Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.68.2017.3.MZ
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 11 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 25 maja 2017 r. oraz 12 i 25 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wniosek uzupełniono 25 maja 2017 r.

Z uwagi na fakt, że wniosek nadal nie spełniał wymogów formalnych, pismami: z 6 czerwca 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.68.2017.1.MZ oraz z 22 czerwca 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.68.2017.2.MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 12 i 25 czerwca 2017 r.

We wniosku, po jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny:

W wyniku powikłań pochorobowych, 25 sierpnia 2016 r. amputowano Wnioskodawczyni kończynę dolną lewą na wysokości podudzia. Zabieg ten spowodował znaczny stopień niepełnosprawności Wnioskodawczyni i w konsekwencji zarówno konieczność przystosowania mieszkania do jej obecnych możliwości poruszania się, jak i pomocy osób najbliższych.

Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności rozpatrzył wniosek Wnioskodawczyni z 21 września 2016 r. i w dniu 7 listopada 2016 r. wydał orzeczenie o stopniu niepełnosprawności Wnioskodawczyni postanawiając:

• zaliczyć do stopnia niepełnosprawności – znacznego,
• określić symbol przyczyny niepełnosprawności: 07-S 05-R,
• wskazać, że niepełnosprawność istnieje od 16 sierpnia 2016 r.
  
  

Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, postanawiając orzec o znacznym stopniu niepełnosprawności Wnioskodawczyni, wskazał, że:

• wymaga ona konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby (pkt 5 wskazań orzeczenia),
• wymaga ona korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych, świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki (pkt 6 wskazań orzeczenia),
• wymaga ona konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (pkt 7 wskazań orzeczenia),
• spełnia ona jako osoba niepełnosprawna przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137, ze zm.) (pkt 9 wskazań orzeczenia).
  
  

Mieszkanie, w którym Wnioskodawczyni mieszka ze swoim mężem, charakteryzuje się wąską klatką schodową zapewniającą komunikację pomiędzy trzema poziomami, przy czym ten na poziomie pierwszego obejmuje powierzchnię mieszkalną, a trzeci powierzchnię sanitarną. Stanowiło to podstawę podjęcia decyzji o zamontowaniu windy wewnętrznej zapewniającej Wnioskodawczyni możliwość przemieszczania się po mieszkaniu, jak i jego opuszczania.

Na podstawie otrzymanych ofert Wnioskodawczyni dokonała wyboru windy w formie krzesełka schodowego firmy T. typu Flow 2, którego ofertę przedstawiła Wnioskodawczyni firma P. Sp. z o.o.

Krzesełko typu Flow 2 jest wykonywane na indywidualne zamówienie, jest dostosowywane do wymiarów klatki schodowej i osoby korzystającej (ciężar, wzrost i stopień niepełnosprawności).

W dniu 15 września 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę z P. Sp. z o.o. na dostawę krzesełka dla osób niepełnosprawnych oraz jego montaż, uruchomienie i rozruch za cenę 12.960,00 euro.

Pracownicy firmy P. Sp. z o.o. dokonali pomiarów szerokości schodów, ich liczby, długości i kątów pochylenia i przygotowali dokumentację, która stanowiła podstawę do przystosowania toru jezdnego krzesełka do warunków istniejącej klatki schodowej.

Po otrzymaniu informacji, że możliwe jest zabudowanie krzesełka dla osób niepełnosprawnych w mieszkaniu Wnioskodawczyni, zgodnie z warunkami umowy, 20 września 2016 r. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty zaliczki na poczet dostawy i montażu krzesełka w kwocie stanowiącej równowartość 7.000,00 euro na podstawie wystawionej przez P. Sp. z o.o. faktury zaliczkowej z 20 września 2016 r. Równowartość 7.000,00 euro (po przeliczeniu po kursie 4,3071 zł/eur kwota 30.149,70 zł) Wnioskodawczyni wpłaciła gotówką 20 września 2016 r.

Tor jezdny wraz z krzesełkiem został zamontowany w dniach od 2 do 10 października 2016 r., natomiast uruchomienie i rozruch zostały wykonane do dnia 24 października 2016 r., co zostało potwierdzone Protokołem po montażowym odbioru krzesełka schodowego typu Flow 2 z 24 października 2016 r.

Faktura końcowa, potwierdzająca poniesienie wydatku na zakup i montaż krzesełka dla osób niepełnosprawnych, została wystawiona przez P. Sp. z o.o. 28 października 2016 r. i opiewała na resztę umówionej ceny 5.960,00 euro. Kwotę 5.960,00 euro Wnioskodawczyni zapłaciła przelewem 4 listopada 2016 r. ze wspólnego konta bankowego na rachunek bankowy należący do P. Sp. z o.o.

Faktura zaliczkowa i faktura końcowa zostały wystawione przez P. Sp. z o.o. na nabywcę, tj. Wnioskodawczynię.

Zakup krzesełka typu Flow 2 został sfinansowany w całości z własnych środków Wnioskodawczyni i nie został jej refundowany, dotowany ani zwrócony w jakiejkolwiek innej formie, a także nie został sfinansowany (dofinansowany) ze środków: zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Wydatek na zakup krzesełka na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie został zaliczony przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodów, ani nie został odliczony od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani nie został jej zwrócony w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy poniesiony przez Wnioskodawczynię wydatek na zakup i montaż krzesełka typu Flow 2 dla osoby niepełnosprawnej uprawnia Wnioskodawczynię do odliczenia dochodu przed opodatkowaniem oraz czy Wnioskodawczyni spełnia warunki do skorzystania z odliczenia w zeznaniu rocznym PIT-37?

Zdaniem Wnioskodawczyni, poniesiony przez nią wydatek na zakup i montaż krzesełka dla osoby niepełnosprawnej typu Flow 2 jest wydatkiem na cele rehabilitacyjne uprawniającym do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawartym w katalogu wydatków opisanych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Wnioskodawczyni spełnia warunki do skorzystania z odliczenia w zeznaniu rocznym PIT-37 opisane w art. 26 ust. 7 i 7b – tego artykułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy – wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy – wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że – za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Ponadto, wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

W myśl natomiast art. 11a ust. 3 ustawy – kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydane 7 listopada 2016 r., ze wskazaniem, że jej niepełnosprawność istnieje od 16 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni jest po amputacji kończyny dolnej lewej na wysokości podudzia i zgodnie z ww. orzeczeniem o niepełnosprawności wymaga m.in. konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające jej funkcjonowanie. Mieszkanie, w którym Wnioskodawczyni mieszka ze swoim mężem, ma wąską klatką schodową zapewniającą komunikację pomiędzy trzema poziomami, przy czym poziom pierwszy obejmuje powierzchnię mieszkalną, a trzeci powierzchnię sanitarną. Stanowiło to podstawę podjęcia decyzji o zamontowaniu windy wewnętrznej zapewniającej Wnioskodawczyni możliwość przemieszczania się po mieszkaniu, jak i jego opuszczania. W 2016 r. Wnioskodawczyni poniosła wydatki na zakup i montaż windy – krzesełka schodowego typu Flow 2 dla osoby niepełnosprawnej, na łączną kwotę 12.960,00 euro. Z tytułu tych wydatków sprzedający wystawił nabywcy – Wnioskodawczyni dwie faktury: zaliczkową z 20 września 2016 r. i końcową z 28 października 2016 r.

Rozpatrując czy wskazane we wniosku wydatki na zakup i montaż windy wewnętrznej mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań (budynków mieszkalnych) stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11).

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku wydatki, poniesione przez Wnioskodawczynię na zakup i montaż windy – krzesełka typu Flow 2 dla osoby niepełnosprawnej, stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (niepełnosprawność narządu ruchu). Wydatki poniesione na zakup i montaż krzesełka typu Flow 2 ułatwiają bowiem Wnioskodawczyni wykonywanie codziennych czynności życiowych. A zatem wydatki te spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą być odliczone przez Wnioskodawczynię od jej dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-37 jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne. Kierując się dyspozycją, zawartą w ww. art. 11a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę poniesionych wydatków wyrażoną w walucie euro należy przeliczyć na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku. Powyższe wydatki, będące wydatkami na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.