Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.229.2017.2.PM
z 29 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2017 r. (data wpływu – 3 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym 21 września 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży złomu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży złomu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 12 września 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.229.2017.1.PM wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 21 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi jednoosobowo działalność polegającą na skupie i handlu surowcami wtórnymi oraz wynajmie lokali użytkowych. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie ksiąg handlowych. W ramach swojej działalności Wnioskodawca dokonał zakupu złomu miedzi od lokalnej parafii rzymskokatolickiej. Złom ten pochodzi z rozbiórki starego pokrycia dachu kościoła parafialnego. Parafia nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, ani też nie prowadzi działalności gospodarczej (zarobkowej). Wymiana dachu to cel kultu religijnego. Czynność ta zatem jest udokumentowana formą rachunku (jako forma umowy sprzedaży przez parafię). Powyższa transakcja przekracza jednorazowo kwotę 1.000,00 zł. Powyższy zakup zostanie wprowadzony na magazyn towarów a w przyszłości sprzedany w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Organu 21 września 2017 r. wynika, że:

• Sprzedawca jako nieprowadzący działalności gospodarczej nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług i z tytułu transakcji nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług,
• Wnioskodawca jako strona nabywająca nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług (nie jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług) ze względu na to, że nie zostały spełnione w transakcji wszystkie warunki do odwrotnego obciążenia (art. 17 ust. 1 pkt 7 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług) tj. dostawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
• Żadna ze stron nie jest zatem opodatkowana podatkiem od towarów i usług z tytułu przedmiotowej transakcji.
  
  

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo skorzystać ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych wynikającego z ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa czynność korzysta ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych. Zwolnienie to nie wynika bezpośrednio z ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, lecz z ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 55 pkt 6 Działu III ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, kościół (parafia) jako zbywający rzeczy w ramach czynności cywilnoprawnych korzysta ze zwolnienia z opłaty skarbowej, bowiem zbycie tych rzeczy (tutaj złomu miedzi z dachu) nie służy działalności gospodarczej tej parafii a jedynie celom statutowym (nowe pokrycie dachu kościoła parafialnego). Przepisy odwołujące się do zwolnienia z opłaty skarbowej w przepisach konkordatowych na podstawie art. 15 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mają zastosowanie do podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

W myśl art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
3. umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   
4. umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Stosownie do zapisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. W świetle art. 6 ust. 2 cyt. ustawy, wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

W świetle art. 10 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż złomu miedzi na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych kwalifikowana jest jako sprzedaż rzeczy i podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast w art. 55 ust. 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1169, ze zm.) ustawodawca przewidział zwolnienie o charakterze przedmiotowym.

W myśl tego przepisu nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn oraz opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej;
2. sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
   
   

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy osobami prawnymi są następujące personalne jednostki organizacyjne Kościoła:

1. Ordynariat Polowy;
   
2. kapituły;
   
3. parafie personalne;
   
4. Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonnych Męskich;
   
5. Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonnych Żeńskich;
   
6. instytuty życia konsekrowanego (instytuty zakonne i instytuty świeckie) oraz stowarzyszenia życia apostolskiego; te instytuty i stowarzyszenia zwane są dalej „zakonami”;
   
7. prowincje zakonów;
   
8. opactwa, klasztory niezależne, domy zakonne;
   
9. wyższe i niższe seminaria duchowne diecezjalne;
   
10. wyższe i niższe seminaria duchowne zakonne, jeżeli, w myśl przepisów danego zakonu, mają charakter samoistny.

Należy zauważyć, że przepis art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej nie zawiera w swej treści zapisu o zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazując jedynie na zwolnienie od podatku od spadków i darowizn oraz opłaty skarbowej. W odniesieniu do opłaty skarbowej należy jednak w takiej sytuacji odwołać się do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 tej ustawy jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy o opłacie skarbowej w zakresie dotyczącym czynności cywilnoprawnych opodatkowanych w niniejszej ustawie (ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych), rozumie się przez to przepisy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dokonując zatem interpretacji przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy stwierdzić, że jeżeli w innych aktach prawnych przepisy powołują się na przepisy o opłacie skarbowej w zakresie odnoszącym się do czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to pomimo odwoływania się do prawnej instytucji opłaty skarbowej należy stosować przepisy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do sytuacji uregulowanej w art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, należy przyjąć, że przepis ten w zakresie zwolnienia od opłaty skarbowej odnosi się do czynności cywilnoprawnych opodatkowanych na podstawie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zatem odpowiednie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mają zastosowanie do wskazanego wyżej przepisu ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym omawiane zwolnienie odnosi się do konkretnych czynności, z zastrzeżeniem, że rzeczy i prawa będące przedmiotem transakcji nie mogą być przeznaczone do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, dokonując wykładni art. 55 ust. 6 pkt 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy stwierdzić, że nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne jest zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli przedmiotem tych czynności są rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności dokonał zakupu złomu miedzi od lokalnej parafii rzymskokatolickiej. Złom ten pochodzi z rozbiórki starego pokrycia dachu kościoła parafialnego. Parafia nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, ani też nie prowadzi działalności gospodarczej (zarobkowej). Wymiana dachu to cel kultu religijnego. Czynność ta zatem jest udokumentowana formą rachunku (jako forma umowy sprzedaży przez parafię). Powyższa transakcja przekracza jednorazowo kwotę 1.000,00 zł. Powyższy zakup zostanie wprowadzony na magazyn towarów a w przyszłości sprzedany w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Żadna ze stron umowy sprzedaży nie podlega pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu jej zawarcia.

Zwolnienie zawarte w art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter warunkowy. Oznacza to, że umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej – rzeczy i prawa majątkowe nie przeznaczone do działalności gospodarczej będą nabywane i zbywane (w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia) przez kościelne osoby prawne.

Z uwagi natomiast na fakt, że zwolnienie z art. 55 ust. 6 pkt 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej ma również charakter przedmiotowy, dotrzymanie warunków w nim zawartych obliguje wszystkie strony transakcji do ich zachowania celem jego efektywnego zastosowania. Fakt, że zbycie złomu miedzi przez parafię rzymskokatolicką w omawianym przypadku – jak wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku we wniosku – nie służy działalności gospodarczej tej parafii a jedynie celom statutowym, nie jest wystarczającym warunkiem do zastosowania omawianego zwolnienia. Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca (strona nabywająca w przedmiotowej umowie sprzedaży) nabyty od parafii złom przeznaczy do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W związku z tym, nie zostanie dotrzymany przez Wnioskodawcę warunek nie przeznaczania nabytej od kościelnej osoby prawnej rzeczy do działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawcę złomu miedzi w wyniku zawartej umowy sprzedaży z kościelną osobą prawną – parafią rzymskokatolicką, nie będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na postawie art. 55 ust. 6 pkt 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, bowiem Wnioskodawca nabyty w ramach przedmiotowej transakcji złom w przyszłości sprzeda w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie nie znajdzie również zastosowania wyłączenie z opodatkowania określone w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jak wynika z treści uzupełnienia wniosku, żadna ze stron umowy sprzedaży nie podlega pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu jej zawarcia.

Reasumując wskazać należy, iż opisane we wniosku nabycie złomu podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki wynoszącej 2% wartości rynkowej nabywanej rzeczy. Stosownie do art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu ciąży na kupującym, a zatem na Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.