2017.06.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.51.2017.2.JO
z 19 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2017 r. (data wpływu 23 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2017 r. (data wpływu 30 marca 2017 r.) oraz w dniu 30 maja 2017 r. a także pismem z dnia 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 9 czerwca 2017 r.) a o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług projektowych, ustalenia podwykonawcy oraz obowiązku rozliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług projektowych, ustalenia podwykonawcy oraz obowiązku rozliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 marca 2017 r. o dowód uiszczenia opłaty od wniosku oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i o odpis z KRS Wnioskodawcy oraz w dniu 30 maja 2017 r. o brakującą opłatę, a także pismem z dnia 5 czerwca 2017 r. o adres elektroniczny do doręczeń pełnomocnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką kapitałową. Spółka realizuje dostawy towarów i świadczy usługi dla branży górniczej. Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.
Wnioskodawca w dniu 24 czerwca 2016 r. zawarł umowę konsorcjum (dalej: Umowa Konsorcjum) z inną spółką kapitałową (dalej: Uczestnik Konsorcjum), podatnikiem o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.
Celem zawiązanego Konsorcjum było wspólne uczestnictwo spółek w przetargu pt. Budowa obiektu drobnej sprzedaży węgla sortymentów orzech i groszek wraz z drogami transportowymi węgla organizowanym przez Sp. z o.o. (dalej: Zamawiającego) na zasadach ujętych w SIWZ w trybie przetargu objętego ustawą Prawo zamówień publicznych oraz – w przypadku jego wygrania i przyznania zamówienia – wspólna realizacja zadań stanowiących przedmiot przetargu. Strony umowy zobowiązały się do odpłatnego świadczenia usług na rzecz Konsorcjum zgodnych z celem, do którego zostało powołane.
W treści Umowy Konsorcjum, powierzono Wnioskodawcy pełnienie funkcji Lidera Konsorcjum. Zgodnie z Umową Konsorcjum, do zadań Lidera Konsorcjum zaliczono reprezentowanie Konsorcjum oraz jego Uczestników wobec Zamawiającego we wszelkich sprawach podejmowanych przez Konsorcjum oraz Uczestnika Konsorcjum w związku z realizacją celu, do którego Konsorcjum zostało powołane, w tym do zawarcia umowy z Zamawiającym, koordynowania i kontroli realizacji zamówienia objętego przedmiotem przetargu, rozliczenia kosztów działalności Konsorcjum, prowadzenia rozliczeń finansowych kontraktu z Zamawiającym na podstawie dokumentów przedstawionych przez Uczestników Konsorcjum, wystawianie faktur Zamawiającemu za zrealizowane dostawy. Uczestnik Konsorcjum udzielił Liderowi Konsorcjum pełnomocnictwa do prowadzenia w jego imieniu oraz w imieniu Konsorcjum wszelkich spraw podejmowanych w związku z realizacją celu dla którego zostało ono powołane. Umowa Konsorcjum została zawarta na czas realizacji celu, dla którego Konsorcjum powołano, łącznie z okresem gwarancji i rękojmi. Strony Umowy Konsorcjum podzieliły pomiędzy sobą zadania składające się na przedmiot zamówienia i ustaliły, że:
1. będą ponosić wobec Zamawiającego i osób trzecich solidarną, odpowiedzialność z tytułu zobowiązań zaciągniętych przez Konsorcjum w związku z realizacją postanowień zawartej z Zamawiającym umowy;
2. będzie im przysługiwać prawo do wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy zawartej z Zamawiającym w wysokości określonej w odrębnej umowie Stron, odpowiadającej jego udziałowi w realizacji zamówienia;
3. będą partycypować w kosztach wspólnych związanych z ich udziałem w postępowaniu o udzielenie Zamówienia proporcjonalnie do udziału każdej ze stron w wartości objętych Zamówieniem robót wynikającej z umowy, a w braku zawarcia umowy handlowej – w częściach równych. Uczestnik Konsorcjum zobowiązał się zwrócić Liderowi Konsorcjum przypadające na niego koszty w terminie 3 dni od dnia otrzymania wezwania do ich zwrotu.
Działając na zasadach określonych w Umowie Konsorcjum, Wnioskodawca w imieniu Konsorcjum złożył ofertę, która została wybrana przez Zamawiającego jako najkorzystniejsza. W dniu 19 września 2016 r. Zamawiający zawarł z Konsorcjum jako Wykonawcą umowę, której przedmiotem była Budowa obiektu drobnej sprzedaży węgla sortymentów orzech i groszek wraz z drogami transportowymi dla potrzeb sp. z o.o. (dalej: Umowa). Zakres rzeczowy przedmiotu Umowy zawarto w Załączniku nr 1 do Umowy, a harmonogram rzeczowo-finansowy w Załączniku nr 3. Realizacja obejmowała następujące zakresy: branżę maszynową, branżę budowlano -instalacyjną i drogową, branżę elektryczną oraz branżę projekt, badania, pomiary. Termin realizacji umowy oznaczono od dnia zawarcia umowy do dnia 31 października 2017 r.
W związku z udzieleniem Konsorcjum powyższego zamówienia, w dniu 19 września 2016 r. Wnioskodawca oraz Uczestnik Konsorcjum zawarli Umowę Handlową (dalej: Umowa Handlowa), na mocy której uzupełnili wzajemne prawa i obowiązki Lidera i Uczestnika Konsorcjum, określone w Umowie Konsorcjum i oświadczyli, że zapisy Umowy Handlowej regulują ich wzajemne rozliczenia środków pieniężnych przekazanych Liderowi przez Zamawiającego z tytułu prac wykonanych przez Uczestnika Konsorcjum w ramach Zamówienia. Na podstawie Umowy Handlowej ustalono, że:
1. wszelkie rozliczenia kontraktowe z Zamawiającym będą prowadzone przez Lidera;
2. wynagrodzenie przekazywane będzie na rzecz Uczestnika Konsorcjum na podstawie faktur VAT wystawianych przez Uczestnika Konsorcjum zgodnie z harmonogramem stanowiącym Załącznik nr 1 do Umowy Handlowej, przewidującym miesięczne okresy rozliczeniowe;
3. podstawą wystawienia faktury przez Uczestnika Konsorcjum na rzecz Lidera będą podpisane przez Zamawiającego protokoły zdawczo-odbiorcze wykonania danego zakresu prac/dostaw;
4. płatności z tytułu powyższego wynagrodzenia zostaną uregulowane w terminie 3 dni roboczych od wpływu środków pieniężnych od Zamawiającego na konto Lidera Konsorcjum;
5. Lider zobowiązany jest do wystawiania faktur VAT i doręczenia ich Zamawiającemu zgodnie z zapisami Umowy;
6. Uczestnik Konsorcjum uprawniony jest do zlecenia wykonania obowiązków umownych podmiotowi trzeciemu.
Zgodnie z Umową Konsorcjum i Umową Handlową, Uczestnik Konsorcjum realizował na rzecz Zamawiającego przydzielone mu zadania. W dniu 31 stycznia 2017 r. Uczestnik Konsorcjum wystawił Wnioskodawcy jako Liderowi Konsorcjum fakturę VAT opisując usługę jako: „Budowa – obiektu drobnej sprzedaży węgla sortymentów orzech i groszek wraz z drogami transportowymi węgla dla potrzeb sp. z o.o. Zakres prac zgodnie z Protokołem odbioru z dnia 31 stycznia 2017 r.”. Na wystawionej fakturze VAT Uczestnik Konsorcjum podał wyłącznie kwotę netto oraz zawarł adnotację „odwrotne obciążenie”. Do faktury VAT załączono sporządzony w dniu 31 stycznia 2017 r. protokół odbioru wykonanych robót w okresie od dnia 2 stycznia 2017 r. do dnia 31 stycznia 2017 r., który obejmował następujący zakres „Projekt budowlany wielobranżowy wraz ze wszystkimi niezbędnymi uzgodnieniami i opiniami”. Przekazując fakturę VAT Uczestnik Konsorcjum wyjaśnił, że wchodzące w skład realizowanego zamówienia usługi projektowe należy zakwalifikować jako element generalnej usługi realizowanej przez Konsorcjum, mieszczącej się w katalogu usług wymienionych w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, a on traktuje się jako podwykonawcę Lidera Konsorcjum albowiem Lider Konsorcjum fakturuje wykonaną usługę dalej na Zamawiającego.
Wnioskodawca przyjął tak wystawioną fakturę VAT i wystawił fakturę VAT (refakturę) z tytułu opisanej wyżej usługi Zamawiającemu. Wnioskodawca rozliczył podatek VAT stosownie do zasad obowiązujących przy odwrotnym obciążeniu, przyjmując że usługa wskazana na fakturze VAT jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawcy a Wnioskodawcy jako podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku towarów i usług, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którego wysokość określił na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym – w zaistniałym stanie faktycznym – usługi projektowe realizowane przez Uczestnika Konsorcjum w ramach zawartej z Zamawiającym umowy o roboty budowlane i objęte wystawioną Wnioskodawcy przez tegoż Uczestnika Konsorcjum fakturą VAT należy traktować jako element usługi mieszczącej się w katalogu usług wymienionych w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT podlegający opodatkowaniu VAT na zasadzie odwróconego obciążenia?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym – w zaistniałym stanie faktycznym – Uczestnika Konsorcjum, wykonującego w ramach umowy o roboty budowlane usługę projektowania na rzecz Zamawiającego lecz wystawiającego – zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum i Umowy Handlowej – fakturę VAT Liderowi Konsorcjum (Wnioskodawcy) w celu wystawienia przez tegoż Lidera Konsorcjum refaktury Zamawiającemu, traktować należy jako podwykonawcę Wnioskodawcy?
