Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.56.2017.2.KK
z 27 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 12 maja 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.56.2017.1.KK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 12 maja 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 maja 2017 r.). W dniu 24 maja 2017 r. (nadano w dniu 23 maja 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni posiadała wraz z mężem, w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, nieruchomość położoną w …, dla której Sąd Rejonowy w …. prowadzi księgę wieczystą nr …. Wnioskodawczyni mocą aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 19 maja 2016 r., nabyła w całości spadek po zmarłym w dniu 6 grudnia 2015 r. mężu …. W ten sposób Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawczyni zamierza w najbliższym czasie, a więc przed upływem 5 lat od daty nabycia spadku po mężu, dokonać sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 nieruchomości na rzecz córki ….

Wnioskodawczym nie prowadzi działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 maja 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomość położoną w … kupiła wraz z mężem …, na mocy aktu notarialnego z dnia 19 lutego 1970 r. - umowy przeniesienia własności. Nieruchomość składa się z działki nr 1585/113, o powierzchni 0,0919 ha, którą stanowią tereny mieszkaniowe. W dniu 6 grudnia 2015 r., czyli na dzień śmierci męża, nieruchomość stanowiła ustawową wspólność majątkową małżeńską. W ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, nie określa się wielkości udziałów. Nigdy nie było prowadzone żadne postępowanie sądowe, z którego mogłaby wynikać inna wielkość udziałów w majątku wspólnym - w związku z czym należy uznać, że Wnioskodawczyni oraz mąż posiadali udziały w majątku wspólnym wynoszące po 50%. Na mocy testamentu sporządzonego przez męża Wnioskodawczyni jest jego jedyną spadkobierczynią i odziedziczyła spadek w całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ma obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości, która nastąpi przed upływem 5 letniego okresu, liczonego od momentu nabycia spadku po zmarłym mężu, w sytuacji, gdy stała się Ona właścicielem w 1/2 części nieruchomości, w związku z ustaniem wspólności majątkowej małżeńskiej po śmierci męża, a tym samym czy można przyjąć, że zbywa posiadany przez siebie wcześniej udział w prawie własności nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna być ona zwolniona z obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży, która nastąpi przed upływem 5 letniego okresu, liczonego od momentu nabycia spadku po zmarłym mężu.

Wnioskodawczyni wskazuje, że już od dnia 3 grudnia 1969 r. posiadała Ona nieruchomość we wspólności majątkowej małżeńskiej, a zamierza dokonać zbycia wyłącznie udziału wynoszącego 1/2, a więc odpowiadającego wielkości udziału, który posiadała niezależnie od nabycia spadku po zmarłym mężu. Tym samym, w sytuacji kiedy nie można określić, który z udziałów podlega sprzedaży, czy posiadany we wspólności majątkowej małżeńskiej, czy też nabyty w drodze dziedziczenia, należy zastosować przepis art. 2a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym niedające się usunąć wątpliwość należy rozstrzygnąć na korzyść podatnika.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z obowiązującym przepisami prawa, doktryną i orzecznictwem, nabywając określone prawo do majątku wspólnego, każdy z małżonków nabywa je w całości, dlatego po śmierci małżonka nie może nabyć go powtórnie. Współwłasność łączna polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istotę prawa współwłasności łącznej charakteryzują trzy cechy: jedność przedmiotu, która polega na tym, że jest nim ta sama konkretna rzecz; wielość podmiotów, która polega na tym, że wspólne prawo należy do kilku osób (co najmniej dwóch); niepodzielność wspólnego prawa, która polega na tym, że każdy ze współuprawnionych ma prawo do całej rzeczy, a żaden nie ma prawa do jej wyodrębnionej części.

W opinii Wnioskodawczyni, pojęcie „nabycie”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć w wyżej wskazanym stanie faktycznym, w taki sposób, że nabyła Ona prawo do udziału wynoszącego 1/2 w dniu 3 grudnia 1969 r., a więc termin pięcioletni upłynął. Nabyciem bowiem, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków, w wyniku którego wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim dłużej niż 5 lat. Za takie nabycie należy natomiast uznać wartość otrzymanych przez Wnioskodawczynię (jako byłego małżonka) nieruchomości lub praw, która przekracza Jej udział w majątku wspólnym (zob. wyroki NSA: z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2319/13, z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. akt II FSK 932/13; z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 832/12, z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1054/09; z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08). Za datę nabycia tego udziału, który przekracza Jej udział (jako byłego małżonka) w majątku wspólnym, powinno się przyjąć dzień śmierci małżonka, od którego nie upłynął jeszcze okres pięcioletni. Przez pojęcie „nabycie”, użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, trzeba rozumieć bowiem każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Z tych względów datę 6 grudnia 2015 r., w której zmarł małżonek Wnioskodawczyni, należy utożsamiać z momentem nabycia przez Nią części majątku wspólnego, w części przekraczającej wartość jej udziału posiadanego w majątku wspólnym.

W dacie zawierania umowy sprzedaży Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo własności całej nieruchomości, ale jedynie 1/2 część została nabyta w okresie biegu pięcioletniego terminu, do upływu którego w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabycie jest źródłem przychodów. Zdaniem Wnioskodawczyni, nie występują względy natury faktycznej lub prawnej, które miałyby zdecydować, żeby przyjąć, że w dacie zawierania umowy sprzedaży Wnioskodawczyni będzie zbywała właśnie część przychodu odpowiadającą 1/2 udziału w ww. prawie, nabytego przez Nią w dniu 6 grudnia 2015 r., a więc w okresie biegu pięcioletniego terminu, do upływu którego w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabycie jest źródłem przychodów. W ocenie Wnioskodawczyni, zbycie 1/2 części prawa własności należy potraktować jako następujące po zakończeniu biegu pięcioletniego terminu, po upływie którego w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabycie nie jest źródłem przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 3 grudnia 1969 r. kupiła nieruchomość do ustawowej wspólności małżeńskiej. Wnioskodawczyni, mocą aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 19 maja 2016 r., nabyła w całości spadek po zmarłym w dniu 6 grudnia 2015 r. mężu. W ten sposób Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawczym zamierza w najbliższym czasie, a więc przed upływem 5 lat od daty nabycia spadku po mężu, dokonać sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 nieruchomości na rzecz córki.

W związku z przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem poprzez „nabycie”, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Stosownie do art. 922 Kodeksu cywilnego prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W celu ustalenia momentu nabycia własności nieruchomości należy odnieść się również do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Wyjaśnić należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie do art. 50 § 1 zd. 1 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika zatem, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu współwłaścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej i dlatego żaden ze współwłaścicieli nie może korzystać z praw własności przez cały czas trwania współwłasności łącznej.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – jest to wspólność bezudziałowa, w trakcie trwania której nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia, to tym samym każdy z małżonków, a zatem również Wnioskodawczyni, nabyła w całości własność nieruchomości już w 1969 r. w drodze zawarcia umowy kupna-sprzedaży, w wyniku której prawo własności nieruchomości zostało nabyte do majątku wspólnego małżonków. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w uchwale NSA z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie udziału w nieruchomości, nabytego w 1969 r. do majątku wspólnego małżonków, nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W stanowisku zajętym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni wskazała, że na podstawie umowy kupna-sprzedaży w 1969 r. nabyła wraz z mężem do majątku wspólnego udział 1/2 części nieruchomości i udział ten zamierza zbyć. Jednakże, jak wskazano w powyższym uzasadnieniu, Wnioskodawczyni nabyła w 1969 r. całość przedmiotowej nieruchomości w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, co nie pozostaje bez wpływu na skutki podatkowe zamierzonego odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości. Wobec powyższego, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawczyni, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, w stanowisku zawartym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni wskazała, że w sprawie opisanej w przedmiotowym wniosku, istnieją wątpliwości dotyczące interpretacji przepisów podatkowych i powinien mieć zastosowanie art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa, niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Kwestię dotyczącą daty nabycia rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład wspólności ustawowej małżeńskiej przez jednego z małżonków w drodze dziedziczenia po małżonku rozstrzygnął NSA w powołanej wyżej uchwale z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17. W związku z tym, w opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie nie istnieją niedające się usunąć wątpliwości co do stosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie ma w tym zakresie zastosowania przepis art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.