Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.222.2017.1.MST
z 29 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej składników majątku wchodzących w skład Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej składników majątku wchodzących w skład Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, którego dochody podlegają w całości opodatkowaniu w Polsce. Spółka osiąga przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie studiów i projektów elektroenergetycznych. W ramach prowadzonej działalności, Spółka w dniu 18 grudnia 2006 r. zawarła umowę leasingu operacyjnego nieruchomości położonej w mieście X (dalej: „Nieruchomość”), na którą składa się:

• udział w prawie współwłasności budynków i urządzeń stanowiących odrębne nieruchomości, tj. budynku głównym biurowca z przewiązką, budynku zaplecza z przewiązką, stacji transformatorowej, muru oporowego, sieci kanalizacyjnej, ogrodzenia oraz dróg i placów, oraz
• udział w prawie współużytkowania wieczystego gruntu.
  
  

Zawarta umowa leasingu miała charakter tzw. leasingu zwrotnego, a więc Spółka sprzedała należącą uprzednio do niej Nieruchomość na rzecz leasingodawcy i zawarła z nim jednocześnie umowę leasingu, której przedmiotem była Nieruchomość. Umowa leasingu została zawarta na okres 120 miesięcy.

Budynki i urządzenia posadowione na gruncie wchodzącym w skład Nieruchomości zostały wybudowane przez Spółkę na wiele lat przed ich sprzedażą na rzecz leasingodawcy. W okresie przed tą sprzedażą (a więc w okresie, gdy wspomniane składniki majątku były w posiadaniu Spółki) stanowiły one środki trwałe Spółki i odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tych składników były ujmowane jako koszty uzyskania przychodów.

Po upływie okresu, na który została zawarta umowa leasingu, podjęto decyzję o wykupie Nieruchomości, a transakcja sprzedaży nastąpiła w styczniu 2017 r. za cenę ustaloną w umowie. Cena sprzedaży została rozdzielona na część odpowiadającą udziałowi w prawie współwłasności budynków i urządzeń oraz na część odpowiadającą udziałowi w prawie współużytkowania wieczystego. Pomiędzy Spółką a leasingodawcą nie występuje związek, o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”). Nieruchomość będzie w dalszym ciągu wykorzystywana przez Spółkę w prowadzonej działalności (między innymi jako siedziba Wnioskodawcy), w okresie dłuższym niż rok.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej składników majątku wchodzących w skład Nieruchomości, tj. budynków i urządzeń, z wyłączeniem udziału w prawie współużytkowania wieczystego gruntu, ustalonej w wysokości ceny zakupu tych składników majątku, wskazanej w umowie dokumentującej wykup Nieruchomości z leasingu, powiększonej o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej składników majątku wchodzących w skład Nieruchomości, tj. budynków i urządzeń, z wyłączeniem udziału w prawie współużytkowania wieczystego gruntu, ustalonej jako, co do zasady cena nabycia tych składników majątku, wskazana w umowie dokumentującej wykup Nieruchomości z leasingu, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Jednocześnie, w myśl art. 16c pkt 1 Ustawy CIT, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Mając na uwadze powołany przepis, zdaniem Wnioskodawcy zostają spełnione przesłanki do tego, aby budynki i urządzenia wchodzące w skład Nieruchomości były przedmiotem amortyzacji – przede wszystkim, są one wykorzystywane (nieprzerwanie już od czasu zanim została sprzedana na rzecz leasingodawcy) w celach związanych z działalnością gospodarczą Spółki – jako siedziba Wnioskodawcy i miejsce, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Nieruchomość jest kompletna i zdatna do użytku – budynki i urządzenia są ukończone i spełniają swoje funkcje użytkowe. Spółka zamierza wykorzystywać Nieruchomość po jej nabyciu w prowadzonej działalności przez okres przynajmniej roku. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy brak jest przeszkód, aby wykupioną Nieruchomość traktować jako środek trwały Spółki.

Spółka podkreśla, że przedmiotem niniejszego wniosku nie jest prawo do amortyzacji udziału w prawie współużytkowania wieczystego gruntów – na podstawie art. 16c pkt 1 Ustawy CIT, ustawodawca wyłączył możliwość ujmowania w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych od gruntów i praw wieczystego ich użytkowania.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Cenę nabycia definiuje się natomiast, jako kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu, cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Spółka nabyła własność Nieruchomości, będącej przedmiotem niniejszego wniosku w drodze umowy sprzedaży, w związku z wykupem Nieruchomości z leasingu. W ocenie Spółki, bez znaczenia dla możliwości ujęcia składników majątku wchodzących w skład Nieruchomości, jako środki trwałe i ich amortyzacji pozostaje fakt, że wcześniej składniki te były już przedmiotem amortyzacji przez Spółkę. W szczególności, brak jest w przepisach Ustawy CIT jakichkolwiek ograniczeń co do ponownego rozpoznania w kosztach odpisów amortyzacyjnych od tego samego środka trwałego – zmianie może jednak ulegać wartość początkowa będąca podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka objęła własność Nieruchomości na podstawie odpłatnej umowy sprzedaży. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT – w takim przypadku, wartość początkową stanowi cena nabycia składników majątku. Za cenę nabycia uważa się co do zasady kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Zdaniem Spółki, cenę nabycia stanowić będzie między innymi cena zakupu ustalona pomiędzy stronami i zawarta w umowie sprzedaży (wykup z leasingu) oraz ewentualne dodatkowe koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Podsumowując, zdaniem Spółki, w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej składników majątku, wchodzących w skład Nieruchomości (tj. budynków i urządzeń), ustalonej jako cena zakupu tych składników, wskazana w umowie dokumentującej wykup Nieruchomości z leasingu, powiększona o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.