2017.06.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.147.2017.1.IZ
z 26 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży Aktywów za czynność podlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu darowizny znaku towarowego oraz określenia podstawy opodatkowania tej transakcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (S.A.) zawarł z inną spółką prawa handlowego (dalej: Kupujący) umowę, na mocy której w perspektywie najbliższych miesięcy dojdzie do finalizacji transakcji sprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego aktywów materialnych w postaci różnego rodzaju środków trwałych (np. wtryskarki, maszyny montujące, linie montażowe, środki transportu) oraz elementów wyposażenia (aktywa nie spełniające warunków kwalifikowania ich jako środki trwałe w rozumieniu przepisów prawa bilansowego i/lub podatkowego), w tym części zamiennych do sprzedawanych środków trwałych (dalej: Aktywa).

Sprzedawane przez Wnioskodawcę Aktywa są wykorzystywane do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności produkcyjnej, w szczególności w zakresie produkcji elementów plastikowych. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega na świadczeniu usług produkcji kontraktowej realizowanej na zlecenie podmiotu trzeciego (dalej: Zleceniodawca). Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na świadczeniu usług produkcji jest działalnością wchodzącą w zakres czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 710, ze zmianami, dalej: Ustawa VAT). W szczególności, Aktywa nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych z opodatkowania lub wyłączonych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 Ustawy VAT.

W związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę Aktywów, w oparciu o które szereg pracowników Wnioskodawcy świadczy obecnie pracę, w imię wypełnienia ciążących na pracodawcach obowiązków nałożonych przepisami prawa pracy oraz zapewnienia wypełnienia korespondujących z tym praw pracowników, w związku ze sprzedażą Aktywów dojdzie do przejścia części zakładu pracy Wnioskodawcy na rzecz Kupującego zgodnie z art. 231 Kodeksu pracy, tj. Kupujący stanie się pracodawcą dla tej grupy pracowników Wnioskodawcy, którzy są bezpośrednio związani z działalnością produkcyjną prowadzoną w oparciu o Aktywa będące przedmiotem transakcji. Jednakże, w szczególności następujący pracownicy nie staną się pracownikami Kupującego: Dyrektor Zakładu Produkcyjnego, Kierownik ds. Zasobów Ludzkich, Lider ds. Jakości, Kierownik Operacyjny, Kierownik ds. Technicznych.

Sprzedane przez Wnioskodawcę Aktywa docelowo zostaną przeniesione do nowej lokalizacji. W porozumieniu z Kupującym, podmiot trzeci rozpoczął już prace przygotowawcze do realizacji nowej inwestycji polegającej na budowie nieruchomości produkcyjnej, która to zostanie przez Kupującego wydzierżawiona i będzie wykorzystywana do prowadzenia przez Kupującego kontraktowej działalności produkcyjnej.

Do czasu zakończenia procesu inwestycyjnego, przez okres kilku lub kilkunastu miesięcy od zakupu Aktywów, Kupujący w oparciu o krótkoterminową umowę dzierżawy będzie wykorzystywał do prowadzenia usługowej działalności produkcyjnej nieruchomość, będącą własnością Wnioskodawcy, w której to Wnioskodawca prowadzi obecnie produkcję.

Kupujący w ramach umowy sprzedaży Aktywów ani też czynności towarzyszących zakupowi Aktywów:

nie nabędzie od Wnioskodawcy surowców potrzebnych do produkcji,
nie nabędzie zapasów wyrobów gotowych,
nie nabędzie wartości niematerialnych i prawnych takich jak patenty czy znaki towarowe,
nie nabędzie jakichkolwiek należności Wnioskodawcy, z wyjątkiem ewentualnych rozrachunków z przejmowanymi pracownikami,
nie nabędzie nieruchomości, w której będą zlokalizowane Aktywa i w której Kupujący będzie prowadził działalność,
nie przejmie jakichkolwiek zobowiązań Wnioskodawcy, z wyjątkiem ewentualnych rozrachunków z przejmowanymi pracownikami,
nie przejmie praw i obowiązków Wnioskodawcy wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną będzie Wnioskodawca, w tym umów związanych z zaopatrzeniem w surowce potrzebne do produkcji, jak również umów z obecnymi odbiorcami wyrobów gotowych,
nie przejmie praw i obowiązków Wnioskodawcy wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną był Zleceniodawca w tym umów związanych z usługową działalnością produkcyjną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Aktywów będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa transakcja sprzedaży Aktywów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7ust. 1 Ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar rozumie się natomiast rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii. Natomiast zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Dla rozstrzygnięcia skutków transakcji sprzedaży Aktywów na gruncie podatku od towarówi usług, zdaniem Wnioskodawcy kluczowa jest zatem odpowiednia kwalifikacja przedmiotu transakcji na gruncie Ustawy VAT.

Przepisy Ustawy VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa dla celów tej ustawy. Ze względu na powyższe oraz uwzględniając definicję zawartą w innych ustawach, w doktrynie prawa podatkowego jest powszechnie akceptowane, iż dla celów podatku VAT pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz. U. 2016 r., poz. 380 ze zmianami; dalej: KC). Zgodnie z ową regulacją przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. W szczególności nie można traktować jako przedsiębiorstwa wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie ona obejmować istotnych składników majątku Wnioskodawcy wskazanych w art. 55(1) KC. Ustawa VAT z kolei zawiera definicję pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zatem na gruncie Ustawy VAT mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeśli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część, w rozumieniu art. 2pkt 27e Ustawy VAT. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa (podobnie jak w przypadku przedsiębiorstwa) tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Jak wskazano w stanie przyszłym przedmiotem transakcji sprzedaży Aktywów będą aktywa materialne, w postaci różnego rodzaju środków trwałych oraz elementów wyposażenia, w tym części zamiennych do sprzedawanych środków trwałych. Kupujący stanie się też pracodawcą dla tej grupy pracowników Wnioskodawcy, którzy będą bezpośrednio związani z działalnością produkcyjną prowadzoną w oparciu o Aktywa będące przedmiotem transakcji. Jednakże,w szczególności następujący pracownicy nie staną się pracownikami Kupującego: Dyrektor Zakładu Produkcyjnego, Kierownik ds. Zasobów Ludzkich, Lider ds. Jakości, Kierownik Operacyjny, Kierownik ds. Technicznych. Dodatkowo, co kluczowe w analizowanej sytuacji, Kupujący w ramach umowy sprzedaży Aktywów ani też czynności towarzyszących zakupowi Aktywów:

nie nabędzie od Wnioskodawcy surowców potrzebnych do produkcji,
nie nabędzie zapasów wyrobów gotowych,
nie nabędzie wartości niematerialnych i prawnych takich jak patenty czy znaki towarowe,
nie nabędzie jakichkolwiek należności Wnioskodawcy, z wyjątkiem ewentualnych rozrachunków z przejmowanymi pracownikami,
nie nabędzie nieruchomości, w której docelowo będą zlokalizowane Aktywa i w której Kupujący docelowo będzie prowadził działalność,
nie przejmie jakichkolwiek zobowiązań Wnioskodawcy, z wyjątkiem ewentualnych rozrachunków z przejmowanymi pracownikami,
nie przejmie praw i obowiązków Wnioskodawcy wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną będzie Wnioskodawca, w tym umów związanych z zaopatrzeniem w surowce potrzebne do produkcji, jak również umów z obecnymi odbiorcami wyrobów gotowych.

Zestawiając wskazywane warunki uznawania kompleksu składników majątkowych za przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowaną część z przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży Aktywów oraz zakresu czynności jej towarzyszących, sprzedaż Aktywów nie sposób utożsamiać ze sprzedażą przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy transakcja wskazana w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie stanowiła sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a w rezultacie zastosowania nie znajdzie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT. Tym samym, transakcja sprzedaży podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na gruncie art. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, podział przedsiębiorcy, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz 380, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów,
oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT,to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z inną spółką prawa handlowego umowę na mocy której w perspektywie najbliższych miesięcy dojdzie do finalizacji transakcji sprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego aktywów materialnych w postaci różnego rodzaju środków trwałych (np. wtryskarki, maszyny montujące, linie montażowe, środki transportu) oraz elementów wyposażenia (aktywa nie spełniające warunków kwalifikowania ich jako środki trwałe w rozumieniu przepisów prawa bilansowego i/lub podatkowego), w tym części zamiennych do sprzedawanych środków trwałych - Aktywa. Sprzedawane przez Wnioskodawcę Aktywa są wykorzystywane do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności produkcyjnej,w szczególności w zakresie produkcji elementów plastikowych. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega na świadczeniu usług produkcji kontraktowej realizowanej na zlecenie podmiotu trzeciego. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polegająca na świadczeniu usług produkcji jest działalnością wchodzącą w zakres czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W szczególności, Aktywa nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych z opodatkowania lub wyłączonych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę Aktywów, w oparciu o które szereg pracowników Wnioskodawcy świadczy obecnie pracę, w imię wypełnienia ciążących na pracodawcach obowiązków nałożonych przepisami prawa pracy oraz zapewnienia wypełnienia korespondujących z tym praw pracowników, w związku ze sprzedażą Aktywów dojdzie do przejścia części zakładu pracy Wnioskodawcy na rzecz Kupującego zgodnie z art. 23¹ Kodeksu pracy, tj. Kupujący stanie się pracodawcą dla tej grupy pracowników Wnioskodawcy, którzy są bezpośrednio związani z działalnością produkcyjną prowadzoną w oparciu o Aktywa będące przedmiotem transakcji. Jednakże, w szczególności następujący pracownicy nie staną się pracownikami Kupującego: Dyrektor Zakładu Produkcyjnego, Kierownik ds. Zasobów Ludzkich, Lider ds. Jakości, Kierownik Operacyjny, Kierownik ds. Technicznych.

Kupujący w ramach umowy sprzedaży Aktywów ani też czynności towarzyszących zakupowi Aktywów nie nabędzie od Wnioskodawcy surowców potrzebnych do produkcji, zapasów wyrobów gotowych, wartości niematerialnych i prawnych takich jak patenty czy znaki towarowe, jakichkolwiek należności Wnioskodawcy, z wyjątkiem ewentualnych rozrachunków z przejmowanymi pracownikami, nieruchomości, w której będą zlokalizowane Aktywa i w której Kupujący będzie prowadził działalność.

Kupujący nie przejmie od Wnioskodawcy jakichkolwiek zobowiązań Wnioskodawcy,z wyjątkiem ewentualnych rozrachunków z przejmowanymi pracownikami, praw i obowiązków Wnioskodawcy wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną będzie Wnioskodawca,w tym umów związanych z zaopatrzeniem w surowce potrzebne do produkcji, jak również umów z obecnymi odbiorcami wyrobów gotowych, praw i obowiązków Wnioskodawcy wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną był Zleceniodawca w tym umów związanych z usługową działalnością produkcyjną.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Aktywa materialne w postaci różnego rodzaju środków trwałych(np. wtryskarki, maszyny montujące, linie montażowe, środki transportu) oraz elementów wyposażenia (aktywa nie spełniające warunków kwalifikowania ich jako środki trwałe w rozumieniu przepisów prawa bilansowego i/lub podatkowego), w tym części zamiennych do sprzedawanych środków trwałych, które mają być przedmiotem transakcji sprzedaży, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Na kupującego nie zostaną przeniesione prawa do wartości niematerialnych i prawnych, nieruchomości ani zobowiązania (za wyjątkiem rozrachunków z przejmowanymi pracownikami). Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują, że mająca być przedmiotem planowanej sprzedaży część przedsiębiorstwa w postaci Aktywów nie cechuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym. Sprzedawanej części przedsiębiorstwa w postaci zespołu Aktywów nie można również uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W konsekwencji sprzedaż wskazanych we wniosku Aktywów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin