2017.07.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.96.2017.1.MAZ
z 6 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2017 r. (data wpływu –19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie możliwości zwolnienia od podatku akcyzowego wyrobów węglowych wykorzystywanych przez zakład energochłonny –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie możliwości zwolnienia od podatku akcyzowego wyrobów węglowych wykorzystywanych przez zakład energochłonny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca – … Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest samodzielnym przedsiębiorstwem, spełniającym definicję finalnego nabywcy węglowego, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku akcyzowym. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja ciepła, oparta na wyrobach węglowych, które jest rozprowadzane do odbiorców za pomocą sieci ciepłowniczych.

Podstawowym paliwem zużywanym w procesie produkcji ciepła jest węgiel, kupowany bez naliczonego podatku akcyzowego. Zakupywany węgiel jest w całości zużywany w procesie produkcji i jest jedynym zużywanym do tego celu paliwem. Udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej w 2016 r. wynosił więcej niż 10%, co można obliczyć na podstawie uzyskanych w 2016 r. danych:

zakup wyrobów węglowych, łącznie z kosztami jego transportu, w 2016 r. wynosił 7 527 276,37 zł;
przychody z produkcji sprzedanej wynoszą 30 533 318,70 zł; na tę kwotę składają się:
1. przychody ze sprzedaży ciepła 30 434 133,85 zł,
2. przychody ze sprzedaży żużlu powstałego w procesie spalania węgla 99 184,85 zł.

Wnioskodawca posiada decyzję na uczestnictwo w Europejskim Systemie Handlu Emisjami, uczestniczy w nim, a na terenie Spółki jest eksploatowana instalacja objęta systemem. Spółka zostało również objęte obowiązkiem nabycia i umorzenia świadectw efektywności energetycznej (białych certyfikatów) na podstawie ustawy o efektywności energetycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcę można uznać za przedsiębiorstwo energochłonne na podstawie przepisów ustawy o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od 01.07.2017 r.?
Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z akcyzy przewidzianego w art. 31a ustawy o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od 01.07.2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zgodnie z brzmieniem art. 31a ust. 7 ustawy z dnia 06 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, za zakład energochłonny uważa się „zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. W przedsiębiorstwie Wnioskodawcy wskaźnik udziału zakupu wyrobów węglowych w produkcji sprzedanej wynosi 24,65%, dlatego Spółka uważa, iż jest zakładem energochłonnym.

Ad. 2.

Na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 06 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (w brzmieniu obowiązującym od 01.07.2017 r.), zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym został wprowadzony w życie system prowadzący do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31c ustawy o podatku akcyzowym, za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266, 542, 1579 i 1948) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;
system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. poz. 1060);
uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej;
system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 14001:2004;
system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001:2011.

W opinii Wnioskodawcy, ustawodawca w treści w/w artykułu nie uzależnia zwolnienia od spełnienia wszystkich przesłanek. Spełnienie jednej z nich uprawnia do zastosowania zwolnienia. W Spółce funkcjonuje Europejski System Handlu Emisjami, zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Wnioskodawca ponadto uzyskuje i umarza świadectwa efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej. Zdaniem Wnioskodawcy, spełnienie tych przesłanek przesądza o tym, iż Spółka ma prawo do zwolnienia z akcyzy zakupywanych i zużywanych wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 43, ze zm.; dalej jako: „ustawa”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy – art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy.

I tak w załączniku nr 1 do ustawy umieszczono w pozycji:

19 - ex 2701 Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
20 - ex 2702 Węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych.
21 - ex 2704 00 Koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych - jak wynika z cyt. Powyżej poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala je zaliczyć do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
1. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
2. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
powstanie ubytków wyrobów węglowych.

W myśl art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu - art. 9a ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych – art. 10 ust. 1b ustawy.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r. (na podstawie art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 21 października 2016 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym; Dz.U z 2016 r., poz. 2005), zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.

Natomiast w myśl art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

W myśl art. 31a ust. 7 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Stosownie natomiast do art. 31c ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r. (na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 października 2016 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym; Dz.U z 2016 r., poz. 2005), za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266, 542, 1579 i 1948) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;
system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. poz. 1060);
uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.
system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 14001:2004;
system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001:2011.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy, finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej

(Dz.U. z 2016 r., poz. 831; dalej jako: „ustawa o efektywności energetycznej”), podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są obowiązane:

zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o efektywności energetycznej, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizuje przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samodzielnym przedsiębiorstwem, spełniającym definicję finalnego nabywcy węglowego. Głównym przedmiotem działalności jest produkcja ciepła, rozprowadzanego do odbiorców za pomocą sieci ciepłowniczych. Zakupywany węgiel jest w całości zużywany w procesie produkcji ciepła i jest jedynym paliwem zużywanym do tego celu. Udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej Spółki przekracza 10% (na potwierdzenie tego Spółka podała wartość zakupu wyrobów węglowych w 2016 r. oraz przychody z produkcji sprzedanej).

Stosownie do zapisów ustawy o efektywności energetycznej, Spółka wytwarzając i sprzedając ciepło, jest zobowiązana do uzyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej lub wnoszenia opłaty zastępczej w wysokości dopuszczalnej przez ustawę. Zgodnie z opisem zdarzeń przyszłych, Spółka wywiązuje się z obowiązków w zakresie nabywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej. Ponadto Wnioskodawca eksploatuje instalację objętą Europejskim Systemem Handlu Emisjami.

Wątpliwości Wnioskodawcy, w zakresie uznania za zakład energochłonny oraz możliwości zwolnienia od akcyzy, związane są z nowym brzmieniem art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, obowiązującym od 1 lipca 2017 r.

Mając na uwadze powyższe przepisy w pierwszej kolejności wskazać należy, że podmiot ubiegający się o prawo do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r., obok zużywania wyrobów węglowych do celów opałowych, powinien spełniać również kumulatywnie przesłanki wynikające z ww. przepisu, to jest:

właściwie udokumentować nabycie wyrobów węglowych – stosownie do zapisów art. 31a ust. 3 i 4 ustawy,
spełniać definicję zakładu energochłonnego w rozumieniu definicji ustawowej zawartej w art. 31b ust. 7 ustawy,
wprowadzić w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej – stosownie do zapisów art. 31c ustawy.

W przedstawionych zdarzeniach przyszłych, w myśl art. 31a ust. 3 ustawy, niezbędne będzie właściwe dokumentowanie przez Wnioskodawcę, jako odbiorcę finalnego, nabycia wyrobów węglowych. Stosownie do art. 31a ust. 4 ustawy, w przypadku, gdy jest to sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, wymagane jest właściwe podpisanie dokumentu dostawy, faktury lub umowy sprzedaży.

Wnioskodawca jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest samodzielnym przedsiębiorstwem. Wnioskodawca zużywa wyroby węglowe, których wartość zakupu przekracza 10% wartości produkcji sprzedanej Spółki, a zatem wypełnia normę niezbędną dla uznania za zakład energochłonny, stosownie do art. 31a ust. 7 ustawy.

Kolejnym warunkiem umożliwiającym zastosowanie zwolnienia przewidzianego w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r., jest wprowadzenie w życie systemu prowadzącego do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Ustawodawca w art. 31c ustawy wymienia enumeratywnie systemy, które są uznawane za prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Jednym z nich, określonym w art. 31c pkt 1 ustawy, jest Europejski System Handlu Emisjami zgodny z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266, 542, 1579 i 1948) i przepisami wydanymi na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy. Wnioskodawca potwierdził w treści wniosku, że uczestniczy w tym systemie.

Innym systemem, określonym w art. 31c pkt 3 ustawy, jest uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 i 2359 oraz z 2016 r. poz. 266 i 1250), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o efektywności energetycznej, Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania ciepła i sprzedającym ciepło odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W swojej działalności postępuje zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o efektywności energetycznej, uzyskując i przedstawiając do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej. W świetle powyższego uznać należy, że Wnioskodawca wprowadził w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Biorąc zatem pod uwagę, że Wnioskodawca:

wprowadził w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o których mowa w art. 31c pkt 1 i 3 ustawy,
będzie spełniał definicję zakładu energochłonnego, o którym mowa w art. 31a ust. 7 ustawy (przy założeniu, że udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej Spółki wyniesie nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział),
będzie w sposób zgodny z art. 31a ust. 3 i 4 ustawy dokumentował nabycie wyrobów węglowych jako finalny nabywca węglowy,

wówczas zużycie wyrobów węglowych do celów opałowych może zostać objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2017 r.

Końcowo zastrzec należy, że co do zasady podmiotem korzystającym ze zwolnienia jest pośredniczący podmiot węglowy, dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu. W sytuacji zaś, gdy sprzedaż wyrobów węglowych została dokonana zgodnie z wszystkimi warunkami uprawniającymi sprzedawcę do zastosowania zwolnienia z akcyzy, a wyroby węglowe zostały przez finalnego nabywcę węglowego zużyte do celów innych niż objęte zwolnieniem, podatnikiem podatku akcyzowego, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 9a ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy, stanie się finalny nabywca węglowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Henryka Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin