandytowej, po jego stronie nie następuje żadne przysporzenie podlagające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych w imieniu Ministra Finansów. Interpretacje te, choć wydane w oparciu o różne stany faktyczne, potwierdzają ogólną zasadę, zgodnie z którą nie można świadczyć na rzecz samego siebie, a tożsamość osoby wierzyciela i dłużnika wyłącza możliwość powstania podatkowego przychodu po stronie danego wspólnika. Dla przykładu:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 29 kwietnia 2016 r., Znak: ILPB1/4511-1-150/16-4/AA, wskazał, że: „przypisanie umarzanego przez Wnioskodawcę zobowiązania Spółki w odpowiednich częściach wspólnikom powoduje, że z podatkowego punktu widzenia Wnioskodawca, zwalniając z długu Spółkę co do zapłaty kwoty X, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku Spółki zwalnia z długu sam siebie. Z podatkowego punktu widzenia zwolnienie z długu samego siebie nie stanowi przychodu.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 10 października 2010 r., Znak: IBPBI/1/415-732/10/KB, zawarł następujące stwierdzenie: „jeżeli wspólnik spółki osobowej wykonuje świadczenie na rzecz tej spółki, to z podatkowego punktu widzenia jest to świadczenie dla samego siebie w takim zakresie, w jakim przychody i koszty spółki osobowej stanowią jego przychody i jego koszty. W przypadku zatem gdy takie świadczenia są nieodpłatne, u tego wspólnika nie wystąpi przychód.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 25 stycznia 2011 r., Znak: IPPB1/415-980/10-2/EC, stwierdził, że: „jeżeli wspólnik spółki osobowej wykonuje świadczenie na rzecz tej spółki, to z podatkowego punktu widzenia jest to świadczenie dla siebie samego w takim zakresie, w jakim przychody i koszty spółki osobowej stanowią jego przychody i jego koszty. Jeżeli wspomniane świadczenia są nieodpłatne, u tego wspólnika nie wystąpi ani przychód, ani koszt. Zatem w takim przypadku, nie będzie można mówić o uzyskaniu przez tego wspólnika przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, bowiem spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a wspólnik - w sensie podatkowym - świadczył samemu sobie.”
• Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 25 października 2010 r., Znak: IBPBI/1/415-732/10/KB; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 6 sierpnia 2012 r., Znak: ILPB1/415-492/12-4/AG; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi IPTPB1/4511-298/15-4/AP z 21 sierpnia 2015 r.; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 grudnia 2013 r., Znak: IPPB1/415-1003/13-4/EC, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 sierpnia 2012 r., Znak: ILPB1/415-492/12-4/AG; Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 października 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-732/10/KB; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 lutego 2015 r., Znak: IPPB1/415-1-369/14-2/EC.

Zaprezentowane wyżej stanowiska znajdują swoje odzwierciedlenie także w orzecznictwie sądów:

• Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 lipca 2002 r. sygn. akt III SA 358/00: „Zawarcie umowy pożyczki pomiędzy wspólnikiem spółki cywilnej, a samą spółką skutkuje zatem, że wspólnik pożycza sam sobie w części w jakiej ma udział w majątku wspólnym.”
• Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2115/09: „Umowa pożyczki zawarta pomiędzy wspólnikiem spółki osobowej a samą spółką sprowadza się do tego, że wspólnik pożycza sam sobie pieniądze w części, w jakiej posiada udziały w spółce.”

Podsumowując zatem, w przedmiotowym przypadku trudno mówić o jakimkolwiek przysporzeniu majątkowym po stronie Wnioskodawcy. Podstawową zasada konstrukcyjną podatku dochodowego jest objęcie nim przychodu, przez który rozumie się albo zwiększenie aktywów albo zmniejszenie zobowiązań. W przedmiotowym przypadku, ze względu na tożsamość podmiotową na gruncie podatkowym, zwolnienie z długu dokonane przez Wnioskodawcę (zmniejszenia aktywów) będzie skutkowało symetrycznym zmniejszeniem zobowiązań Spółki. W zakresie w jakim zatem dotyczy to udziału Wnioskodawcy z zyskach Spółki trudno mówić o jakiejkolwiek zmianie sytuacji majątkowej Wnioskodawcy (a to on jest przecież podatnikiem). O zmianie sytuacji majątkowej można natomiast mówić w przypadku pozostałych wspólników Spółki bowiem z ich perspektywy dochodzi do faktycznego zmniejszenia zobowiązań (pośrednio) a tym samym dochodzi do powstania przychodu.

