Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.451.2017.1.AT
z 25 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania mechanizmu tzw. odwróconego VAT dla czynności nabycia usług pomocniczych stanowiących wsparcie i uzupełnienie produkcji przez Wnioskodawcę fundamentów stalowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania mechanizmu tzw. odwróconego VAT dla czynności nabycia usług pomocniczych stanowiących wsparcie i uzupełnienie produkcji przez Wnioskodawcę fundamentów stalowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka … z siedzibą w … (dalej: „Spółka, „…”, „Wnioskodawca”) w ramach prowadzonej działalności produkuje stalowe fundamenty morskich elektrowni wiatrowych. Spółka podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i zarejestrowana jest również jako czynny podatnik VAT oraz podatnik VAT UE, posługując się numerem NIP …. Jako przeważający rodzaj działalności Spółka wskazała produkcję konstrukcji metalowych i ich części, która w klasyfikacji PKD objęta jest symbolem 25.11.Z. Do pozostałych przedmiotów działalności Wnioskodawcy należą:

• 25.6 – Obróbka metali i nakładanie powłok na metale: obróbka mechaniczna elementów metalowych;
• 25.94.Z – Produkcja złączy i śrub;
• 33.11.Z – Naprawa i konserwacja metalowych wyrobów gotowych;
• 42.91 – Roboty związane z budową obiektów inżynierii wodnej;
• 42.99 – Roboty związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane;
• 43.21 – Wykonywanie instalacji elektrycznych;
• 50.2 – Transport morski i przybrzeżny towarów;
• 52.22.A – Działalność usługowa wspomagająca transport morski;
• 71.12 – Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne.

Podstawą podejmowanej produkcji przez Wnioskodawcę są kontrakty zawierane z niepowiązanymi zagranicznymi spółkami projektowymi (dalej: „inwestorzy”), którymi są podmioty prowadzące działalność gospodarczą w Unii Europejskiej i tam zarejestrowane jako podatnicy czynni podatku od wartości dodanej.

Produkowane fundamenty morskich elektrowni wiatrowych służą do montażu na morzu masztów i turbin wiatrowych. Skład tych wyrobów przedstawia się następująco (w nawiasie ujęto skład procentowy – tj. określono udział procentowy każdego składnika, łącznie ze sprecyzowaniem, jaką pełni on rolę w wyrobie):

• Stal (…% - konstrukcja nośna);
• Elementy gumowe (…% - ochrona przed uszkodzeniami mechanicznymi podczas eksploatacji);
• Anody (…% - ochrona przeciwkorozyjna);
• Malowanie (…% - ochrona przeciwkorozyjna);
• Elektryka (…% - dystrybucja energii elektrycznej).

Wyprodukowane konstrukcje stalowe występują jako: platformy pośrednie, fundamenty kratownicowe oraz jednopalowe, na których umieszczona zostanie wieża elektrowni wiatrowej.

Przeważająca część materiałów do produkcji nabywana jest przez Spółkę na wolnym rynku, z tym że inwestor współuczestniczy w negocjacjach z poddostawcami. Pozostałe materiały są nabywane przez … niezależnie. Jedynie w przypadku niektórych projektów, część materiałów i elementów do produkcji powierzana jest przez inwestora. W takim przypadku materiały te od początku do końca procesu produkcyjnego pozostają własnością inwestora. Technologia produkcji (tzw. know-how) nie została Spółce udostępniona. Zawierane kontrakty w załącznikach technicznych zawierają szczegółowo określone wymagania dot. poszczególnych etapów procesu produkcyjnego oraz m.in. normy znajdujące zastosowanie oraz tolerancje dla każdego elementu.

Wyroby gotowe ładowane są przez Spółkę na barkę, przy pomocy której transportowane są one następnie do inwestorów przy większości kontraktów na warunkach Incoterms 2010 FOB (tj. Free on Board). Zgodnie z formułą FOB, sprzedający ma obowiązek dostarczyć towar do portu i załadować go na wyznaczony statek. Jeśli inwestor wskaże opcję „Offshore Transport Option”, dostawa jest realizowana na warunkach DAP, przy czym rozładunek dokonuje zamawiający transport. Należy wskazać, że gotowe wyroby sprzedawane są inwestorom.

Warto podkreślić, że Spółka dokonuje jedynie produkcji fundamentów stalowych oraz organizuje ich transport do portu, w którym na jej odpowiedzialność zostanie dokonany załadunek. W określonych kontraktach dokonuje również transportu wyprodukowanych wyrobów do odbiorcy. Jednak Spółka nie zajmuje się montowaniem fundamentów stalowych w określonym miejscu, ani nie dokonuje montażu fundamentów z pozostałą częścią elektrowni wiatrowej.

Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi (dalej: „GUS”) w odpowiedzi z dnia … czerwca 2017 r. o nr … na wniosek z dnia … czerwca 2017 r., zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676), wymienione stalowe konstrukcje kratownicowe i palowe fundamentów morskich elektrowni wiatrowych oraz elementy stalowych konstrukcji platform pośrednich (wraz z ich transportem do miejsca przeznaczenia) umieścił w grupowaniu PKWiU 25.11.23.0. – „Pozostałe konstrukcje i ich części: płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, itp. z żeliwa, stali lub aluminium”.

Również w oparciu o § 3 powyższego rozporządzenia, zgodnie z którym do celów podatkowych stosuje się do dnia 31 grudnia 2017 r. PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), GUS umieścił w grupowaniu: PKWiU 25.11.23.0. – „Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, itp. z żeliwa, stali lub aluminium”.

… dokonuje zakupu usług monterskich, spawalniczych oraz szlifierskich od zewnętrznych niepowiązanych kontrahentów (dalej: „dostawcy”). Usługi te służą produkcji stalowych fundamentów morskich farm wiatrowych oraz stanowią uzupełnienie i wsparcie pracy pracowników ….

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie:

Czy w związku z nowelizacją przepisów i objęciem niektórych usług budowlanych mechanizmem reverse charge na gruncie podatku VAT, transakcja polegająca na zakupie przez Wnioskodawcę od dostawców usług pomocniczych, stanowiących wsparcie i uzupełnienie produkcji przez Spółkę powyższych fundamentów stalowych, będzie objęta mechanizmem odwrotnego obciążenia, a tym samym zobowiązaną do ich opodatkowania będzie Spółka, czy transakcje te będą opodatkowane na zasadach ogólnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja polegająca na zakupie przez Spółkę usług pomocniczych do produkcji fundamentów stalowych nie będzie objęta mechanizmem odwrotnego obciążenia w myśl wprowadzonych z dniem 1 stycznia 2017 r. zmian w przepisach o podatku od towarów i usług (ustawa z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 2024; dalej: .ustawa zmieniająca).

Przepisy ustawy zmieniającej:

Ustawa zmieniająca wprowadziła obowiązek zastosowania mechanizmu reverse charge w odniesieniu do usług budowalnych wskazanych w Załączniku 14 (dalej: „Załącznik”) do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017. poz. 1221; dalej ustawa o VAT) w sytuacji gdy usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, przy spełnianiu określonych ustawą warunków.

Wskazany Załącznik zawiera zamknięty katalog usług budowlanych, które zostały objęte nowymi zasadami rozliczania VAT, a które identyfikowalne są przy pomocy Polskiej Kwalifikacji Wyrobów i Usług z 2008 r. Zmiany objęły następujące usługi budowlane zaklasyfikowane w Sekcji F - Obiekty budowlane i roboty budowlane PKWiU:

• Dział 41 - Budynki i roboty budowlana związane ze wznoszeniem budynków;
• Dział 42 - Budowle i roboty ogólnobudowlane związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej;
• Dział 46 - Roboty budowlane specjalistyczne.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT, usługi zawarte w załączniku 14 podlegają rozliczeniu na zasadzie odwrotnego obciążenia, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:

• usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
• usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15. zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
• usługodawca świadczy usługi budowlane jako podwykonawca.

Ustawodawca nie zamieścił w ustawie o VAT legalnej definicji pojęć „podwykonawcy” i „usługodawcy”. W wydanych z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów objaśnieniach podatkowych z 17 marca 2017 r. „Stosowanie mechanizmu odwróconego obciążania w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych” przytoczona została definicja z internetowego Słownika języka polskiego, zgodnie z którą: „podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. Dalej wskazuje się, że „jeżeli generalny/główny wykonawca zleci wykonanie usług w ramach swojej umowy zawartej z inwestorem kolejnemu podatnikowi - wówczas ten podatnik staje się jego podwykonawcą”.

Mając na względzie przepisy ustawy o VAT oraz powyższe objaśnienia Ministra Rozwoju i Finansów, transakcje realizowane przez generalnego wykonawcę bezpośrednio na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Jednakże każda następna zlecana usługa kolejnym podatnikom podatku VAT (podwykonawcom) skutkuje obowiązkiem rozliczenia w ramach odwróconego obciążania. W takiej sytuacji to nabywca usług jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT. Należy przy tym podkreślić, iż przedmiotem każdej z powyższych transakcji winno być świadczenie usług budowlanych wymienionych w załączniku. Warto podkreślić, że status podwykonawcy nie musi wynikać z umów bądź z faktu poinformowania inwestora - zależy on od okoliczności transakcji i charakteru wykonywanych usług. Z przytoczonych definicji wynika również, iż musi nastąpić szereg zleceń w ramach tej samej inwestycji.

Przepisy Prawa budowlanego.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji legalnych robót ogólnobudowlanych, budowy, remontu, przebudowy, rozbiórki czy montażu, ani też definicji obiektu budowlanego. W wyjaśnienie tych pojęć należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 290, dalej: „Prawo budowlane”).

Z analizy definicji zawartych w Prawie budowlanym, orzecznictwie sądowo-administracyjnym oraz w wyjaśnieniach do Polskiej Klasyfikacji Działalności i Klasyfikacji PKOB wynika, że produkowane przez Wnioskodawcę wyroby nie będą stanowić obiektów budowlanych ani budowli, a ich dostawa inwestorom nie może być zakwalifikowana jako budowa lub roboty budowlane.

W wyjaśnieniach do Polskiej Klasyfikacji Działalności zawarto informację, iż sekcja F „Budownictwo” (odpowiadająca sekcji F Klasyfikacji PKWiU) „(…) obejmuje roboty ogólnobudowlane i specjalistyczne w zakresie budownictwa i prac inżynierii lądowej i wodnej, które polegają na budowie (tzn. wznoszeniu obiektu budowlanego w określonym miejscu, odbudowie, rozbudowie i nadbudowę obiektu budowlanego) oraz obejmują prace polegające na przebudowie, remoncie, rozbiórce lub montażu obiektu budowanego, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym”.

Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, wskazane w powyższym wyjaśnieniu definiuje Klasyfikacja PKOB jako wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj. drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp. Wśród ich rodzajów wyróżnia się: infrastrukturę transportu, rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, kompleksowe budowle na terenach przemysłowych oraz pozostałe obiekty inżyniera lądowej i wodnej. W dziale 23 PKOB, tj. kompleksowe budowle na terenach przemysłowych, wskazano pod symbolem 2302 w grupowaniu „Elektrownie”, m.in. elektrownie napędzane wiatrem.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, poprzez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt malej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, przez budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem malej architektury, jak np. obiekty liniowe, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, fundamenty pod maszty i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję należy stwierdzić, iż produkowane przez Spółkę stalowe fundamenty farm wiatrowych, na gruncie prawa budowlanego, będą stanowiły budowle. Należy mieć jednak na uwadze, że dopiero usytuowanie obiektu w określonym miejscu z zamiarem korzystania z niego oznacza wykonania obiektu budowlanego. Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 sierpnia 2005 r., sygn. akt OSK 1922/04, Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2008 r., sygn. akt II OSK 1545/07): „określona rzecz może stać się obiektem budowlanym po usytuowaniu jej w określonym miejscu z uwagi na jej przeznaczenie i sposób użytkowana”. W świetle powyższego produkowane przez Wnioskodawcę stalowe fundamenty do momentu ich usytuowania w określonym, z uwagi na przeznaczenie, miejscu nie będą stanowiły obiektu budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 6 Prawa budowanego, przez budowę rozumie się wykonywanie obiektu budowanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowanego.

Jak wyżej wskazano, do momentu usytuowania stalowych fundamentów w określonym miejscu, fundamenty te nie stanową obiektów budowlanych.

Ustawodawca nie definiuje również w ustawach podatkowych pojęć „robót budowlanych”. Tym samym ponownie należy odwołać się do przepisów prawa budowanego, które czynności robót budowlanych definiuje w art. 3 ust. 7 jako budowę (tj. wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu oraz odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego), a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Tożsamość zakresu robót budowalnych określonych w ustawie Prawo budowlane oraz w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (czynności wymienione w sekcji F. dziale 45) potwierdza stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 12 marca 2015 r., ILPP1/443-1106/14-5/AI.

Skoro zatem produkowane przez Wnioskodawcę stalowe fundamenty nie stanowią obiektów budowanych, to tym bardziej ich dostawa nie może być zakwalifikowana jako budowa lub roboty budowlane. Skutkiem tego, wyprodukowane stalowe fundamenty nie mogą zostać zakwalifikowane w sekcji F Klasyfikacji PKWIU jako „Obiekty budowlane i roboty budowlane”, np.:

• PKWU - 42.99.29.0 Roboty ogólnobudowlane związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane (z racji tego, że wytwarzane fundamenty nie stanowią obiektów inżynierii lądowej);
• PKWiU 43.99.50.0 Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych (z racji tego, że Spółka nie zajmuje się przytwierdzaniem fundamentów do podłoża, na których ma być ustawiony maszt elektrowni wiatrowej).

Kwalifikacja wg GUS.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest kwalifikacja przez GUS produkowanych fundamentów stalowych jako pozostałe konstrukcje i ich części: płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, itp. z żeliwa, stali lub aluminium oznaczone w Klasyfikacji PKWiU właśnie pod numerem 25.11.23.0.

