Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.369.2017.1.JK3
z 5 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelem polskim, urodzonym w Polsce. Od ponad 10 lat pracuje poza terytorium Polski. Nie posiada nieruchomości na terytorium Polski. Nie posiada własnej rodziny (małżonka, dzieci). Nie posiada ogniska domowego w Polsce, to jest żadnego miejsca urządzonego i zastrzeżonego do swojego trwałego użytku. Nie utrzymuje intensywnych kontaktów rodzinnych, towarzyskich, politycznych, społecznych i obywatelskich na terenie Polski. Nie należy do organizacji politycznych, kulturalnych, społecznych na terenie RP. Wnioskodawczyni od stycznia 2015 r. pracuje w Zjednoczonych Emiratów Arabskich (zwanych dalej ZEA) w emirackim podmiocie gospodarczym B.. Wcześniej, tj. od września 2006 r do stycznia 2015 r pracowała i mieszkała w Wielkiej Brytanii.

W związku z podjęciem pracy w ZEA przeniosła do ZEA swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych. Praca w firmie emirackiej na terenie ZEA jest dla Wnioskodawczyni jedynym źródłem dochodu z pracy. W związku z przeprowadzką do ZEA Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie. Wnioskodawczyni ograniczyła swoje kontakty rodzinne, towarzyskie, polityczne, społeczne, obywatelskie na terenie Polski do minimum.

Wnioskodawczyni sporadycznie przyjeżdża do Polski. Od stycznia 2015 r. do chwili obecnej Wnioskodawczyni była trzykrotnie w Polsce, a jej pobyt wyniósł łącznie sześć tygodni. Wnioskodawczyni od stycznia 2015 r. przeniosła do ZEA swój ośrodek interesów życiowych oraz gospodarczych w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2016.2032 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód uzyskany w 2016 roku w Zjednoczonych Emiratach Arabskich powinien być opodatkowany w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy Podatnik miał miejsce zamieszkania w ZEA oraz jego centrum interesów życiowych i gospodarczych było również w ZEA?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opodatkowanie dochodów otrzymywanych z tytułu pracy najemnej uzyskanych w 2016 r w Zjednoczonych Emiratach Arabskich nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy Podatnik miał miejsce zamieszkania w ZEA oraz jego centrum interesów życiowych i gospodarczych było również w ZEA przez cały 2016 rok. Art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2016.2032 ze zm.) stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Wnioskodawczyni nie posiadała na terenie Polski miejsca zamieszkania według powyższej definicji, ponieważ nie spędzała na terenie Polski więcej niż 183 dni w roku podatkowym, nie posiadała na terenie Polski centrum interesów życiowych. Podatnik nie ma powiązań rodzinnych (nie posiada małżonka ani dzieci, relacje z pozostałą rodziną zostały ograniczone do minimum), towarzyskich, kulturalnych, politycznych, obywatelskich, nie przynależy do żadnych klubów, organizacji, stowarzyszeń, nie posiada w Polsce ogniska domowego tj. miejsca urządzonego i zastrzeżonego pod swój wyłączny i trwały użytek. Wnioskodawczyni nie posiada na terenie Polski centrum interesów gospodarczych, ponieważ całą działalność zarobkową Wnioskodawczyni (dochody z pracy najemnej) przeniosła na terytorium ZEA. Wnioskodawczyni nie prowadzi na terenie Polski działalności gospodarczej ani nie świadczy pracy najemnej.

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W niniejszej sprawie będzie mieć zastosowanie art. 4 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Abu Zabi 31 stycznia 1993 r. (Dz .U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373), zmienionej Protokołem z 11 grudnia 2013 r., zmieniającym Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2015 r. poz. 312).

Mając powyższe przepisy na uwadze, Wnioskodawczyni nie będzie opodatkowywać w Polsce dochodów uzyskanych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich w 2016 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelem polskim, urodzonym w Polsce. Od ponad 10 lat pracuje poza terytorium Polski. Nie posiada nieruchomości na terytorium Polski. Nie posiada własnej rodziny (małżonka, dzieci). Nie posiada ogniska domowego w Polsce, to jest żadnego miejsca urządzonego i zastrzeżonego do swojego trwałego użytku. Nie utrzymuje intensywnych kontaktów rodzinnych, towarzyskich, politycznych, społecznych i obywatelskich na terenie Polski. Nie należy do organizacji politycznych, kulturalnych, społecznych na terenie RP. Wnioskodawczyni od stycznia 2015 r. pracuje w Zjednoczonych Emiratów Arabskich (zwanych dalej ZEA) w emirackim podmiocie gospodarczym. W związku z podjęciem pracy w ZEA przeniosła do ZEA swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych. Praca w firmie emirackiej na terenie ZEA jest dla Wnioskodawczyni jedynym źródłem dochodu z pracy. W związku z przeprowadzką do ZEA Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie. Wnioskodawczyni ograniczyła swoje kontakty rodzinne, towarzyskie, polityczne, społeczne, obywatelskie na terenie Polski do minimum.

Wnioskodawczyni sporadycznie przyjeżdża do Polski. Od stycznia 2015 r. do chwili obecnej Wnioskodawczyni była trzykrotnie w Polsce, a jej pobyt wyniósł łącznie sześć tygodni. Wnioskodawczyni od stycznia 2015 r. przeniosła do ZEA swój ośrodek interesów życiowych oraz gospodarczych w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni przeniosła do Zjednoczonych Emiratów Arabskich swoje centrum interesów życiowych (osobistych i gospodarczych) i Jej pobyt na terytorium RP nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym, to w myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2016 r. nie będzie spełniała kryterium osoby posiadającej na terytorium Polski miejsca zamieszkania, gdyż w 2016 r. Wnioskodawczyni mieszkała i pracowała w Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Wnioskodawczyni zatem nie będzie miała nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Wnioskodawczyni będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem uzyskany przez Wnioskodawczynię posiadającą miejsce zamieszkania w 2016 r. w Zjednoczonych Emiratach Arabskich dochód z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.