2017.09.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.427.2017.1.PB
z 4 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z projektem pn.: „xxx” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z projektem pn.: „xxx”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto (dalej: Gmina), planuje inwestycję pn.: „xxx” ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Poddziałania 4.6.2 Wsparcie ochrony zasobów kultury w ramach ZIT RPO Województwa na lata 2014-2020.

Przedsięwzięcie dotyczy remontu wieży ciśnień zlokalizowanej przy ul. P. w miejscowości X. Wieża ciśnień jest obiektem służącym realizacji podstawowego zadania zakładu, jakim jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę. W górnej części wieży znajduje się zbiornik wody, który stanowi zapas wody, ale równocześnie ma on za zadanie zapewnić odpowiednie ciśnienie wody rozprowadzanej do odbiorców. Do zbiornika umieszczonego na szczycie wieży woda jest wpompowywana z sieci wodociągowej.

Obiekt wpisany jest do rejestru zabytków województwa pod poz. A/1320. Zakres remontu obejmuje wszystkie prace niezbędne do doprowadzenia do stanu właściwego pod względem technicznym i konserwatorskim niektórych elementów budynku, w tym remont konstrukcji więźby dachowej i wymiana pokrycia dachowego wraz z wymianą opierzeń blacharskich, rynien i wprowadzeniem rur spustowych do wnętrza budynku, wymiana skrzydeł okien drewnianych, remont ścian i stropów ze wszystkimi elementami, zgodnie z oceną stanu technicznego i uzgodnieniami z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w miejscowości T. Przewiduje się również wykonanie instalacji odgromowej.

Z uwagi na wartość historyczną elewacji, nie przewiduje się jej docieplenia, a jedynie czyszczenie, z uzupełnieniem uszkodzonych cegieł, uzupełnieniem fug i przemurowaniem odspojonych szkarp wraz z naprawą ich zadaszeń w części parterowej budynku. Zakłada się zachowanie w maksymalny sposób pierwotnie zastosowanych materiałów i naturalnej kolorystyki. Prace elewacyjne będą obejmowały wszystkie elementy wbudowane w elewacje.

Z uwagi na degradację konstrukcji pokrycia dachu wieży przewiduje się jej odtworzenie, któremu poddana zostanie również konstrukcja łat dachu pokrytego dachówkami karpiówką i zakładkową. Pozostała konstrukcja dachu podlegać będzie weryfikacji i – w przypadku stwierdzenia jej zdegradowania – również wymianie.

Wrota wejściowe do budynku – przewidziano ich renowację wraz z elementami stalowymi okuć. Do wymiany przewidziano wszystkie ramy okien drewnianych. Zamurowane szklanymi kształtkami otwory okienne, zostaną przemurowane nowymi kształtkami szklanymi.

Ponadto przewiduje się wymianę drewnianych schodów drabiniastych na schody o konstrukcji stalowej poza dojściami na dwie górne kondygnacje, gdzie istniejące schody poddane zostaną renowacji. Naprawie podlegać będą pomosty drewniane na poziomach najwyższych budynku. Występujące spękania ścian zewnętrznych w strefach oparć zbiornika na wodę podlegają wzmocnieniu i naprawie. Program prac konserwatorskich przewiduje nowe rozwiązania dla instalacji odwodnienia dachu i odgromowej.

Sposób użytkowania wieży pozostanie bez zmian. Przewiduje się udostępnienie wieży niewielkim, zorganizowanym grupom zwiedzających. Opłaty z udostępnienie infrastruktury nie będą pobierane.

Zrealizowany projekt Gmina jako Wnioskodawca i Beneficjent przekaże nieodpłatnie na majątek samorządowego zakładu budżetowego pn.: Zakład Wodociągów i Kanalizacji – podmiot ten jest statutowo powołany do prowadzenia eksploatacji oraz konserwacji sieci wodociągowych i kanalizacyjnych zlokalizowanych na terenie miasta.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), wykonuje nałożone odrębnymi przepisami na nią zadania, dla realizacji, których została powołana spoza VAT, jak również czynności podlegające VAT, na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Gmina z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT z podległymi jednostkami. Jednostki organizacyjne wchodzące w skład struktury Gminy, tj.:

Urząd Miasta,
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej,
Przedszkole Miejskie Nr 1,
Przedszkole Miejskie Nr 2,
Szkoła Podstawowa Nr 2,
Szkoła Podstawowa Nr 3,
Szkoła Podstawowa Nr 5,
Gimnazjum Nr 1,
Ośrodek Sportu i Turystyki,
Centrum Usług Wspólnych,
Zakład Wodociągów i Kanalizacji, jako samorządowy zakład budżetowy obsługujący Gminę – jedyny podatnik, prowadzi sprzedaż m.in. w zakresie dostawy wody, odprowadzania ścieków komunalnych wystawia faktury VAT na rzecz mieszkańców i osób prowadzących działalność.