Czy Wnioskodawca jako Lider Konsorcjum postąpił prawidłowo uznając się za podatnika i rozliczając podatek VAT z tytułu usługi projektowej wykonanej przez Uczestnika Konsorcjum na rzecz Zamawiającego, w sytuacji gdy faktura VAT wystawiona Liderowi Konsorcjum przez Uczestnika Konsorcjum zakwalifikowana została przez Uczestnika Konsorcjum – według klasyfikacji usługi przeważającej – jako mieszcząca się w katalogu usług opisanych w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT a Wnioskodawca zgodnie z Umową Konsorcjum i Umową Handlową wystawił fakturę VAT (refakturę za tą samą usługę Zamawiającemu)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym – w zaistniałym stanie faktycznym – usługi projektowe realizowane przez Uczestnika Konsorcjum w ramach zawartej z Zamawiającym umowy o roboty budowlane i objęte wystawioną Wnioskodawcy przez tegoż Uczestnika Konsorcjum fakturą VAT należy traktować jako element usługi mieszczącej się w katalogu usług wymienionych w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT, który również powinien podlegać opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia.
W razie spełnienia przez Uczestnika Konsorcjum (usługodawcę będącego podwykonawcą) i Lidera Konsorcjum (usługobiorcę) kryteriów określonych w art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT, kluczowe znaczenie dla zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia w przypadku fakturowania usług wchodzących w skład większego zamówienia ma to czy przeważający przedmiot umowy klasyfikowany jest jako usługa z poz. 2-48 Załącznika r 14. Dlatego, jeżeli główny przedmiot Umowy zaklasyfikowany jest jako usługa z Załącznika nr 14 do ustawy o VAT to wszelkie zadania składowe (np.: prace projektowe, pomiarowe), mogące nawet stanowić przedmiot odrębnego zamówienia, należy klasyfikować według klasyfikacji usługi głównej. Zatem, Wnioskodawca prawidłowo uznał, że usługi projektowe nie ujęte w Załączniku nr 14 do ustawy o VAT również podlegają przez niego opodatkowaniu VAT na zasadzie odwróconego obciążenia albowiem stanowią one element usługi głównej ujętej w tym Załączniku nr 14.
Według Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym – w zaistniałym stanie faktycznym – Uczestnika Konsorcjum, wykonującego w ramach umowy o roboty budowlane usługę projektowania na rzecz Zamawiającego lecz wystawiającego – zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum i Umowy Handlowej – fakturę VAT Liderowi Konsorcjum (Wnioskodawcy) w celu wystawienia przez tegoż Lidera Konsorcjum refaktury Zamawiającemu, traktować należy jako podwykonawcę Wnioskodawcy.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, niebędące dostawą towarów.
Przez refakturowanie usług – obok czynności odprzedaży usług – niekiedy rozumie się również poniesienie określonych kosztów na rzecz klienta, którymi jest on następnie obciążany. Nie następuje wówczas „kupno” i „odprzedaż” usługi przez pośrednika, lecz poniesienie (czy też nawet wyłożenie) przez pośrednika kosztów zakupu usługi świadczonej na rzecz odbiorcy.
Biorąc pod uwagę, że refakturowanie jest bądź to odprzedażą usług, bądź to przenoszeniem kosztów, przedmiotem refakturowania mogą być w zasadzie wszystkie usługi, nawet jeśli podmiot refakturujący nie ma wymaganych uprawnień do samodzielnego świadczenia danych czynności, czy też nie leży to w jego przedmiocie działalności (określonym dla celów ewidencyjnych).
Ustawodawca uściślił pojęcie „refakturowania” wprowadzając art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2011 r., zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Przepis ten jest dosłownym odzwierciedleniem unijnej regulacji w tym zakresie. Normą prawną, na której się wzorowano dokonując implementacji był art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości.
Jak zatem wynika z powyższego, w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, ustanowiono fikcję prawną, że jeżeli podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej nie wykonuje samodzielnie usług, lecz we własnym imieniu dostarcza je nabywcy, to podatnik ten usługę tę nabył i następnie usługę tę wyświadczył. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W tym stanie rzeczy zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Czynność refakturowania, której zasadniczym celem jest przeniesienie przez refakturującego kosztów danej usługi na rzecz faktycznego jej beneficjenta, polega na wystawieniu przez podatnika na rzecz tego beneficjenta jedynie refaktury dokumentującej wyświadczenie przez podatnika tej samej usługi, którą otrzymał (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2016 r., III SA/Wa 961/15). Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.
Przenosząc powyższe ustalenia na grunt przepisów art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT (które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.) należy stwierdzić, że Uczestnik Konsorcjum jest podwykonawcą Wnioskodawcy. Wskazać trzeba, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „podwykonawcy”. Dlatego na potrzeby ustalenia czy Uczestnik Konsorcjum jest podwykonawcą w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy o VAT należało się odwołać do definicji języka polskiego zawartej w Słowniku języka polskiego. I tak, zgodnie ze słownikiem języka polskiego podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.
Skoro przepis art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, każe traktować Wnioskodawcę jako jednocześnie świadczeniobiorcę usługi realizowanej przez Uczestnika Konsorcjum jak i usługodawcę tej usługi na rzecz Zamawiającego, to jego pozycja wyczerpuje pojęcie generalnego wykonawcy, a pozycja Uczestnika Konsorcjum pojęcie podwykonawcy. Bez znaczenia pozostaje w tym przypadku fakt, że na gruncie cywilnoprawnym, Uczestnik Konsorcjum jest stroną Umowy zobowiązaną do bezpośredniego świadczenia na rzecz Zamawiającego. Zdaniem Wnioskodawcy status Uczestnika Konsorcjum należy oceniać w kontekście wszystkich przepisów ustawy o VAT.
Wnioskodawca postąpił prawidłowo uznając się za podatnika i rozliczając podatek VAT z tytułu usługi projektowej wykonanej przez Uczestnika Konsorcjum na rzecz Zamawiającego, w sytuacji gdy faktura VAT wystawiona Liderowi Konsorcjum przez Uczestnika Konsorcjum zakwalifikowana została przez Uczestnika Konsorcjum – według klasyfikacji usługi przeważającej – jako mieszcząca się w katalogu usług opisanych w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT, a Wnioskodawca zgodnie z Umową Konsorcjum i Umową Handlową wystawił fakturę VAT (refakturę) za tą samą usługę Zamawiającemu.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, że w okresie rozliczeniowym w styczniu 2017 r. Uczestnik Konsorcjum wystawił Wnioskodawcy jako Liderowi Konsorcjum fakturę VAT opisując usługę jako: „Budowa – obiektu drobnej sprzedaży węgla sortymentów orzech i groszek wraz z drogami transportowymi węgla dla potrzeb Sp. z o.o. Zakres prac zgodnie z Protokołem odbioru z dnia 31 stycznia 2017 r.”. Wskazana usługa została zakwalifikowana przez Uczestnika Konsorcjum na podstawie usługi przeważającej wynikającej z Umowy jako roboty budowlane mieszczące się w katalogu usług opisanych w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do ustawy o VAT, które z dniem 1 stycznia 2017 r. objęte zostały systemem „odwrotnego obciążenia” pod warunkiem, że świadczone są przez podwykonawcę.
Mechanizm „odwrotnego obciążenia” polega na tym, że VAT od transakcji sprzedaży rozlicza nabywca, a nie sprzedawca. Warunkiem takiej metody jest aby Uczestnik Konsorcjum był podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy, niekorzystającym ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, zaś nabywcą był podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, czyli prowadzący działalność gospodarczą.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z kolei, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Natomiast, w myśl art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 8, usługodawca nie rozlicza podatku należnego.
Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego podwykonawca świadczy usługę wymienioną w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.
Zatem, jeżeli w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawcę, jako Lidera Konsorcjum, będącego czynnym podatnikiem VAT, w świetle art. 8 ust. 2a ustawy o VAT należy traktować jednocześnie jako usługobiorcę (względem Uczestnika Konsorcjum) i usługodawcę (względem Zamawiającego) usługi ujętej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek naliczenia należnego podatku od towarów i usług i zapłaty go do właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

