Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP3.4512.169.2017.2.JK
z 18 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.), uzupełnionego pismem z dnia 7 kwietnia 2017 r. (data wpływu 13 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności posiadania odrębnych kas rejestrujących w sytuacji dokonywania sprzedaży równocześnie w kilku miejscach – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności posiadania odrębnych kas rejestrujących w sytuacji dokonywania sprzedaży równocześnie w kilku miejscach. Wniosek uzupełniono 13 kwietnia 2017 r. o czytelny opis sprawy, pytania oraz stanowisk Wnioskodawcy w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą rozliczając się z PIT na zasadach ogólnych. Prowadzi działalność usługową w branży rozrywkowej – w sztuce ulicznej. Podczas występów jako mim i pokazów baniek mydlanych widzowie mogą wrzucić bilon do skarbonki. Jest to dobrowolna forma wynagrodzenia Wnioskodawcy za prezentowaną sztukę i stanowi jego przychód. Po skończonym pokazie rejestruje on wielkość wrzuconego bilonu w kasie fiskalnej (roczny przychód przekracza 20 000 zł).

Zainteresowany chciałby zatrudnić swoich przyjaciół – pracowników do tej samej sztuki (bycie mimem i pokazy baniek mydlanych) w innych miejscach miasta.

Do pokazów baniek mydlanych Wnioskodawca chciałby dołączyć opcję sprzedaży kijków do baniek. Kijki i sznurki Zainteresowany kupuje osobno i zaplata je samodzielnie.

Do pokazów baniek mydlanych chciałby dołączyć opcję sprzedaży płynu do baniek. Płyn robi samodzielnie z gotowych produktów: Płyn Fairy Professional, sól kuchenna, proszek do pieczenia bezglutenowy, guma guar, woda. Do pokazów baniek mydlanych chciałby dołączyć opcję sprzedaży oddzielnie odmierzonych składników wraz z autorskim przepisem do samodzielnego wykonania płynu do baniek. Sprzedaż ww. towarów nie mieści się w § 4 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177). Powstał wobec Zainteresowanego wcześniej obowiązek rejestrowania sprzedaży usług przy zastosowaniu kasy fiskalnej ze względu na przekroczenie wielkości rocznego przychodu (20 000 zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy np. występując w jednym mieście w trzech miejscach konieczne jest posiadanie przez Wnioskodawcę trzech mobilnych kas fiskalnych? Czy może wystarczające jest zsumowanie przez niego wartości każdej skarbonki pod koniec wszystkich występów i zarejestrowanie tych trzech wielkości na jednej kasie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zsumowanie wartości każdej skarbonki pod koniec wszystkich występów i zarejestrowanie tych trzech wartości na jednej kasie fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak stanowi art. 111 ust. 1a ustawy – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r.:

1. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
2. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2016 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.
   
   

Wskazać należy, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Wyżej wymienione zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu. Z powołanych przepisów wynika zatem, że obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, jak również termin, w którym należy rozpocząć jego realizację, uzależniony jest ściśle od faktu dokonywania sprzedaży w rozumieniu ww. art. 2 pkt 22 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą rozliczając się z PIT na zasadach ogólnych. Prowadzi działalność usługową w branży rozrywkowej – w sztuce ulicznej. Podczas występów jako mim i pokazów baniek mydlanych widzowie mogą wrzucić bilon do skarbonki. Jest to dobrowolna forma wynagrodzenia Wnioskodawcy za prezentowaną sztukę i stanowi jego przychód. Po skończonym pokazie rejestruje on wielkość wrzuconego bilonu na kasie fiskalnej. Zainteresowany chciałby zatrudnić swoich przyjaciół – pracowników do tej samej sztuki (bycie mimem i pokazy baniek mydlanych) w innych miejscach miasta.

Jak wynika z wcześniej powołanych przepisów, przy zastosowaniu kasy fiskalnej ewidencjonuje się sprzedaż, która zgodnie z przepisem art. 2 pkt 22 ustawy jest odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju, eksportem towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga czy Wnioskodawca lub jego pracownicy wykonując sztukę uliczną jako mim świadczą usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać na orzeczenie ETS w sprawie R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (wyrok z dnia 3 marca 1994 r., sprawa C-16/93). Tolmsa był ulicznym grajkiem, który prezentował swoją twórczość. Grajek ustawiał przed sobą puszkę, do której przechodnie mogli wrzucać datki. ETS, wskazując na brak bezpośredniego związku między graniem muzyki a zapłatą oraz na dobrowolność datków, uznał, iż datki nie podlegają opodatkowaniu VAT, bowiem w tym wyroku TSUE stwierdził, że „czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Z powyższego wyroku wynika, że przesłanką uznania danego zdarzenia za opodatkowane VAT świadczenie usługi za wynagrodzeniem jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem, z którego wynika świadczenie wzajemne, w postaci wynagrodzenia płatnego przez beneficjenta usługi na rzecz usługodawcy.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, co istotne otrzymywane przez Wnioskodawcę „datki” – stanowią przejaw dobrowolnego uznania widza. „Wynagrodzenie” to jest uznaniowym, dobrowolnym świadczeniem pieniężnym, którego nie można rozpatrywać w kategoriach kwoty należnej za wykonaną usługę. Wnioskodawca lub jego pracownicy jako prezentujący pokaz mima czy baniek mydlanych nie żądają zapłaty w określonej „sztywno” kwocie za swoje przedstawienie. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy jest to dobrowolna forma wynagrodzenia Wnioskodawcy za prezentowaną sztukę.

Zatem, w sytuacji gdy przechodnie, (którzy mogą ale nie muszą), wrzucają do puszki datki wskazać należy na brak bezpośredniego związku między występem ulicznym i zapłatą, a w konsekwencji na fakt niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług datków otrzymanych przez Wnioskodawcę.

Jak wskazano wyżej, wykonanie pokazu sztuki ulicznej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, czynność ta nie mieści się w pojęciu „sprzedaży”, o której mowa w art. 111 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 22 ustawy.

Wobec powyższego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej w związku z wykonywanymi pokazami ulicznymi (występ mima, pokaz baniek), gdyż czynności te w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem, skoro wykonanie sztuki ulicznej jako mim nie podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca w ogóle nie musi ewidencjonować datków ze skarbonki na kasie rejestrującej.

Jednak jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży kijków do baniek oraz płynu do baniek. Kijki i sznurki Zainteresowany kupuje osobno i zaplata je samodzielnie. Płyn robi samodzielnie z gotowych produktów: Płyn Fairy Professional, sól kuchenna, proszek do pieczenia bezglutenowy, guma guar, woda. Sprzedaż ww. towarów nie mieści się w § 4 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jak wskazał Zainteresowany wobec niego powstał wcześniej obowiązek rejestrowania sprzedaży usług przy zastosowaniu kasy fiskalnej ze względu na przekroczenie wielkości rocznego przychodu (20 000 zł). Jednak z przedstawionego opisu sprawy można wnioskować, że uzyskane przez Wnioskodawcę roczne przychody przekraczające 20.000 zł dotyczą czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym takich, które nie są objęte obowiązkiem ewidencjonowania na kasie rejestrującej, ponieważ nie wypełniają definicji sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy.

Tym samym, przekroczenie obrotu 20 000 zł z takiej działalności nie rodzi wobec Wnioskodawcy obowiązku związanego z rozpoczęciem ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Oznacza to, że pomimo dotychczasowego ewidencjonowania na kasie rejestrującej niepodlegających opodatkowaniu „datków” otrzymanych od widzów Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży kijków i płynu do baniek z chwilą wykonania tych czynności.

W niniejszej sprawie powołać należy przepis § 5 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie z którym, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł.

Natomiast w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Zatem, w takim przypadku obowiązek ewidencjonowania sprzedaży dla podatnika – Wnioskodawcy – rozpoczynającego dostawę towarów (sprzedaży kijów do baniek oraz płynu do baniek) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych powstanie po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczy w proporcji do okresu wykonywania tych czynności obrót 20 000 zł – w myśl powołanego wyżej § 5 ust. 2 rozporządzenia. Należy zaznaczyć, że do limitu uprawniającego do zastosowania zwolnienia podmiotowego Zainteresowany nie będzie wliczał kwot uzyskanych w formie „datków” otrzymanych od widzów w związku z pokazami ulicznymi, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do rozpoczęcia ewidencjonowania w terminach określonych w § 5 przy zastosowaniu co najmniej 1/5 (w zaokrągleniu w górę do liczb całkowitych) liczby kas rejestrujących, zgłoszonych przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, zgodnie z art. 111 ust. 4 ustawy. Od pierwszego dnia każdego następnego miesiąca podatnicy są obowiązani zastosować do ewidencjonowania kolejne kasy rejestrujące, w liczbie nie mniejszej niż liczba kas rejestrujących przypadająca do ewidencjonowania w pierwszym miesiącu ewidencjonowania, wynikająca ze zgłoszenia, o którym mowa w art. 111 ust. 4 ustawy.

Tym samym, Wnioskodawca, rozpoczynając dostawę towarów (sprzedaż kijów do baniek oraz płynu do baniek) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych będzie zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym przekroczy on – w proporcji do okresu wykonywania tych czynności – obrót w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Nie oznacza to jednak, że Wnioskodawca – pomimo możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego przy ewidencjonowaniu obrotu za pomocą kasy rejestrującej – nie może od razu rozpocząć ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej sprzedaży kijów do baniek oraz płynu do baniek.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny – § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca dopuszcza możliwość ewidencjonowania sprzedaży prowadzonej przez podatnika w dwóch lub większej ilości miejsc przy użyciu tylko jednej kasy rejestrującej pod warunkiem, że podatnik będzie na niej ewidencjonował każdą sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, a na drukowanym przez kasę paragonie fiskalnym umieszczony będzie adres wszystkich punktów, w których świadczy usługę.

Odnosząc się do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przypadku utraty zwolnienia podmiotowego w związku ze stosowaniem kas rejestrujących lub gdy Wnioskodawca wcześniej dobrowolnie rozpocznie ewidencjonowanie sprzedaży kijów do baniek oraz płynu do baniek przy zastosowaniu kasy rejestrującej i sprzedaży tej będzie dokonywał w trzech różnych miejscach w mieście, w tym samym czasie – to Wnioskodawca zobowiązany będzie posiadać trzy odrębne kasy rejestrujące dla potrzeb ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży w trzech różnych miejscach miasta, z zastosowaniem jednak przepisu § 6 ust. 1 rozporządzenia.

Ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w tej sytuacji przy pomocy trzech kas rejestrujących wynika z obowiązku zapewnienia każdemu klientowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towaru z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez Wnioskodawcę czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Zatem, Wnioskodawca, w tym jego pracownicy, będą zobowiązani do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu trzech kas rejestrujących – każdy na odrębnej kasie rejestrującej – w różnych częściach miasta, w których Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą.

Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca (przy udziale swoich pracowników) dokonując sprzedaży kijków i płynu do baniek w jednym mieście w trzech różnych miejscach i w tym samym czasie – w przypadku przekroczenia w proporcji do okresu dokonywania tej sprzedaży obrotu w kwocie 20 000 zł lub dobrowolnego rozpoczęcia ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej będzie miał obowiązek posiadania odrębnych kas rejestrujących.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie konieczności posiadania odrębnych kas rejestrujących w sytuacji dokonywania sprzedaży równocześnie w kilku miejscach. Natomiast w zakresie wskazania co jest niezbędne aby Wnioskodawca mógł sprzedawać własnoręcznie zrobione kijki do baniek, a także płyn według własnej receptury wykorzystując wymienione w opisie sprawy składniki oraz konfekcjonowane zestawy składników do własnoręcznego sporządzenia płynu przez kupującego – zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.