2017.06.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.41.2017.1.RS
z 19 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2017 r. (data wpływu 21 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł warunkową umowę sprzedaży nieruchomości składającej się z dwóch działek nr 1 i 2. Zgodnie z treścią umowy działka nr 1 zabudowana jest budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 123,50 m², a działka nr 2 jest niezabudowana. Cena sprzedaży z uwagi na wartość budynku mieszkalnego została określona na 90.000 zł. W dniu 1 września 2005 r. została zawarta umowa przeniesienia własności ww. nieruchomości z uwagi na nieskorzystanie przez Agencję Nieruchomości Rolnych z prawa pierwokupu. Sprzedający przy zawarciu aktu notarialnego jednoznacznie oświadczyli, że są właścicielami działek nr 1, 2 oraz opisanego budynku mieszkalnego, który miał znajdować się wg ich oświadczeń na działce nr 1.

W 2014 r. Wnioskodawca wraz z żoną zdecydował się na podjęcie próby sprzedaży działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, położonym zgodnie z treścią aktu notarialnego i oświadczeń sprzedających złożonych w 2005 r. na działce nr 1. W trakcie czynności zmierzających do uzyskania wymaganych dokumentów do zawarcia aktu notarialnego i uzyskania kredytu przez przyszłych nabywców okazało się, że budynek który małżonkowie zakupili w 2005 r., a który miał znajdować się na działce nr 1, faktycznie w znacznie większej części (ok. 80%) znajduje się na działce nr 0, należącej do Gminy. Wnioskodawca wraz z żoną chcąc wyprostować stan prawny i faktyczny zawarł w dniu 29 grudnia 2014 r. umowę sprzedaży z Gminą, na mocy której za cenę 2.680 zł zakupił działkę oznaczoną nr 0. Cena została ustalona wyłącznie na podstawie powierzchni gruntu, gdyż zgodnie z zaistniałym stanem faktycznym dom został nabyty w 2005 r. a jego właścicielem nie była Gmina a sprzedający ww. nieruchomość w 2005 r. Ponadto działka ta w chwili sprzedaży w 2014 r. figurowała jako działka niezabudowana. Następnie dokonano stosownych zmian we wszystkich rejestrach i księgach wieczystych prostując w nich położenie budynku mieszkalnego w ten sposób, że zmieniono położenie budynku z działki nr 1 na działkę nr 0 i 1.

W dniu 11 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedał nieruchomość stanowiącą działki nr 0 i 1, w tym posadowiony na nich budynek mieszkalny, faktycznie zakupiony w 2005 r. za cenę 132.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będą podlegały wyłącznie środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży działki nr 0, zakupionej w 2014 r., jako działki niezabudowanej z pominięciem wartości budynku mieszkalnego?
Czy dochód z opodatkowania działki nr 0 zostanie ustalony przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, w tym w szczególności tej, że budynek mieszkalny został zakupiony faktycznie w 2005 r. i jego zbycie nie może być źródłem przychodu jako sprzedanego po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie?
Czy sprzedaż w 2016 r. budynku mieszkalnego położonego faktycznie na działce nr 0 i 1, zakupionego w 2005 r. jako położonego na działce 1, jest źródłem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Czy kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży działki nr 0 i 1 będzie cena zapłacona w 2005 r. za zakup działki nr 1 wraz z budynkiem mieszkalnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będą podlegały wyłącznie środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży działki nr 0, zakupionej w 2014 r., jako działki niezabudowanej, z pominięciem wartości budynku mieszkalnego.

Wnioskodawca uważa, że dochód do opodatkowania z działki nr 0 zostanie ustalony przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, w tym w szczególności tej, iż budynek mieszkalny został zakupiony faktycznie w 2005 r. i jego zbycie nie może być źródłem przychodu jako sprzedanego po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w 2016 r. budynku mieszkalnego położonego faktycznie na działce nr 0 i 1, zakupionego w 2005 r. jako położonego na działce nr 1, nie jest źródłem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ww. źródłem przychodu jest jedynie sprzedaż działki nr 0 jako działki niezabudowanej, z pominięciem wartości domu zakupionego w 2005 r.

Według Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży działki nr 0 i 1 będzie cena zapłacona w 2005 r. za zakup działki nr 1 wraz z budynkiem mieszkalnym, a tym samym pomniejszy ona dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwota uzyskana ze sprzedaży działki nr 1 i budynku mieszkalnego, bowiem zostały one zakupione w 2005 r., a cena za nabycie tej nieruchomości w 2005 r. została ustalona przy uwzględnieniu wartości budynku. Tym samym gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu podlega w chwili obecnej wartość całej działki wraz z częścią budynku na niej posadowionym, to takie stanowisko byłoby rażąco krzywdzące, a także niezgodne ze stanem faktycznym. Gdyby bowiem faktycznie Wnioskodawca w 2014 r. zakupił działkę nr 0 wraz z częścią budynku, to mógłby od takiego przychodu odjąć koszty jego uzyskania w postaci ceny zapłaconej za tę działkę wraz z budynkiem mieszkalnym. Tak jednak nie było, gdyż zgodnie z dokumentami Wnioskodawca w 2014 r. zakupił jedynie nieruchomość niezabudowaną od Gminy, Gmina nigdy nie uważała się za właściciela domu położonego częściowo na tej działce, a właścicielem tego domu byli poprzedni właściciele, którzy sprzedali prawo własności budynku mieszkalnego wraz z działką nr 1 i 2 Wnioskodawcy wraz z żoną. Nadto budynek posadowiony jak się okazało w 2014 r. częściowo na działce nr 0 stoi tam od ponad 30 lat, a z całą pewnością prawo własności gruntu, na jakim został posadowiony ten budynek, przeszło na własność jego ówczesnych właścicieli na podstawie zasiedzenia. Zasiedzenie bowiem następuje z mocy prawa, a ewentualny wyrok w sprawie zasiedzenia ma charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny. Tym samym ówcześni właściciele budynku i działek nr 1 oraz 2 mieli prawo sprzedać małżonkom w 2005 r. wskazane w nich nieruchomości, w tym budynek mieszkalny. Tego faktu nikt nie kwestionuje. Fakt ten potwierdza także działanie Gminy, która w 2014 r. sprzedała małżonkom działkę nr 0 jako działkę niezabudowaną za cenę 2.680 zł, podczas gdy wartość budynku mieszkalnego jest wielokrotnie większa, co potwierdza cena uzyskana ze sprzedaży tego budynku w 2016 r. wraz z działką nr 0 i 1 za cenę 132.000zł. Tym samym przyjąć należy, iż w 2014 r. nie doszło do sprzedaży gruntu znajdującego się bezpośrednio pod budynkiem mieszkalnym, gdyż budynek ten, wraz z posadowionym pod nim gruntem, został sprzedany w 2005 r. Gdyby Gmina sprzedawała w 2014 r. działkę wraz z budynkiem, z całą pewnością cena sprzedaży działki nie zostałaby określona na kwotę 2.680 zł. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie ma pełnej swobody w zakresie kształtowania cen sprzedawanych nieruchomości i z całą pewnością cena ta została ustalona w sposób prawidłowy, z wyłączeniem budynku mieszkalnego i gruntu pod nim. Budynek ten wraz z gruntem został bowiem sprzedany w 2005 r. na rzecz Wnioskodawcy wraz z żoną. Nawet gdyby uznać inaczej, to z całą pewnością za koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży działki nr 0 należałoby uznać cenę, jaką małżonkowie zapłacili za zakup działki nr 1 wraz z domem w 2005 r. W przeciwnym wypadku bowiem musieliby zapłacić podatek od dochodu uzyskanego ze sprzedaży działki nr 0 w kwocie wielokrotnie przewyższającej cenę zakupu tej działki, gdyż w skład umowy sprzedaży nie wchodził budynek wraz ze znajdującym się pod nim gruntem, gdyż został on sprzedany w 2005 r. Małżonkowie nie mogą ponosić konsekwencji nieprawidłowości w zakresie usytuowania budynków na poszczególnych działkach. Gdyby uznać, iż podatek od sprzedaży działki nr 0 winien obejmować także sprzedaż części budynku na niej posadowionego, oznaczałoby to karanie małżonków za sprostowanie wcześniejszych błędów urzędników co do położenia nieruchomości na konkretnej działce. Gdyby bowiem nie dokonali sprostowania położenia budynku nie byłoby żadnych wątpliwości co do braku opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży tak działki 1, jak i budynku mieszkalnego. Bezsprzecznie Wnioskodawca wraz z żoną zakupił działki nr 1, 2 oraz budynek mieszkalny wraz z gruntem pod nim w 2005 r., a tym samym sprzedaż części tych działek i budynku mieszkalnego w 2016 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, źródłem przychodów w rozumieniu tego przepisu jest czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, jeżeli zostanie dokonane w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Stąd też dla ustalenia skutków podatkowych sprzedaży w 2016 r. nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym istotne znaczenie ma ustalenie daty jej nabycia.

Powołana wyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, sięgnąć więc należy do definicji zawartej w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380). Zgodnie z tym przepisem nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Zgodnie z art. 48 ww. Kodeksu z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości, oznacza to, że własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

Biorąc pod uwagę zacytowany wyżej art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli na nieruchomości gruntowej znajduje się jako jej część składowa budynek, który na mocy przepisów szczególnych nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności, to sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

Ponadto zauważyć należy, iż w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy jest mowa tylko o sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Przepis ten nie rozdziela sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową. Nie wymienia ponadto sprzedaży budynku jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym. Nie można więc traktować, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku.

W związku z tym bieg terminu pięcioletniego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nie może być odrębnie liczony dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową.

W opisie stanu faktycznego wniosku wskazano, że w dniu 30 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł warunkową umowę sprzedaży nieruchomości składającej się z dwóch działek nr 1 i 2. Zgodnie z treścią umowy działka nr 1 zabudowana jest budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 123,50 m², a działka nr 2 jest niezabudowana. Cena sprzedaży z uwagi na wartość budynku mieszkalnego została określona na 90.000 zł. W dniu 1 września 2005 r. została zawarta umowa przeniesienia własności ww. nieruchomości z uwagi na nieskorzystanie przez Agencję Nieruchomości Rolnych z prawa pierwokupu. Sprzedający przy zawarciu aktu notarialnego jednoznacznie oświadczyli, że są właścicielami działek nr 1, 2 oraz opisanego budynku mieszkalnego, który miał znajdować się wg ich oświadczeń na działce nr 1.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż w dniu 11 sierpnia 2016 r. nieruchomości oznaczonej nr 1 nabytej w 2005 r., nastąpiła po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu tego przepisu.

Jednocześnie w sytuacji przedstawionej we wniosku w wyniku umowy sprzedaży zawartej w dniu 29 grudnia 2014 r. Wnioskodawca zakupił od Gminy nieruchomość oznaczoną nr 0, zabudowaną budynkiem mieszkalnym częściowo na niej posadowionym, co jednoznacznie stanowiło nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w tym przepisie, winien być liczony od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło przeniesienie prawa własności gruntu wraz z częściowo usytuowanym na nim budynkiem na Wnioskodawcę. W konsekwencji, skoro sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w dniu 11 sierpnia 2016 r. nastąpiła przed upływem tego terminu, stanowi źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6f ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie przychód określony zgodnie z art. 19 ustawy, stanowi cena zawarta w umowie, w części proporcjonalnie przypadającej na wartość działki oznaczonej nr 0 wraz z częścią budynku znajdującą się na tej działce, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Przy czym wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, nie może to być kwota ustalona z pominięciem wartości budynku mieszkalnego, tj. potraktowana jako pochodząca ze sprzedaży wyłącznie działki niezabudowanej, gdyż przepis art. 19 wprost określa sposób ustalenia przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości jako „wartość wyrażona w cenie” a ta niewątpliwie obejmuje również wartość budynku na niej usytuowanego. Ponadto jak wyżej wspomniano art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie rozdziela sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową, nie wymienia także sprzedaży budynku jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym, względem której należy liczyć pięcioletni termin. Zatem w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kodeksu cywilnego nieuprawnione jest odrębne traktowanie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku.

Ustaloną w ww. sposób wartość Wnioskodawca może obniżyć o koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, związane z działką nr 0. Należy podkreślić, że do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych odpłatnie zalicza się koszty nabycia lub koszty wytworzenia (wybudowania) zbywanej nieruchomości, powiększone o nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, a poniesione zostały w czasie jej posiadania. Zatem nie można przyjąć jak to czyni Wnioskodawca, że do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży działki nr 0 można zaliczyć cenę zapłaconą w 2005 r. za nabycie działki nr 1 wraz z budynkiem mieszkalnym na niej usytuowanym. Kosztem uzyskania przychodu będzie w tym przypadku cena nabycia działki nr 0, która może zostać powiększona o udokumentowane nakłady, zwiększające jej wartość i poczynione w czasie jej posiadania.

Tak obliczony dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości nr 0 podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin