Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.106.2017.2.BC
z 19 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 maja 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 24 listopada 2016 r. Wnioskodawca zawarł umową przedwstępną na sprzedaż nieruchomości, której jest właścicielem. Umowa została zawarta z firmą, zajmującą się budową centrów magazynowo-logistyczno-produkcyjnych.

Wnioskodawca opisuje dokładnie wszystkie aspekty związane z tą transakcją.

1. Opis nieruchomości.
   Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości. Nieruchomość ta obecnie objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, gdzie przeznaczona jest pod aktywność gospodarczą – oznaczenie symbolem AG.
   W ewidencji gruntów ziemia ta jest oznaczona jako rolna.
   Dla nieruchomości, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, gmina nie planuje zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
   Obecnie nieruchomość użytkowana jest rolniczo, prowadzona jest na niej uprawa płodów rolnych.
2. Opis nabycia nieruchomości.
   Nieruchomość ta została nabyta częściowo 8 grudnia 1995 r. od prywatnych właścicieli, a częściowo w 2001 r. w darowiźnie. Zakup i darowizna nieruchomości służyły powiększeniu gospodarstwa rolnego.
3. Opis działalności właściciela.
   Jako właściciel nieruchomości obecnie Zainteresowany jest rolnikiem i prowadzi działalność rolniczą i z tego tytułu jest podatnikiem podatku VAT. Zajmuje się uprawą płodów rolnych we własnym gospodarstwie, m.in. na nieruchomości, która ma zostać sprzedana. Wnioskodawca nie prowadzi działalności związanej ze sprzedażą bądź wynajmem/dzierżawą nieruchomości, nie prowadzi żadnej działalności celem sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości. Ponadto nie planuje sprzedaży, poza wspomnianą nieruchomością żadnej innej działki.
   Deweloper zainteresowany zakupem nieruchomości sam zgłosił się do Wnioskodawcy celem nabycia nieruchomości.
4. Opis transakcji.
   24 listopada 2016 r. Zainteresowany zawarł z firmą deweloperską umowę przedwstępną na sprzedaż nieruchomości, której jest właścicielem. Umowa przedwstępna zakłada sprzedaż tej nieruchomości do dnia 30 sierpnia 2017 r. Deweloper planuje na tym terenie budowę parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego. Przed rozpoczęciem budowy deweloper planuje m.in uzyskanie niezbędnej dokumentacji środowiskowej i budowlanej, celem rozpoczęcia uzyskiwania procedury pozwolenia na budowę. Finalnie po uzyskaniu wszelkich zgód pozwalających na nabycie nieruchomości oraz wybudowanie parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego planuje zakup nieruchomości.
   W umowie przedwstępnej z deweloperem Wnioskodawca uzgodnił cenę za sprzedaż nieruchomości z założeniem, że będzie ona powiększona o należny podatek w dacie transakcji.
   Deweloper uzyskał pełnomocnictwa do działania celem uzyskania wszelkich dokumentów potrzebnych do wybudowania parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego. Wszelkie działania Dewelopera pokrywane są z jego środków i jego własnym staraniem.
   
   

Ponadto w piśmie z dnia 30 maja 2017 r., – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

1. od marca 2014 r. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego;
2. nieruchomości gruntowe mające być przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane na cele działalności rolniczej opodatkowanej;
3. nieruchomości objęte pytaniem stanowią grunty niezabudowane;
4. grunty te Wnioskodawca nabył:
   • 8 grudnia 1995 r.,
   • 22 marca 2001 r. (grunty te zostały przekazane Zainteresowanemu przez rodziców)
i nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z transakcją sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłacenia podatku VAT w obowiązującej stawce?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja sprzedaży nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem VAT. Stanowisko to Zainteresowany popiera faktem, że nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z handlem nieruchomościami lub pośrednictwem. Ponadto nie prowadził żadnej działalności prowadzącej do sprzedaży nieruchomości, jej ofertowania i aktywnej działalności sprzedażowej, a nieruchomość nabyta była dla własnych celów, a nie z zamiarem jej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem – w świetle przytoczonych powyżej przepisów – grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 24 listopada 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną na sprzedaż nieruchomości, której jest właścicielem. Umowa została zawarta z firmą zajmującą się budową centrów magazynowo-logistyczno-produkcyjnych. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości o numerze geodezyjnym 101/3, 102/2 i 102/4. Nieruchomość ta obecnie objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, gdzie przeznaczona jest pod aktywność gospodarczą – oznaczenie symbolem AG. W ewidencji gruntów ziemia ta jest oznaczona jako rolna. Dla nieruchomości, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, gmina nie planuje zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Obecnie nieruchomość użytkowana jest rolniczo, prowadzona jest na niej uprawa płodów rolnych. Nieruchomość ta została nabyta częściowo 8 grudnia 1995 r. od prywatnych właścicieli, a częściowo w 2001 r. w darowiźnie. Zakup i darowizna nieruchomości służył powiększeniu gospodarstwa rolnego. Jako właściciel nieruchomości obecnie Zainteresowany jest rolnikiem i prowadzi działalność rolniczą i z tego tytułu jest podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany zajmuje się uprawą płodów rolnych we własnym gospodarstwie, m.in. na nieruchomości, która ma zostać sprzedana. Wnioskodawca nie prowadzi działalności związanej ze sprzedażą bądź wynajmem/dzierżawą nieruchomości, nie prowadzi żadnej działalności celem sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości. Ponadto nie planuje sprzedaży, poza wspomnianą nieruchomością żadnej innej działki. Deweloper zainteresowany zakupem nieruchomości sam zgłosił się do Wnioskodawcy celem nabycia nieruchomości. 24 listopada 2016 r. Zainteresowany zawarł z firmą deweloperską umowę przedwstępną na sprzedaż nieruchomości, której jest właścicielem. Umowa przedwstępna zakłada sprzedaż tej nieruchomości do dnia 30 sierpnia 2017 r. Deweloper planuje na tym terenie budowę parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego. Przed rozpoczęciem budowy deweloper planuje m.in uzyskanie niezbędnej dokumentacji środowiskowej i budowlanej, celem rozpoczęcia uzyskiwania procedury pozwolenia na budowę. Finalnie po uzyskaniu wszelkich zgód pozwalających na nabycie nieruchomości oraz wybudowanie parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego planuje zakup nieruchomości. W umowie przedwstępnej z deweloperem Wnioskodawca uzgodnił cenę za sprzedaż nieruchomości z założeniem, że będzie ona powiększona o należny podatek w dacie transakcji. Deweloper uzyskał pełnomocnictwa do działania celem uzyskania wszelkich dokumentów potrzebnych do wybudowania parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego. Wszelkie działania Dewelopera pokrywane są z jego środków i jego własnym staraniem. Wnioskodawca od marca 2014 r. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Nieruchomości gruntowe mające być przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane na cele działalności rolniczej opodatkowanej. Nieruchomości objęte pytaniem stanowią grunty niezabudowane. Grunty te Wnioskodawca nabył 8 grudnia 1995 r. i 22 marca 2001 r. (grunty te zostały przekazane Zainteresowanemu przez rodziców) i nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku z transakcją sprzedaży nieruchomości będzie zobowiązany do zapłacenia podatku VAT w obowiązującej stawce.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt posiadania przez niego statusu podatnika VAT czynnego z tytułu działalności rolniczej oraz to, że grunty mające być przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane przez niego w działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Jednocześnie należy podkreślić, że orzeczenie TSUE odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży gruntu składającego się na przedsiębiorstwo rolne dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Z opisu sprawy nie wynika, by przedmiotowe grunty były nabyte i wykorzystywane w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy.

We wniosku wskazano natomiast, że zakup i nabycie w formie darowizny przedmiotowych nieruchomości służyło powiększeniu gospodarstwa rolnego. Okoliczności te wskazują na ścisłe związanie ww. gruntów z prowadzoną działalnością rolniczą Zainteresowanego, który działalność tę prowadzi jako czynny podatnik VAT.

W takiej sytuacji uznać należy, że przedmiotem planowanej sprzedaży będą grunty stanowiące de facto składnik majątkowy przedsiębiorstwa służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest działalność rolnicza.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę – czynnego podatnika VAT prowadzącego działalność rolną – dostawa działek, tj. gruntu wykorzystywanego w tej działalności (majątku przedsiębiorstwa) będzie – zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek, zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy pod pojęciem tereny budowlane – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Dla sprzedaży działek, która nie spełnia przesłanek do objęcia jej zwolnieniem od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, można zbadać warunki do zwolnienia transakcji od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, mające być przedmiotem sprzedaży działki nr 101/3, 102/2 i 102/4 są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z przeznaczeniem pod aktywność gospodarczą. Deweloper planuje na tym terenie budowę parku magazynowo -logistyczno-produkcyjnego, co oznacza, że stanowią one teren przeznaczony pod zabudowę.

Mając zatem na uwadze, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe działki są przeznaczone pod zabudowę, stanowią one teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy, tym samym jego dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawcy nie będzie również przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca – nieruchomości gruntowe mające być przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane na cele działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, nie jest spełniona jedna z przesłanek warunkujących skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedstawionych okolicznościach planowana sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT. Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu opisanej transakcji.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.