Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.208.2017.1.RD
z 20 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania dostawy towarów nie wysyłanych ani nie transportowanych do innego kraju UE - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania dostawy towarów nie wysyłanych ani nie transportowanych do innego kraju UE.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką zajmującą się produkcją wyrobów formowych i wytłaczanych z kauczuku silikonowego i elastomerów termoplastycznych.

Istotną część produkcji Spółki stanowią produkty wytwarzane na indywidualne zamówienie klientów. W celu realizacji tego rodzaju zamówień Spółka wytwarza też formy do wtrysku ciekłego silikonu, niezbędne do zastosowania w procesie technologicznym, bez których wytworzenie produktów zgodnie z oczekiwaniami klienta i określonymi przez niego parametrami nie byłoby możliwe.

Po zakończeniu procesu produkcyjnego, w którym formy są wykorzystywane, Spółka sprzedaje je na rzecz kontrahentów, dla których realizowała zamówienie z wykorzystaniem tych form. Kontrahentami Spółki (zlecającymi Spółce wykonanie produktów silikonowych przy użyciu form) są także podmioty mające siedzibę / miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej, będące podatnikami podatku od wartości dodanej w tych krajach.

Formy sprzedawane kontrahentom z innych krajów UE nie są wysyłane ani transportowane (w wykonaniu transakcji sprzedaży) do innego kraju UE i pozostają w zakładzie produkcyjnym Spółki zlokalizowanym w S., z jednoczesnym zagwarantowaniem przez Spółkę kontrahentom pełnego prawa do dysponowania formami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż form na rzecz kontrahentów posiadających siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju UE, które w wykonaniu transakcji sprzedaży nie są wysyłane lub transportowane do innego kraju UE i pozostają w zakładzie produkcyjnym Spółki, stanowi transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce z zastosowaniem stawki 23%?
   
2. Czy Spółka wystawiając fakturę dokumentującą dostawę form na rzecz kontrahentów posiadających siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju UE, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, będzie zobowiązana do wykazania na niej kwoty podatku od towarów i usług skalkulowanego według stawki 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż form na rzecz kontrahentów posiadających siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju UE, które w wykonaniu transakcji sprzedaży nie są wysyłane lub transportowane do innego kraju UE i pozostają w zakładzie produkcyjnym Spółki, stanowi transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) w Polsce z zastosowaniem stawki 23%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.; dalej: „ustawa o VAT”) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Za dostawę towarów uważa się z kolei taką transakcję, w ramach której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce podlega zasadniczo każde przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (dostawa towarów), jeżeli zostało dokonane na terytorium Polski.

Kwestię miejsca świadczenia przy dostawach towarów określa natomiast art. 22 ustawy o VAT.

Zgodnie z ust. 1 pkt 3 tegoż artykułu miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Z powyższego przepisu należy zatem wywieść ogólną zasadę, że jeżeli sprzedawane towary nie są wysyłane lub transportowane, to należy je opodatkować podatkiem VAT w miejscu, w którym znajdują się w momencie dokonania transakcji sprzedaży.

W przedstawionym w niniejszym wniosku stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym nie ulega wątpliwości, że dokonywaną przez Spółkę sprzedaż form na rzecz kontrahentów z innych krajów UE należy uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że formy sprzedawane kontrahentom z innych krajów UE nie są wysyłane lub transportowane (w wykonaniu transakcji sprzedaży) do innego kraju UE i pozostają w zakładzie produkcyjnym Spółki, dostawę taką należy uznać za dokonaną w Polsce - zgodnie z regułą wyrażoną w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce - zgodnie z regułą wyrażoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie zgodnie z 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W ustawie o VAT oraz przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie brak jest przepisów, które umożliwiałyby zastosowanie do dostawy form dokonywanej przez Spółkę na rzecz kontrahentów z innego kraju UE w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku stawki podatku VAT innej niż stawka podstawowa 23% wskazana w art. 41 ust. 1 oraz art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego nie ulega zatem wątpliwości, że sprzedaż form na rzecz kontrahentów posiadających siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju UE, które w wykonaniu transakcji sprzedaży nie są wysyłane lub transportowane do innego kraju UE i pozostają w zakładzie produkcyjnym Spółki, stanowi transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce z zastosowaniem stawki 23%.

Ad 2)

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik podatku VAT jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, w tym odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Faktura taka powinna zawierać obligatoryjnie m.in. stawkę podatku oraz kwotę podatku VAT od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku - art. 106e ust. 1 pkt 12 i 14 ustawy o VAT.

Przyjąć zatem należy, że wystawiając fakturę dokumentującą dostawę form na rzecz kontrahentów posiadających siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju UE, w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, Spółka jest zobowiązania do wykazania na niej kwoty podatku VAT skalkulowanego według stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.