Charakter działalności … można określić jako działalność wytwórczą. Ustawa o zryczałtowanym podatku definiuje ją jako działalność, w wyniku której powstają nowe wyroby, w tym również sprzedaż wyrobów własnej produkcji, prowadzoną przez podatnika. O takiej kwalifikacji decyduje m.in. końcowy efekt działalności, tj. powstanie z zakupionych, czy wytworzonych materiałów nowego wyrobu.

Wytwarzanie konstrukcji stalowych stanowi działalność wytwórczą sklasyfikowaną w PKWiU w sekcji C Działu 25 Wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń, pod symbolami PKWU 25.11.23.0 – pozostałe konstrukcje i ich części: płyty, pręty, kątowniki, kształtki, itp. z żeliwa, stali lub aluminium, oraz 25.62.20.0 - pozostałe usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych. Potwierdzenie takiej klasyfikacji znaleźć można również w interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lipca 2016 r. (ILPB1/415-444/13-4/AA).

Skutkiem powyższego, prawidłowym jest zakwalifikowanie zakupu od kontrahentów niepowiązanych usług monterskich, spawalniczych oraz szklarskich, które są niezbędne do produkcji wyrobów gotowych i stanowią uzupełnienie procesu produkcyjnego jako usługi ujęte pod numerem 25.11.99.0 PKWiU, tj. „Usługi podwykonawców związane z produkcją konstrukcji metalowych i ich części”.

Niespełnienie przesłanek zastosowania reverse charge z ustawy zmieniającej z uwag na fakt, iż transakcja między Spółką a Inwestorem nie stanowi usług budowlanych wskazanych w załączniku, o czym świadczą przepisy prawa budowlanego oraz klasyfikacja GUS, nie zostaje spełniony pierwszy warunek objęcia mechanizmem odwrotnego obciążenia. Należy ponadto wskazać, iż również usługi świadczone przez dostawców na rzecz Spółki nie stanowią usług budowlanych, o których mowa w Załączniku, a jedynie „usługi podwykonawców związane z produkcją konstrukcji metalowych i ich części”.

Spełnienie drugiej przesłanki (przy założeniu, że zarówno usługodawca (kontrahenci) oraz usługobiorca (…) są zarejestrowanymi w Polsce czynnymi podatnikami VAT) wymaga ustalenia, czy kontrahenci Spółki są jej „podwykonawcami” w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o VAT. Uwzględniając definicję słownikową podwykonawcy („firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”), w przedmiotowej sprawie nie można uznać za głównego wykonawcę Spółki …. Wynika to z tego, że „główny wykonawca” powinien świadczyć usługi na rzecz swojego zleceniodawcy (inwestora), natomiast w analizowanym przypadku … nie świadczy usług budowlanych na rzecz inwestorów, lecz dokonuje dostawy towarów wyprodukowanych stalowych fundamentów. Skutkiem tego dostawcy Spółki nie uzyskują statusu „podwykonawcy” i nie zostaje spełniona druga przesłanka objęcia transakcji między kontrahentami, a Spółką mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Podsumowanie.

Podsumowując, aby w przedmiotowej sprawie Spółki … usługi pomocnicze zostały objęte mechanizmem reverse cherge, konieczne jest spełnienie łączne następujących przesłanek:

• usługi pomocnicze dokonywane przez kontrahentów oraz przedmiot sprzedaży … stanowią usługi budowlane wskazane w Załączniku 14 ustawy o VAT oraz
• spełnienie warunków zawartych w art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 1h ustawy o VAT, w tym: kontrahenci Spółki świadczą usługi z Załącznika 14 na rzecz … jako podwykonawcy.

W przypadku niespełnienia jednego z powyższych warunków, mechanizm odwróconego obciążenia nie znajdzie zastosowania w danym scenariuszu gospodarczym. Mając na względzie takt, iż niespełnione zostały obie ustawowe przesłanki objęcia transakcji mechanizmem reverse charge, na gruncie podatku VAT transakcje zakupu przez Spółkę usług monterskich, szlifierskich oraz spawalniczych powinny być rozliczane na zasadach ogólnych, tj. obowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest sprzedawca (czyli dostawcy Wnioskodawcy).

Mając na uwadze powyższe Spółka wnosi o potwierdzenia prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU (25.11.23.0) w odniesieniu do wykonywanych czynności. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca prawidłowo zaklasyfikował te czynności do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana na tle okoliczności sprawy, z których wynika, że nabywane od kontrahentów niepowiązanych z Wnioskodawcą usługi monterskie, spawalnicze oraz szklarskie, które są niezbędne do produkcji wyrobów gotowych i stanowią uzupełnienie procesu produkcyjnego są klasyfikowane pod symbolem PKWiU 25.11.99.0 PKWiU – „Usługi podwykonawców związane z produkcją konstrukcji metalowych i ich części”.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.