Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.112.2017.1.PR
z 20 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania podmiotu zagranicznego za podatnika oraz zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych na jego rzecz usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania podmiotu zagranicznego za podatnika oraz zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do świadczonych na jego rzecz usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany także dalej Spółką) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie udostępniania rusztowań budowlanych wykorzystywanych na obiektach przemysłowych, w zakresie wykonywania izolacji przemysłowych oraz w zakresie wykonywania innych specjalistycznych prac budowlanych.

Złożony wniosek dotyczy świadczonych przez Spółkę usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.), które to usługi Spółka świadczy jako podwykonawca.

Spółka wykonuje usługi na rzecz podmiotów mających siedzibę w Polsce, jak i za granicą. Podmioty zagraniczne (tj. podmioty mające siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w państwie trzecim) mogą być zarejestrowane jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podmiot mający siedzibę za granicą (tj. w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w państwie trzecim) jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
2. Czy w przypadku świadczenia przez Spółkę usług na rzecz podmiotu zagranicznego (tj. podmiotu mającego siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w państwie trzecim), ale zarejestrowanego jako czynny podatnik VAT w Polsce zastosowanie znajduje art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.t.u. „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Powyższe przepisy stanowią implementację przepisów dyrektywy Rady (UE) nr 2006/112/WE z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej dyrektywą). Art. 9 ust. 1 dyrektywy przewiduje, że „»Podatnikiem« jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. »Działalność gospodarcza« obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu”.

Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów u.p.t.u. oraz dyrektywy Wnioskodawca uważa, że określenie „podatnik” albo „podatnik o którym mowa w art. 15” oznacza każdy podmiot wykonujący działalność gospodarczą. Nie ma tutaj znaczenia miejsce siedziby tego podmiotu (może to być podmiot z siedzibą w Polsce, w innym państwie członkowski Unii Europejskiej albo w państwie trzecim). Istotnym kryterium decydującym o statusie podatnika jest wyłącznie wykonywanie działalności gospodarczej rozumianej w sposób zdefiniowany w u.p.t.u. i w dyrektywie.

Potwierdza to również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2014 r. (sygn. I FSK 586/13), w którym stwierdzono: „Reasumując tę część uzasadnienia, stwierdzić należy, że podatnikiem, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), jest nie tylko podatnik mający siedzibę na terytorium Polski, lecz również każdy podmiot mający siedzibę w innym państwie UE lub państwie trzecim, jeżeli tylko prowadzi samodzielnie w dowolnym miejscu działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy i art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347/1)”.

Identyczne stanowisko prezentowane jest w doktrynie: „Warto także podkreślić, iż definicja zawarta w art. 15 ust. 1 VATU obejmuje, bez różnicy, zarówno podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce, jak i podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium kraju. Ustawodawca nie stosuje więc kryterium miejsca siedziby (zamieszkania) dla zdefiniowania pojęcia podatnika (warto zaznaczyć, iż definicja zastosowana w art. 15 VATU jest zasadniczo odmienna od definicji podatnika zawartej w art. 5 ustawy o VAT obowiązującej przed 1.5.2004 r. Artykuł 15 ust. 1 VATU dotyczy zarówno osób mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski, jak i tych, które mają siedzibę bądź miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa. Nie ma więc podziału istniejącego na gruncie starej ustawy o VAT pomiędzy osoby krajowe, które były podatnikami, jeżeli wykonywały czynności opodatkowane we własnym imieniu i na własny rachunek w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, oraz osoby zagraniczne, które były podatnikami, jeżeli wykonywały czynności opodatkowane osobiście lub przy wykorzystaniu pracowników, urządzeń, zakładu itp. Artykuł 5 VATU obowiązującej przed 1.5.2004 r. wprowadzał znacząco inne kryteria dla osób mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju i tych mających siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą. Artykuł 15 obecnie obowiązującej ustawy słusznie zrywa z tym podziałem i stosuje identyczne kryteria uznania za podatnika zarówno wobec osób krajowych, jak i zagranicznych)” (cyt. za T. Michalik, VAT Komentarz 2014, C.H. Beck, dostęp elektroniczny).

Reasumując, Spółka uważa, że podmiot mający siedzibę za granicą (tj. w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w państwie trzecim) jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 u.p.t.u., o ile w dowolnym miejscu na świecie wykonuje działalność gospodarczą rozumianą w sposób zdefiniowany w u.p.t.u. i w dyrektywie.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u. „Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny”.
   
   

Dodatkowo art. 17 ust. 1h u.p.t.u. przewiduje, że „W przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca”.

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosek dotyczy świadczonych przez Spółkę usług wymienionych w załączniku nr 14 do u.p.t.u. Ponadto wniosek dotyczy usług, które Spółka świadczy jako podwykonawca, a więc usług spełniających warunek z art. 17 ust. 1h u.p.t.u.

Odnośnie warunków dotyczących usługodawcy (art. 17 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.t.u.), to Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Tym samym spełnia warunek bycia podatnikiem, o którym mowa w art. 15 u.p.t.u., u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 u.p.t.u.

Przechodząc natomiast do najistotniejszej części, czyli statusu usługobiorcy Spółki należy wskazać, że aby można było zastosować art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u. usługobiorca musi spełniać dwa warunki. Po pierwsze, usługobiorca musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 u.p.t.u. W świetle argumentacji i stanowiska przedstawionego w zakresie pytania pierwszego warunek ten należy uznać za spełniony. Po drugie, usługobiorca musi być zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT. Ten warunek także należy uznać za spełniony, ponieważ pytanie dotyczy podmiotów zagranicznych zarejestrowanych w Polsce jako czynny podatnik VAT.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że w przedstawionej sytuacji spełnione będą wszystkie warunki stosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u. Tym samym podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT będzie usługobiorca.

Reasumując, w przypadku świadczenia przez Spółkę usług na rzecz podmiotu zagranicznego (tj. podmiotu mającego siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w państwie trzecim), ale zarejestrowanego jako czynny podatnik VAT w Polsce zastosowanie znajduje art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że interpretację wydano w oparciu o wskazanie, że Wnioskodawca świadczy usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy jako podwykonawca oraz o założenie, że miejscem świadczenia (opodatkowania) tych usług jest terytorium kraju. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.