2017.07.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.54.2017.2.AG
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntu oraz budynku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Powyższy wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., Nr 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 2 czerwca 2017 r., Nr 0113-KDIPT1.4011.54.2017.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 czerwca 2017 r., a doręczono w dniu 5 czerwca 2017 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło w dniu 14 czerwca 2017 r., nadane zostało w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 8 czerwca 2017 r.

We wniosku złożonym przez: Zainteresowanego będącego stroną postępowania: …; Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: …, przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W dniu 11 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca wraz z małżonką (łącznie dalej zwani „Wnioskodawcami”) zakupili na zasadach wspólności majątkowej działkę gruntową niezabudowaną w miejscowości … (woj. …). Wnioskodawcy pozostawali w ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej. W dniu 22 marca 2011 r. Wnioskodawca z małżonką dołączyli dodatkową powierzchnię, która została objęta jedną księgą wieczystą.

W 2010 r. Wnioskodawca, razem ze wspólnikiem, założyli Spółkę cywilną (dalej: Spółka). Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca rozlicza dochody ze Spółki, zgodnie ze skalą określoną w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej.

Na gruncie należącym do majątku prywatnego Wnioskodawców, Spółka rozpoczęła budowę budynku usługowo-mieszkalnego z myjnią samoobsługową. Pozwolenie na budowę zostało uzyskane 13 września 2010 r. Grunt nie był wniesiony aportem do Spółki, Spółka wykorzystywała go na podstawie umowy dzierżawy. Zakup materiałów budowlanych został dokonany przez Spółkę z kredytów hipotecznych zaciągniętych przez wspólników Spółki oraz kredytu inwestycyjnego zaciągniętego przez Spółkę w bankach, jak również z oszczędności własnych wspólników Spółki.

W zakresie podatku VAT, Spółka odliczała VAT z faktur dokumentujących zakup materiałów i usług budowlanych wykorzystywanych do budowy budynku, jako że budowa budynku była związana z działalnością opodatkowaną VAT Spółki.

W dniu 6 lipca 2012 r. Spółka otrzymała odbiór części budynku, na podstawie decyzji Powiatowego Inspektora Budowlanego (70 m², powierzchnia użytkowa 65 m²), która została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki i amortyzowana dla celów podatku dochodowego. W tej części budynku Spółka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT - myjnia samoobsługowa. Pozostała część budynku (ponad 350 m²) do dnia złożenia wniosku nie została odebrana i nie jest wykorzystywana dla celów działalności Spółki.

Wnioskodawcy rozważają sprzedaż gruntu oraz budynku na nim posadowionego.

W piśmie z dnia 26 kwietnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z aktem notarialnym powierzchnia działki zakupionej przez Niego oraz Jego żonę w 2007 r. wynosiła 1 914 m². W 2011 r. natomiast zakupili Oni działkę stanowiącą nieruchomość gruntową o powierzchni 302 m².

Umowa dzierżawy gruntu została zawarta 1 lutego 2010 r., a więc przedmiotem umowy dzierżawy była działka zakupiona 2007 r. W 2011 r. po zakupie drugiej działki zostało dokonane scalenie obydwu działek w jedną (w akcie notarialnym wniesiono o odłączenie działki nr 10/1 nabytej w 2011 r., będącej przedmiotem aktu i przyłączenie jej do działki nr 3, tj. działki nabytej w 2007 r.). W wyniku scalenia obu działek został nadany nowy numer działki (nr 16). Po scaleniu umowa dzierżawy objęła całą powierzchnię działki, a więc zarówno działkę nabytą w 2007 r., jak również działkę nabytą w 2011 r. Umowa dzierżawy gruntu z dnia 1 lutego 2010 r., została zawarta na czas nieokreślony. Wydzierżawiającym ww. nieruchomości był jedynie Wnioskodawca.

