Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.170.2017.1.KB
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odwrotnego obciążenia na fakturach wystawianych na Lidera konsorcjum – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odwrotnego obciążenia na fakturach wystawianych na Lidera konsorcjum.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi oznaczone symbolem PKWiU 42.12 Z – Roboty związane z budową dróg szynowych i kolei podziemnej. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

W 2014 r. sześć firm, w tym Wnioskodawca, zawarło umowę konsorcjum (dalej – Umowa Konsorcjum) tworząc Konsorcjum, którego oferta została wybrana jako najkorzystniejsza w przeprowadzonym przez Zamawiającego postępowaniu. Zamawiającym jest S.A. Okres realizacji zamówienia to lata 2015-2017. Przedmiotem Umowy Konsorcjum było określenie wspólnych warunków w zakresie przygotowania i złożenia przez Konsorcjum oferty na wykonanie robót budowlanych w postępowaniu o udzieleniu zamówienia publicznego, prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego, w przypadku jej wyboru przez Zamawiającego – również realizacji zamówienia publicznego.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum Konsorcjanci zobowiązali się do współpracy w szczególności, poprzez: a) złożenie wspólnej oferty, b) wspólne wykonanie Zamówienia, c) wspólne wykonanie ewentualnych robót dodatkowych. Konsorcjanci zobowiązali się do wspólnego złożenia oferty na realizację Zamówienia i do realizacji Zamówienia w przypadku wyboru ich oferty.

Umowa Konsorcjum została zawarta na czas oznaczony, tj. do dnia zakończenia rozliczeń pomiędzy Konsorcjantami wynikających z umowy i nie krócej niż na czas wykonania przez Konsorcjum wszystkich obowiązków i uprawnień wynikających z umowy. W czasie obowiązywania Umowy Konsorcjum nie może ona zostać wypowiedziana przez żadną ze stron. Żaden z Konsorcjantów nie może podejmować działań konkurencyjnych w stosunku do celu Konsorcjum. Konsorcjanci oświadczają, że nie występują w charakterze podwykonawcy wykonawców konkurencyjnych zarówno dla potrzeb sporządzenia oferty, jak i w trakcie realizacji przedmiotu zamówienia przez takiego konkurencyjnego wykonawcę oraz nie zawrą z tymi wykonawcami umów handlowych związanych z realizacją zamówienia publicznego.

Konsorcjanci ustanowili Lidera pełnomocnikiem (w rozumieniu art. 23 ust. 2 ustawy prawo zamówień publicznych) do reprezentowania Konsorcjum w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego i zawarcie umowy o zamówienie publiczne. Umocowanie, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym upoważnia Lidera do dokonywania w imieniu i na rzecz Konsorcjum wszelkich czynności mających na celu uzyskanie zamówienia publicznego oraz zawarcie umowy, w tym przede wszystkim: a) reprezentowania w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, b) składania i przyjmowania wszelkich oświadczeń, w tym prowadzenia negocjacji z Zamawiającym, zadawania pytań i udzielania wszelkich wyjaśnień dotyczących oferty i innych dokumentów, c) wnoszenia pism i reprezentowania – odpowiednio na posiedzeniach lub rozprawach – w trakcie postępowań przed Prezesem Urzędu Zamówień Publicznych, Krajową Izbą Odwoławczą lub przed właściwym Sądem Okręgowym, d) uiszczania wpisów od wnoszonych środków ochrony prawnej jak i wnoszenia opłat skarbowych od udzielanych pełnomocnictw, e) zawarcia umowy o zamówienie publiczne, f) dokonywania rozliczeń z zamawiającym, a w szczególności wystawiania faktur i przyjmowania płatności, g) składania oświadczeń woli w imieniu Konsorcjum, w tym wykonywania obowiązków i uprawnień Konsorcjum wynikających z umowy o zamówienie publiczne oraz przyjmowania instrukcji na rzecz i w imieniu Konsorcjum i każdego z Konsorcjantów z osobna. Pełnomocnictwo nie może zostać odwołane.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum każdy z Konsorcjantów opracował tę część oferty, która dotyczy powierzonych mu do wykonania robót. Każdy odpowiadał za poprawne opracowanie swojej części oferty, a Lider nie był obowiązany do jej weryfikacji. Każdy z Konsorcjantów poniósł koszty sporządzenia swojej części oferty we własnym zakresie, partycypując w kosztach wspólnych związanych z postępowaniem o udzielenie zamówienia publicznego (w szczególności w kosztach wadium) proporcjonalnie do udziału Konsorcjanta w wartości objętych zamówieniem robót.

Strony Umowy Konsorcjum wykonują roboty w ustalonych zakresach rzeczowych i finansowych po cenach określonych w ofercie i na warunkach określonych w umowie z Zamawiającym na podstawie Umowy Wykonawczej.

Lider prowadzi sprawy Konsorcjum i reprezentuje je w zakresie wykonywania umowy o zamówieniach publicznych. Wszyscy Konsorcjanci muszą wyrazić zgodę na piśmie na ewentualną zmianę umowy lub rozwiązanie umowy o zamówieniach publicznych. Wszelkie decyzje dotyczące realizacji kontraktu, rodzące skutki dla całego Konsorcjum są każdorazowo wzajemnie uzgadniane pomiędzy Stronami Umowy Konsorcjum.

Rozliczenia zgodnie z Umową Konsorcjum

Każdy z konsorcjantów ma do zrealizowania określony zakres robót (prace polegające na regeneracji szyn, rozjazdów i krzyżowań torów metodą napawania łukowego bezpośrednio w torach linii kolejowych zarządzanych przez spółkę P) w wyznaczonym Zakładzie Zamawiającego. Po przekazaniu terenu budowy oraz dokonanym odbiorze robót (pomiędzy Partnerem konsorcjum, a Zamawiającym) w danym Zakładzie, każdy z Konsorcjantów, w tym Wnioskodawca, wystawia fakturę za wykonany przez siebie zakres robót na Lidera konsorcjum.

Zgodnie z Umową Konsorcjum Partner fakturuje wykonany przez siebie zakres robót na Lidera, na zasadach fakturowania przewidzianych w umowie o zamówieniach publicznych. Lider rozlicza środki otrzymane od Zamawiającego i dokonuje przelewu środków na wskazane na fakturze konto bankowe Partnera w terminie najpóźniej 5 dni roboczych od dnia otrzymania środków za fakturowany przez Partnera zakres robót od Zamawiającego, z uwzględnieniem dokonanych przez Zamawiającego potrąceń. Lider nie ponosi odpowiedzialności za niezapłacenie albo nieterminowe zapłacenie środków przez Zamawiającego – wszelkie roszczenia z tego tytułu są wobec Lidera wyłączone.

Wnioskodawca podkreśla, że wyłącznie uprawnionym do wystawiania faktur w imieniu Konsorcjum jest Lider. Lider po otrzymaniu od Partnera faktury wraz z załącznikami (oryginały protokołu) wystawia fakturę dla Zamawiającego. Lider nie wprowadza do faktury żadnych zmian w opisie ani kwocie.

Lider konsorcjum jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wystawiane przez Wnioskodawcę faktury na Lidera konsorcjum, dokumentujące świadczenie usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, powinny zawierać adnotację „odwrotne obciążenie”, tj. czy ww. usługi będą podlegały opodatkowaniu VAT przez nabywcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum jest on podwykonawcą Lidera konsorcjum, faktury wystawiane na rzecz Lidera konsorcjum powinny zawierać adnotację „odwrotne obciążenie”, tj. podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT z tej transakcji jest nabywca – Lider konsorcjum.

Poniżej Wnioskodawca szczegółowo uzasadnia swoje stanowisko.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjnie niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załącznik nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Trzeba przy tym zaznaczyć, że fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Rozliczanie usług budowlanych w ramach Konsorcjum

Wnioskodawca wskazuje, że w praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia.

Co istotne, z postanowień konkretnej umowy konsorcjum wynika sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.), w ramach tzw. swobody umów. W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją kształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia).

Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum. Konsorcjum nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia do usług budowlanych świadczonych w ramach konsorcjum trzeba mieć na uwadze, że wprowadzane zmiany w zakresie reverse charge dla usług budowlanych generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy badać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Wnioskodawca podkreśla, że strony konsorcjum określiły od razu w umowie konsorcjum, że to wyłącznie Lider konsorcjum wystawia faktury dla Zamawiającego oraz ustaliły, że Partner wystawia Liderowi faktury za wykonany przez siebie zakres robót.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie ma miejsce odsprzedaż usług budowlanych pomiędzy Wnioskodawcą a Liderem za wynagrodzeniem ustalonym przez strony w Umowie Konsorcjum.

W konsekwencji, skoro Partner (Wnioskodawca) wystawia faktury na rzecz Lidera konsorcjum za wykonane usługi (w zakresie wynikającym z umowy zawartej pomiędzy konsorcjantami), natomiast Lider wystawi faktury na rzecz Zamawiającego za wszystkie prace (w tym usługi wykonane przez Partnera) wykonane przez Konsorcjum na podstawie umowy zawartej z Zamawiającym, należy uznać, że Partner Konsorcjum będzie w tym schemacie występował w charakterze podwykonawcy Lidera konsorcjum, działającego w takim przypadku jako generalny wykonawca względem inwestora (Zamawiającego).

W świetle obowiązujących przepisów prawa oznacza to, że obowiązek rozliczenia podatku VAT od wykonanych przez Partnera – jako podwykonawcę – usług będzie w tej sytuacji ciążył na Liderze konsorcjum.

W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy, świadcząc usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy będzie zobowiązany do wystawienia na rzecz Lider konsorcjum faktury bez podatku VAT, tj. z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia, jako „podwykonawca” robót budowlanych. Faktura ta powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych z dnia 4 maja 2017 r., sygn. 1061-IPTPP2.4512.79.2017.2.JS oraz z dnia 12 maja 2017 r., sygn. 2461-IBPP2. 4512.72.2017.2.WN, wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w identycznym stanie faktycznym. Ww. interpretacje zostały bowiem wydane na podstawie wniosków złożonych prze pozostałych Partnerów Umowy Konsorcjum.

Przykładowo w interpretacji z dnia 4 maja 2017 r., sygn. 1061-IPTPP2.4512.79.2017.2.JS, organ podatkowy wskazał, że:

„W konsekwencji, w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę będącego Partnerem konsorcjum usług sklasyfikowanych w PKWiU 42.12.20.0 do grupy usług »Roboty ogólnobudowlane związane z budową dróg szynowych i kolei podziemnej« wymienionych w poz. 5 załącznika nr 14 do ustawy, Wnioskodawca – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy – nie jest zobowiązany do rozliczania podatku należnego z tytułu wykonanych usług i wykazywania kwoty podatku w wystawianych fakturach. W tym bowiem przypadku rozliczenie podatku winno odbywać się przy pomocy mechanizmu odwróconego obciążenia, a zatem do rozliczenia podatku zobowiązany jest Lider konsorcjum. Wnioskodawca w wystawionych fakturach nie powinien wykazywać kwoty podatku, stawki podatku oraz kwoty brutto, natomiast przedmiotowe faktur powinny zawierać adnotację »odwrotne obciążenie«”.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.