Przyjęcie rozumienia przeciwnego, tj. takiego zgodnie z którym Wnioskodawca jako podmiot nie osiągający jakiejkolwiek korzyści ekonomicznej jest zobowiązany do rozpoznania z tego tytułu przychodu podatkowego jest bez wątpienia sprzeczne z celem ustawy PIT oraz zasadami współżycia społecznego. Trudno znaleźć uzasadnienia dla takiego opodatkowania również bazując na wykładni systemowej ustawy PIT. W żadnym bowiem miejscu ustawa ta nie stanowi że przychodem dla podatnika może być jakakolwiek czynność jednostronna (a z taką mamy do czynienia na gruncie podatku dochodowego w przypadku umorzenia wierzytelności Wnioskodawcy względem Spółki, w której jest wspólnikiem).

Biorąc pod uwagę stanowiska zaprezentowane w wyżej przytoczonych interpretacjach i orzeczeniach, w ocenie Wnioskodawcy w momencie umorzenia Wierzytelności względem Spółki, której jest wspólnikiem, nie powstanie po jego stronie przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 z późn. zm.; dalej: „k.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. W myśl art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 k.s.h.). Stosownie natomiast do art. 123 § 1-3 k.s.h., komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Zysk przypadający komandytariuszowi za dany rok obrotowy jest przeznaczany w pierwszej kolejności na uzupełnienie jego wkładu rzeczywiście wniesionego do wartości umówionego wkładu. W razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu. Zgodnie natomiast z art. 51 k.s.h. (dotyczącym spółki jawnej lecz stosowanym odpowiednio także do spółki komandytowej (na podstawie cyt. art. 103 k.s.h.), każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. Przy czym, na mocy art. 37 § 1 k.s.h., powyższy przepis ma zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej.

W myśl art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowa jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Powyższe oznacza, że spółka ta może być podmiotem stosunku prawnego np. umowy pożyczki – tym samym to spółka a nie jej wspólnicy, zaciąga zobowiązania. Na odrębność podmiotów jakimi pozostają: spółka osobowa oraz jej wspólnicy wskazał także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 stycznia 2013 r. sygn. akt. II FSK 1019/11, w którym wskazano: „(…) Jakkolwiek spółki osobowe są transparentne podatkowo, to wnioski wywiedzione z tego faktu w skardze kasacyjnej należy uznać za zbyt daleko idące i pozostające w sprzeczności z treścią art. 8 ust. 1 i art. 14 ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f. Spółki osobowe na mocy art. 8 k.s.h. mogą być podmiotem stosunku prawnego – tym samym to spółka osobowa, a nie jej wspólnicy nabywają nieodpłatne świadczenie.(…) Nie można przyjąć, że przysporzenie z tytułu darowizny powstaje u wspólników, a nie spółki osobowej, ponieważ na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie istnieje pojęcie przychodu spółki osobowej.”

Jednocześnie jednak pamiętać należy, że spółka komandytowa nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej z siedzibą w Polsce. Umowa Spółki precyzyjnie określa w jakim procencie zysku (i strat) Spółki uczestniczą jej poszczególni wspólnicy, w tym Wnioskodawca. Wnioskodawcy przysługuje względem Spółki wierzytelność z tytułu pożyczki. Z uwagi na fakt, iż Spółka nie dysponuje środkami finansowymi na spłatę Wierzytelności, Wnioskodawca zdecydował się zawrzeć ze Spółką umowę o nieodpłatne zwolnienie z długu, a tym samym umorzyć Wierzytelność jaką ma względem Spółki.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa w kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że umorzenie pożyczki udzielonej spółce przez Wnioskodawcę stanowi dla tejże spółki przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6. Podkreślić należy, że beneficjentem tego świadczenia, jak wynika z opisu sprawy, będzie wyłącznie spółka (niebędąca osobą prawną), a więc odrębny od jej wspólników podmiot, posiadający odrębny majątek, a nie poszczególni wspólnicy tej spółki. Korzyść z tego świadczenia stanowiła będzie dla spółki osobowej przychód, a zatem w konsekwencji, na gruncie art. 14 ust. 2 pkt 6 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika tejże spółki, przychodu z działalności gospodarczej z tytułu umorzonych pożyczek, proporcjonalnego do jego prawa do udziału w zysku spółki.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie konsekwencji podatkowych dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki komandytowej. W związku z powyższym tut. Organ nie odniósł się do ewentualnych skutków podatkowych rozstrzyganego we wniosku zagadnienia dla pozostałych wspólników tej Spółki.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.