Od 1 stycznia 2017 r., po dokonaniu centralizacji VAT, jednostki budżetowe podległe Gminie z tytułu dostawy wody i odbioru ścieków nie są obciążane kosztami. Usługi są świadczeniami na potrzeby własne jednostki. ZWiK rozlicza się z jednostkami organizacyjnymi Gminy za pomocą not księgowych jako świadczenie niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina i to ona świadczy usługi opodatkowane i ma prawo do odliczenia VAT naliczonego, a zakłady budżetowe, jak i jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, czyli wszelkie czynności przez nie wykonywane na rzecz osób trzecich rozliczane są przez Gminę, a czynności dokonywane w ramach Gminy zarówno pomiędzy jednostkami budżetowymi jak i zakładami budżetowymi maja charakter wewnętrzny.

W związku z powyższym zwracamy się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków na powyższy projekt i nakładów inwestycyjnych na remont i modernizację wieży ciśnień, po centralizacji rozliczeń Gminy i jej jednostek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało pełne prawo w 100 % do odliczenia podatku naliczonego w fakturach dokumentujących zakupy związane z remontem i modernizacją wieży ciśnień po dokonaniu centralizacji rozliczeń podatku VAT z podległymi jednostkami?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie miała możliwości do odliczenia w 100 % podatku naliczonego od wydatków na powyższy projekt i nakładów inwestycyjnych na remont i modernizację wieży ciśnień rozliczanej przez jednostkę obsługującą – Urząd Miasta X., który rozlicza VAT po określeniu proporcji, po centralizacji rozliczeń Gminy i jej jednostek. Inwestycja zapewni stabilne ciśnienie wodociągu, który dostarcza wodę na rzecz mieszkańców i jednostek organizacyjnych Gminy.

Biorąc pod uwagę, że przyszłe zadanie zostanie przekazane na majątek samorządowego zakładu budżetowego – Zakład Wodociągów i Kanalizacji, który prowadzi działalność w tym zakresie i dokonuje rozliczeń w 100 %, a inwestycja jest bezpośrednio związana z prowadzoną działalnością Zakładu, dlatego też przy realizacji tego zadania będzie można skorzystać ze 100 % odliczenia podatku VAT. Urząd Miasta po centralizacji rozlicza VAT po określeniu proporcji współczynnika wynoszącego 25, prewspółczynnika 12, a wskaźnika do odliczenia VAT 3, który jest zgodny z Zarządzeniem Burmistrza Miasta, obliczony zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Od dnia 1 stycznia 2016 r., na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605), do ustawy o podatku od towarów i usług dodane zostały m.in. przepisy art. 86 ust. 2a-2h, natomiast na podstawie art. 1 pkt 9 dodane zostały przepisy art. 90c.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał m.in. zakłady budżetowe.

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl § 3 ust. 4 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku zakładu budżetowego sposób ustalony według wzoru:

Ax100

X=-------

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez zakład budżetowy, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

P – przychody wykonane zakładu budżetowego.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedmiotowej sprawy wynika, że Gmina planuje inwestycję pn.: „XXX” ze środków EFRR. Od 1 stycznia 2017 r., po dokonaniu centralizacji VAT, jednostki budżetowe podległe Gminie z tytułu dostawy wody i odbioru ścieków nie są obciążane kosztami.

Po dokonaniu centralizacji rozliczeń, wydatki inwestycyjne na remont i modernizację wieży ciśnień będą dotyczyły działalności opodatkowanej jak również innej działalności, tj. realizacji zadań publicznych niebędących działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zrealizowany projekt Gmina jako Wnioskodawca i Beneficjent przekaże nieodpłatnie na majątek samorządowego zakładu budżetowego, którym jest Zakład Wodociągów i Kanalizacji.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że wydatki inwestycyjne na remont wieży ciśnień, dotyczą działalności opodatkowanej jak również innej działalności, tj. realizacji zadań publicznych niebędących działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT – niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. To, że Gmina Miejska i jej jednostki po dokonaniu centralizacji działają w ramach jednego podatnika, nie zmienia faktu, że działania w ramach reżimu publicznoprawnego (świadczenie nieodpłatnych usług w ramach zadań statutowych poprzez Urząd Miasta, MOPS, Przedszkola Miejskie, Szkoły Podstawowe, Gimnazjum, Ośrodek Sportu i Turystyki, Centrum Usług Wspólnych, Zakład Wodociągów i Kanalizacji) nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Trzeba przy tym zauważyć, że o kwalifikacji wydatków na wieżę ciśnień (czy związane są z działalnością gospodarczą Gminy Miejskiej, czy też z inną jej działalnością), nie przesądza wewnętrzny charakter rozliczeń pomiędzy Gminą a jej jednostkami z tytułu zbiorowego zaopatrzenia w wodę. Kwalifikacja tych wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Gminę służy wieża, a w opisanym przypadku służy ona, zgodnie ze stanowiskiem Gminy, czynnościom opodatkowanym VAT oraz innej działalności będącej poza zakresem tego podatku.

Tym samym, w odniesieniu do wydatków na powyższy projekt i nakładów inwestycyjnych na remont i modernizację wieży ciśnień, Gmina będzie zobowiązana do zastosowania proporcji na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Gminy, że będzie jej przysługiwało prawo do pełnego odliczenia z faktur dokumentujących realizację przedmiotowej inwestycji.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin