Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.91.2017.3.JO
z 28 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) oraz w dniu 20 czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie opodatkowania dostawy konstrukcji stalowych (wariant nr 3) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie opodatkowania dostawy konstrukcji stalowych (wariant nr 3). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 czerwca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz o własne stanowisko w sprawie oraz w dniu 20 czerwca 2017 r. o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca produkuje konstrukcje stalowe wraz z montażem jako podwykonawca. Wnioskodawca podkreśla, że ww. świadczenia dostawy wyrobu z montażem dokonuje jako podwykonawca.

W piśmie z dnia 9 czerwca 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
2. Kwestię kalkulacji wynagrodzenia należy rozpatrywać w 3 wariantach:
   1. Wariant nr 3 – W zleceniu oddzielnie określona jest cena dla wykonania konstrukcji stalowych i oddzielnie dla wykonania montażu konstrukcji na budowie. Kalkulacja ceny wykonania konstrukcji zawiera: koszty wykonania produktu na warsztacie na co składają się: wartość zużytego materiału, koszty wykonania składowych elementów konstrukcji na warsztacie (robocizna, energia, gaz, itp.), koszty zabezpieczenia antykorozyjnego, tj. malowania, ocynkowania (usługi obce – prace wykonywane w ramach podwykonawstwa dla firmy Wnioskodawcy) oraz zakładaną marżę. Kalkulacja ceny usługi montażu zawiera koszty wykonania montażu oraz zakładaną marżę.
3. W wariancie nr 3 fakturowanie następuje w dwóch pozycjach (oddzielnie konstrukcja, oddzielnie usługa montażu) na jednej fakturze.
4. Elementem dominującym we wszystkich wariantach jest dostawa towaru, czyli wyrób.
5. Wykonaną konstrukcję stalową Wnioskodawca klasyfikuje pod pozycją 25.11.23.0 – „Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, itp. z żelaza, stali lub aluminium” – zgodnie z informacją Urzędu Statystycznego z dnia 13 marca 2017 r.
6. Podmioty zlecające Wnioskodawcy wykonanie przedmiotu umowy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.
7. Wnioskodawca wykonuje czynności – o których mowa we wniosku w zależności od otrzymanego zlecenia – jako podwykonawca zarówno na rzecz Inwestora, Generalnego Wykonawcy jak i Podwykonawcy.
   
   

W uzupełnieniu ww. informacji Wnioskodawca dołączył dodatkową informację z dnia 18 maja 2017 r. otrzymaną w dniu 23 maja 2017 r. z Głównego Urzędu Statystycznego, w którym GUS stwierdził m.in., że „budowlane roboty instalacyjne i montażowe, włączając instalowanie (montaż) stolarki budowlanej własnej produkcji, klasyfikuje się w dziale 43”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 9 czerwca 2017 r. oraz oznaczone we wniosku jako pytanie nr 2).

Czy prawidłowe jest fakturowanie przedmiotu umowy obejmującego dostawę konstrukcji stalowych oraz montażu konstrukcji na budowie, w sytuacji kiedy cena oddzielnie ustalona jest dla dostawy konstrukcji stalowych i oddzielnie dla usług montażu konstrukcji stalowych w sposób następujący:

• dostawa konstrukcji stalowych opodatkowana jest stawką podstawową 23%,
• montaż konstrukcji na budowie objęty jest procedurą VAT-u odwróconego (sytuacja opisana w wariancie nr 3)?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 9 czerwca 2017 r.), w przypadku realizacji przedmiotu umowy obejmującego dostawę konstrukcji stalowych oraz montażu konstrukcji na budowie, w sytuacji kiedy cena oddzielnie ustalona jest dla dostawy konstrukcji stalowych i oddzielnie dla usług montażu konstrukcji stalowych, opodatkowanie transakcji winno przebiegać w sposób następujący:

• dostawa konstrukcji stalowych opodatkowana jest stawką podstawową 23%;
• montaż konstrukcji na budowie objęty jest procedurą VAT-u odwróconego.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca produkuje konstrukcje stalowe wraz z montażem jako podwykonawca. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie za świadczone usługi m.in. według wariantu nr 3, który stanowi, że w zleceniu oddzielnie określona jest cena dla wykonania konstrukcji stalowych i oddzielnie dla wykonania montażu konstrukcji na budowie. Kalkulacja ceny wykonania konstrukcji zawiera: koszty wykonania produktu na warsztacie na co składają się: wartość zużytego materiału, koszty wykonania składowych elementów konstrukcji na warsztacie (robocizna, energia, gaz itp.), koszty zabezpieczenia antykorozyjnego, tj. malowania, ocynkowania (usługi obce – prace wykonywane w ramach podwykonawstwa dla firmy Wnioskodawcy) oraz zakładaną marżę. Kalkulacja ceny usługi montażu zawiera koszty wykonania montażu oraz zakładaną marżę. W wariancie nr 3 fakturowanie następuje w dwóch pozycjach (oddzielnie konstrukcja, oddzielnie usługa montażu) na jednej fakturze. Elementem dominującym we wszystkich wariantach jest dostawa towaru, czyli wyrób. Wykonaną konstrukcję stalową Wnioskodawca klasyfikuje pod pozycją 25.11.23.0 – „Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żelaza, stali lub aluminium” – zgodnie z informacją Urzędu Statystycznego z dnia 13 marca 2017 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania dostawy konstrukcji stalowej wg stawki podatku w wysokości 23% oraz usługi montażu konstrukcji na budowie na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy mamy do czynienia z dostawą towarów czy też świadczeniem usług. Przy czym o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów, bądź świadczenia usług rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany opis sprawy. Zatem ustalenie czy określoną transakcję należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

W tym miejscu należy wskazać, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika traktowane są – co do zasady – jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyńcza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

O tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r., w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie C 349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r., w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W związku z powyższym mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawca powinien traktować wykonywane przez siebie czynności jako jedno kompleksowe świadczenie polegające na dostawie towaru, tj. konstrukcji stalowej.

Zatem – jak już wcześniej wskazano – przez pojęcie „dostawy towarów”, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, z którym mamy do czynienia w opisanym powyżej przypadku.

Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca – elementem dominującym we wszystkich wariantach jest dostawa towaru, czyli wyrób, to tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma bowiem zastosowanie jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy świadczonych przez podwykonawcę.

W konsekwencji powyższego, w przedmiotowej sprawie należy ustalić właściwą stawkę podatku VAT dla kompleksowego świadczenia polegającego na dostawie towaru, tj. konstrukcji stalowej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W niniejszej sprawie należy podkreślić, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie przez Wnioskodawcę prawidłowej klasyfikacji ww. czynności (tj. dostawy towaru) wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Z uwagi na powyższe należy wskazać, że będąca przedmiotem wniosku dostawa towaru w wariancie nr 3, tj. konstrukcji stalowej, którą Wnioskodawca sklasyfikował do PKWiU 25.11.23.0 – „Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żelaza, stali lub aluminium” – nie została wskazana przez ustawodawcę ani w ustawie ani w przepisach wykonawczych do niej, do grup towarów, które są zwolnione z podatku lub co do których można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT.

Zatem, do wariantu nr 3 przedstawionego przez Wnioskodawcę w opisie sprawy (dostawy towaru) zaklasyfikowanej przez Wnioskodawcę do PKWiU 25.11.23.0 ma zastosowanie podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, który stanowi, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    – wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.
    
    

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy dotyczące faktur należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu dostawy towarów ma obowiązek wystawić fakturę, która będzie zawierała nazwę towaru (art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy), stawkę podatku (art. 106e ust. 1 pkt 12 ustawy) oraz sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (art. 106e ust. 1 pkt 13 ustawy) a także kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (art. 106e ust. 1 pkt 14 ustawy), jednak nie będzie ona zawierała wyrazów „odwrotne obciążenie”.

W konsekwencji, Wnioskodawca powinien fakturować przedmiot umowy, o którym mowa w wariancie nr 3 jako jedno kompleksowe świadczenie jakim jest dostawa towaru, która jest opodatkowana podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji czynności dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował wymienione we wniosku czynności do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony. w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Ponadto, wniosek w zakresie opodatkowania dostawy konstrukcji stalowych (wariant nr 1 i nr 2) został rozstrzygnięty w odrębnym piśmie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, tut. Organ informuje, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę, jest natomiast związany opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wprost wynika z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.