Spółka cywilna nie ponosiła kosztów w związku z zawarciem umowy dzierżawy. Wnioskodawca, będąc jednocześnie wspólnikiem w Spółce cywilnej, wydzierżawił grunt nieodpłatnie.

Pozwolenie na budowę budynku usługowo-mieszkalnego z myjnią samoobsługową z dnia 13 września 2010 r. wydane zostało na nazwisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wyjaśnił, że działka zakupiona w 2007 r. liczy 1 912 m², a działka zakupiona w 2011 r. (nr 10/1) ma 302 m². W planie zagospodarowania działka zakupiona w 2011 r. (nr 10/1) mogła być przeznaczona na parking, targowisko miejskie, tym samym nie było możliwość postawienia na niej jakiegokolwiek budynku: jej wymiary 5 m x 60 m, przebiegający przez działkę kabel wysokiego napięcia oraz usytuowany na niej kolektor burzowy powodują, że działka nabyta w 2011 r. może być przeznaczona wyłącznie w celu poprawienia warunków zagospodarowania, np. teren zielony. Po zakupie tej działki nastąpiło scalenie dwóch działek w jedną, a więc obie te działki stanowią jedną działkę, dla której prowadzona jest księga wieczysta Nr …. Z geograficznego punktu widzenia budynek został posadowiony na działce zakupionej w 2007 r.

Wnioskodawca podał, że kwestia ponoszenia nakładów przez Spółkę cywilną na budowę budynku usługowo-mieszkalnego z myjnią samoobsługową nie została uregulowana w umowie dzierżawy. Budynek wybudowany przez Spółkę cywilną nie ma charakteru mieszkalnego. Celem budowy budynku przez Spółkę cywilną było prowadzenie działalności usługowej w części budynku (np. sklepów), a myjni w pozostałej części budynku. Obecny plan zagospodarowania oraz ukształtowanie terenu, niedostatecznie wykonany dokument inwentaryzacji stanu działki przez UMiG …, utrudnił wybudowanie myjni bezdotykowej, która była głównym celem Spółki cywilnej. Usytuowanie linii zabudowy tuż przy krawędzi jezdni wymusiło budowę obiektu o większych gabarytach, w trudniejszej technologii, przy zastosowaniu indywidualnego projektu. Elementy wykończenia budynku musiały spełnić oczekiwania konserwatora zabytków, co w znacznym stopniu podniosło cenę inwestycji. Omawiana inwestycja doprowadzona została do stanu developerskiego (część usługowa), natomiast myjnia bezdotykowa została w pełni zrealizowana (myjnia cały czas funkcjonuje).

Spółka cywilna sfinansowała w całości inwestycję, jaką była budowa budynku usługowo-mieszkalnego z myjnią samoobsługową. Część środków, w szczególności w pierwszej fazie inwestycji, gdzie Spółka jako podmiot zaczynający działalność gospodarczą nie mogła otrzymać finansowania zewnętrznego, Spółka uzyskała od wspólników (którzy zaciągnęli w tym celu m.in. kredyty hipoteczne). W dalszym etapie inwestycji bank udzielił Spółce kredytu inwestycyjnego, pozwalając zamknąć budowę na etapie developerskim oraz oddać część budynku pod myjnię samochodową.

Drugi wspólnik Spółki cywilnej również angażował w budowę ww. budynku własne środki finansowe, pozyskane m.in. z kredytów bankowych. Środki te były następnie inwestowane w Spółkę cywilną.

Spółka zaczęła używać część budynku 14 dni po uprawomocnieniu się dokumentu odbioru części budynku, tj. powierzchni 65 m², stanowiących myjnię (odbiór tej części budynku nastąpił 6 lipca 2012 r.). Do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych odebrana część budynku została wprowadzona w sierpniu 2012 r. i od tego miesiąca rozpoczęto naliczanie odpisów amortyzacyjnych. Pozostała część budynku (388 m²) jest nadal nieodebrana, nie jest wprowadzona do ww. ewidencji i nie jest amortyzowana.

Zgodnie z podstawowymi zasadami Kodeksu cywilnego, własność budynków posadowionych na gruncie przypada właścicielowi gruntu. Ponieważ Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami gruntu, stają się oni automatycznie właścicielami posadowionych na tym gruncie budynków. Jak to zostało wskazane we wniosku o interpretację indywidualną, zgodnie z art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 7 ww. Kodeksu). Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Wnioskodawca dodał, że Spółka cywilna nadal prowadzi działalność w zakresie myjni samochodowej w części budynku wskazanej w pozwoleniu na użytkowanie z 2012 r. Na dzień złożenia uzupełnienia wniosku budynek jest w stanie surowym zamkniętym. Ze względu na brak środków finansowych oraz planowaną sprzedaż nieruchomości obecnie nie toczą się żadne prace budowlane w pozostałej części budynku.

Poza Wnioskodawcą, wspólnikiem Spółki cywilnej jest Pan …. Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawca posiada 50% udziałów w zyskach i proporcjonalnie do wkładu w powierzchni nieruchomości. Podstawowy zakres prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej to myjnia samochodowa 45.Z., rozliczana na zasadzie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Rozliczenie nakładów poniesionych na wybudowanie ww. budynku między Spółką, a Wnioskodawcą oraz Jego żoną, w przypadku sprzedaży gruntu oraz budynku, nastąpi proporcjonalnie do wkładu poniesionych kosztów na budowę budynku i odliczeniu ceny gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

W jaki sposób dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powinna być opodatkowana sprzedaż gruntu oraz budynku i czy Wnioskodawcy będą mogli zastosować do sprzedaży gruntu oraz budynku wyłączenie z podatku, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych biorąc pod uwagę, że od nabycia gruntu minęło ponad 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu?
Czy sprzedaż gruntu oraz budynku będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli transakcja będzie podlegać VAT jaki podmiot będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT i w jaki sposób powinna zostać określona podstawa opodatkowania?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie dotyczącym pytania Nr 2 w przedmiocie podatku od towarów i usług wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Zainteresowanych, odnośnie pytania Nr 1, sprzedaż gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem będzie korzystać z wyłączenia od podatku dochodowego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że przychód ten uzyskany zostanie po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), źródłem przychodu jest. z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m in.:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości (ich części oraz udziału) lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym nie ulega wątpliwości, że zbycie gruntu wraz z budynkiem nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawców - żona nie prowadzi działalności gospodarczej, a Wnioskodawca nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej (jest wspólnikiem w Spółce, ale Spółka nie jest właścicielem gruntu oraz budynku).

Odnośnie samej sprzedaży gruntu i budynku należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, w związku z czym należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 tego Kodeksu). Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności, są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości, zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Dlatego też, biorąc pod uwagę, że grunt wraz z budynkiem jest własnością Wnioskodawców, zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy od nabycia gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem minęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu/budynku.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Stanowisko takie potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 28 sierpnia 2015 r., Nr IBPB-2-2/4511-216/15/MW.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że sprzedaż gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem nie będzie skutkowała powstaniem dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż przychód ten uzyskany zostanie po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

- zwane także środkami trwałymi;

Według art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,

składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przy czym, przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia składników majątku stanowiących środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą aktualnie, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały/zostaną z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały/zostaną wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w sierpniu 2007 r. zakupili na zasadach wspólności majątkowej działkę gruntową niezabudowaną o powierzchni 1 914 m². W 2010 r. Wnioskodawca wraz z Panem … założyli Spółkę cywilną, której podstawowym zakresem działalności gospodarczej miało być prowadzenie myjni samochodowej. Zgodnie z umową Spółki, Wnioskodawca posiada 50% udziałów w zyskach i proporcjonalnie do wkładu, w powierzchni nieruchomości. W dniu 1 lutego 2010 r. Wnioskodawca wydzierżawił ww. działkę niezabudowaną Spółce cywilnej. Grunt ten - z uwagi na fakt, że Wnioskodawca był jednocześnie wspólnikiem tej Spółki - wydzierżawiony został Spółce nieodpłatnie. W dniu 13 września 2010 r. na nazwisko Wnioskodawcy wydane zostało pozwolenie na budowę budynku usługowo-mieszkalnego z myjnią samoobsługową na wskazanej wyżej działce. Na gruncie należącym do majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony Spółka rozpoczęła budowę budynku usługowo-mieszkalnego z myjnią samoobsługową. Spółka cywilna sfinansowała w całości inwestycję, jaką była budowa budynku usługowo-mieszkalnego z myjnią samoobsługową. Część środków, w szczególności w pierwszej fazie inwestycji, gdzie Spółka jako podmiot zaczynający działalność gospodarczą nie mogła otrzymać finansowania zewnętrznego, Spółka uzyskała od wspólników, którzy zaciągnęli w tym celu m.in. kredyty hipoteczne. W dalszym etapie bank udzielił Spółce na realizację ww. inwestycji kredytu inwestycyjnego, co pozwoliło zamknąć budowę na etapie developerskim oraz oddać część budynku pod myjnię samochodową.

W dniu 6 lipca 2012 r. miał miejsce odbiór części budynku. Na podstawie decyzji Powiatowego Inspektora Budowlanego Spółka otrzymała pozwolenie na użytkowanie myjni samochodowej o powierzchni użytkowej 65 m² budynku. Po uprawomocnieniu się decyzji dotyczącej odbioru ww. części budynku Spółka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej - myjnię samochodową. Odebraną część budynku (myjnię) wprowadziła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i rozpoczęła naliczanie odpisów amortyzacyjnych.

Pozostała część budynku (388 m²) do dnia złożenia wniosku nie została odebrana i nie jest wykorzystywana dla celów działalności Spółki. Ta część inwestycji doprowadzona została do stanu developerskiego (część usługowa), jest w stanie surowym zamkniętym. Ze względu na brak środków finansowych oraz planowaną sprzedaż nieruchomości obecnie nie toczą się w tej części budynku żadne prace budowlane. Budynek wybudowany przez Spółkę cywilną nie ma charakteru mieszkalnego. Celem budowy budynku przez Spółkę cywilną było prowadzenie działalności usługowej w części budynku (np. sklepów), a myjni w pozostałej jego części.

Wnioskodawca dodał, że w 2011 r. wraz z żoną nabyli działkę niezabudowaną o powierzchni 302 m². Po zakupie nastąpiło scalenie działki nabytej w 2007 r. z działką nabytą w 2011 r. W wyniku scalenia został nadany obu działkom jeden numer. Po scaleniu umową dzierżawy objęta została powierzchnia działki nabytej w 2007 r. i w 2011 r. Przy czym w umowie dzierżawy nie została uregulowana kwestia ponoszenia nakładów przez Spółkę cywilną na budowę budynku usługowo-mieszkalnego z myjnią samoobsługową.

Wnioskodawca wraz z żoną rozważają sprzedaż gruntu oraz budynku na nim posadowionego. Rozliczenie nakładów poniesionych na wybudowanie ww. budynku między Spółką a Wnioskodawcą oraz Jego żoną, w przypadku sprzedaży nieruchomości nastąpi proporcjonalnie do wkładu poniesionych kosztów na budowę budynku i odliczeniu ceny gruntu.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Według art. 47 § 1 tej ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. W myśl art. 47 § 2 ww. ustawy, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przepis art. 47 § 3 powyższej ustawy stanowi, że przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Stosownie do art. 48 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle powyższych przepisów zasadą jest, że wszystko, co zostało z gruntem w sposób trwały połączone - w sposób naturalny lub sztuczny - dzieli los prawny tego gruntu, czyli staje się - jako część składowa - własnością właściciela/współwłaścicieli gruntu, bez względu na to, kto tego dokonał i z czyich materiałów. Zatem, jeśli dzierżawca (najemca) poniósł nakłady na nieruchomość, której był jedynie posiadaczem, stają się one własnością właściciela/współwłaścicieli gruntu. Zasada ta ma również zastosowanie do nakładów poniesionych przez dzierżawcę na budowę budynku, którego część przeznaczona została na prowadzenie działalności gospodarczej. W takiej sytuacji część budynku, która przeznaczona jest na działalność gospodarczą staje się własnością właściciela/współwłaścicieli gruntu.

Generalnie przychód ze sprzedaży budynku lub części budynku, stanowiących własność podatnika, wykorzystywanych przez podatnika do celów prowadzonej działalności gospodarczej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi jego przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższa zasada ma zastosowanie również w przypadku sprzedaży nieruchomości, w tym budynków, stanowiących współwłasność łączną małżonków, a wykorzystywanych do celów działalności gospodarczej przez jednego z małżonków.

Analogiczna sytuacja ma miejsce w przypadku, gdy dochodzi do sprzedaży części budynku wykorzystywanego w działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę cywilną, gdy to Spółka cywilna, będąc dzierżawcą gruntu, budynek wybudowała, jeśli wspólnik tej Spółki jest jednocześnie współwłaścicielem tej nieruchomości.

Należy tu wziąć pod uwagę, że w przypadku spółki cywilnej przedsiębiorcą jest każdy ze wspólników tej spółki, a nie spółka cywilna. Stosownie bowiem do art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829), za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Powyższej zasady ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zmienia.

Zatem, w sytuacji sprzedaży przez współwłaścicieli takiej nieruchomości, współwłaściciel nieruchomości będący wspólnikiem spółki cywilnej sprzedaje również środek trwały jakim jest/była część budynku wykorzystywana przez niego w działalności gospodarczej. Powyższego nie zmienia fakt, że „działalność ta była prowadzona przez spółkę cywilną”. Jest to bowiem, na gruncie przepisów odnoszących się do podatku dochodowego od osób fizycznych, działalność gospodarcza prowadzona wspólnie przez wspólników spółki, gdzie każdy ze wspólników jest odrębnym przedsiębiorcą, a także podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych z tego rodzaju działalności.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Spółka cywilna poniosła wydatki na budowę myjni samochodowej, wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, ujętej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Spółkę, a Wnioskodawca jest jednocześnie wspólnikiem ww. Spółki cywilnej oraz współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo – mieszkalnym z myjnią samochodowa, to w przypadku sprzedaży myjni samochodowej wraz z gruntem, na którym myjnia została wybudowana, Wnioskodawca osiągnie przychód ze sprzedaży środka trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, czyli przychód z działalności gospodarczej, wskazany w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt, że przedmiotowa nieruchomość stanowi współwłasność łączną Wnioskodawcy i Jego żony nie ma wpływu w opisanej sytuacji na kwalifikację przychodu z tytułu sprzedaży myjni samochodowej wraz z gruntem pod tą częścią budynku do innego źródła przychodów, niż wskazany wyżej przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast sprzedaż pozostałej części usługowej budynku usługowo – mieszkalnego wraz z pozostałym gruntem nie zostanie objęta normą art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, albowiem ta część nieruchomości nie była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w Spółce cywilnej. Zatem, do odpłatnego zbycia tej części ww. budynku zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro sprzedaż tej części budynku nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie gruntu, to uzyskany z tego tytułu przychód przez Wnioskodawcę nie będzie stanowił źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tym samym nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na to, że zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zastosowanie mieć będzie tylko przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że sprzedaż nieruchomości nie będzie skutkowała powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu ww. podatkiem, Jego stanowisko w sprawie uznano za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie na tle innego stanu faktycznego, tym samym nie ma ona zastosowania w kwestii będącej przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Informuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin