Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.60.2017.1.IS
z 30 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazywaniem nagród uczestnikom „programów motywacyjnych” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazywaniem nagród uczestnikom „programów motywacyjnych”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą świadczącym usługi w zakresie organizacji i obsługi programów motywacyjnych, loterii promocyjnych, konkursów, itp. Na zlecenie jednego ze swoich kontrahentów (wiodącego producenta artykułów spożywczych, w tym zwłaszcza słodyczy – dalej: Zleceniodawca), Spółka organizuje w okresie od dnia 3 kwietnia do dnia 30 czerwca 2017 r. dwa programy motywacyjne (dalej: Programy), których celem jest rozbudowa sieci dystrybucji oraz wzrost sprzedaży towarów oferowanych przez Zleceniodawcę. Wnioskodawca jest regulaminowym organizatorem Programów. Spółka wyznacza osoby odpowiedzialne za prawidłowy przebieg Programów, wyłonienie laureatów, przyznanie i wydanie nagród, a także rozpatrywanie reklamacji w trybie określonym w regulaminach Programów.

Programy są skierowane do dwóch grup podmiotów, tj.:

1. Program nr 1 do Dystrybutorów – przedsiębiorców prowadzących działalność w postaci spółki kapitałowej, osobowej lub indywidualnej działalności gospodarczej polegającą na dystrybucji i sprzedaży produktów Zleceniodawcy, którzy zostali zaproszeni do udziału w Programie przez Przedstawiciela Zleceniodawcy; przy czym w przypadku gdy Dystrybutor prowadzi działalność za pośrednictwem więcej niż jednego oddziału, to każdy taki oddział bierze udział w Programie oddzielnie (dalej: Uczestnik Przedsiębiorca) oraz
2. Program nr 2 do indywidualnie oznaczonych, pełnoletnich osób fizycznych pełniących rolę Przedstawiciela Handlowego Dystrybutora (tj. osób zatrudnionych na umowę o pracę oraz osób, które wykonują pracę lub czynności na rzecz Dystrybutora na podstawie innego niż stosunek pracy tytułu prawnego polegające na zbieraniu zamówień na towary Zleceniodawcy od sklepów detalicznych na terenie całego kraju), które zostały zaproszone do udziału przez Przedstawiciela Zleceniodawcy i uzyskały zgodę przełożonych na udział (dalej: Uczestnik Niebędący Przedsiębiorcą).
   
   

Zasady uczestnictwa w Programie dla każdej z ww. grup Uczestników określone zostały w odrębnych regulaminach, tj. w przypadku Uczestników Przedsiębiorców w Regulaminie programu motywacyjnego dla Dystrybutorów, zaś w odniesieniu do Uczestników Niebędących Przedsiębiorcami w Regulaminie programu motywacyjnego dla Przedstawicieli Handlowych Dystrybutorów. Udział w Programie dla obu tych grup osób jest dobrowolny, zaś potwierdzeniem uczestnictwa w Programie jest dokonanie przez Uczestników poprawnej rejestracji w sposób określony w regulaminach poszczególnych Programów.

Program nr 1 dla Uczestników Przedsiębiorców (Dystrybutorów) polega na nagradzaniu Uczestników, w rozumieniu oddziału każdego Dystrybutora, za osiągnięcie (w okresie trwania Programu) najwyższej liczby sklepów detalicznych, do których pozyskane zostały zamówienia na towary Zleceniodawcy o minimalnej wartości w kwocie 30 zł netto od każdego sklepu detalicznego obsługiwanego przez Uczestnika Przedsiębiorcę. Wnioskodawca prowadzi ranking na podstawie liczby sklepów detalicznych, do których pozyskane zostały zamówienia o wskazanej wartości. Ranking prowadzony jest w taki sposób, że Wnioskodawca bierze pod uwagę liczbę sklepów detalicznych, do których pozyskane zostały zamówienia na towary o minimalnej wartości w kwocie 30 zł netto od każdego sklepu detalicznego obsługiwanego przez poszczególne oddziały w ramach każdego Uczestnika i na tej podstawie tworzony jest Ranking Dystrybucji Oddziałów dla każdego Dystrybutora oddzielnie. Ranking tworzony jest malejąco, to znaczy im większą ilość sklepów pozyska oddział, tym wyższe miejsce w rankingu zajmie. Zadaniem Uczestników jest zajęcie jak najwyższego miejsca w rankingu prowadzonym przez Organizatora (Wnioskodawcę).

Trzem Uczestnikom Przedsiębiorcom, którzy osiągną najwyższe miejsce w rankingu przyznane zostaną nagrody rzeczowe w postaci komputerów przenośnych. W przypadku, gdy więcej niż jeden oddział uzyska taki sam poziom dystrybucji uprawniający do otrzymania nagrody, wówczas nagroda zostanie przyznana temu oddziałowi, który uzyska określony poziom dystrybucji jako pierwszy. Jeden Uczestnik Przedsiębiorca może otrzymać tylko jedną nagrodę. Nagrody zostaną wydane w okresie 21 dni od zakończenia Programu. Regulamin Programu nie przewiduje żadnych dodatkowych nagród dla Uczestników poza ww. trzema nagrodami dla trzech Uczestników Przedsiębiorców, którzy zajmują trzy najwyższe miejsca w rankingu.

Natomiast Program nr 2 dla Uczestników Niebędących przedsiębiorcami polega na wyznaczeniu przez organizatora (Wnioskodawcę) w okresie trwania Programu każdemu Uczestnikowi dwóch celów ilościowych:

• w zakresie pozyskania przez Uczestnika wskazanej na dedykowanej Programowi stronie internetowej liczby sklepów detalicznych, do których zostały pozyskane zamówienia na towary o minimalnej wartości w kwocie 30 zł netto od każdego sklepu detalicznego obsługiwanego przez Uczestnika (tzw. target dystrybucyjny), oraz
  

• w zakresie osiągnięcia przez Uczestnika wskazanego na dedykowanej Programowi stronie internetowej poziomu łącznej wartości zamówień na towary pozyskanych od sklepów detalicznych obsługiwanych przez Uczestnika (tzw. target wartości sprzedaży).
  
  

Za realizację ww. celów Uczestnicy nagradzani będą punktami według określonego w regulaminie kryterium punktacji. Na podstawie liczby zgromadzonych punktów Wnioskodawca pełniący funkcję Organizatora Programu prowadzi dwa rankingi Uczestników, tj. ranking na podstawie punktów przyznanych za pozyskanie zamówień na towary o minimalnej wartości 30 zł netto od sklepów detalicznych obsługiwanych przez Uczestnika (ranking nr 1) oraz ranking na podstawie liczby punktów przyznawanych za łączną wartość zamówień na Towary pozyskanych od sklepów detalicznych obsługiwanych przez Uczestnika (ranking nr 2). Rankingi prowadzone są malejąco, tzn. im większą liczbę punktów Uczestnicy gromadzą, tym wyższe miejsce w rankingu zajmują. Zadaniem Uczestników jest zajęcie jak najwyższego miejsca w każdym z dwóch ww. rankingów. Uczestnicy klasyfikowani są w każdym z dwóch rankingów pod warunkiem osiągnięcia (realizacji) targetów, przy czym oba rankingi są od siebie niezależne, tzn. brak realizacji targetu dystrybucyjnego nie stoi na przeszkodzie w sklasyfikowaniu uczestnika w rankingu wartości sprzedaży i na odwrót.

W związku z udziałem, w tak skonstruowanym Programie, Uczestnicy Niebędący Przedsiębiorcami będą mogli otrzymać nagrody rzeczowe (w postaci tabletów i smartfonów) lub ich równowartość pieniężną. Nagrody przyznawane będą na podstawie tworzonych przez Wnioskodawcę opisanych powyżej rankingów i będą przysługiwały Uczestnikom, którzy osiągną najwyższe miejsca w poszczególnych rankingach, tj. osoby, które osiągną najwyższe miejsca w rankingu nr 1 otrzymują nagrodę w postaci tabletu, zaś za najwyższe miejsce w rankingu 2 przewidziana jest nagroda w postaci smartfona. W przypadku, gdy więcej niż jeden Uczestnik uzyska liczbę punktów stanowiących podstawę przyznania tej samej nagrody (np. gdy więcej niż jeden Uczestnik uzyska taką samą liczbę punktów uprawniających do otrzymania nagrody w postaci tabletu), wówczas pula nagród zostanie przez Wnioskodawcę zwiększona, tak że przyznana zostanie taka liczba nagród, jaka wynika z liczby Uczestników, którzy uzyskali liczbę punktów uprawniających do ich wydania. Nagrody zostaną wydane w okresie do 40 dni od zakończenia Programu (w przypadku równowartości pieniężnej nagród – w formie przelewu na prywatne konto Uczestnika).

Podsumowując:

1. opisane we wniosku przedsięwzięcia skierowane są do Uczestników (spółek kapitałowych, spółek osobowych i osób fizycznych) mających status przedsiębiorców oraz osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami,
2. w odniesieniu do każdej z ww. grup Uczestników warunki uczestnictwa w Programie, zadania do wykonania, nagrody dla Uczestników i zasady ich przyznawania określone zostały w pisemnych regulaminach udostępnianych Uczestnikom,
3. zarówno w przypadku Uczestników Przedsiębiorców (Program nr 1), jak i Uczestników Niebędących Przedsiębiorcami (Program nr 2) istota przedsięwzięcia zasadza się na wyłonieniu z grona Uczestników osób, które najlepiej zrealizują cel określony w regulaminie, tj. w czasie trwania Programu osiągną najwyższą liczbę sklepów detalicznych, do których pozyskane zostały zamówienia na towary o określonej wartości (Uczestnicy Przedsiębiorcy) lub zgromadzą największą liczbę punktów za realizację celów ilościowych (Uczestnicy Niebędący Przedsiębiorcami), a co za tym idzie zajmą najwyższe miejsca w rankingach prowadzonych przez Wnioskodawcę. W obu Programach występuje zatem element rywalizacji między Uczestnikami,
4. zarówno w Programie nr 1, jak i Programie nr 2 przewidziano nagrody dla Uczestników, których pula jest ograniczona, zaś prawo do otrzymania nagrody będą miały osoby, które zajmą najwyższe miejsca w prowadzonych dla celów Programów rankingach. Różnica pomiędzy opisanymi we wniosku Programami nr 1 i 2 polega na tym, że w tym pierwszym przypadku nagrody otrzyma trzech Uczestników, którzy zajęli najwyższe miejsce (a gdyby było ich więcej niż trzech nagrody otrzyma trzech, którzy ten cel osiągną jako pierwsi), zaś w drugim nagrody zostaną przyznane wszystkim Uczestnikom, którzy zajmą najwyższą pozycję w rankingach,
5. w obu Programach Wnioskodawca jest ich regulaminowym organizatorem – we własnym imieniu dokonuje wszelkich czynności związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem Programów, łącznie z wyłonieniem zwycięzców i przekazaniem nagród, a także rozpatrywaniem reklamacji w trybie określonym w regulaminie.
   
   

Podkreślenia według Wnioskodawcy wymaga również, że oba Programy realizowane są na zasadzie przyrzeczenia publicznego, zgodnie z przepisem art. 919 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Wnioskodawca jako ich regulaminowy organizator działa na rzecz Zleceniodawcy, ale w imieniu własnym i tylko On jest zobowiązany względem Uczestników do wydania/wypłaty nagród. Wprawdzie Zleceniodawca jest podmiotem, który ponosi ekonomiczny ciężar organizacji i prowadzenia Programów, w tym kosztów wydanych/wypłaconych nagród (koszt nagród stanowi jeden z elementów kalkulacyjnych wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Zleceniodawcy), tym niemniej zobowiązanie Zleceniodawcy do poniesienia tego kosztu jest zobowiązaniem względem Wnioskodawcy, a nie Uczestników. Uczestnicy Programów nie wchodzą w żadne relacje bezpośrednio ze Zleceniodawcą – wszelkie roszczenia (w szczególności o wydanie nagród), reklamacje itd. mogą kierować wyłącznie wobec Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisane we wniosku przedsięwzięcia, tj. programy motywacyjne nr 1 i 2 stanowią konkursy w rozumieniu przepisów art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawca jako regulaminowy organizator Programów nr 1 i 2 będzie zobowiązany pobrać od wartości wszystkich przekazanych Uczestnikom nagród 10% zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez względu na status Uczestnika (Uczestnik Przedsiębiorca czy Uczestnik niebędący przedsiębiorcą)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno Program nr 1 skierowany do Uczestników Przedsiębiorców, jak i Program nr 2 skierowany do Uczestników niebędących przedsiębiorcami winny zostać dla celów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT) zakwalifikowane jako konkurs. W opisanych Programach występują bowiem wszystkie elementy niezbędne do uznania ich za tego rodzaju przedsięwzięcie.

Słuszność tego poglądu Spółka upatruje w utrwalonym i jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych, w którym wobec braku w ustawie o PIT legalnej definicji konkursu sformułowano katalog przesłanek, których spełnienie pozwala uznać dane przedsięwzięcie za konkurs, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT. W wyroku z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 911/12 wskazał je Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdzając że aby mówić o konkursie w rozumieniu przepisów ustawy o PIT: „W pierwszej kolejności powinno nastąpić ogłoszenie konkursu wraz ze stosownym regulaminem, po czym uczestnicy konkursu powinni podjąć stosowne działania, które z samej natury konkursu, winny zawierać w sobie element rywalizacji. Zakończeniem konkursu, który wynikiem współzawodnictwa uczestników konkursu, jest ogłoszenie wyników i nierzadko rozdanie nagród”. W cytowanym wyroku NSA zaznaczył przy tym, że jako kluczowy, statuujący definicję „konkurs” jawi się element rywalizacji rozumianej jako ubieganie się o zwycięstwo, wygraną, o zdobycie czegoś, współzawodnictwo: „Bez rywalizacji” bowiem nie możemy dookreślić pojęcia „konkurs”.

W tym samym tonie wypowiedział się również np. WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 7 maja 2015 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Wr 303/15, wskazując, że aby dane przedsięwzięcie zostało uznane za konkurs wymagane jest:

1. istnienie regulaminu konkursu określającego nazwę, organizatora i uczestników konkursu, nagrody oraz zasady wyboru zwycięzców,
2. ograniczenie liczby zwycięzców – nagrody nie mogą zostać przekazane wszystkim uczestnikom,
3. wyłonienie zwycięzców w drodze wzajemnej rywalizacji, z występującym elementem współzawodnictwa pomiędzy uczestnikami w celu osiągnięcia najlepszego rezultatu – w powszechnym rozumieniu bowiem konkurs to postępowanie mające na celu wyłonienie zwycięzcy lub zwycięzców spośród grupy najlepszych uczestników spełniających określone kryteria,
4. wskazanie osób odpowiedzialnych za prawidłowy, zgodny z regulaminem przebieg akcji (komisja konkursowa, jury),
5. wydanie nagród zwycięzcy/zwycięzcom.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, oba opisane we wniosku Programy wykazują wszelkie ww. cechy. Po pierwsze Programy realizowane są na podstawie regulaminów, które określają przedmiotowo istotne elementy przedsięwzięcia takie jak wskazanie adresów, zasady przystąpienia do Programu, czas jego trwania, zadanie dla Uczestników, kryteria przyznawania nagród oraz tryb rozpatrywania reklamacji. Po drugie – w obu Programach widoczne jest ograniczenie kręgu osób nagradzanych. Zarówno w Programie nr 1, jak i w Programie nr 2 liczba nagród, a co za tam idzie liczba potencjalnych zwycięzców jest ograniczona – nagrody otrzymują wyłącznie osoby/podmioty, które zajmują najwyższe miejsca w rankingach tworzonych przez Wnioskodawcę na potrzeby danego Programu.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowości tego twierdzenia nie podważa fakt, że w Programie nr 2 nagrodę otrzyma każdy z Uczestników, który uzyska liczbę punktów stanowiących podstawę do przyznania tej samej nagrody. Także bowiem w tym przypadku nagrody nie zostały przewidziane dla wszystkich Uczestników, a jedynie dla tych, którzy uzyskają największą liczbę punktów uprawniającą do nagrody (wskazane w opisie stanu faktycznego możliwe zwiększenie puli nagród przewidziane zostało na wypadek remisu na pierwszym miejscu w rankingach, a nie nagrodzenia Uczestników zajmujących dalsze miejsca). Po trzecie spełniony jest w analizowanym przypadku również wymóg ustanowienia komisji konkursowej/jury, odpowiedzialnej za wytypowanie zwycięzców – funkcję tę pełnią wyznaczeni pracownicy Spółki będącej regulaminowym organizatorem Programów, do zadań których należy nadzór nad prawidłowym przebiegiem Programów i wytypowanie zwycięzców na podstawie prowadzonych rankingów. Poza sporem jest również spełnienie przesłanki nagradzania najlepszych – w obu Programach przewidziano nagrody dla zwycięzców, które zostaną wydane po zakończeniu Programów i ustaleniu listy najlepszych spośród wszystkich Uczestników.

W przedmiotowych przedsięwzięciach widoczny jest także konieczny dla uznania ich za konkurs, element rywalizacji uczestników. Jak wynika z opisu Programów Uczestnicy obu Programów rywalizują między sobą o miano najlepszego spośród osób zaangażowanych bezpośrednio w sprzedaż towarów Zleceniodawcy Spółki. Zaznaczenia wymaga, że ani w Programie nr 1, ani w Programie nr 2 sama realizacja celu sprzedażowego (tj. w przypadku Uczestników Przedsiębiorców – pozyskanie sklepów detalicznych o określonej wartości zamówień na towary, zaś przez Uczestników niebędących przedsiębiorcami – targetu dystrybucyjnego lub targetu wartości sprzedaży) nie gwarantuje samo w sobie nagrody. Decydującą jest tutaj relacja, w jakiej wyniki osiągnięte przez danego Uczestnika pozostają do wyników pozostałych Uczestników – krótko mówiąc – to, że jego wyniki są lepsze od wyników pozostałych Uczestników. W obu Programach nagrodzeni zostaną ci spośród wszystkich Uczestników, którzy osiągną najlepsze wyniki. W Programie nr 1 będą to osoby, które pozyskają największą liczbę sklepów. Z kolei w Programie nr 2, ci którzy uzyskają najwyższą liczbę punktów przyznawanych zgodnie z regulaminem za realizację celów ilościowych (targetów).

Zdaniem Wnioskodawcy, na prawidłowość prezentowanego stanowiska nie wpływa fakt, że przedsięwzięcia zostały określone mianem „programów motywacyjnych”, a zasadniczym ich celem jest rozbudowa dystrybucji oraz wzrost sprzedaży towarów Zleceniodawcy. Występujący w nich niewątpliwy element motywacyjny dla Uczestników nie pozbawia opisanych programów cech konkursu.

Analogiczne stanowisko, co do znaczenia tych elementów przy kwalifikacji danego przedsięwzięcia jako konkursu zajęte zostało np.: w wyrokach WSA w Warszawie z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 999/13, z dnia 27 marca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2536/13 oraz z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 523/15. Zasadność uznania za konkurs różnego rodzaju akcji motywacyjnych dla dystrybutorów, przedstawicieli handlowych, itp. potwierdzają również: interpretacje indywidualne wydawane przez organy podatkowe. Warto przytoczyć interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 marca 2017 r., nr 1462-IPPB2.4511.60.2017.2.MK, wg której „Ustawodawca nie uzależnia (...) zastosowania normy z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT od spełniania dodatkowych warunków dotyczących np. występowania bądź braku elementów motywacyjnych. Przepis ten odnosi się do opodatkowania konkursów bez różnicowania ich względem siebie. W konsekwencji, występowanie elementów motywujących Uczestników do określonych zachowań jest kwestią poboczną i w żaden sposób nie zmienia faktu, że nadal mamy do czynienia z konkursem w rozumieniu ustawy o PIT”.

Mając powyższe na względzie Spółka stoi na stanowisku, że oba przedstawione w opisie stanu faktycznego przedsięwzięcia, których jest organizatorem, spełniają wszystkie przesłanki niezbędne do uznania ich za konkursy dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, od dochodów (przychodów) z tytułu wygranych m.in. w konkursach, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% wygranej. Ponieważ w analizowanym przypadku do wydawanych nagród nie ma zastosowania żadne ze zwolnień określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o PIT, przyjąć należy, że co do zasady wydawane przez Wnioskodawcę nagrody będą podlegały opodatkowaniu zryczałtowanym 10% podatkiem dochodowym. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f. płatnik (którym jest m.in. osoba prawna) obowiązany jest pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych, z tytułów określonych m.in. w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT.

Odnosząc powyższe do okoliczności stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić zatem należy, że na Wnioskodawcy jako organizatorze programów motywacyjnych mających cechy konkursu w rozumieniu przepisów ustawy o PIT i wydającym nagrody zwycięzcom co do zasady, ciążyć będzie obowiązek pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego 10% zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie rzeczonego art. 41 ust. 4 ustawy o PIT oraz obowiązki informacyjne, o których mowa w art. 42 ustawy o PIT (przesłanie do urzędu skarbowego deklaracji rocznej PIT-8AR).

Stanowisko powyższe Wnioskodawca wywodzi z literalnego brzmienia art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, który płatnikiem ustanawia podmioty dokonujące wypłat (świadczeń) z tytułu wygranych w konkursach. To zatem faktyczne przekazanie dochodu – nagrody w konkursie wyznacza podmiot, na którym ciążą obowiązki wynikające z prawa podatkowego związane z tym zdarzeniem Za okoliczność irrelewantną należy natomiast uznać to, kto ponosi ekonomiczny ciężar nagród (w tym przypadku Zleceniodawca Wnioskodawcy). Tym bardziej, jeśli tak jak w przedstawionym stanie faktycznym przedsięwzięcie realizowane jest na zasadach przyrzeczenia publicznego w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego, zaś Wnioskodawca jest wyłącznie zobowiązanym względem Uczestników do wydania nagrody a obowiązek ten ciąży na Nim, nawet jeśli nie otrzyma od Zleceniodawcy wynagrodzenia za zrealizowane na Jego rzecz usługi, którego elementem kalkulacyjnym jest równowartość wydanych/wypłaconych nagród.

Prawidłowość rozumowania Spółki w tym względzie potwierdza bogate orzecznictwo sądów administracyjnych, np. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 19 grudnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1982/14, w którym Sąd wyjaśnił, że „dokonywanie wypłat, o których mowa w art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f. należy rozumieć dosłownie, a mianowicie jako właśnie faktyczną realizację wypłaty („faktyczne wypłacenie”). Uprawniony jest przy tym pogląd, że analogicznie jak podmiot, który faktycznie dokonuje wypłat (świadczeń) należy rozumieć podmiot, który stawia do dyspozycji podatnika pieniądze lub wartości pieniężne”.

Co godne odnotowania teza powyższa wyrażona została w sprawie dotyczącej agencji marketingowej wydającej nagrody w akcji promocyjnej realizowanej na rzecz swojego kontrahenta, gdzie koszt nagród stanowił element kalkulacyjny należnego jej wynagrodzenia z tytułu świadczenia usługi marketingowej. Sąd nie miał wątpliwości, że to, że w rzeczywistości ciężar ekonomiczny nagród obciąża zlecającego akcję marketingową pozostaje bez znaczenia w sprawie. Zdaniem bowiem Sądu „faktyczne wypłacenie” to wypłata środków finansowych „rzeczywiście dokonana przez określony podmiot, niezależnie od źródła pochodzenia tych środków”.

Konkludując, za trafne uznał WSA w Warszawie stanowisko, że obowiązki określone w art. 41 ust. 4 ustawy o PIT będą miały zastosowanie do agencji marketingowej, a nie podmiotów zlecających jej przeprowadzenie akcji promocyjnej analogicznie w prawomocnych wyrokach WSA w Warszawie z dnia 12 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2798/14 oraz z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1889/14). Za uznaniem, za płatnika podatku dochodowego podmiotów działających w branży marketingowej, w odniesieniu do wygranych w konkursach organizowanych przez nich na zlecenie podmiotów trzecich opowiedział się również WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 523/15.

Mając powyższe na względzie, Spółka stoi na stanowisku, że to Ona jako regulaminowy organizator Programu mającego cechy konkursu, zobowiązana i faktycznie wydająca/wypłacająca nagrody zwycięzcom konkursów jest adresatem obowiązków określonych w art. 41 ust. 4 i art. 42 ustawy o PIT.

Tym niemniej, zdaniem Wnioskodawcy, obowiązki te ciążyć będą na Nim tylko w związku z wydaniem/wypłatą nagród laureatom Programu nr 2, tzn. Programu, którego uczestnikami, a co za tym idzie odbiorcami nagród mogą być wyłącznie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Obowiązki te nie zaktualizują się natomiast w przypadku wydania nagród Uczestnikom Programu nr 2, tj. zwycięzcom będącym przedsiębiorcami (osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą).

W tym ostatnim przypadku bowiem mówimy o osobach fizycznych, które uczestniczą w Programie w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą (posiadanie statusu przedsiębiorcy jest jednym z warunków udziału w Programie), zaś realizacja zadania konkursowego jest w istocie elementem wykonywanej przez nich działalności gospodarczej (dystrybucji towarów Zleceniodawcy).

Nie powinno zatem budzić wątpliwości, że występuje tutaj niezaprzeczalny związek z prowadzoną przez te podmioty działalnością gospodarczą. Konsekwencją powyższego musi być natomiast uznanie, że osiągany przez te podmioty przychód w postaci nagrody, jako mający swe źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej winien zostać dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym zakwalifikowany jako przychód właśnie z tej działalności i opodatkowany tak, jak pozostałe przychody z działalności gospodarczej. Przepisy ustawy o PIT nie przewidują bowiem wyłączenia nagród ze źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nagród wydawanych zwycięzcom będącym przedsiębiorcami nie znajdzie zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, a co za tym idzie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek z tego tytułu. To osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą muszą dokonać samoopodatkowania uzyskiwanych przychodów, na tych samych zasadach, co pozostałe przychody z prowadzonej przez te osoby działalności gospodarczej.

W tym zakresie Wnioskodawca w całości podziela stanowiska wyrażane w analogicznych przypadkach przez organy podatkowe w wydawanych przez nie interpretacjach, jak np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2017 r., nr 2461-IBPB-1-1.4511.652.2016.1.BS, w której stwierdzono, że organizator akcji promocyjnych o charakterze konkursów, sprzedaży premiowych i innych tego typu akcji nie pełni funkcji płatnika podatku od nagród wydawanych w tych akcjach uczestnikom będącym osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą (w podobnym tonie także np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2016 r., nr IPPB1/4511-670/16-2/EC oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 15 marca 2017 r., nr 3063-ILPB1-1.4511.10.2017.2.AMN.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy:

1. przedstawione w opisie stanu faktycznego programy motywacyjne, tj. Program nr 1 skierowany do dystrybutorów oraz Program nr 2 skierowany do Przedstawicieli Handlowych Dystrybutorów zawierają wszystkie niezbędne elementy, aby uznać je za konkursy, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT,
2. w związku z wydaniem nagród Uczestnikom Niebędącym Przedsiębiorcami na Wnioskodawcy, jako organizatorze Programu i faktycznie wydającym/wypłacającym nagrody w Programie nr 2 ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% nagrody, stosownie do brzmienia art. 41 ust. 4 ustawy o PIT oraz obowiązki sprawozdawcze (złożenie deklaracji PIT-8AR) wynikające z art. 42 ust. 1a ustawy o PIT,
3. na Wnioskodawcy, jako regulaminowym organizatorze i faktycznie wydającym/wypłacającym nagrody w Programie nr 1 na rzecz Uczestników Przedsiębiorców nie ciążą żadne obowiązki wynikające z przepisów ustawy o PIT; w szczególności w odniesieniu do tej kategorii nagrodzonych Spółka nie pełni funkcji płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT i nie ma obowiązku uwzględniania tych nagród w składanej deklaracji PIT-8AR.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm), od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 – w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą świadczącym usługi w zakresie organizacji i obsługi programów motywacyjnych, loterii promocyjnych, konkursów, itp. Na zlecenie jednego ze swoich kontrahentów (dalej: Zleceniodawca), Spółka organizuje w okresie od dnia 3 kwietnia do dnia 30 czerwca 2017 r. dwa programy motywacyjne (dalej: Programy), których celem jest rozbudowa sieci dystrybucji oraz wzrost sprzedaży towarów oferowanych przez Zleceniodawcę. Opisane we wniosku przedsięwzięcia skierowane są do Uczestników (spółek kapitałowych, spółek osobowych i osób fizycznych) mających status przedsiębiorców oraz osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami. W odniesieniu do każdej z ww. grup Uczestników warunki uczestnictwa w Programie, zadania do wykonania, nagrody dla Uczestników i zasady ich przyznawania określone zostały w pisemnych regulaminach udostępnianych Uczestnikom. Zarówno w przypadku Uczestników Przedsiębiorców (Program nr 1), jak i Uczestników Niebędących Przedsiębiorcami (Program nr 2) istota przedsięwzięcia zasadza się na wyłonieniu z grona Uczestników osób, które najlepiej zrealizują cel określony w regulaminie, tj. w czasie trwania Programu osiągną najwyższą liczbę sklepów detalicznych, do których pozyskane zostały zamówienia na towary o określonej wartości (Uczestnicy Przedsiębiorcy) lub zgromadzą największą liczbę punktów za realizację celów ilościowych (Uczestnicy Niebędący Przedsiębiorcami), a co za tym idzie zajmą najwyższe miejsca w rankingach prowadzonych przez Wnioskodawcę. W obu Programach występuje zatem element rywalizacji między Uczestnikami. Zarówno w Programie nr 1, jak i Programie nr 2 przewidziano nagrody dla Uczestników, których pula jest ograniczona, zaś prawo do otrzymania nagrody będą miały osoby, które zajmą najwyższe miejsca w prowadzonych dla celów Programów rankingach. W obu Programach Wnioskodawca jest ich regulaminowym organizatorem – we własnym imieniu dokonuje wszelkich czynności związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem Programów, łącznie z wyłonieniem zwycięzców i przekazaniem nagród, a także rozpatrywaniem reklamacji w trybie określonym w regulaminie.

W pierwszej kolejności należy ustalić, czy przedsięwzięcie organizowane przez Wnioskodawcę stanowi konkurs w rozumieniu ustawy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że wobec braku w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych legalnej definicji określenia „konkurs”, dokonując wykładni tego pojęcia, należy posłużyć się potocznym (językowym) znaczeniem tego określenia (np. wyrok z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 911/12). Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że „(…) zasadniczo definicja pojęcia „konkurs” zawiera kilka elementów. W pierwszej kolejności powinno nastąpić ogłoszenie konkursu wraz ze stosownym regulaminem, po czym uczestnicy konkursu powinni podjąć stosowne działania, które z samej natury konkursu, winny zawierać w sobie element rywalizacji. Zakończeniem konkursu, który jest wynikiem współzawodnictwa uczestników konkursu, jest ogłoszenie wyników i nierzadko rozdanie nagród. Nie ulega też wątpliwości, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, że wynik konkursu ma ścisły związek z efektem bezpośredniego współzawodnictwa uczestników konkursu i ich rywalizacji.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN „konkurs” jest to impreza, przedsięwzięcie dające możność wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp., natomiast „nagroda” to dyplom, odznaczenie, pieniądze lub wartościowy przedmiot będące formą uznania lub wyróżnienia za osiągnięcia, zwycięstwo w konkursie, w zawodach itp.

Z definicji tych wynika, że jakieś przedsięwzięcie można określić mianem konkursu, jeśli istnieje w nim element współzawodnictwa w celu osiągnięcia najlepszego rezultatu. W powszechnym rozumieniu konkurs to postępowanie mające na celu wyłonienie zwycięzcy bądź kilku zwycięzców spośród grupy najlepszych uczestników spełniających określone kryteria. Również ważnym jak element współzawodnictwa jest strona formalna całego przedsięwzięcia. Konieczne jest bowiem sporządzenie regulaminu konkursu, w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy konkursu, nagrody oraz sposób wyłonienia zwycięzców.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że w przedsięwzięciach, które organizuje Wnioskodawca wystąpią elementy niezbędne do uznania ich za konkurs, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uczestnicy Programów będą pomiędzy sobą rywalizować, co doprowadzi do wyłonienia tych Uczestników, którzy osiągną najwyższe wyniki, na podstawie określonych wcześniej kryteriów w regulaminie konkursu.

Kluczową kwestią dla oceny stanowiska Wnioskodawcy jest ustalenie, który podmiot w przedstawionym stanie faktycznym jest płatnikiem 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od wartości wydanych nagród.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przedmiotem wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 – nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Na Wnioskodawcy nie będą ciążyły jednak obowiązki płatnika, o których mowa w powołanym powyżej art. 30 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 41 ust. 4 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem Wnioskodawca będzie działał na rzecz podmiotów Zleceniodawcy za wynagrodzeniem.

W przypadku przekazywania przez Wnioskodawcę w ramach organizacji i obsługi programów motywacyjnych nagród uczestnikom konkursów, to Zleceniodawca, na którym ciąży ekonomiczny ciężar przedsięwzięcia pełni funkcję płatnika 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od przekazywanych uczestnikom konkursu nagród. Organizatorem programów motywacyjnych jest Zleceniodawca, zlecający za wynagrodzeniem przeprowadzenie i zrealizowanie ww. programów motywacyjnych Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez Niego w tym zakresie działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi, że dokonanie świadczenia, postawienie pieniędzy lub wartości pieniężnych do dyspozycji określonej osobie powinno nastąpić bezpośrednio przez podmiot, który jest płatnikiem.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe z tego względu, że Wnioskodawca nie może w opisanym we wniosku stanie faktycznym być w ogóle uznany za płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych od przekazywanych nagród zarówno osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, jak i osobom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą. Dlatego też twierdzenie Wnioskodawcy, że nie będą ciążyły na Nim obowiązki płatnika w przypadku nagród wypłaconych/wydanych przedsiębiorcom, ponieważ jest to dla nich przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.

Fakt, że kompleksową obsługą programów motywacyjnych zajmuje się Wnioskodawca, na podstawie zlecenia jednego ze swoich kontrahentów – Zleceniodawcy, nie czyni Wnioskodawcy płatnikiem podatku i w związku z tym nie spoczywają na Nim żadne obowiązki płatnika w związku z wydawaniem lub wypłacaniem nagród.

W świetle wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązki płatnika podatku dochodowego będą ciążyły na podmiocie zlecającym, ponoszącym ekonomiczny (finansowy) ciężar organizacji programów motywacyjnych stanowiących konkurs.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, podkreślić należy, że wyroki te zapadły na tle odmiennego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jakkolwiek orzeczenia sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się zawężają.

W świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z poźn. zm.), orzeczenia sądów administracyjnych nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

W odniesieniu do powołanych we wniosku przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych  wskazać należy, że zapadły one w odmiennych do sprawy stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.