I tak, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że w praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia. Występują różne modele konsorcjów, z których każde może mieć indywidualny charakter. To z postanowień konkretnej umowy konsorcjum wynika sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia).

Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Konsorcjum nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

W rozpatrywanej sprawie, celem ustanowienia konsorcjum pomiędzy Liderem oraz Uczestnikiem Konsorcjum jest wspólna realizacja przedsięwzięcia, jednakże podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest konsorcjum, lecz każda ze stron, która działa w określonym zakresie jako samodzielny i niezależny podatnik.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że to strony konsorcjum określają w umowie konsorcjum, sposób rozliczeń między sobą jak i Inwestorem, tj. sposób wystawiania faktur, należnego wynagrodzenia, terminów wykonania prac oraz kwestii odpowiedzialności za przydzielone im zadania z tytułu realizacji celu nałożonego na nich przez Inwestora (Zamawiającego) w ramach zlecenia/przetargu. W praktyce w umowie konsorcjum strony mogą wyznaczyć Lidera Konsorcjum (który m.in. pełni funkcję reprezentacyjną oraz prowadzi rozliczenia z Inwestorem), ale także mogą ustanowić, że każdy z nich jest, tzw. Uczestnikiem Konsorcjum i świadczy usługi bezpośrednio na rzecz Inwestora.

W zależności od przyjętego przez Konsorcjum modelu, o którym mowa powyżej inne są rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług. Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia do usług budowlanych świadczonych w ramach konsorcjum trzeba mieć na uwadze, że wprowadzone zmiany w zakresie reverse charge dla usług budowlanych generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym, w świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub potocznie „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje.

W przedstawionej sprawie, mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca zawarł umowę konsorcjum z inną spółka kapitałową. W ramach tej umowy, Wnioskodawca występuje jako Lider Konsorcjum, natomiast druga spółka jest Uczestnikiem Konsorcjum. Wnioskodawca wraz z Uczestnikiem Konsorcjum podpisali Umowę Handlową, w której określili wzajemne rozliczenia. Stosownie do ww. umowy wszelkie rozliczenia kontraktowe z Zamawiającym będą prowadzone przez Lidera. Natomiast, Uczestnik Konsorcjum będzie wystawiał faktury VAT na Lidera Konsorcjum za wszystkie wykonane przez siebie prace.

Zatem, jak wynika z wniosku, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odsprzedażą usług pomiędzy Uczestnikiem Konsorcjum a Liderem za wynagrodzeniem ustalonym przez strony w umowie konsorcjum.

W szczególności, w niniejszej sprawie nie można przyjąć, że zarówno Lider jak i Partner Konsorcjum równocześnie będą głównymi wykonawcami względem Zamawiającego (Inwestora). Jak już wskazano, konsorcjum nie może być uznane za jednego podatnika VAT. Biorąc pod uwagę zasadę odrębności podatników w ramach konsorcjum, wszyscy uczestnicy konsorcjum z punktu widzenia rozliczeń podatku od towarów i usług – występują wobec siebie w relacji dostawca – nabywca. Zatem, działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w rozliczeniu podatku od towarów i usług pomiędzy Liderem Konsorcjum a Inwestorem również dochodzi do sytuacji, że ww. podmioty wobec siebie występują w relacji dostawca – nabywca.

Wobec powyższego – jak już wcześniej wyjaśniono – na każdym etapie rozliczeń w ramach umowy Konsorcjum, jak i między nim a Inwestorem dochodzi do odsprzedaży usług za wynagrodzeniem.

Z uwagi na to, że – jak wskazał Wnioskodawca – usługi projektowe należy zakwalifikować jako element generalnej usługi realizowanej przez Konsorcjum, mieszczącej się w katalogu usług wymienionych w poz. 2-48 Załączniku nr 14 do ustawy należy wyjaśnić kwestię tzw. świadczeń złożonych.

W przypadku, gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, celem określenia, po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też o świadczenie złożone (kompleksowe), a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług. Wskazać przy tym należy, co podkreślał wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości UE, że koniecznym jest dokonywanie analizy takiej transakcji z punktu widzenia przeciętnego konsumenta.

Podkreślić należy, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Wobec powyższego należy przytoczyć brzmienie orzeczenia z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP), w którym TSUE stwierdził, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że użycie słowa „zwłaszcza” oznacza, że z pojedynczym świadczeniem możemy mieć również do czynienia w sytuacji, gdy żadnej z części składowych usługi nie można uznać za usługę główną, np. w sytuacji, gdy wszystkie czynności będące elementami składowymi (lub przynajmniej część z nich) są równie istotne dla wykonania całego świadczenia złożonego (usługi kompleksowej), a jednocześnie brak pomiędzy tymi elementami związku, wskazującego na istnienie relacji usługa główna – usługa pomocnicza.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 19 września 2016 r. Zamawiający zawarł z Konsorcjum jako Wykonawcą umowę, której przedmiotem była budowa obiektu drobnej sprzedaży węgla sortymentów orzech i groszek wraz z drogami transportowymi dla potrzeb Sp. z o.o.

Realizacja ww. przedmiotu Umowy obejmowała następujące zakresy: branżę maszynową, branżę budowlano-instalacyjną i drogową, branżę elektryczną oraz branżę projekt, badania, pomiary. Termin realizacji umowy oznaczono od dnia zawarcia umowy do dnia 31 października 2017 r. W związku z udzieleniem Konsorcjum powyższego zamówienia, w dniu 19 września 2016 r. Wnioskodawca oraz Uczestnik Konsorcjum zawarli Umowę Handlową, na mocy której uzupełnili wzajemne prawa i obowiązki Lidera i Uczestnika Konsorcjum, określone w Umowie Konsorcjum i oświadczyli, że zapisy Umowy Handlowej regulują ich wzajemne rozliczenia środków pieniężnych przekazanych Liderowi przez Zamawiającego z tytułu prac wykonanych przez Uczestnika Konsorcjum w ramach Zamówienia.

Zgodnie z Umową Konsorcjum i Umową Handlową, Uczestnik Konsorcjum realizował na rzecz Zamawiającego przydzielone mu zadania. W dniu 31 stycznia 2017 r. Uczestnik Konsorcjum wystawił Wnioskodawcy jako Liderowi Konsorcjum fakturę VAT opisując usługę jako: „Budowa – obiektu drobnej sprzedaży węgla sortymentów orzech i groszek wraz z drogami transportowymi węgla dla potrzeb sp. z o.o. Zakres prac zgodnie z Protokołem odbioru z dnia 31 stycznia 2017 r.” Na wystawionej fakturze VAT Uczestnik Konsorcjum podał wyłącznie kwotę netto oraz zawarł adnotację „odwrotne obciążenie”. Do faktury VAT załączono sporządzony w dniu 31 stycznia 2017 r. protokół odbioru wykonanych robót w okresie od dnia 2 stycznia 2017 r. do dnia 31 stycznia 2017 r., który obejmował następujący zakres „Projekt budowlany wielobranżowy wraz ze wszystkimi niezbędnymi uzgodnieniami i opiniami”.

Przekazując fakturę VAT Uczestnik Konsorcjum wyjaśnił, że wchodzące w skład realizowanego zamówienia usługi projektowe należy zakwalifikować jako element generalnej usługi realizowanej przez Konsorcjum, mieszczącej się w katalogu usług wymienionych w poz. 2-48 Załączniku nr 14 do ustawy, a on traktuje się jako podwykonawcę Lidera Konsorcjum albowiem Lider Konsorcjum fakturuje wykonaną usługę dalej na Zamawiającego.

Wobec powyższego podkreślenia wymaga, że przy kwalifikacji danych świadczeń w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero jako odstępstwo od tej zasady, na zasadzie wyjątku, można dopuszczać możliwość scalenia świadczeń w jedno.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca (Lider Konsorcjum) świadczy na rzecz Zamawiającego kompleksową usługę polegającą na budowie obiektu drobnej sprzedaży węgla sortymentów orzech i groszek wraz z drogami transportowymi dla potrzeb Sp. z o.o. W tym miejscu należy wyjaśnić, że jakkolwiek nabywane przez Lidera Konsorcjum usługi od Uczestnika Konsorcjum mogą stanowić element usługi złożonej, ale jest to usługa złożona świadczona na rzecz Inwestora przez Wnioskodawcę, tj. Lidera Konsorcjum a nie Uczestnika Konsorcjum.

Istotą usługi złożonej jest to, że składa się ona z kilku i więcej odrębnych świadczeń, które są jednakże tak ściśle ze sobą powiązane, że z ekonomicznego punktu widzenia tworzą jedno kompleksowe świadczenie, a jego podział na poszczególne czynności miałby charakter sztuczny. Co ważne, usługa złożona jest świadczona przez jej wykonawcę (jeden podmiot) nawet, gdy ten aby zrealizować tą usługę nabywa od innych podmiotów usługi, które ostatecznie składać się będą na usługę złożoną. Co do zasady bowiem nie może jednej usługi złożonej wykonywać kilka podmiotów.

Tym samym, usług projektowych nie można traktować jako usług pomocniczych do usług budowlanych.

Przechodząc do kwestii zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług projektowych od Uczestnika Konsorcjum oraz obowiązku rozliczenia podatku VAT od tej transakcji należy wskazać, że stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę.

Podwykonawcą będzie zatem podmiot, który nie jest generalnym wykonawcą ale w ramach danej inwestycji budowlanej z nim współpracuje podejmując się realizacji zleconych mu przez wykonawcę usług budowlanych. Natomiast na generalnym wykonawcy spoczywa odpowiedzialność wobec inwestora za kompleksowe wywiązanie się z warunków umowy obejmującej roboty budowlane.

Mając na uwadze powołaną powyżej definicję słownikową pojęcia podwykonawcy, należy wskazać, że Uczestnik Konsorcjum co do zasady jest uważany za podwykonawcę Lidera Konsorcjum.

Jednak z uwagi na to, że w niniejszej sprawie usługi projektowe świadczone przez Uczestnika Konsorcjum na rzecz Wnioskodawcy (Lidera Konsorcjum) nie zostały ujęte w Załączniku nr 14 do ustawy, do ich rozliczenia nie ma zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia.

Natomiast, do nabywanych przez Wnioskodawcę usług budowlanych (innych niż usługi projektowe), które mieszczą się w Załączniku nr 14 do ustawy znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, ponieważ pozostałe warunki uprawniające do jego zastosowania są spełnione, tj.:

Uczestnik Konsorcjum oraz Lider Konsorcjum są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT;
usługodawca (Uczestnik Konsorcjum) jest podwykonawcą Lidera Konsorcjum.

Zatem w związku z brakiem możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług projektowych, Wnioskodawca (Lider Konsorcjum) nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego od ich nabycia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym oraz własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniami – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku stanu faktycznego. Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin